hallo!
ik wou graag even mijn verhaal kwijt en dit is de perfecte site.
een paar jaar terug zat ik bij een tandarts en die kon totaal niet omgaan met angstige patienten.
ik ben wel een bang type van mezelf, maar hij heeft me echt pure angst gegeven!
vroeger toen ik klein was maakte hij me al bang en zat ik met opgetrokken knieen in een hoekje te huilen totdat ik weer naar huis mocht.
toen ik wat ouder was begon hij alleen maar enger te worden.
als ik bijv. gaatjes had wou hij nog het liefst zonder verdoving boren.
ik ging met koude handen, snelle hartslag en tranen naar die vent toe.
hij was zo ontzettend lomp en ongevoelig.
zijn assistente lulde maar altijd met hem mee, in plaats van mij gerust te stellen.
op een dag kwam ik daar en zei hij dat ik 2 gaatjes had (ik dacht nog pfff gelukkig maar 2) en hij wou nog even foto`s maken.
dus ik ging naar huis om me al voor te bereiden op die 2 gaatjes die hij 2 weken later zou boren.
toen ik 2 weken later terug kwam, zat hij de foto`s te bekijken.
ik ging in de stoel zitten en hij zei: je hebt er niet 2 maar 4!
ik schoot helemaal in de stress en ik zei: ja maar die doen we niet allemaal nu he?
hij negeerde me gewoon en ik lag daar dus echt te shaken van angst.
ik geloof dat ik diezelfde vraag nog zo`n 4 keer gesteld heb,maar ze bleven me negeren!!
ik dacht echt dat ik gek aan het worden was.
toen hij met die spuit op me af kwam, ben ik helemaal over de rooie gegaan.
ik heb z`n instrumenten tafel omver geschopt en helemaal jankend heb ik hem de huid vol gescholden.
al die jaren dat ik niks mocht zeggen kwam er nu uit.(wat een opluchting)
hij bleef heel rustig en het enige wat hij zei was: wil je van mijn spullen afblijven en misschien is het maar beter dat je hier niet meer komt!
ooooooohhhhhh ik kon hem wel schieten.(nu nog steeds)
ik ben huilend naar buiten gevlucht en heb iets van een half uur staan roken, janken en vloeken.
ik was zo blij da ik er eindelijk vanaf was!
ik ben toen iets van een jaar niet naar de tandarst geweest en toen kwam ik terecht bij een hele fijne vrouwelijke tandarts.
er was wel weer veel te doen aan mijn gebit en nu wel hele erge angst, maar ze weet tenminste hoe ze ermee om moet gaan.
ik heb pilletjes waar ik helemaal stoned van kan worden, maar het is een prima oplossing.
mijn zus en een goede vriend (zaten toevallig ook bij diezelfde eikel) zijn ook allebei bij hem weg gegaan omdat hij al zijn patienten zo behandeld.
nou dat verteld al heel wat over hem, toch?
ik zou het fijn vinden als er mensen zijn die hierop willen reageren en me misschien kunnen vertellen waarom er nog zulke tandartsen zijn?!
het is echt erg om te bedenken dat zulke mensen zo je leven kunnen verpesten.
groetjes linda :grin:
ik wou graag even mijn verhaal kwijt en dit is de perfecte site.
een paar jaar terug zat ik bij een tandarts en die kon totaal niet omgaan met angstige patienten.
ik ben wel een bang type van mezelf, maar hij heeft me echt pure angst gegeven!
vroeger toen ik klein was maakte hij me al bang en zat ik met opgetrokken knieen in een hoekje te huilen totdat ik weer naar huis mocht.
toen ik wat ouder was begon hij alleen maar enger te worden.
als ik bijv. gaatjes had wou hij nog het liefst zonder verdoving boren.
ik ging met koude handen, snelle hartslag en tranen naar die vent toe.
hij was zo ontzettend lomp en ongevoelig.
zijn assistente lulde maar altijd met hem mee, in plaats van mij gerust te stellen.
op een dag kwam ik daar en zei hij dat ik 2 gaatjes had (ik dacht nog pfff gelukkig maar 2) en hij wou nog even foto`s maken.
dus ik ging naar huis om me al voor te bereiden op die 2 gaatjes die hij 2 weken later zou boren.
toen ik 2 weken later terug kwam, zat hij de foto`s te bekijken.
ik ging in de stoel zitten en hij zei: je hebt er niet 2 maar 4!
ik schoot helemaal in de stress en ik zei: ja maar die doen we niet allemaal nu he?
hij negeerde me gewoon en ik lag daar dus echt te shaken van angst.
ik geloof dat ik diezelfde vraag nog zo`n 4 keer gesteld heb,maar ze bleven me negeren!!
ik dacht echt dat ik gek aan het worden was.
toen hij met die spuit op me af kwam, ben ik helemaal over de rooie gegaan.
ik heb z`n instrumenten tafel omver geschopt en helemaal jankend heb ik hem de huid vol gescholden.
al die jaren dat ik niks mocht zeggen kwam er nu uit.(wat een opluchting)
hij bleef heel rustig en het enige wat hij zei was: wil je van mijn spullen afblijven en misschien is het maar beter dat je hier niet meer komt!
ooooooohhhhhh ik kon hem wel schieten.(nu nog steeds)
ik ben huilend naar buiten gevlucht en heb iets van een half uur staan roken, janken en vloeken.
ik was zo blij da ik er eindelijk vanaf was!
ik ben toen iets van een jaar niet naar de tandarst geweest en toen kwam ik terecht bij een hele fijne vrouwelijke tandarts.
er was wel weer veel te doen aan mijn gebit en nu wel hele erge angst, maar ze weet tenminste hoe ze ermee om moet gaan.
ik heb pilletjes waar ik helemaal stoned van kan worden, maar het is een prima oplossing.
mijn zus en een goede vriend (zaten toevallig ook bij diezelfde eikel) zijn ook allebei bij hem weg gegaan omdat hij al zijn patienten zo behandeld.
nou dat verteld al heel wat over hem, toch?
ik zou het fijn vinden als er mensen zijn die hierop willen reageren en me misschien kunnen vertellen waarom er nog zulke tandartsen zijn?!
het is echt erg om te bedenken dat zulke mensen zo je leven kunnen verpesten.
groetjes linda :grin:
Tegenwoordig is het wel lastig om een goede tandarts te vinden, want er zijn al te weinig tandartsen. TOch knap dat je nog zo lang naar hem bent toe gegaan. Ik had het allang eerder opgegeven.
ik begrijp precies wat je bedoelt. Ik had ook niet zo'n vriendelijke tandarts. Hij deed op zich verder zijn werk wel goed(ofwel, dankzij hem heb ik uberhaupt nog tanden in mijn mond), maar hij kon je totaal niet op je gemak stellen op het arrogante af, weet je wel. Moest ik een al uitgeholde kies laten trekken, wilde hij dat zonder verdoving doen omdat 'de zenuw toch wel afgestorven zou zijn'. Nou, niet dus, ik gillen van de pijn en het enige dat hij zei was: dat kan niet. Punt. Of dan liet hij een collega erbijkomen om te laten zien wat voor een rotgebit ik had. Dan voel je je ook wel lullig. Mijn angst deed hij af als aanstellerij en hij werd gewoon pisnijdig als ik eens een controlebeurt niet geweest was. Ik ga hem niet overal de schuld van geven maar hij is wel medeverantwoordelijk voor het fweit dat ik dus nu al 13 jaar niet meer geweest ben...
Jammer dat er inderdaad nog zulke tandartsen bestaan, die het leuk en grappig vinden om toch al bange mensen nog meer de grond in te trappen. Ik weet ook niet waarom ze dat doen. Wel goed van jou dat je nu een lieve tandarts hebt. Gelukkig zijn er ook nog goeie.
groetjes, Kaatje
Lindaatje ik vind het hartstikke knap dat je toch weer bent gegaan, na die rotervaringen met die beroeps-fanaat ! Ik begrijp dat soort lui écht niet, hoor. Ik heb ook met zo'n slager te maken gehad. Verdovingen waren onzin en het liefst misselijke opmerkingen wanneer je met je mond open ligt en dus niks terug kunt zeggen.
groetjes, Pisces
ik wist niet eens dat er zo`n forum bestond, maar het doet me goed om te zien dat er nog meer mensen zijn die ook zulke ervaringen hebben gehad.(ik leef met elk verhaal zo mee)
thanks!