Ik ben me aan het voorbereiden voor het gesprek met de nieuwe angsttandarts maandag.
Ik ben er wel bijna de hele dag mee bezig maar ben tussendoor soms toch nog 'rustig'. Heb nu het gevoel: ik kan me alleen nog maar voorbereiden en mensen vragen me te steunen en voor me te bidden.
Mijn grootste angst is nog steeds dat me verteld wordt: we kunnen niks doen. Maar als ze wel wat kunnen doen voel ik me toch positief dat mijn gebit toch gezonder zal worden.
Ik ga dingen puntsgewijs op papier zetten, in een paar blokjes: 'wat wil ik vertellen', 'waar ben ik bang voor', 'niet vergeten', 'positieve gedachten', 'wat wil ik vragen'.
Misschien nog een blokje 'afspraken'? Ik bedoel: bij de kaakchirurg vorig jaar hielp het me enorm dat hij de stoel niet in ligstand zette maar dat ik half rechtop zat. Of dat niets boven je eigen tempo uit gaat. Hebben jullie nog tips? (ik zet de dingen op papier omdat als ik gespannen ben of veel aan mijn hoofd heb, dan vergeet ik dingen snel en ben ik wat chaotisch. Ben bang dat ik belangrijke dingen vergeet te vertellen of te vragen.)
Willen jullie aan me denken maandagmiddag (15.30) en wat 'good vibes' deze kant opsturen:) of voor me bidden? Maandag wordt echt wel een heftige dag: 's morgens een gesprek met mijn begeleider om kwaliteiten verder te ontwikkelen op mijn werk (persoonlijke dingen worden ineens niet meer gesubsidieerd dus hierover kan ik nu met hem niets bespreken), om 14.15 kan ik tussendoor terecht bij de haptonome om wat van de spanning kwijt te raken, en dan om 15.30 nog. En dat terwijl het ERG druk is op het werk. Als ik hier doorheen ben heb ik als 'beloning' gesteld dat ik met mijn moeder eind september naar zo'n show van een soort spaanse Riverdance ga.
Ingrid
Ik ben er wel bijna de hele dag mee bezig maar ben tussendoor soms toch nog 'rustig'. Heb nu het gevoel: ik kan me alleen nog maar voorbereiden en mensen vragen me te steunen en voor me te bidden.
Mijn grootste angst is nog steeds dat me verteld wordt: we kunnen niks doen. Maar als ze wel wat kunnen doen voel ik me toch positief dat mijn gebit toch gezonder zal worden.
Ik ga dingen puntsgewijs op papier zetten, in een paar blokjes: 'wat wil ik vertellen', 'waar ben ik bang voor', 'niet vergeten', 'positieve gedachten', 'wat wil ik vragen'.
Misschien nog een blokje 'afspraken'? Ik bedoel: bij de kaakchirurg vorig jaar hielp het me enorm dat hij de stoel niet in ligstand zette maar dat ik half rechtop zat. Of dat niets boven je eigen tempo uit gaat. Hebben jullie nog tips? (ik zet de dingen op papier omdat als ik gespannen ben of veel aan mijn hoofd heb, dan vergeet ik dingen snel en ben ik wat chaotisch. Ben bang dat ik belangrijke dingen vergeet te vertellen of te vragen.)
Willen jullie aan me denken maandagmiddag (15.30) en wat 'good vibes' deze kant opsturen:) of voor me bidden? Maandag wordt echt wel een heftige dag: 's morgens een gesprek met mijn begeleider om kwaliteiten verder te ontwikkelen op mijn werk (persoonlijke dingen worden ineens niet meer gesubsidieerd dus hierover kan ik nu met hem niets bespreken), om 14.15 kan ik tussendoor terecht bij de haptonome om wat van de spanning kwijt te raken, en dan om 15.30 nog. En dat terwijl het ERG druk is op het werk. Als ik hier doorheen ben heb ik als 'beloning' gesteld dat ik met mijn moeder eind september naar zo'n show van een soort spaanse Riverdance ga.
Ingrid
Dat opschrijven is wel slim, dat had ik bij
mijn tweede behandeling ook gedaan...
En ik ben ervan overtuigd dat Missy een
(digitaal) kaarsje voor je zal branden!
In gedachten steek ik nu een kaarsje voor je aan!!!!
Het komt allemaal goed... heb een klein beetje vertrouwen in jezelf en geef de tandarts ook een klein beetje vertrouwen!!!!
Opschrijven is inderdaad een goed plan!!!
Heel veel sterkte met je voorbereiding!!!!!!
Verder pak je het heel goed aan.
Ik zal ook zeker aan je denken, maandag om half vier. Is een mooie tijd. Ben ik onderweg naar huis. Dus kan ik dat niet vergeten.
Als je alle ellende gehad hebt, is het heel goed om jezelf te belonen. Je doet het tenslotte niet voor niks allemaal.
Vindt het heel knap dat je je zo voorbereid. Het laat zien dat je je angst onder controle hebt. Dat je probeert grip te houden op de situatie.
Ik wens je nu vast veel succes. En heb sterk het gevoel dat dat wel gaat komen.
Ik vind dat je je hartstikke goed aan het voorbereiden bent. Het op papier zetten geeft een stuk houvast voor als je even de kluts dreigt kwijt te raken.
Er valt denk ik weinig toe te voegen, maar ik zou zeker een kopje 'afspraken' opnemen: over de stoel, maar bijv. ook het bekende hand opsteken als er iets is en dat de tandarts dan ook direct stopt.
Misschien kun je hem ook vragen of je een walkman mag opzetten tijdens de behandeling (dat leidt af).
Reken maar dat ik voor je duimen ga morgenmiddag! En dat digitale kaarsje brandt al, kijk maar:
Heel veel sterkte en succes!
Oh, enne... Hartstikke goed dat je jezelf beloofd hebt je te belonen als je het allemaal achter de rug hebt!!!
:smt006 Monique
Ik ben nu toch wel zenuwachtig vandaag maar sinds ik gebeld heb, heb ik zelfs een paar goede dagen gehad ondanks de zware depressie! Is het sowieso ook ergens anders goed voor geweest. Het ging zo bergafwaarts geestelijk dat ik toen dacht: ik heb nu niets meer te verliezen en ineens had ik die moed om te bellen. Met hulp van boven, zal ik maar zeggen.
Gisteren had ik echt een goede dag, zelfs de hele dag zonder medicijnen (angstremmers) doorgekomen, ook toen ik naar bed ging was ik nog vrij rustig. Voor komende nacht en morgen neem ik uiteraard wel mijn medicijnen. Ik weet niet hoe ik me morgen zal voelen, een goede nachtrust is nu wel nodig aangezien ik morgen ook nog therapie en een ander gesprek heb en het druk is met de maandelijkse werkzaamheden op het werk waar je echt de kop goed bij moet houden.
Ik ben nu in een boekje bezig dat me ook helpt: "geloof dat bergen verzet", het helpt echt. Ik had tot nu toe gedacht dat ik vooral de paar dagen vooraf de hele dag huilbuien zou hebben en stijf zou staan van de spanning... Tot mijn verbazing niet. Wel heb ik ineens spierpijn in mijn rug en armen, dat zal wel van de spanning zijn. Ben gisteren wel naar aan het dromen geweest, alleen maar over tanden die uitvielen en anderen die getrokken moesten worden. (en zelfs daarna een goede dag...)
In elk geval probeer ik mezelf voor te houden dat ik morgenavond van deze spanning af ben. Ik hoop alleen dat ik geen paniekaanval krijg als ik die praktijk binnenstap. Eerst zou mijn moeder meegaan om in de wachtruimte te zitten maar ik zal er alleen naar toe moeten omdat mijn vader wondroos heeft en niet veel zelf kan beginnen.
Ingrid
Jeetje, wat heb je een zware dagen achter de rug als ik het allemaal zo lees... Wat heftig allemaal! Wel goed dat je gisteren door bent gekomen zonder angstremmers! En het is logisch dat je angstig bent!!!
Paniekaanvallen zijn vreselijk... maar bedenk je wel dat je ze door j e angst om een paniek aanval te krijgen wel op kan roepen.
Heb je de assistente gewaarschuwd voor je paniekaanvallen??? Dan kan ze je misschien opwachten of opvangen...
Anders zou je van te voren even kunnen bellen... is het een goreps praktijk??? IN mijn praktijk zit er altijd een medewerkster achter de bali, dat scheelt ook al een heel stuk!!!!
Bij mij hielp het echt als ik niet te lang in de wachtruimte hoefde te zitten... dan ging ik mezelf alleen maar gek zitten maken. Mijn tandarts heeft me ooit op staan wachten, toen kon ik gelijk doorlopen... dat was helemaal ideaal!!!
Tegenwoordig ben ik een stuk minder angstig. Ga er nogsteeds met lood in mijn schoenen heen, maar wil me niet meer gelijk omdraaien als ik binnen ben gekomen. Wat ik tegenwoordig doe is lekker mijn eigen boek meenemen, waardoor ik niet in die stomme wachtkamer boeken zit te bladeren die me toch niet boeien. Voor een tandarts bezoek dat ene mooie boek kopen, als beloning voor mijn goede gedrag zeg maar :wink:
Zou je ook geen vriend of vriendin mee kunnen nemen als je ouders niet meekunnen???
Hoe vreemd het nu ook klinkt... de angst wordt minder... hou je daar maar aan vast!!!
Heel veel sterkte morgen!!!!
Maar ben erg benieuwd, hoe is het gegaan.