Maandag was het zover de dag van de operatie. Ze gingen een stukje bot uit mijn heup halen en in mijn onderkaak zetten. Met de bedoeling om er later 2 implantaten in te zetten.
Ik moest om 9.00 in het ziekenhuis zijn. Toen ik er was moest ik me gelijk klaarmaken voor de operatie. Ik was doodsbang. Ik werd naar de operatiekamer gereden rond 9.45.
Ik werd rond 12.00 wakker dus ze zijn anderhalf uur bezig geweest denk ik. Ze vroegen steeds of het pijn deed en gaven je pijnstillers.
Toen ik weer op de afdeling kwam kon ik alleen nog maar slapen.
Rond drie uur was ik echt klaarwakker en wou ik opstaan.
De pijn in mijn mond viel mee. Ik kreeg ook elke keer ijs om het te koelen. Alleen mijn heup was een ander verhaal. Die was best pijnlijk.
Dus het viel niet mee om ongeveer 3 uur na de operatie op te staan.
Maar ja ik ben zo iemand die na een operatie moet staan om te zien of alles nog werkt.
Die dag heb ik veel gelegen en door de medicijnen viel ik gelukkig ook voor korte periodes in slaap. Ik heb die dag ook geen bloed overgegeven zoals de meeste mensen doen aangezien er bloed in de buik komt bij de operatie. Die avond heb ik al gegeten ( vanillevla).
De nacht kon ik niet slapen want, ik wou op mijn zij gaan liggen wat niet kon want dat was erg pijnlijk.
De volgende morgen mocht ik naar huis. Ik kreeg pillen en mondspoeling mee naar huis. De eerste 2 dagen heb ik eigenlijk het meeste geslapen.
Eten is wel eentoning vla, brinta dat soort dingen. En elke keer als je eet moet je medicijnen innemen en spoelen.
Op dit moment is het vrijdag en ik heb vannacht op mijn heup geslapen.
Mijn heup doet bijna geen pijn meer maar ik loop nog wel een beetje moeilijk. En mijn mond heeft eigenlijk nooit geen pijn gedaan allleen voel ik nu de hechtingen goed. het is heel strak dichtgenaaid.
O ja, ik heb ook geen opgezwollen of verkleurd gezicht gehad er is niks van te zien aan de buitenkant.
Dinsdag moet ik weer naar de kaakchirurg en dan haalt hij de hechtingen eruit.
De reden waarom ik mij verhaal op schrijf is omdat ik echt bang was voor de operatie ik heb sowieso al angst voor kaakchirurgen.
Maar de operatie is me echt hardstikke meegevallen.
Ik had veel erger verwacht, maar het viel allemaal wel mee.
Ik hoop nu alleen dat de rest van het proces ( hechtingen eruit halen, implantaten ) ook een beetje meevalt.
Dit is mijn verhaal als ik dinsdag bij de kaakchirurg ben geweest zal ik vertellen hoe het daar is gegaan.
Ik moest om 9.00 in het ziekenhuis zijn. Toen ik er was moest ik me gelijk klaarmaken voor de operatie. Ik was doodsbang. Ik werd naar de operatiekamer gereden rond 9.45.
Ik werd rond 12.00 wakker dus ze zijn anderhalf uur bezig geweest denk ik. Ze vroegen steeds of het pijn deed en gaven je pijnstillers.
Toen ik weer op de afdeling kwam kon ik alleen nog maar slapen.
Rond drie uur was ik echt klaarwakker en wou ik opstaan.
De pijn in mijn mond viel mee. Ik kreeg ook elke keer ijs om het te koelen. Alleen mijn heup was een ander verhaal. Die was best pijnlijk.
Dus het viel niet mee om ongeveer 3 uur na de operatie op te staan.
Maar ja ik ben zo iemand die na een operatie moet staan om te zien of alles nog werkt.
Die dag heb ik veel gelegen en door de medicijnen viel ik gelukkig ook voor korte periodes in slaap. Ik heb die dag ook geen bloed overgegeven zoals de meeste mensen doen aangezien er bloed in de buik komt bij de operatie. Die avond heb ik al gegeten ( vanillevla).
De nacht kon ik niet slapen want, ik wou op mijn zij gaan liggen wat niet kon want dat was erg pijnlijk.
De volgende morgen mocht ik naar huis. Ik kreeg pillen en mondspoeling mee naar huis. De eerste 2 dagen heb ik eigenlijk het meeste geslapen.
Eten is wel eentoning vla, brinta dat soort dingen. En elke keer als je eet moet je medicijnen innemen en spoelen.
Op dit moment is het vrijdag en ik heb vannacht op mijn heup geslapen.
Mijn heup doet bijna geen pijn meer maar ik loop nog wel een beetje moeilijk. En mijn mond heeft eigenlijk nooit geen pijn gedaan allleen voel ik nu de hechtingen goed. het is heel strak dichtgenaaid.
O ja, ik heb ook geen opgezwollen of verkleurd gezicht gehad er is niks van te zien aan de buitenkant.
Dinsdag moet ik weer naar de kaakchirurg en dan haalt hij de hechtingen eruit.
De reden waarom ik mij verhaal op schrijf is omdat ik echt bang was voor de operatie ik heb sowieso al angst voor kaakchirurgen.
Maar de operatie is me echt hardstikke meegevallen.
Ik had veel erger verwacht, maar het viel allemaal wel mee.
Ik hoop nu alleen dat de rest van het proces ( hechtingen eruit halen, implantaten ) ook een beetje meevalt.
Dit is mijn verhaal als ik dinsdag bij de kaakchirurg ben geweest zal ik vertellen hoe het daar is gegaan.