Eindelijk!

Author:
ibrilman
Posted:
do, 08/26/2004 - 19:05
Nou, het is zover! Ik heb de stap gewaagd.
Vandaag werd ik wakker en was weer behoorlijk angstig en meteen weer aan het piekeren. Ik besloot dat ik niet zo verder wilde om altijd bang te zijn, altijd weer te piekeren over de tandarts. Ik besloot het nummer te bellen dat ik van die collega had gekregen. Ik kreeg de assistente aan de lijn en ik heb gevraagd of ze ook angstige patienten willen/kunnen begeleiden. Ze vertelde dat ze daar (bij Medimatch, zit ook in meerdere plaatsen) juist gespecialiseerd in zijn en dat ze nog patienten aannemen. Ik heb de situatie een beetje uitgelegd en ze zei dat 1 tandarts daar zeer goed in is. Ik vroeg nog of als je dan behandeld wordt, of het ook RUSTIG kan, in een tempo dat je zelf aandurft. Toen zei ze: ik kan je garanderen dat niets gebeurt wat je niet wilt of durft en ik sta er persoonlijk voor in dat het in je eigen tempo gebeurt. Ik vertelde haar dat zij zelf al heel rustgevend overkwam aan de telefoon. Ik was zelfs 'rustig' tijdens het telefoontje. Ze stelde voor, wat gegevens te noteren om me daar in te schrijven en een afspraak te plannen voor alleen een gesprek om te zien of het klikt met de tandarts, of ik hem durf te vertrouwen. Eerst stond er 10 min. voor een gesprek maar toen twijfelde ik. Ik zei dat ik echt erg angstig ben en er zit een heel verhaal aan vast, dat ik eerlijk gezegd niet zeker wist of 10 minuten wel voldoende was om mijn verhaal kwijt te kunnen. Dit zei ik ook omdat ik veel moeite heb om mensen te leren vertrouwen en ik dit niet meteen zal weten binnen 10 minuten. Een gesprek van 20 minuten, op 6 september!!!!! Ze had er alle begrip voor en ik hoefde niet perse eerst een brief te schrijven om dingen uit te leggen. Eventueel zou na dat gesprek even gekeken worden maar niet perse nodig.
Na afloop (heb haar ruim 10 minuten aan de telefoon gehad) was ik erg trots op mezelf 'zo dat heb ik toch maar mooi gedaan' en toen barstte ik in tranen uit. Er is wel een last van mijn schouders gevallen maar nu moet ik er tegen gaan vechten om niet meteen het ergste te denken.
We gaan ervoor maar ik zal jullie hulp nog wel nodig hebben.
Ingrid
Susaa

Echt heel goed van je, Ik hoop dat je vertrouwen kan vinden in je tandarts. De eerste stap is gezet :)
En als dit al goed voelt....hoe zou je je voelen na 6 september?

Liefs Suzanne
do, 08/26/2004 - 20:51 Permalink
minique

Hartstikke goed van je, Ingrid! Geweldig dat je deze stap hebt durven nemen en je mag met recht trots op jezelf zijn! Wat goed om te horen dat je meteen een praktijk hebt gevonden waar ze niet alleen nog mensen aannemen, maar ook nog eens gespecialiseerd zijn in en de tijd nemen voor het behandelen van angstige patiënten!

Ik zal voor je duimen op 6 september!

Heel veel succes!

:smt006 Monique
do, 08/26/2004 - 21:15 Permalink
dj

Mhhhh heeeeeel goed! Weet je hoe het mestal afloopt? dat je "onze hulp" niet echt meer nodig hebt (wel gezellig natuurlijk) maar dat je daarna andere mensen aanmoedigt. Haast altijd!

Doeg he?
do, 08/26/2004 - 22:06 Permalink
Hartslag200

Hoi Ingrid,

Top dat je een tandarts "met begrip" gevonden hebt.
Ik hoop dat je evenveel geluk hebt als ik heb gehad de afgelopen 2 weken.

Even over dat eigen tempo.
Ik ben vandaag geweest en ik verwachtte eigenlijk 1 behandeling (zie mijn topic onder "joepie !!! naar tandarts geweest") maar hij begon gelijk overal te verdoven, dit had ik eigenlijk niet eens in de gaten vanwege de stress.
Hij begon gewoon, rechts voor uitboren en ontstekingshaard behandelen, linksboven trekken en eentje vullen, rechtsonder 2 trekken en rechtsboven 1 trekken.
Hij riep dat zo maar en voor ik het wist had hij alles al gedaan wat ik altijd al wilde laten doen.
Eigenlijk was het voorbij voordat ik mijzelf in de mega-angst fase kon gaan begeven.
Aan het einde van deze sessie heeft hij ook nog eens al mijn tandsteen weggehaald (kilootje of wat) en een aantal tanden bijgewerkt (gepolijst denk ik).

Kortom wat er nu nog staat ziet er geweldig uit, 1 kroon volgt snel en de rest kan geen pijn meer doen.

Ik wist echt niet wat me gebeurde toen hij mij vertelde dat eigenlijk alle pijnlijke en enge dingen nu voorbij waren en ik, stevig sportief type van 95 kilo redelijk afgetraind, barstte bijna in tranen uit.

Ik weet dus niet wat beter is, je eigen tempo of in 1 keer alles/zo veel mogelijk.

In ieder geval GA ERVOOR, ik ben de hele dag al gelukkig ondanks mijn "beetje" napijn van het trekken en zo.

Ik wordt bij elk bezoek minder bang en probeer telkens meer te relativeren.

Denk maar eens na over mensen die chronische pijnen of gebreken hebben, of terminaal ziek zijn.
Dan stelt ons tandartsbezoekje en "misschien" een half uurtje pijn echt niets voor.
Prent jezelf in dat na dat half uur je wereld alleen maar beter en mooier wordt en je jezelf beter en mooier vindt en je zelfvertrouwen toeneemt.

Go for it, sterkte en succes.

Ron
do, 08/26/2004 - 23:31 Permalink