Omdat ik hier veel gelezen heb met betrekking tot mijn ingreep.
Wil ik mijn verhaal hier ook neerschrijven.
Ik ben een man van 51 jaar uit Belgie.
Had al van mijn zestiende problemen met mijn gebit (medicatie).
Tandarts waar ik toen bijbeland ben heeft het met de nodige problemen kunnen rekken, want ik dacht toen al dat er alles uit moest.
Maar in het begin van het jaar moest hij ook toegeven dat mijn gebit op was, echt einde verhaal.
Het zag aan de buitenkant nog wel goed uit, maar we wisten beiden dat het met haken en ogen nog aan elkaar hing.
Ik beet dan ook om de haverklap een tand uit.
Besluit was een kunstgebit, ik wist dat al jaren dat het ooit ging gebeuren en de tijd van beslissen was aangebroken.
Na een paar keer happen was mijn immediaatprothese klaar en vrijdag 11 september was het zover, dan was de afspraak in het ziekenhuis om 11.10 en daar deed de kaakchirurg onder algehele verdoving de ingreep.
Uiteindelijk is het 14 uur geworden , dan naar de operatiekamer en daar was ik al snel in dromenland.
Ze dachten een 30 minuten werk, maar hadden mijn bouwval wat misrekend, hebben mij wat narcose bij moeten geven want die 23 resten van tanden
waren er zo gemakkelijk nog niet uit... achteraf zei de chirurg dat ze hebben moeten boren en snijden om alles verwijderd te krijgen.
Rond 16.40 uur begon ik te ontwaken en vroeg een verpleger wat aan me, en het enige wat ik me kan herinneren is , dat ik zei.. hou u mond (achteraf ook mijn
verontschuldiging aangeboden ) maar wat was ik ziek van de verdoving.
Heeft even geduurd voor ik me iet of wat beter voelde. Mijn mond zat vol (zo voelde het ) en spreken was een ramp.
Om 18.30 uur mocht ik het ziekenhuis verlaten, mijn vader bracht me naar huis, maar werd tijdens de rit weer ziek.
Eenmaal thuis de voorgeschreven pijnstillers ingenomen en naar bed.
S'morgens om 6 uur was ik wakker, pijn was uit te houden, maar wat een ramp met spreken en slikken.
Door de dag beterde het slikken, en goed op tijd de pijnstillers blijven nemen.
De Tandarts had gezegd om de prothese in te houden tot maandag, dan had ik een afspraak om 11 uur.
Maar wat je nergens leest is dat waar wondjes zijn (boven en onder draadjes) er ook bloed en wondvocht is, dus de zondagmorgen werd ik wakker met
een verschrikkelijke vieze smaak, meteen naar de badkamer en voor de eerste keer de prothese uit gedaan en alles zuiver gemaakt.
Er zijn mensen die er emotioneel van worden als ze zichzelf zien voor de eerste keer zonder tanden, daar had ik gelukkig geen last van, moet bekennen dat
ik stond te lachen voor de spiegel met mijn babysmoeltje.
Eten was allemaal vloeibaar, want als er druk op de tanden werd gezet, dan deed dat verschrikkelijk pijn.
Na maandag bij de tandarts te zijn geweest en al een hoop drukpunten weggefreesd te hebben, was het al een hele opluchting.
Ik begon al met een boterham zonder korst en tegen het einde van de week puree, lasagne.. als het maar zacht voedsel was.
Maar je moet rekening houden dat je alles opnieuw moet trainen, kauwen, spreken, zelfs je neus snuiten en fluiten.
Nu zijn we zes weken verder, 4 keer ondertussen de prothese nog wat laten aanpassen en kan nu al veel eten, frieten gaan er toch al weer in.
Grote stukken afbijten gaat nog niet, mede doordat ik de prothese nu wel moet kleven al, omdat het kaakbot aan het genezen is en daardoor de prothese te
groot aan het worden is.
Einde november, begin december krijgt het kunstgebit een rebase.
Ik ben goed geinformeerd dat je in het begin tegen wat problemen oploopt, maar ben blij met mijn beslissing...
Terug een mond vol tanden en een mooie lach.
Zijn er vragen, stel ze gerust...
Mvg
Gustaaf
Wil ik mijn verhaal hier ook neerschrijven.
Ik ben een man van 51 jaar uit Belgie.
Had al van mijn zestiende problemen met mijn gebit (medicatie).
Tandarts waar ik toen bijbeland ben heeft het met de nodige problemen kunnen rekken, want ik dacht toen al dat er alles uit moest.
Maar in het begin van het jaar moest hij ook toegeven dat mijn gebit op was, echt einde verhaal.
Het zag aan de buitenkant nog wel goed uit, maar we wisten beiden dat het met haken en ogen nog aan elkaar hing.
Ik beet dan ook om de haverklap een tand uit.
Besluit was een kunstgebit, ik wist dat al jaren dat het ooit ging gebeuren en de tijd van beslissen was aangebroken.
Na een paar keer happen was mijn immediaatprothese klaar en vrijdag 11 september was het zover, dan was de afspraak in het ziekenhuis om 11.10 en daar deed de kaakchirurg onder algehele verdoving de ingreep.
Uiteindelijk is het 14 uur geworden , dan naar de operatiekamer en daar was ik al snel in dromenland.
Ze dachten een 30 minuten werk, maar hadden mijn bouwval wat misrekend, hebben mij wat narcose bij moeten geven want die 23 resten van tanden
waren er zo gemakkelijk nog niet uit... achteraf zei de chirurg dat ze hebben moeten boren en snijden om alles verwijderd te krijgen.
Rond 16.40 uur begon ik te ontwaken en vroeg een verpleger wat aan me, en het enige wat ik me kan herinneren is , dat ik zei.. hou u mond (achteraf ook mijn
verontschuldiging aangeboden ) maar wat was ik ziek van de verdoving.
Heeft even geduurd voor ik me iet of wat beter voelde. Mijn mond zat vol (zo voelde het ) en spreken was een ramp.
Om 18.30 uur mocht ik het ziekenhuis verlaten, mijn vader bracht me naar huis, maar werd tijdens de rit weer ziek.
Eenmaal thuis de voorgeschreven pijnstillers ingenomen en naar bed.
S'morgens om 6 uur was ik wakker, pijn was uit te houden, maar wat een ramp met spreken en slikken.
Door de dag beterde het slikken, en goed op tijd de pijnstillers blijven nemen.
De Tandarts had gezegd om de prothese in te houden tot maandag, dan had ik een afspraak om 11 uur.
Maar wat je nergens leest is dat waar wondjes zijn (boven en onder draadjes) er ook bloed en wondvocht is, dus de zondagmorgen werd ik wakker met
een verschrikkelijke vieze smaak, meteen naar de badkamer en voor de eerste keer de prothese uit gedaan en alles zuiver gemaakt.
Er zijn mensen die er emotioneel van worden als ze zichzelf zien voor de eerste keer zonder tanden, daar had ik gelukkig geen last van, moet bekennen dat
ik stond te lachen voor de spiegel met mijn babysmoeltje.
Eten was allemaal vloeibaar, want als er druk op de tanden werd gezet, dan deed dat verschrikkelijk pijn.
Na maandag bij de tandarts te zijn geweest en al een hoop drukpunten weggefreesd te hebben, was het al een hele opluchting.
Ik begon al met een boterham zonder korst en tegen het einde van de week puree, lasagne.. als het maar zacht voedsel was.
Maar je moet rekening houden dat je alles opnieuw moet trainen, kauwen, spreken, zelfs je neus snuiten en fluiten.
Nu zijn we zes weken verder, 4 keer ondertussen de prothese nog wat laten aanpassen en kan nu al veel eten, frieten gaan er toch al weer in.
Grote stukken afbijten gaat nog niet, mede doordat ik de prothese nu wel moet kleven al, omdat het kaakbot aan het genezen is en daardoor de prothese te
groot aan het worden is.
Einde november, begin december krijgt het kunstgebit een rebase.
Ik ben goed geinformeerd dat je in het begin tegen wat problemen oploopt, maar ben blij met mijn beslissing...
Terug een mond vol tanden en een mooie lach.
Zijn er vragen, stel ze gerust...
Mvg
Gustaaf
tic nerveux door kunstgebit