Morgen heb ik weer een afspraak bij de tandarts.
Mijn angst is al een heel stuk minder vergeleken met een jaar terug toen ik voor het eerst weer behandeld werd.
Maar morgen wordt het toch wel spannender/moeilijker(?) dan voorgaande keren omdat mijn tandarts de vorige keer vertelde dat ze in een andere praktijk gaat werken, en ik dus vanaf morgen een andere tandarts krijg. Ze zou haar wel vooraf inlichten over mijn voorgeschiedenis en mijn angst. Het voordeel is wel dat net als die vorige, deze ook een vrouw is en ook achter in de 20 is. Maar waar ik moeite mee heb is dat ik weer aan iemand in het begin moet wennen en weer moet leren vertrouwen. Deze week realiseerde ik me wel dat tandartsen ook maar willen helpen en ik probeer altijd zo goed mogelijk dingen toe te laten en evt. instructies op te volgen (gek genoeg leidt me dat zelfs wat af in de stoel), dan ben je ook eerder weer klaar. De laatste paar keer werd ik een paar uur vooraf pas zenuwachtig (dat vind ik toch heel wat) maar dat is nu toch wel wat eerder/meer. Ik neem morgen een tabletje Oxazepam en dan weet ik ook wel dat het weer zal lukken. Ik moet me maar voorhouden dat dit even een extra uitdaging is. Heeft iemand tips?
Vorige keer na mijn tandartsbezoek voelde ik iets tandplak zitten waarvan de tandarts zei: als je nog iets voelt, dan is dat straks zo weg. Alleen kon ik het ook niet wegpoetsen en daaromheen heeft zich toch weer een laagje tandsteen gevormd. Vind ik alleen niet zo'n leuk idee dat ik net een nieuwe tandarts heb, dan maak ik niet direct een indruk dat ik goed gepoetst heb natuurlijk. Maar ik heb me voorgenomen dat ik haar dat vooraf maar eerlijk vertel en ook dat ik die gedachte er ook bij heb.
Dus daar zie ik wel een beetje tegenop, aan de andere kant kijk ik er bijna naar uit (!) omdat ik weet dat ik dan morgenmiddag dat randje tandsteen waar ik steeds met mijn tong langsga en waar ik me dus al 3 maand aan erger, morgen weer lekker weg zal zijn en ik weer een heerlijk fris gevoel in de mond heb. En dan kan ik weer trots op mezelf zijn dat ik er toch weer naartoe ben gegaan. Maar toch... even wat meer spanning dan voorgaande keren.
Ingrid
Mijn angst is al een heel stuk minder vergeleken met een jaar terug toen ik voor het eerst weer behandeld werd.
Maar morgen wordt het toch wel spannender/moeilijker(?) dan voorgaande keren omdat mijn tandarts de vorige keer vertelde dat ze in een andere praktijk gaat werken, en ik dus vanaf morgen een andere tandarts krijg. Ze zou haar wel vooraf inlichten over mijn voorgeschiedenis en mijn angst. Het voordeel is wel dat net als die vorige, deze ook een vrouw is en ook achter in de 20 is. Maar waar ik moeite mee heb is dat ik weer aan iemand in het begin moet wennen en weer moet leren vertrouwen. Deze week realiseerde ik me wel dat tandartsen ook maar willen helpen en ik probeer altijd zo goed mogelijk dingen toe te laten en evt. instructies op te volgen (gek genoeg leidt me dat zelfs wat af in de stoel), dan ben je ook eerder weer klaar. De laatste paar keer werd ik een paar uur vooraf pas zenuwachtig (dat vind ik toch heel wat) maar dat is nu toch wel wat eerder/meer. Ik neem morgen een tabletje Oxazepam en dan weet ik ook wel dat het weer zal lukken. Ik moet me maar voorhouden dat dit even een extra uitdaging is. Heeft iemand tips?
Vorige keer na mijn tandartsbezoek voelde ik iets tandplak zitten waarvan de tandarts zei: als je nog iets voelt, dan is dat straks zo weg. Alleen kon ik het ook niet wegpoetsen en daaromheen heeft zich toch weer een laagje tandsteen gevormd. Vind ik alleen niet zo'n leuk idee dat ik net een nieuwe tandarts heb, dan maak ik niet direct een indruk dat ik goed gepoetst heb natuurlijk. Maar ik heb me voorgenomen dat ik haar dat vooraf maar eerlijk vertel en ook dat ik die gedachte er ook bij heb.
Dus daar zie ik wel een beetje tegenop, aan de andere kant kijk ik er bijna naar uit (!) omdat ik weet dat ik dan morgenmiddag dat randje tandsteen waar ik steeds met mijn tong langsga en waar ik me dus al 3 maand aan erger, morgen weer lekker weg zal zijn en ik weer een heerlijk fris gevoel in de mond heb. En dan kan ik weer trots op mezelf zijn dat ik er toch weer naartoe ben gegaan. Maar toch... even wat meer spanning dan voorgaande keren.
Ingrid