Hallo Allemaal,
Hier mijn verhaal...
Zo'n 8 a 9 jr ben ik niet bij de tandarts geweest vanwege de angst. Mijn oude tandarts was namelijk nog één vd de oude generatie. Niet zeuren gewoon doorgaan.
Ik kreeg een jaar of 5 geleden een ontsteking aan mijn tandvlees, die ontsteking ging op een gegeven moment de hele mond door.
De pijn die ik daar zo af en toe van had was goed te doen en met zelfmedicatie was het mooi onder controle te houden (bocasan en waterstof peroxyde) Tot vorig jaar zomer.... In twee dagen tijd was mijn tandvlees van voor naar achteren en van binnen naar buiten ontstoken en flink opgezet. Dit was zo ernstig dat ik de hele week op bed heb gelegen vd pijn, ben uiteindelijk toen ook voor het eerst weer naar de tandarts geweest. Kon tenslotte ook niet meer anders. Na een week goed gespoeld te hebben zakte de ontsteking af, ben toen doorverwezen naar de Mondhygiëniste.
Deze heeft zo goed als het kon het zaakje gereinigd ( tandsteen verwijderd etc) Maar de ontstekingen bleven en verdwenen niet helemaal. Zij kon nml niet diep genoeg schoonmaken en uit een kweek bleek ook dat ik een slechte bacterie in mijn mond had. Daarom stelde zij mij voor om een flap over behandeling te laten doen. Uiteindelijk heb ik dat 3 weken geleden laten doen ik was zeer angstig en lag 5 kwartier rillend op de stoel maar...het ging goed! Vorige week was de 2e behandeling. Aangezien ik zo gespannend was de 1e keer heeft hij me valium voorgeschreven, deze had ik een uur van tevoren ingenomen. Door die valium werd ik rustiger en was de behandeling beter vol te houden. En nu? Ik krijg antibiotica (voor die slechte bacterie), de hechtingen zijn er maandag uit gehaald, mijn tandvlees herstelt zich goed! Ziet er weer mooi rose uit!
Ik was een ontzettende bangerik voor de tandarts en heb toch even alles ondergaan tot aan de flapover behandeling aan toe! Ik hoop dat anderen ook de stap durven te zetten naar de tandarts, je tanden zijn het waard!
Ik durf nu in ieder geval weer naar de tandarts en mijn angst is grotendeels verdwenen. (Dankzij het begrip van mijn tandarts, Mondhygiëniste en Dr. van het parodontologie centrum)
Hier mijn verhaal...
Zo'n 8 a 9 jr ben ik niet bij de tandarts geweest vanwege de angst. Mijn oude tandarts was namelijk nog één vd de oude generatie. Niet zeuren gewoon doorgaan.
Ik kreeg een jaar of 5 geleden een ontsteking aan mijn tandvlees, die ontsteking ging op een gegeven moment de hele mond door.
De pijn die ik daar zo af en toe van had was goed te doen en met zelfmedicatie was het mooi onder controle te houden (bocasan en waterstof peroxyde) Tot vorig jaar zomer.... In twee dagen tijd was mijn tandvlees van voor naar achteren en van binnen naar buiten ontstoken en flink opgezet. Dit was zo ernstig dat ik de hele week op bed heb gelegen vd pijn, ben uiteindelijk toen ook voor het eerst weer naar de tandarts geweest. Kon tenslotte ook niet meer anders. Na een week goed gespoeld te hebben zakte de ontsteking af, ben toen doorverwezen naar de Mondhygiëniste.
Deze heeft zo goed als het kon het zaakje gereinigd ( tandsteen verwijderd etc) Maar de ontstekingen bleven en verdwenen niet helemaal. Zij kon nml niet diep genoeg schoonmaken en uit een kweek bleek ook dat ik een slechte bacterie in mijn mond had. Daarom stelde zij mij voor om een flap over behandeling te laten doen. Uiteindelijk heb ik dat 3 weken geleden laten doen ik was zeer angstig en lag 5 kwartier rillend op de stoel maar...het ging goed! Vorige week was de 2e behandeling. Aangezien ik zo gespannend was de 1e keer heeft hij me valium voorgeschreven, deze had ik een uur van tevoren ingenomen. Door die valium werd ik rustiger en was de behandeling beter vol te houden. En nu? Ik krijg antibiotica (voor die slechte bacterie), de hechtingen zijn er maandag uit gehaald, mijn tandvlees herstelt zich goed! Ziet er weer mooi rose uit!
Ik was een ontzettende bangerik voor de tandarts en heb toch even alles ondergaan tot aan de flapover behandeling aan toe! Ik hoop dat anderen ook de stap durven te zetten naar de tandarts, je tanden zijn het waard!
Ik durf nu in ieder geval weer naar de tandarts en mijn angst is grotendeels verdwenen. (Dankzij het begrip van mijn tandarts, Mondhygiëniste en Dr. van het parodontologie centrum)