Hallo allemaal,
Al een tijdje kijk ik met jullie mee in het forum, en heb eindelijk de stoute schoenen aangetrokken om mee te posten. Jullie verhalen en ervaringen hebben mij geholpen om de eerste stap weer te zetten naar de tandarts stoel gisteren !
Net als velen hier hebben de ervaringen die ik als kind had bij de tandarts veel invloed gehad. Wij waren particulier verzekerd, dus geen schooltandarts voor mij, maar een tandarts hier in het dorp type "bullebak". Geen gezeur, stil liggen, mond open ! Altijd commentaar dat ik mijn tanden niet goed poetste..ik ging echt met buikpijn elk half jaar mee met mijn broer en was altijd blij als ik niets had (wat niet vaak was, want elk piepklein gaatje was gelijk de boor en kassa !). Een keer zelfs zo in paniek geraakt bij een vervanger dat deze me weigerde te behandelen. Het enige waar ik hem wel dankbaar voor ben is de half jaarlijkse fluoride behandeling waardoor mijn tanden toch aardig goed zijn.
De afgelopen 18 jaar heb ik een stuk of 5 tandartsen versleten. Verstandskiezen eruit gehaald op m'n 17e via de kaakchirurg aangezien ze nogal moeilijk waren en ze al dreigde te ontsteken. Flauwgevallen buiten het ziekenuis van de spanning.
Bij m'n latere tandartsen was het een openbaring dat je voor het boren van gaatjes ook gewoon een verdoving mocht vragen. Mijn eerste tandarts vond dat altijd maar flauwekul, maar ik heb er gretig gebruik van gemaakt. Het maakt mij een stuk relaxter, en dus voor de tandarts het werken makkelijker aangezien ik niet als een konijn dat in de koplampen gevangen gestressed in de stoel lig !
Mijn angst was aardig ingedamd, en tot m'n 28ste ging ik elk half jaar. Tot een afspraak een keer slecht uitkwam in 2000, en ik niet ging...maar ook geen nieuwe afspraak meer maakte. Ach, wel makkelijk zo, en ik heb toch geen last...
Inmiddels zijn we 7,5 jaar later, zijn er drie kiezen half afgebroken in mijn bovengebit (gelukkig achterin dus niet erg te zien met lachen), zwarte plekken in mijn ondergebit, heb ik soms wat kiespijn linksboven, maar een Aleve erin en gaan maar weer ! Mijn laatste tandarts nog gebeld zo'n 3 jaar geleden toen de tweede kies afbrak, maar daar ben ik al uit het bestand, en hij wilde me niet meer terug. Een vernederende ervaring moet ik zeggen.
Totdat ik tussen twee voortanden aan de rand een zwart plekje ondek wat niet meer valt te verbergen. Even denk ik nog aan het weg te lakken met iets (of niet meer lachen..), maar....ik zal toch weer een tandarts moeten gaan zoeken ! Met lood in m'n schoenen, want eigenlijk is mijn schaamte het zo te hebben verwaarloosd nu een stuk groter geworden dan mijn bangheid. Door veel op dit forum te lezen ben ik te weten gekomen dat de huidige generatie tandartsen een stuk relaxter zijn dan de bullebakken van eerst.
Dus..via de zoeker een tandartskliniek uitgezocht, aangemeld...en met de zenuwen gierend door m'n keel gisteren erheen..
Hele aardige, jonge vrouwelijke tandarts. Geen vervelende vragen over het waarom zo lang niet gaan, maar begrip voor de situatie. Wat een verademing !
Het blijkt mee te vallen (ik had al visioenen van trekken, veel kronen, wortelkanaalbehandelingen, heel veel gaatjes...). Er worden foto's gemaakt, en op basis daarvan en het onderzoek worden er twee plannen gemaakt. Of ik laat de drie kiezen trekken, of de kiezen worden gered en weer opnieuw opgebouwd met composiet, en later worden er kronen opgezet(maar da's misschien in de volgende jaren). Natuurlijk moeten er wel zenuwbehandelingen worden gedaan bij die drie kiezen voordat het kan worden opgebouwd (iew !!!!), maar de kiezen/zenuwen zijn eigenlijk al dood, en alleen linksboven zit er nog een ontsteking. Onder hoeft er vrij weinig te gebeuren, alleen wat vullingen vervangen. Mijn tandvlees is goed, alleen aardig wat schoon te maken qua tandsteen..
Mooi om trouwens die rontgenfoto's op de PC te zien, alles werd netjes uitgelegd, en aan mij de keuze wat te doen (alhoewel de tandarts adviseert om te eigen tanden zoveel mogelijk te redden en dus niet te kiezen voor extractie)
Ik voel me aardig opgelucht..er is een hele hoop te doen, maar de eerste stap is gezet (en de eerste twee afspraken gemaakt). Eerst maar eens naar de mondhygienist (weer een nieuwe ervaring) de 6e April, en dan de afspraak voor het gaatje in de voortand en het aanpakken van de eerste kies (op vrijdag de 13e..). Als ze me lekker aan de verdovingen daarvoor zetten moet het gaan lukken..
Ik ben alleen nogal bang voor de wortelkanaal behandelingen, maar ik denk dat ik nog allerlei griezelverhalen daarvan uit de oude doos in mijn geheugen heb zitten ! Dat moet nu toch een stuk beter zijn ?
Sterkte aan iedereen die nu aan het dubben is om de stap te zetten...ik heb heel lang getwijfeld en geworsteld met mijn schaamtegevoel. Die eerste stap zetten was doodeng, en het liefst was ik gisteren nog die wachtkamer uitgerend, maar uiteindelijk is de opluchting dat ik het toch heb aangedurfd een stuk groter dan de angst.
FurryRed
Al een tijdje kijk ik met jullie mee in het forum, en heb eindelijk de stoute schoenen aangetrokken om mee te posten. Jullie verhalen en ervaringen hebben mij geholpen om de eerste stap weer te zetten naar de tandarts stoel gisteren !
Net als velen hier hebben de ervaringen die ik als kind had bij de tandarts veel invloed gehad. Wij waren particulier verzekerd, dus geen schooltandarts voor mij, maar een tandarts hier in het dorp type "bullebak". Geen gezeur, stil liggen, mond open ! Altijd commentaar dat ik mijn tanden niet goed poetste..ik ging echt met buikpijn elk half jaar mee met mijn broer en was altijd blij als ik niets had (wat niet vaak was, want elk piepklein gaatje was gelijk de boor en kassa !). Een keer zelfs zo in paniek geraakt bij een vervanger dat deze me weigerde te behandelen. Het enige waar ik hem wel dankbaar voor ben is de half jaarlijkse fluoride behandeling waardoor mijn tanden toch aardig goed zijn.
De afgelopen 18 jaar heb ik een stuk of 5 tandartsen versleten. Verstandskiezen eruit gehaald op m'n 17e via de kaakchirurg aangezien ze nogal moeilijk waren en ze al dreigde te ontsteken. Flauwgevallen buiten het ziekenuis van de spanning.
Bij m'n latere tandartsen was het een openbaring dat je voor het boren van gaatjes ook gewoon een verdoving mocht vragen. Mijn eerste tandarts vond dat altijd maar flauwekul, maar ik heb er gretig gebruik van gemaakt. Het maakt mij een stuk relaxter, en dus voor de tandarts het werken makkelijker aangezien ik niet als een konijn dat in de koplampen gevangen gestressed in de stoel lig !
Mijn angst was aardig ingedamd, en tot m'n 28ste ging ik elk half jaar. Tot een afspraak een keer slecht uitkwam in 2000, en ik niet ging...maar ook geen nieuwe afspraak meer maakte. Ach, wel makkelijk zo, en ik heb toch geen last...
Inmiddels zijn we 7,5 jaar later, zijn er drie kiezen half afgebroken in mijn bovengebit (gelukkig achterin dus niet erg te zien met lachen), zwarte plekken in mijn ondergebit, heb ik soms wat kiespijn linksboven, maar een Aleve erin en gaan maar weer ! Mijn laatste tandarts nog gebeld zo'n 3 jaar geleden toen de tweede kies afbrak, maar daar ben ik al uit het bestand, en hij wilde me niet meer terug. Een vernederende ervaring moet ik zeggen.
Totdat ik tussen twee voortanden aan de rand een zwart plekje ondek wat niet meer valt te verbergen. Even denk ik nog aan het weg te lakken met iets (of niet meer lachen..), maar....ik zal toch weer een tandarts moeten gaan zoeken ! Met lood in m'n schoenen, want eigenlijk is mijn schaamte het zo te hebben verwaarloosd nu een stuk groter geworden dan mijn bangheid. Door veel op dit forum te lezen ben ik te weten gekomen dat de huidige generatie tandartsen een stuk relaxter zijn dan de bullebakken van eerst.
Dus..via de zoeker een tandartskliniek uitgezocht, aangemeld...en met de zenuwen gierend door m'n keel gisteren erheen..
Hele aardige, jonge vrouwelijke tandarts. Geen vervelende vragen over het waarom zo lang niet gaan, maar begrip voor de situatie. Wat een verademing !
Het blijkt mee te vallen (ik had al visioenen van trekken, veel kronen, wortelkanaalbehandelingen, heel veel gaatjes...). Er worden foto's gemaakt, en op basis daarvan en het onderzoek worden er twee plannen gemaakt. Of ik laat de drie kiezen trekken, of de kiezen worden gered en weer opnieuw opgebouwd met composiet, en later worden er kronen opgezet(maar da's misschien in de volgende jaren). Natuurlijk moeten er wel zenuwbehandelingen worden gedaan bij die drie kiezen voordat het kan worden opgebouwd (iew !!!!), maar de kiezen/zenuwen zijn eigenlijk al dood, en alleen linksboven zit er nog een ontsteking. Onder hoeft er vrij weinig te gebeuren, alleen wat vullingen vervangen. Mijn tandvlees is goed, alleen aardig wat schoon te maken qua tandsteen..
Mooi om trouwens die rontgenfoto's op de PC te zien, alles werd netjes uitgelegd, en aan mij de keuze wat te doen (alhoewel de tandarts adviseert om te eigen tanden zoveel mogelijk te redden en dus niet te kiezen voor extractie)
Ik voel me aardig opgelucht..er is een hele hoop te doen, maar de eerste stap is gezet (en de eerste twee afspraken gemaakt). Eerst maar eens naar de mondhygienist (weer een nieuwe ervaring) de 6e April, en dan de afspraak voor het gaatje in de voortand en het aanpakken van de eerste kies (op vrijdag de 13e..). Als ze me lekker aan de verdovingen daarvoor zetten moet het gaan lukken..
Ik ben alleen nogal bang voor de wortelkanaal behandelingen, maar ik denk dat ik nog allerlei griezelverhalen daarvan uit de oude doos in mijn geheugen heb zitten ! Dat moet nu toch een stuk beter zijn ?
Sterkte aan iedereen die nu aan het dubben is om de stap te zetten...ik heb heel lang getwijfeld en geworsteld met mijn schaamtegevoel. Die eerste stap zetten was doodeng, en het liefst was ik gisteren nog die wachtkamer uitgerend, maar uiteindelijk is de opluchting dat ik het toch heb aangedurfd een stuk groter dan de angst.
FurryRed
...we zijn op weg !
Even een update...inmiddels zijn de eerste twee afspraken achter de rug, en wat is het allemaal super meegevallen !
Op 6 April heb ik kennis gemaakt met mijn mondhygienist voor het eerste gedeelte van de uitgebreide tandsteenbehandeling. Toen ik nog regelmatig naar de tandarts ging (zo'n 7,5 jaar geleden) was dit altijd een karweitje wat hij altijd het liefst aan zijn assistente uitbesteedde. Meestal even roetsj roetsj met het apparaat langs de tanden en klaar was het weer..
De kennismaking en behandeling was super moet ik zeggen. Ik was toch wel een beetje nerveus en dus gespannen, maar werd gelijk op m'n gemak gesteld. We hadden iets gemeen...de Eredivisie. Hij is voor PSV, ik voor Feyenoord, dus we konden gezellig even klagen over hoe slecht het op dit moment ging, haha...
Alles werd helemaal uitgelegd, en als ik maar even het idee had dat ik wilde stoppen, even hand opsteken. Uiteindelijk hoefde dat niet omdat alles totaal pijnloos was en het me goed lukte om relaxt te blijven (ook toen hij met een haakje de laatste restjes aan het "afbikken" was, haha..Voorlopig is alleen de onderkant nu gedaan, de 20e April is de bovenkant aan de beurt.
Dan afgelopen vrijdag (de 13e !) weer naar de tandarts voor het zeer zichtbare gaatje in mijn voortand. Ik was wat vroeger voor de afspraak om 16:30, en gelukkig hoefde ik niet lang te wachten (de vorige afspraak had afgezegd), dus om 16:15 lag ik al in de stoel. Besloten werd om niet alleen het voortand gaatje te doen, maar ook gelijk de drie andere die nog gedaan moesten worden (mij best, dat scheelt weer in de afspraken !!) Een paar spuiten erin (die in je gehemelte is niet echt prettig..brrr), en aan de slag ! Niets gevoeld, alleen een klein beetje een raar gevoel met boren, en omdat ik een kaak heb met speling erin (denk maar aan "knakkende" vingers, dat heb ik met m'n kaak, dus die mag niet te lang en te ver open) was het wel eens moeilijk om 'm lang open te hebben zonder trillende kaakspieren !
Maar...m'n voortand ziet er weer top uit, heb 't zelfs nog even mogen zien op het TV scherm, je ziet absoluut niet dat er gevuld is, en ook de andere gaatjes zijn netjes gefixt.
Volgende afspraak weer in Mei, dan beginnen we aan de eerste afgebroken kies aan de linker bovenkant met een wortelkanaal...
Ik ben echt zo blij en opgelucht dat ik eindelijk de stap en genomen om iets aan mijn gebit te laten doen. Ik kan nu weer voorzichtig breeduit lachen ! En ik ben heel blij met mijn geduldige tandarts en mondhygienist die ervoor gezorgd hebben dat ik niet meer een week lang buikpijn heb als ik weer een afspraak heb (en die ik heb gevonden via de zoekfunctie op deze site !).
Mijn tandarts en mondhygienist werken in een tandartskliniek in Den Haag, mail me even als je wilt weten waar ! :)
FurryRed
Nog een paar etappes....
Hallo medeprikkers !
Weer een etappe succesvol doorlopen op weg naar mijn gerenoveerde gebit na 7 jaar niet meer naar de tandarts te zijn geweest.
Eigenlijk was dit de grootste drempel...mijn tandarts zou beginnen aan de eerste twee wortelkanaalbehandelingen in mijn twee afgebroken linker bovenkiezen. Eigenlijk had ik deze afspraak al staan op 14 mei, maar ik had toch een beetje de zenuwen en heb 'm verplaatst naar een dag in mijn Juni-vakantie zodat ik in ieder geval bij napijn lekker thuis kon herstellen.
Donderdag 14 juni was het zover, 10:00 zodat ik niet de hele dag ertegen aan hoef te hikken. Ik presteer het om de bus te missen en 15 minuten te laat de praktijk binnen te stormen. Gelukkig zijn ze vrij relaxed daar en mag ik gelijk plaats nemen in de stoel. Zo....even de stresslevels weer omlaag brengen !
Ik geef aan dat dit mijn eerste WKB is, en ik toch erg zenuwachtig ben omdat ik echt nog zo'n ouderwets horrorbeeld heb bij het woord "zenuwbehandeling" Ze kan me aardig geruststellen, en geeft aan dat alleen het verwijderen van de zenuwen en de ontsteking een scherpe pijn kan geven, maar die duurt maar een paar seconden. Een paar spuiten verdoving erin, en ze kan aan de slag.
De eerste gaat vrij vlotjes, en geen pijn (dat valt mee ! Kennelijk is de zenuw al dood). De tweede (waar de ontstekingnog zit) geeft toch aardig wat pijn bij het eruithalen van de zenuw en het schoonmaken (nu weet ik pas dat ik al die tijd geen kiespijn maar soms zenuwpijn had..het voelt erg familiair). Jammer genoeg heeft de stoel geen handgrepen om even flink in te knijpen, maar gelukkig stopt ze telkens even om me op adem te laten komen totdat alles is verwijderd. En ik maar "sorry, sorry" zeggen tegen haar vanwege mijn "lage pijndrempel"...en zij: "Ben je gek..geen probleem hoor !" (ik heb nog steeds mijn vroegere "geen gezeur, mond open !"tandarts in gedachten die zulk gedrag totaal niet tolereerde).
De medicamenten, de noodvulling en de dieptemetingen/foto's daarna zijn een eitje. Ik voel niets, en kan me lekker ontspannen. En als de stoel weer langzaam omhoog komt moet ik toch bekennen dat het ondanks de pijn bij de tweede kies het enorm meeviel. Ook heb ik helemaal geen napijn gehad, de kiezen zijn alleen een beetje gevoelig met kauwen, dus dat doe ik nu alleen met rechts ;)
De mens lijdt kennelijk het meest...om het lijden dat hij vreest !
Donderdag de 28e Juni worden de twee WKB's links afgemaakt, en wordt er een start gemaakt met de WKB in de kies rechts.. Het zal weer raar zijn om links weer een vol rijtje tanden te hebben ipv een afgebroken kies, en niet meer telkens de nootjes uit de gaten in m'n kiezen te hoeven spoelen/peuteren !
Ik ben echt zoooo blij dat ik dit jaar de moed heb gehad om weer een nieuwe tandarts te zoeken. Nu al het beste besluit van 2007. Ik ben ook steeds minder angstig als ik een afspraak heb, nog even en ik ga weer fluitend om het half jaar !
Vreemd genog droom ik nu ook niet meer dat mijn tanden spontaan afbreken, of ik geen tanden meer had. Kennelijk wilde mijn onderbewustzijn we al een tijdje richting tandarts duwen, haha...
Iedereen die nog twijfelt...zet je angst opzij en maak die stap om te gaan. De tandartsen van tegenwoordig zijn gelukkig niet meer de beulen van vroeger !
FurryRed
Re: De eerste stap is gezet.....en het einde is in zicht !
Zit nu op mijn werk te herstellen van de 1e fase van de WKB rechtsboven die nog nodig was, en ben weer even aan het bijlezen op het forum.
In Juli is de WKB linksboven afgemaakt en is er met composiet weer nieuwe tanden gemaakt van de twee die (bijna tot op het tandvlees) waren afgebroken. Een tand zal nu altijd iets kleiner zijn, maar het lijkt heel natuurlijk, alsof het aangeboren is. Ik was echt superblij met het resultaat (wat kunnen ze toch veel tegenwoordig), en durf weer breeduit te lachen zonder dat er een heel gat te zien is links. Ik ga niet meer telkens gedachteloos met m'n tong langs het gat, en ik hoef ook niet telkens meer etenswaren uit de holle kies te spoelen. Chapeau !
Ik moet bekennen...deze morgen viel de eerste fase van de WKB een beetje tegen. Toen de foto's werden gemaakt in Maart tijdens het eerste bezoek zat er alleen aan de linkerkant een zichtbare ontsteking, dus ik dacht dat rechts wel een (pijnloos) eitje zou zijn, dus erg zenuwachtig was ik niet. Maar kennelijk was het in de afgelopen 6 maanden toch een beetje gaan rommelen, want de tandarts constateerde toch dat de zenuw ontstoken was en er pus was :(, dus bij het wroeten met de vijltjes zat ik soms toch wel te wiebelen en zweten in de stoel !
Niet dat het echt vlammend pijn doet zoals je jezelf snijdt, ofzo, maar van die onprettige kleine steekjes die me een naar gevoel geven. Brr..
Toch, de opluchting is altijd groot als ik weer naar buiten stap, en de voldoening dat mijn gebit weer bijna helemaal tiptop is.
Nog 1 afspraak de 30e Aug....dan is het klaar !!!!!
Ik ben toch wel een pietsje trots op mezelf dat ik het heb gedurft om in Maart die eerste afspraak te maken na 7 jaar. Alles bij elkaar is het me erg meegevalen, en ik hoef nu niet meer te piekeren over de staat van m'n gebit. Soms droomde ik er gewoon van dat alles afbrak !
Nu alleen nog die 10 kilo afvallen, haha...
Succes en sterkte aan iedereen !
FurryRed