Sinds kort bij een nwe tandartspraktijk. Tijdens de intake werd mij geadviseerd om in de linkeronderkaak een kroon te plaatsen op een gebarsten (?) kies .
Voor de voorbereidingen werd twee uur uitgetrokken. Dit, omdat in de kies erachter - de laatste kies dus - eveneens een vulling vervangen moest worden. Men vond dat dit in één behandeling kon, ik zou toch verdoofd worden.
Het boren verliep goed, al gaf ik in het begin aan nog steeds pijn te voelen. Daarom kreeg ik nog wat verdoving bij zodat ik daarna niets zou voelen van het afslijpen van de andere kies. Het slijpen e.d. verliep ook goed. Na 3 x happen, echt vervelend, want het is een vies goedje en ook kwam het achter in mijn keel, was de afdruk voor de noodkroon gelukt.
Toen begon de ellende: de tandarts plaatste de noodkroon om te zien of het paste, maar wachtte te lang om die er weer af te halen om hem passend te maken (?). Zodoende kwam die vast te zitten (ik weet ook niet precies hoe dat kan) aan de kies ervoor en erachter en moest er gekozen worden uit of alles opnieuw óf de noodkroon los slijpen. Ook gingen tandarts én assistente nogal tekeer met allerlei haakjes. Er werd mij pas iets verteld toen ik vroeg wat er aan de hand was, want ik verging intussen van de pijn en was behoorlijk ongerust geworden.
Al met al langer dan 2 1/2 uur in de stoel gelegen waarvan de laatste 3 kwartier met flinke angst en pijn. Thuis heb ik nog een hard en doorzichtig goedje van mijn tandvlees moeten halen en dat gaf ook flinke irritatie, want zo gemakkelijk ging dat niet. Het leek wel lijm o.i.d.
Ook de napijn was erg vervelend. (pijn in kaak, hoofd en rug) Heb veel paracetamol geslikt en durfde ook amper met die noodkroon te kauwen, uit angst voor nog meer problemen. :cry:
Vandaag is de definitieve kroon geplaatst. Zag er enorm tegenop, maar het is me uiteindelijk wel meegevallen. Nu zeurt de kies nog wel flink na, maar het is te dragen en ik grijp wel naar de pijnstillers indien nodig.
Het vervelende is nu dat ik wéér terug moet, ditmaal om de pas gevulde kies weer aan te laten sluiten. Het geval wil nl. dat vanwege het los slijpen van de noodkroon een te grote kier is ontstaan tussen de definitieve kroon en de pas gevulde kies. Dit betekent dus: opnieuw boren en weer vullen. Ik wilde het uitstellen tot aan mijn halfjaarlijkse controle in juni, maar mijn tandarts vindt echter dat dit heel snel verholpen worden. Ik loop anders kans op tandvleesontsteking. :o
Nu heb ik tussentijds wel een gesprekje gehad met betreffende tandarts en de praktijkleider. Dit n.a.v. een mail die ik hen de volgende dag stuurde met daarin opgenomen mijn hele verhaal, want er waren nog meer dingen die mij tijdens de behandeling stoorden. Die zal ik hier niet vermelden anders wordt dit verhaal echt veel te lang. Helaas heeft dat gesprek niet echt gewerkt, meer nog doordat de praktijkleider meende het te moeten opnemen voor de tandarts en mij bijna de schuld wilde geven van de hele toestand.
Ik zit eigenlijk met een flinke kater en heb het gevoel dat ik bij een beginneling terecht ben gekomen. Ik was nooit echt bang voor de tandarts, maar nu wel. Ook vertrouw ik het allemaal niet meer. :cry:
Heeft iemand nog een advies voor mij? Alvast heel erg bedankt!!
Voor de voorbereidingen werd twee uur uitgetrokken. Dit, omdat in de kies erachter - de laatste kies dus - eveneens een vulling vervangen moest worden. Men vond dat dit in één behandeling kon, ik zou toch verdoofd worden.
Het boren verliep goed, al gaf ik in het begin aan nog steeds pijn te voelen. Daarom kreeg ik nog wat verdoving bij zodat ik daarna niets zou voelen van het afslijpen van de andere kies. Het slijpen e.d. verliep ook goed. Na 3 x happen, echt vervelend, want het is een vies goedje en ook kwam het achter in mijn keel, was de afdruk voor de noodkroon gelukt.
Toen begon de ellende: de tandarts plaatste de noodkroon om te zien of het paste, maar wachtte te lang om die er weer af te halen om hem passend te maken (?). Zodoende kwam die vast te zitten (ik weet ook niet precies hoe dat kan) aan de kies ervoor en erachter en moest er gekozen worden uit of alles opnieuw óf de noodkroon los slijpen. Ook gingen tandarts én assistente nogal tekeer met allerlei haakjes. Er werd mij pas iets verteld toen ik vroeg wat er aan de hand was, want ik verging intussen van de pijn en was behoorlijk ongerust geworden.
Al met al langer dan 2 1/2 uur in de stoel gelegen waarvan de laatste 3 kwartier met flinke angst en pijn. Thuis heb ik nog een hard en doorzichtig goedje van mijn tandvlees moeten halen en dat gaf ook flinke irritatie, want zo gemakkelijk ging dat niet. Het leek wel lijm o.i.d.
Ook de napijn was erg vervelend. (pijn in kaak, hoofd en rug) Heb veel paracetamol geslikt en durfde ook amper met die noodkroon te kauwen, uit angst voor nog meer problemen. :cry:
Vandaag is de definitieve kroon geplaatst. Zag er enorm tegenop, maar het is me uiteindelijk wel meegevallen. Nu zeurt de kies nog wel flink na, maar het is te dragen en ik grijp wel naar de pijnstillers indien nodig.
Het vervelende is nu dat ik wéér terug moet, ditmaal om de pas gevulde kies weer aan te laten sluiten. Het geval wil nl. dat vanwege het los slijpen van de noodkroon een te grote kier is ontstaan tussen de definitieve kroon en de pas gevulde kies. Dit betekent dus: opnieuw boren en weer vullen. Ik wilde het uitstellen tot aan mijn halfjaarlijkse controle in juni, maar mijn tandarts vindt echter dat dit heel snel verholpen worden. Ik loop anders kans op tandvleesontsteking. :o
Nu heb ik tussentijds wel een gesprekje gehad met betreffende tandarts en de praktijkleider. Dit n.a.v. een mail die ik hen de volgende dag stuurde met daarin opgenomen mijn hele verhaal, want er waren nog meer dingen die mij tijdens de behandeling stoorden. Die zal ik hier niet vermelden anders wordt dit verhaal echt veel te lang. Helaas heeft dat gesprek niet echt gewerkt, meer nog doordat de praktijkleider meende het te moeten opnemen voor de tandarts en mij bijna de schuld wilde geven van de hele toestand.
Ik zit eigenlijk met een flinke kater en heb het gevoel dat ik bij een beginneling terecht ben gekomen. Ik was nooit echt bang voor de tandarts, maar nu wel. Ook vertrouw ik het allemaal niet meer. :cry:
Heeft iemand nog een advies voor mij? Alvast heel erg bedankt!!