Even voorstellen

Hallo mede forumleden.

Ik wilde me eigenlijk even voorstellen maar doe dat niet, en de oorzaak daarvan is een diepgewortelde angst om een
tandarts te bezoeken, en vooral wat andere mensen er van denken. :smt106

Wil wel mijn verhaal kwijt:

Tot mijn twintigste jaar keurig alle tandarts bezoekjes gedaan, ondanks de schoolbus die had je in die tijd, een voor een werd in de klas opgeroepen en afgewerkt :smt001

En dat ging nog wel goed, daarna een erg zachte tandarts die achteraf erg weinig uitvoerde, (wat ik natuurlijk wel prima vond) tot ik de militaire dienst ging vervullen, daar werd je ook opgeroepen voor controle bij de militaire tandarts.

Prima verder zou je zo zeggen, maar bij de controle bleek echter dat er nog al wat aan mijn gebit mankeerde, dus behandelen dan maar.

De eerste behandeling viel helemaal niet goed, het was een vulling, die meer had van een zenuw vulling, maar dan wel zonder verdoving, ik voelde
de pijn tot in mijn tenen, dat vergeet ik nooit meer. :oops:, na nog twee extreme vulling had ik er tabak van , en wilde er niet meer naar toe.

Toen ik trouwde kwam ik bij een andere tandarts, die de reputatie had alles van de nieuwe patiënt er uit te boren en opnieuw te behandelen, dus weer
een reden om er niet naar toe te gaan, maar op een gegeven moment ontkom je er niet aan en jawel in het weekend een erg pijnlijke onwillige kies
dus de dienstdoende tandarts gebeld, ik mijn probleem voorleggen, met daarop de vraag bent u wel gesaneerd? ik vertel de man nee dat ben ik niet :-?,
waarop de tandarts mij vertelde mij niet te willen helpen............................ :smt047

Oke,..... dan het weekend maar door met paracetamol en ibuprofen, maandagmorgen voor het eerst mijn nieuwe tandarts gebeld met mijn probleem,
er met lood in de schoenen naar toe gegaan en de kies laten trekken, ik kreeg drie prikje die ik niet voelde (ik allang blij) maar toe de verdoving in moest werken
had ik al het idee die verdoving is niet goed, (ook niet gecontroleerd door de arts) maar durfde het niet te zeggen en er werd getrokken, en dat was een lijdens weg, het lukte niet in een keer, maar uiteindelijk was hij er uit,...... ik kwam thuis gelijk een halve dag op bed.

Een paar jaar later een ander kies met problemen die er uit moest, en bij een andere dienstdoende tandarts laten trekken, de verdoving was wel wat gevoelig, maar het trekken totaal niet, de eerste redelijke ervaring. 8)

Uiteindelijk nu na 28 jaar is het niet best meer gesteld met mijn tandjes, kreeg onlangs een infectie door een slechte kies en ben daar met mijn angst naar mijn huisarts gegaan, ik moet zeggen die was heel begripvol heeft een kuur voorgeschreven, en heb gelijk de mogelijkheden met hem besproken, een verwijsbrief meegekregen voor het lokale ziekenhuis en ook gespecialiseerd speciaal voor mensen zoals ik.

Het is de bedoeling dat ik alles laat trekken, en een prothese laat aanmeten, de stoute schoenen heb ik dus aangetrokken want ik kan niet meer anders.

Ik heb het met mijn gezin besproken en de afspraak is gemaakt voor de eerste intake.

Voor zo ver mijn verhaal, ik hoop dat ik deze periode goed kan afsluiten en als alles aan de kant is, en d.m.v. mijn verhaal meer mensen over de drempel kan trekken.
Word vervolgd.

Mvg whatsnext :roll: