droevig

Er moesten 2 gouden inlays bij mij verwijderd worden wegens goudallergie (schijnt zeldzaam te zijn). Alles uitvoerig besproken met de tandarts en de vervangende materialen laten testen. Uitgekomen op Zirkoniumporcelein kronen. Hij zou het goud er met een kronentikker afhalen. Dat lukte niet zo 1, 2, 3 maar hij ging net zolang door tot ze eraf waren. Bij de eerste kroon die hij er aftrok ging ik helemaal door de grond van de pijn. Toen ik hem vroeg waarom het zoveel pijn deed zei hij dat er een stukje kies was meegekomen.
Ik kreeg toen verdoving omdat er anders niks meer gedaan kon worden en de kiezen zijn voor porceleinen kronen bijgeslepen en vervolgens 2 noodvullingen geplaatst.

De tweede afspraak was dus om de nieuwe kronen te plaatsen. Ik begon met te zeggen dat het nog steeds pijn deed (er zat maar liefst 3 weken tussen) en dat ik daarom verdoving wilde en ik vroeg of er soms een zenuw was geraakt. Hij zei toen dat er een flink stuk kies was afgebroken, maar dat er geen zenuw was geraakt. Hij zei ook dat hij het eerst met de kronentikker had geprobeerd en toen dat niet ging een gleuf onder de goudrand had geslepen om greep te krijgen bij het eraf trekken. Ik vroeg me af 'waarom dan niet de hele kroon eraf geslepen toen het weer niet makkelijk ging?' Ik heb echter niks gezegd want zo vlak voor de behandeling is dat niet het juiste moment. Goed, noodvulling eraf en alles schoongemaakt en toen zei hij opeens 'misschien moet er toch een wortelkanaalbehandeling komen'. Ik lig natuurlijk al met mijn mond open in die stoel en zeg niks, maar ik denk wel 'hoezo geen zenuw geraakt?' Ik heb tot op de dag van vandaag spijt dat ik toen niet uit die stoel ben opgestaan en weggelopen.

Vervolgens worden de kronen geplaatst (is dat niet raar als er eventueel een wortelknaaalbehandeling moet komen???). De nieuwe siuatie past niet helemaal bij de kiezen in de bovenkaak en de tandarts gaat de kronen bijslijpen (ik vond dat nogal vreemd, maar misschien is dat heel normaal om kronen bij te slijpen - ik bedoel die zijn toch zoveel mogelijk op maat gemaakt??). In ieder geval krijgt hij het daarmee niet passend op het bovengebit. Vervolgens gaat hij dus aan het bovengebit bijslijpen en doet dat in eerste instantie keurig met steeds zo'n papiertje (of wat is het) ertussen en dan weer een beetje bijslijpen en nog een keer etc. Maar blijkbaar krijgt hij het op gegeven moment op zijn heupen en gaat heel lang door met slijpen en ik voel gewoon dat het te fanatiek is en ik wil stop roepen, maar dat gaat niet met een slijptol in je mond. Hij vraagt of het nu goed zit. Ik ben nog vedwaasd en verdoofd en zeg dat ik het niet weet. Oke, dan kan ik terugkomen als er toch nog wat af moet. Ik ga naar huis en naar bed, ben volledig uitgeput. De volgende dag word ik wakker met pijn (de zenuw heeft natuurlijk weer een klap gekregen) en ik voel duidelijk dat er veel te veel ruimte zit tussen boven en ondergebit. De kauwvlakken kunnen helemaal niet meer op elkaar. Als ik er een zonnebloempitje tussendoe krijg ik die niet geplet zoveel ruimte zit er tussen.

Dat alles is inmiddels een week geleden en ik ben een beetje bij van de shock. Maar het is nog niet afgelopen hoor, dit droevige verhaal. Ik zie in de spiegel dat mijn mond wat scheef is en als ik lach gaat slecht 1 mondhoek omhoog. Ik voel ook nog de plek waar hij de verdoving heeft ingespoten terwijl dat al meer dan een week geleden is. Vandaag bij de huisarts geweest. Blijkt dat die tandarts ook bij het zetten van de verdoving een zenuw heeft geraakt. Volgens mijn huisarts geneest dat wel en moet het binnen 3 maanden weer in orde zijn.

Ik heb me uiteraard tot een nieuwe tandarts gewend en daar kan ik binnenkort terecht. Kunnen we zien wat de schade is en of er nog wat te herstellen valt. Als ik zeg dat ik dit hele gebeuren droevig vind is dat nogal een understatement, met een beetje pech moet ik nu ook kronen op mijn bovengebit (ik vrees het) en als ik pech heb moet ik een wortelkanaal. Let wel: afgezien van die 2 gouden kronen had ik een goed gebit, geen enkele ontsteking (ik heb een opg foto van een paar maanden terug waarop alles nog picobello in orde is), nooit tandsteen, zelden of nooit gaatjes, geen enkele wortelkanaal.

Ik heb de praktijk van mijn oude tandarts gebeld en gezegd dat ik de praktijk ga verlaten en dat ik nog een gesprek wil en mijn dossier. Ik ben heel benieuwd of hij uit zichzelf verantwoordelijkheid gaat nemen voor wat hij gedaan heeft.

Ik vind het onbegrijpelijk dat een tandarts teveel van een gebit wegslijpt en ook heb ik ernstige vraagtekens bij het blijven proberen die kroon eraf te trekken. Dat had toch ook geslepen kunnen worden?? Ik had al een cofferdam voor het geval er goud vrij zou komen. En ook vraag ik me e.e.a. af over de zenuw die met de verdoving geraakt is. Dat weet je toch als tandarts waar de zenuwbanen lopen???