Hallo allen,
Ik zou het zeer op prijs stellen wanneer u meedenk met mij, gezien ik mezelf af en toe niet snap. Ik ben al jaren lang angstig gedurende afspraken om te boren/vullen. Een gewone controle vind ik spannend maar is goed te doen. Naast de angst tijdens een boorbehandeling heb ik een nog grotere angst: dat er iets afknapt van mijn kiezen of tanden. Vooral wanneer de vakantie voor de deur staat of zelfs voor het weekend. Zojuist is er een deel van een achterste kies (verstandskiezen zijn allen verwijderd) afgebroken. Vorige week een stuk van mijn voortand. Om die reden heb ik overmorgen een afspraak. Op dit moment durf ik echter mijn tanden niet meer te poetsen uit angst voor pijn, verder afbreken van de tanden en voor dat elektrische schokgevoel wanneer je de zenuw raakt. Ik ben echt panisch. Ik ben ook bang om de schade echt te zien ( als mijn kies helemaal schoon is). Een korte blik in de spiegel toont een flintertje kies eraf, maar wat toont zich nog wanneer ik de kies poets(heb tijdens het eten een stuk verloren). Mijn gedachte: A) er zit een verschrikkelijk groot gat waar ik in kan kijken, met bruin/zwarte verkleuring etc. B) ik krijg vannacht nog een zenuwontsteking en de pijn zal ondraaglijk worden, en moet een wortelkanaalbehandeling ondergaan. C) als ik poets of ook maar met mijn tong over het gat ga raak ik de zenuw en krijg ik zo'n elektrische schokgevoel. Allemaal grote gedachten dus die mij echter niet tot de kern van iets brengen want wat is er zo verschrikkelijk aan als een van deze gedachten uitkomt? Het is natuurlijk erg maar niet het einde van de wereld. En toch raak ik volledig overstuur en durf ik niet te poetsen. Van pijn ga je niet dood en gaten kunnen gevuld worden. Ik heb het idee dat ik zelf bijna afbrokkel als er iets van mijn kies brokkelt. Ik verlang nu echt naar de tandarts, zou nu direct langs gaan als dat kon. Ik voel in veiligheid wanneer ik het pand binnen loop en de tandarts aan de slag kan laten gaan. En ja, boren is vreselijk maar dat gat is nog veel en veel erger in mijn beleving. Voor uw informatie: ik heb 6 jaar een beugel gehad waarna veel gaatjes, mijn familieleden hebben allen een zeer slecht gebit (nature/nurture..beetje van beiden wrs), na een periode van 4 jaar waarin geen tandartsbezoek ga ik sinds vijf jaar weer jaarlijks meermaals naar de tandarts.
Ik zou het zeer op prijs stellen wanneer u meedenk met mij, gezien ik mezelf af en toe niet snap. Ik ben al jaren lang angstig gedurende afspraken om te boren/vullen. Een gewone controle vind ik spannend maar is goed te doen. Naast de angst tijdens een boorbehandeling heb ik een nog grotere angst: dat er iets afknapt van mijn kiezen of tanden. Vooral wanneer de vakantie voor de deur staat of zelfs voor het weekend. Zojuist is er een deel van een achterste kies (verstandskiezen zijn allen verwijderd) afgebroken. Vorige week een stuk van mijn voortand. Om die reden heb ik overmorgen een afspraak. Op dit moment durf ik echter mijn tanden niet meer te poetsen uit angst voor pijn, verder afbreken van de tanden en voor dat elektrische schokgevoel wanneer je de zenuw raakt. Ik ben echt panisch. Ik ben ook bang om de schade echt te zien ( als mijn kies helemaal schoon is). Een korte blik in de spiegel toont een flintertje kies eraf, maar wat toont zich nog wanneer ik de kies poets(heb tijdens het eten een stuk verloren). Mijn gedachte: A) er zit een verschrikkelijk groot gat waar ik in kan kijken, met bruin/zwarte verkleuring etc. B) ik krijg vannacht nog een zenuwontsteking en de pijn zal ondraaglijk worden, en moet een wortelkanaalbehandeling ondergaan. C) als ik poets of ook maar met mijn tong over het gat ga raak ik de zenuw en krijg ik zo'n elektrische schokgevoel. Allemaal grote gedachten dus die mij echter niet tot de kern van iets brengen want wat is er zo verschrikkelijk aan als een van deze gedachten uitkomt? Het is natuurlijk erg maar niet het einde van de wereld. En toch raak ik volledig overstuur en durf ik niet te poetsen. Van pijn ga je niet dood en gaten kunnen gevuld worden. Ik heb het idee dat ik zelf bijna afbrokkel als er iets van mijn kies brokkelt. Ik verlang nu echt naar de tandarts, zou nu direct langs gaan als dat kon. Ik voel in veiligheid wanneer ik het pand binnen loop en de tandarts aan de slag kan laten gaan. En ja, boren is vreselijk maar dat gat is nog veel en veel erger in mijn beleving. Voor uw informatie: ik heb 6 jaar een beugel gehad waarna veel gaatjes, mijn familieleden hebben allen een zeer slecht gebit (nature/nurture..beetje van beiden wrs), na een periode van 4 jaar waarin geen tandartsbezoek ga ik sinds vijf jaar weer jaarlijks meermaals naar de tandarts.
Re: Waar zit mijn angst hem nu precies in?
Daar mag je trots op zijn.
Het antwoord op je vraag is op dit forum denk ik niet zo makkelijk te geven.
Het is een irreële angst die je hebt, en dat is natuurlijk een psychisch probleem.
Je gaat er zelf al heel goed tegenin, door te bedenken dat de wereld niet vergaat als er iets afbreekt (en dat ervaar je nu ook).
Ik weet niet in hoeverre je echt hinder ondervindt, van deze angst.
Op zich is het niet heel raar, dat je snel geholpen wilt worden als er iets is afgebroken.
Als je echt heel veel last hebt van deze angst, zou je er eens een gesprekje met een psycholoog aan kunnen wagen.