Eerder gaf ik op een soortgelijke vraaghet volgende antwoord:
Naast soms zinnige opmerkingen uit de biologische hoek, komt daar helaas ook veel nonsens en soms zeer kwalijke nonsens uit vandaan, zoals bij bijv. dit geval over articaine.
Articaine wordt inderdaad al in het bloed afgebroken, wat echter juist een groot voordeel is omdat overdosering daardoor minder snel optreedt. Articaine is op dit moment waarschijnlijk het meest gebruikte verdovingsmiddel door tandartsen overal ter wereld en wordt juist als heel veilig beschouwd. Tijdens een lecture die ik dit jaar van Amerikaanse farmacoloog werd juist verteld dat sterfte door overdosering van anesthesievloeistof bij kinderen bij gebruik van articaine niet meer was voorgekomen, terwijl dat met moeilijker afbreekbare stoffen helaas nog weleens voor kwam.
Het zogenaamde gendefect en het tekort aan enzym waar Teun naar verwijst is zeer omstreden en als het al zou voorkomen dan praten we over een extreem kleine kans waarbij de voordelen van articaine zwaar opwegen tegen dit eventuele (hypothetische) nadeel. Tevens worden bijna alle stoffen die je opeet of drinkt uiteindelijk door enzymen afgebroken, tekort aan enzym (of een overdosis aan af te breken stof) kan altijd een probleem opleveren en dit is absoluut niet een specifiek iets voor articaine.
Twee jaar geleden werd de articainediscussie gevoerd in tandheelkundig wetenschappelijk blad NTVT waarbij Nederlands bekendste specialist op op het gebied van tandheelkunde en interne geneeskunde Prof. Abraham-Inpijn de vloer aanveegde met dit zogenaamde dna-defect argument.
Als ik een verdoving nodig heb of geef, kies ik in ieder geval voor articaine!
Naast soms zinnige opmerkingen uit de biologische hoek, komt daar helaas ook veel nonsens en soms zeer kwalijke nonsens uit vandaan, zoals bij bijv. dit geval over articaine.
Articaine wordt inderdaad al in het bloed afgebroken, wat echter juist een groot voordeel is omdat overdosering daardoor minder snel optreedt. Articaine is op dit moment waarschijnlijk het meest gebruikte verdovingsmiddel door tandartsen overal ter wereld en wordt juist als heel veilig beschouwd. Tijdens een lecture die ik dit jaar van Amerikaanse farmacoloog werd juist verteld dat sterfte door overdosering van anesthesievloeistof bij kinderen bij gebruik van articaine niet meer was voorgekomen, terwijl dat met moeilijker afbreekbare stoffen helaas nog weleens voor kwam.
Het zogenaamde gendefect en het tekort aan enzym waar Teun naar verwijst is zeer omstreden en als het al zou voorkomen dan praten we over een extreem kleine kans waarbij de voordelen van articaine zwaar opwegen tegen dit eventuele (hypothetische) nadeel. Tevens worden bijna alle stoffen die je opeet of drinkt uiteindelijk door enzymen afgebroken, tekort aan enzym (of een overdosis aan af te breken stof) kan altijd een probleem opleveren en dit is absoluut niet een specifiek iets voor articaine.
Twee jaar geleden werd de articainediscussie gevoerd in tandheelkundig wetenschappelijk blad NTVT waarbij Nederlands bekendste specialist op op het gebied van tandheelkunde en interne geneeskunde Prof. Abraham-Inpijn de vloer aanveegde met dit zogenaamde dna-defect argument.
Als ik een verdoving nodig heb of geef, kies ik in ieder geval voor articaine!