Ik ben 25 jaar, en heb nog nooit een gaatje gehad. Ik ben dus ook nooit bang geweest voor de tandarts. Op mijn 21e moesten mijn verstandskiezen getrokken worden, en in de stoel bij de kaakchirurg gebeurde het: ik begon vreselijk te huilen, en kon niet meer ophouden. (de behandeling zelf viel erg mee). Sindsdien huil ik tranen met tuiten bij de tandarts, die hier totaal geen begrip voor heeft, hij vindt me maar een aansteller. Het gevolg is dat ik nu al twee jaar niet meer naar de tandarts ben geweest. Ik durf gewoon niet meer. Bang dat ik weer ga huilen, en bang dat de tandarts dan weer boos wordt. (tranen schieten al in mijn ogen terwijl ik dit schrijf). Ik wil dolgraag van mijn tandartsangst af, maar hoe?
Uit onderzoek bij kinderen bleek dat er geen duidelijk verband was tussen de angst voor de tandarts en de mate waarin zij uitgebreide behandelingen hadden ondergaan. Kinderen waarbij niets was gebeurd behalve het controleren van het gebit, konden zeer bang zijn voor de tandarts.
Blijkbaar spelen er andere factoren mee die de tandarts-angst beinvloeden. Hoewel jij het trekken van de verstandkiezen hebt ondergaan, meldde je ook dat het eigenlijk wel mee viel; andere angstfactoren spelen misschien nu ook een rol.
Het niet meer naar de tandarts gaan, is geen oplossing. Ik merk uit jouw vraag dat je dit zelf ook niet wilt.
Soms wil het nog wel eens helpen om een nieuwe tandarts te zoeken en in deze nieuwe 'setting' kan je misschien over je angst heen komen. Er zijn wel gespecialiseerde angst-tandartsen maar deze hebben het blijkbaar te druk om via het internet of andere kanalen zich kenbaar te maken.
Mocht je de stap niet durven zetten om een nieuwe tandarts te zoeken, dan zou je mogelijkerwijs hulp kunnen zoeken bij een psycholoog. Zij zijn gewend om mensen te begeleiden met angst en hen daarover heen te helpen.
Ik hoop dat je over je tandarts-angst heen komt!
[ Dit Bericht is bewerkt door: de digitale tandarts op 2001-10-07 19:52 ]