Whaaah... volgende week woensdag moetik eerst naar de mondhygienist en dan naar de tandarts :sad: (echt wel eng)
Maar ik vraag me af wat de mondhygienist allemaal doet als je er de eerste keer komt (afspraak van een half uur!!!!! :eek:)
Maar misschien nog wel belangrijker voor mij
1. doet het pijn
2. worden er apparaten gebruikt die hetzelfde geluid geven als de boor van de tandarts
3. is het uberhaubt eng, of maak ik me druk om niets????
[ Dit Bericht is bewerkt door: Moon op 2004-03-29 22:26 ]
Maar ik vraag me af wat de mondhygienist allemaal doet als je er de eerste keer komt (afspraak van een half uur!!!!! :eek:)
Maar misschien nog wel belangrijker voor mij
1. doet het pijn
2. worden er apparaten gebruikt die hetzelfde geluid geven als de boor van de tandarts
3. is het uberhaubt eng, of maak ik me druk om niets????
[ Dit Bericht is bewerkt door: Moon op 2004-03-29 22:26 ]
Het ligt eraan waarom de tandarts je doorstuurt naar de mondhygieniste... is het een externe mh of een interne? Is ze extern dan kan ze eerst een gezondheidsvragenlijst met je doornemen... vragen over je gezondheid enzo, om onnodige fouten te voorkomen.
Daarna kan ze een mondonderzoek doen... kijken of er afwijkingen in je mond aanwezig zijn. Ook kan ze pockets meten en misschien het zelfs al schoonmaken; tandsteen verwijderen. Het hangt een beetje van de mh af wat zij belangrijk vind. Ze kan je namelijk ook een poetsinstructie geven. Het kan zijn dat je nog een keer moet terugkomen.
De instrumenten die een mh gebruikt, zijn over het algemeen, bijna hetzelfde als bij de tandarts.(ze hebben alleen geen boren!!!!!) Spiegel en (pocket)sonde... handinstrumenten om tandsteen te verwijderen. Ook hebben ze electrische appartaten waar je tandsteen mee kunt verwijderen. Daar komt water bij en geeft een heel hoog geluid, lijkt allemaal onwijs eng, is het absoluut niet. Doet ook geen pijn, kan wel op bepaalde plekken gevoelig zijn.
Het hangt er een beetje vanaf wat bij jou de problemen zijn als het gaat om pijn, heb je diepe pockets en is de boel behoorlijk ontstoken, dan ben je niet blij met de mh! :grin: De meeste patienten die bij mij in de stoel komen, zijn minder angstig bij de tandarts, dan bij de mondhygieniste. Over het algemeen ervaren de meeste mensen het toch als een pijnlijke behandeling. Ik wil je nu niet de moed ontnemen hoor! Het verschilt per patient, hoe erg is het tandvleesprobleem, hoe hoog ligt je pijngrens etc. Vraag van tevoren goed wat ze allemaal met je van plan is en laat haar goed uitleggen wat ze gaat doen, met welk instrument enz.
Zie er alsjeblieft niet tegenop.... er zijn veel pijnlijkere dingen waar je je echt zorgen om moet maken. Maargoed, ik heb misschien makkelijk praten. Ik loop op dit moment stage en doe een onderzoek naar angst. Ik heb geloof ik nog maar 10 fomulieren van mensen die niet bang zijn. De rest, de overige 40 formulieren, is alles aangekruist wat aangekruist kon worden. Mensen zijn echt bang voor de tandarts of mondhygieniste :smile:
Suc6
Goed, door je verhaal is me de moed helemaal in de schoenen gezonken... * zucht * Eerst half uur mondhygienist en dan nogeens controle... ik ben niet blij :sad:
Ik ben zelf maar 1x bij een mh geweest en vond het alles meevallen. Maar het scheelde misschien ook dat het mijn buurvrouw was, en die kletst er altijd lekker op los :lol:
Verder wil ik nog wel even kwijt dat ik een beetje verbaasd was over de manier waarop de mondhygiëniste in opleiding erover schrijft. het eerste deel was uitstekend, met omschrijven wat er gedaan zou kunnen worden, met tips zoals laat alles uitleggen e.d.
Maarrrrr........ Vanaf de alinea waar de :grin: smiley staat vind ik dat dit nou niet echt getuigd van begrip voor angstige patiënten. Het schetste dan ook mijn verbazing dat deze mh schreef dat ze 'een onderzoek' doet naar angst... Ik mag hopen dat deze mh voor ze afstudeert zich nog iets meer gaat verdiepen in angstige patiënten en hoe die te benaderen...
Groetjes,
minique
Maar goed, ik ben een "dappere" vrouw en sla me er wel doorheen.. komt allemaal goed :grin: (hoop ik dan maar)
En verder kan ik natuurlijk heel hard voor je duimen... Dat doe ik met alle liefde... Hoe laat moet je volgende week woensdag???
Groetjes,
minique
Ik denk dat de meest voorkomende behandeling bij de mh tandsteen verwijderen is, toch? Vooral op de grens met het tandvlees is dat inderdaad gevoelig (maar ik vond het niet pijnlijk).
Zou het vantevoren innemen van bv ibuprofen niet iets kunnen helpne vraag ik me af? (In ieder geval geen aspirine!)
Vraag anders gewoon wat er gaat gebeuren..
Doeg..
[ Dit Bericht is bewerkt door: dj op 2004-03-30 20:15 ]
Vervelend dat je je zo ongerust maakt!
Het is ook even wennen..ineens iemand anders die in je mond purkt!
Helaas kan ik je niet vertellen hoe het gaat voelen en wat ze precies gaat doen. Iedere mh werkt weer ietsjes anders. En voor iedereen is het gevoel weer anders. Sommigen voelen helemaal niks en anderen willen zich liever laten verdoven.
Misschien moet je maar gewoon zeggen dat je het nogal spannend vind en dat je wil dat ze uitlegd wat ze gaat doen.
En ach..je kan altijd nog uit de stoel springen en wegrennen. grapje.
Ik weet niet of de tandarts al eens tandsteen heeft verwijderd bij je, maar meestal doet een mh het iets voorzichtiger maar ook grondiger. En vaak wordt er verteld hoe je het zelf kan bijhouden.
Sterkte en succes!
je zal zien dat je achteraf zegt...heb ik me daar zo druk over gemaakt?
Groeten
Braces
Succes met je stage.
Omgaan met angstpatienten is erg moeilijk en met alleen medelijden schiet je niks op. Als mondhygienisten kan je niet zeggen van nou dan stop ik er maar mee, ga maar naar huis.Daar heeft een patient ook niks aan. Een mh doet mensen wel eens pijn en moet daar zelf ook tegen kunnen. En dat is in het begin heel moeilijk. Vooral als je nog niet zo ervaren bent met een verdoving zetten.
Maar aldoende leert men....komt nog wel...
Het staat buiten kijf dat de groep angstige patiënten een 'lastige' groep is om mee te werken.
Het is vaak de toonzetting van een gesprek, bepaalde opmerkingen die je als behandelaar even kunt maken om te laten weten dat je weet van de angst en er begrip voor hebt. Het zijn soms maar hele kleine dingetjes waardoor een patiënt zich iets geruster voelt. De een zal het van nature hebben, de ander moet er meer moeite voor doen. In ieder geval kun je als patiënt vrij snel aanvoelen of de behandelaar echt begrip heeft.
Eerlijkheid is een hele belangrijke factor voor de patiënt om vertrouwen te krijgen in een behandelaar. En vertrouwen is een vereiste voordat je je angst naar een acceptabel niveau kunt brengen.
Maar naast eerlijkheid gaat het ook om de toon waarop iets wordt gezegd of geschreven in dit geval.
Het is een gebrek in de opleiding als er niet uitgebreid aandacht wordt besteed aan deze 'lastige' groep patiënten. Des te meer is het te hopen dat deze mh in opleiding, maar ook vele anderen die in de tandheelkunde werkzaam zullen zijn, iets opsteken van deze 'discussie.'
Groetjes,
minique
Eerlijkheid duurt inderdaad het langst.. maar dingen kunnen wel op een andere manier beschrdeven worden... ik zie er gewoon onwijs tegenop. De tandarts in mjn mond toelaten is al een hele stap en nu nog een mondhygiënist... ik vindhet echt heel moeilijk. Als ik mijn gevoel volg wil ik het liefste de mondhygieniste afbellen.. (maar dat doe ik niet hoor) tandarts.. okeej, die kan ik hebben... maar die weet ook inmiddels precies wat hij wel niet bij mij kan en moet doen...
Maar goed.. zoals ik al zei.. het komt allemaal goed!!!!
(13.30 bij de MH en 14.15 bij de tandarts... er zit een kwartiertje tussen voor het geval dat het bij de MH uitloopt... dan zit de tandarts niet met een probleem.. ik mag alleen een kwartier zinloos wachten :sad:)
Ik ga sowieso voor je duimen!!! En verder, maar dat was je misschien al van plan: vertel de mh dat je bang bent!!! En vertel ook wat jij 'prettig' vindt als je wordt behandeld: wil je weten wat er gebeurt, wil je rust of juist dat ze wat tegen je aan zit te praten...
Ik begrijp heel goed dat je weer vertrouwen moet gaan opbouwen, nu in deze mh. Pas vroeg mijn t.a. of een andere t.a. in dezelfde praktijk de endo-start mocht doen, want dan kon ik sneller terecht. Nou... Eh... Nee, dus! Dan liever nog maar een paar dagen kiespijn extra. Klinkt misschien heel stom, maar zo is het wel.
Moon, ik zal zo hard voor je duimen dat m'n duimen in de knoop zullen raken en het gaat jou echt wel lukken!!!
Oh, en we zijn lastig, maar misschien nog wel het meest voor onszelf! (alhoewel ik me goed voor kan stellen dat het voor de behandelaar ook best lastig is).
Groetjes,
minique
Omdat het een interne mondhygiënist is, ga ik er eigenlijk wel vanuit dat mijn tandarts de MH op de hoogte heeft gesteld wat hij geconstateerd heeft... en ik neem aan dat hij ook heel verteld dat ik angstig ben. (hij heeft dat immers ook vermeld in de verwijsbrief naar de kaakmeneer)Maar ik ga inderdaad aangeven dat ik gefriemel in mijn mond allemaal helemaal niets vind. (en als ik het helemaal niets vind, ga ik ook nóóóit meer terug... Goh! wat ben ik weer optimistisch :eek:) )
Moon schreef: "... ik neem aan dat hij ook heel verteld dat ik angstig ben. (hij heeft dat immers ook vermeld in de verwijsbrief naar de kaakmeneer)"
Daar ben ik eigenlijk ook weleens nieuwsgierig naar: is het gebruikelijk dat zo'n vermelding als 'angstige patiënt' in de computer/dossier staat? Ik zou het zelf wel prettig vinden, want dan hoef ik het -in principe- niet zelf te vertellen als ik onverhoopt naar een andere t.a. in dezelfde praktijk (of in het geval van Moon een mh) moet.
En DJ schreef: "Zou het vantevoren innemen van bv ibuprofen niet iets kunnen helpne vraag ik me af? (In ieder geval geen aspirine!)"
Dat is dus ook zoiets dat ik mij weleens afvraag...
Is er iemand die hierop antwoorden heeft???
Groetjes,
minique
[ Dit Bericht is bewerkt door: minique op 2004-03-31 19:28 ]
Hallo Minique,
zie je hoe moeilijk het is om telkens de juiste woorden te vinden? :wink:
Het is overigens niet ongebruikelijk om bij angstige patienten dit in het dossier te zetten. Maar hier ligt m.i. ook een stukje verantwoordelijkheid bij de patient (klinkt als een open deur...). Als de patient dit met eigen woorden naar voren brengt, krijgt de behandelaar de kans hier goed op te reageren!
En om alvast met een brufen te beginnen.... :sad: Ik ben hier geen voorstander van. Het is vaak achteraf niet nodig en het zijn geen onschuldige pilletjes. En of het op de bedoelde wijze (dus als een soort "verdoving") zal werken...dan denk ik dat de werking van brufen wordt overschat!
Groeten, Rick :smile:
Het komt misschien door het woord 'lastpost' waardoor 'lastig' die negatieve klank heeft gekregen :???:
V.w.b. het dossier: je kunt nu wel stellen dat er ook een stuk eigen verantwoordelijkheid ligt bij de patiënt (en dat ben ik ook met je eens, hoor!), maar voor veel mensen is het al zo'n enorme drempel om erover te vertellen tegen de eigen t.a., dat het helpt als de 'vreemde' t.a. (of mh) het alvast weet.
Ik kan nu alleen even voor mezelf spreken, maar het is sowieso een opgave om naar een ander te moeten als je bang bent. Ik vertrouw eigenlijk alleen mijn eigen t.a. nog maar, en dan ben ik allang niet zo bang meer als vroeger... :grin:
Groetjes,
minique
Ik stel het misschien erg eenvoudig en heb gemakkelijk praten, maar volgens mij werkt het in negen van de tien gevallen echt zo.
Groeten, Rick :smile:
[ Dit Bericht is bewerkt door: Ricky op 2004-03-31 20:40 ]
Natuurlijk weet ik dat het allemaal in mijn eigen belang is, maar dat maakt het niet makkelijker. Mijn kaakmeneer heeft na het lezen van de verwijsbrief van mijn tandarts had gelezen gelijk in mijn dossier gezet met grote letters dat ik extreem angstig was. Hij heeft daar mijn toestemming voor gevraagd. Hij legde toen ook aan mij uit dat hij dat deed omdat dan een eventueel andere kaakmeneer mij ooit zou behalndelen hij gelijk van de situatie af zou weten.
Het feit dat mijn tandarts de stap al voor mij had genomen (overigens ook met mijn toestemming uiteraard!) maakte het voor mij een stuk makkelijker want ik hoefde zelf niets te vertellen...
Lastig.. ach.. of het negatief klinkt of niet.. ik denk dat iedereen het wel begrijpt wat er bedoeld wordt. Het is niet allemaal negatief... Maar ik kan me voorstellen dat angstpatienten ook wel als lastig ervaren worden.. ik bedoel.. hoe kan ik aangeven wat ik wel prettig vind als ik alleen maar weet wat ik niet prettig vind.. en helaas ontkom ik daar niet aan....
Ik heb laatst eens een vriendin van mij in de stoel gehad die ontzettend dominant qua karakter is. Iemand die nooit van haar leven zal toegeven dat ook zij angsten kent. En daar zat ze ineens als een bevend rietje bij mij in de stoel en ondertussen stoere praat uit te kramen. Het was behoorlijk genant voor haar.
Het is ook moeilijk om dan iemand in hun waarde te laten en niet te betuttelen. De juiste toon vinden ,is dan goed zoeken.
Helaas heeft zij nu al 2 keer de afspraak 'vergeten'...Geen idee hoe ik dat ga oplossen. Ik vind het moeilijk haar op te bellen en te vragen waar ze blijft. Ik voel hoe genant het voor haar moet zijn, terwijl het juist zo menselijk is.
Btw..ik snap nou wat je met 'lastig'bedoeld.
Groetjes.............
Pockets meten is in mijn ogen meer een vervelend gevoel op sommige plekken, maar pijn, nou nee. Op een plek tijdens het reinigen was het wel gevoelig, maar toen stopte de MH er ook gelijk mee op dat element. Gelukkig had ze dat element toen wel al helemaal gedaan zodat we dat niet nog een keer kregen, kun je nagaan hoe snel het gaat, het is eigenlijk meer secondenwerk per element (als je niet teveel parodontitis hebt, in welk geval je overigens wel plaatselijk verdoving zult krijgen dan). Dat ik de tweede keer heen moest, zag ik er dus toch wel wat tegen op, maar de meting hoefde toen natuurlijk al niet meer en bij het reinigen van de andere kaak voelde ik eigenlijk helemaal niets. Heb ik me verdorie wééér onnodig druk zitten te maken. Maar ik geef toe, het is ook een prettig gevoel als je het eenmaal achter de rug hebt :smile:
Suc6!
[ Dit Bericht is bewerkt door: Cid op 2004-04-01 01:52 ]
@Moon: ik snap je helemaal. Niets 'wartaal' hoor! Ik ervaar het precies hetzelfde. Heb zelfs naar mijn eigen t.a. toe soms al de 'rem' om maar niets te zeggen en maar door te gaan terwijl het in m'n koppie eigenlijk niet gaat. En ik ben door schade en schande wijs geworden en weet nu dat als ik niets zeg, ik weer een stap achteruit ga. Maar dat wetende, maakt het niet veel gemakkelijker om het te zeggen, maar het moet gewoon!
@Braces: over je vriendin, dat is een moeilijke situatie. Het is een mengeling van zakelijk en privé en dat maakt het gecompliceerd. Toch denk ik dat het misschien verstandig is om erover te beginnen, een opening voor je vriendin te maken. Als je zolang je angst verstopt hebt, is het misschien juist wel fijn als iemand anders de opening maakt.
@Held: je hebt helemaal gelijk hoor: geduld, begrip, eerlijk zijn (maar genuanceerd) dat zijn hele belangrijke karaktereigenschappen voor t.a.-en die met angstige patiënten werken. Over dat vertellen dat iets pijn kan doen: het is wel belangrijk om te waarschuwen. Ik heb 1x meegemaakt bij een wkb dat het niet goed verdoofd kon worden. Mijn t.a. kon mij toen garanderen dat hij het kon verdoven (in het wortelkanaal), maar dat dat even (10 sec.) gemeen pijn zou doen. Elk woord dat hij van te voren had gezegd, klopte. Het deed inderdaad gemeen zeer. En toch kon ik die dag met een goed gevoel de praktijk verlaten. Ik had niet 1 stap vooruitgedaan op de ladder naar overwinning van de angst, maar wel een stuk of 4! Puur omdat ik toen zeker wist dat ik mijn t.a. kon vertrouwen en dat hij eerlijk was. Ja, die verdoving deed pijn, maar eigenlijk minder dan ik had verwacht op basis van wat de t.a. had gezegd. Maar als hij me niet gewaarschuwd zou hebben. Ai, ai, ai.
@Cid: dat gebeurt meestal hè? Je onnodig druk maken van tevoren en je achteraf afvragen waarom nou eigenlijk. Want elke keer gaan we daar met een gevoel weg dat het alles meeviel. Als we daar nou eens van zouden leren!
@Hetantwoord......... Nee, ik ga hier ook niet op in ook. Gezien de antwoorden elders op dit forum heb ik besloten je te negeren. Want voor iemand die zich 'psycholoog' noemt in zijn profiel, geef je toch wel erg vreemde antwoorden...
Groetjes,
minique
[ Dit Bericht is bewerkt door: minique op 2004-04-01 08:35 ]
Groetjes,
minique
Ik ben inderdaad iemand die heel stoer doet... hoe sarcastischer ik ben.. hoe enger/ vervelender ik het allemaal vind... * zucht * Wat een ellende... wat een ellende...
Of de patienten bij de mh minder bang zijn dan bij de tandarts....ik werk nu in drie praktijken. Bij 1 praktijk is er nog nooit een mh werkzaam geweest. Het idee is voor sommige patienten heel erg wennen. De meesten hebben ook een behoorlijke behandelachterstand (parodontologisch en mondhygienisch gezien) en doet het dus regelmatig wat meer pijn dan dat het zou moeten doen. Patienten snappen dan niet waarom het eerder nooit pijn heeft gedaan en leggen dus de schuld bij mij. Het is moeilijk voor hen te begrijpen hoe het precies zit. Maar als ze mijn adviezen hebben opgevolgd en ze merken dat het goed helpt, dan kweek je al veel vertrouwen.
In de andere praktijken zijn de mensen veel meer gewend dat er over hun mondhygiene wordt gezeurd en dat er regelmatig tandsteen wordt verwijderd. In een praktijk lopen er zelfs 3 prev. assistentes rond en de patient weet niet beter. Dan merk je dat de patienten veel minder angstig voor je zijn ookal kennen ze je niet.
Dus ik kan niet stellig zeggen dat patienten over het algemeen minder bang zijn voor een mh of tandarts. Het ligt helemaal aan hoe ze eerder zijn behandeld.
Ik hoop dat mijn antwoord zo duidelijk is.
De eerste keer dat mensen bij mij in de stoel zitten, ervaren ze het inderdaad als gevoelig. Als het echt pijn doet, verdoof ik het.
Meestal gaat het daarna steeds beter omdat de situatie steeds gezonder wordt.
Wij 'zien' nu ook eens de kant van de behandelaar en zij die van ons...
Hé, en woensdag heb ik al groot in mijn agenda genoteerd, dus dat duimen gaat helemaal lukken!
Groetjes,
minique
Dus... zet de discussie over angst en hoe aan te geven bij de behandelend arts gerust voort!!!!
Wat vinden wij, als bange patiënten, 'prettig' en wat juist niet?
Ik kan nu alleen even voor mezelf spreken, maar ben heel benieuwd naar wat anderen vinden. Ik vind het zelf prettig (ook al ben ik al een heel eind over mijn angst heen), dat mijn t.a. na het handje schudden toch weer even de angst memoreert. Dat kan een heel simpele vraag zijn, als: "Heb je nog een beetje geslapen vannacht?" Of zoals hij pas zei: "Goh, dat zou je toch vroeger nooit gezegd hebben." Dat soort opmerkingen zijn voor mij geruststellingen: hij heeft aan mijn angst gedacht en houdt er rekening mee.
Verder is het voor mij belangrijk dat hij uitlegt wat hij gaat doen en wat ik kan verwachten. Liefs van tevoren in grote lijnen. Maar vooral ook tijdens de behandeling; stap voor stap zeg maar.
Ben benieuwd naar andere opmerkingen van bangebroekjes: wat vind je wel prettig, wat juist niet...
Oh, en als wij bangebroekjes ons 'bloot' geven... Mag ik dan aan de verschillende behandelaars vragen hoe zij een patiënt benaderen van wie zij weten dat die bang is??? Zit er voor jullie een verschil in benadering van een 'gewone' en een 'angstige' patiënt???
Ben heel benieuwd!
Groetjes,
minique
Wat ik als prettig en niet prettig ervaar.. ik vind het altijd geweldig de manier waarop mijn tandarts met mij meegaat in mijn sarcasme. Hij laat zich er niet door afremmen, maar lult me er gewoon nert zo hard uit met zijn logica... MO weer uitgeluld....
Eigenlijk wil ik nog een vraag aan de tandartsen en mondhygiënisten hier op het forum stellen. Misschien een beetje 'brutaal' maar ik doe het toch: hoe voelen JULLIE je als je zelf in de stoel ligt???
Ik bedoel: mijn t.a. komt er dus heel eerlijk voor uit dat hij zelf ook geen held is als hijzelf in de stoel ligt. Een van zijn assistenten idem dito...
Ik vraag het omdat ik me afvraag of het juist daardoor komt dat mijn t.a. en die ene ass. zoveel begrip hebben voor mijn angst. Of staat dat helemaal los van elkaar en kun je als behandelaar die zelf fluitend naar de t.a. gaat ook goed angstige patiënten behandelen???
Groetjes,
minique
[ Dit Bericht is bewerkt door: minique op 2004-04-02 19:30 ]
ik heb zelf een poosje geleden een berichtje geplaatst en ik heb er ook positieve reactie,s opgekregen angstige mesen durven soms niet te gaan.
wat doen jullie op dat moment als jullie daarzijn ?
tips van mij die ik zelf heb gekregen.
1.muziek meenemen en lusteren.
2.aan andere dingen denken.
3.zeggen dat je angstig bent en dat je afleiding zou willen.
ik weet dat het makkelijker getypt is dan gedaan.
ik heb zelf 2 keer in mij zelf engels gepraat.
En het heeft geholpen.
dit wilde ik even kwijt aan de mensen die angstig zijn.
groetjes ratjetoe
Ratjetoe, ik wilde eigenlijk de discussie op gang brengen, wat een behandelaar kan betekenen voor de angstige patiënt. Wat jij zegt, zijn prima tips, maar je betrekt het op jezelf, waar naar mijn idee een t.a. ook een belangrijke rol hoort te spelen. Je kunt de angst zelf een heel eind onder controle krijgen en je zal er zelf voor moeten vechten (en dat betekent dus ook dat je naar je t.a./m.h. moet aangeven wat bij jou wel of niet kan), maar je kunt het niet alléén...
Braces, bedankt voor je antwoord over hoe jij het ervaart. Denk je dat je door deze ervaring anders naar angstige patiënten bent gaan kijken of maakt het niet veel uit, denk jij?
Ben je er al uit of en hoe je het met je vriendin gaat aanpakken?
Groetjes,
minique
Ik besefde mij verder dat de houding van de tandarts inderdaad erg belangrijk is. Vooral de manier van spreken: een zachte en rustige toon.
Verder leidde hij mij ontzettend goed af door te vragen hoe het met mij ging. In de tijd dat ik hem dat vertelde, kon de verdoving goed inwerken.
ik zie vaak dat een tandarts helemaal stil is. Dan voel je de spanning steigen bij de patient. Ik probeer dus altijd een 'mooiweerpraatje' te houden en ik vraag altijd hoe het met de patient gaat. Ik ken de meeste patienten (nog) niet, dus sommigen die zie je dan opkijken van "ja maar jij kent mij helemaal niet, waarom vraag je dat..?" Dat probeer ik dan maar te negeren.
Onder de behandeling vraag ik vaak of ze een leuk weekend hebben gehad of te gemoet gaan.
Soms worden de mensen daar zo open van dat ze hele verhalen vertellen over hun scheiding etc. Dat vind ik wel prettig. Dat bouwt een goede patient-behandelaar-relatie op.
Maar goed.. een verdoving heb ik denk ik meer last van als dat het een paar dagen gevoelig is.. zit je weer een halve dag met een gevoelloze mond... daar word je ook niet blij van!!!!! Maar bedankt voor je tip!
De patienten die op de opleiding bij de mondhygieniste komen, zijn al zeker 30 jaar patient en absoluut niet bang.
Dachten jullie nou echt dat wij geen les kregen in het behandelen van angstige patienten?! (als 90% van de bevolking bang is voor de tandarts/mondhygieniste)
Het is dus niet zo dat ik geen begrip heb voor angstige patienten (lijkt me erg vreemd omdat ik JUIST later in een praktijk wil werken waar angstige patienten worden behandeld)
Ik HOOR van tandartsen en patienten (die dus niet bij MIJ in de stoel hebben gelegen) en LEES in vakbladen dat patienten vaak banger zijn voor mondhygieniste.... patienten die parodontitis hebben (waarbij je onder het tandvlees moet schoonmaken) gaan echt niet voor hun lolletje naar de mondhygieniste. Dat is gewoon pijnlijk en natuurlijk probeer je het zo zacht mogelijk uit te voeren. Natuurlijk kan er altijd om een verdoving worden gevraagd.
TIjdens mijn stage heb ik veel angstige patienten behandeld.... oke, ze vonden de behandeling niet "prettig"... maar ik kreeg wel van iedereen een opmerking dat ik zo zacht, lief was en ze vonden het zo fijn dat ik ze zo goed op hun gemak kon stellen.
Op de opleiding hebben wij elkaar moeten behandelen, pockets meten en allerlei testen... pijnlijk, maarja. Ik ben niet bang voor de tandarts of mondhygienste, natuurlijk gaat mijn hartje wel wat sneller kloppen hoor :smile:
Bang nee.... plezierig.... zeker niet.
[ Dit Bericht is bewerkt door: Mondhygienistje op 2004-04-09 19:19 ]
[ Dit Bericht is bewerkt door: Mondhygienistje op 2004-04-09 19:19 ]
Mensen helpen die angstig zijn voor iets, om hen te overtuigen en uiteindelijk te kunnen helpen, is toch geweldig!
Als je iets schrijft, dan komt iets al snel verkeerd over, omdat mensen niet de intonaties horen die je bij praten wel hoort en ook je houding niet af kunnen lezen. Als je goed hebt opgelet op school dan weet je dat mensen 80% uit je houding halen en maar 3% uit de inhoud van je boodschap. Vandaar dat je heel voorzichtig moet zijn met wat je schrijft.
Ik vind het veel en veel te weinig wat we op school krijgen over de sociale kant van de tandheelkunde. Als je het vak 'sociale tandheelkunde'krijgt, dan gaat dit over het verzekeringsstelsel van nederland! Heel erg....
Ik vind dat je niet nu al kan zeggen dat je geweldig bent met angstpatienten. Voordat je dat kan zeggen moet je heel erg veel ervaring hebben gehad met dit soort patienten. Dat leer je echt niet op school. Wat je al zegt: op school zijn de patienten niet bang.
Ik vind het wel super dat je je ervoor interesseert!Dat is een heel goed teken.
Ik kan je ook melden dat 'zacht behandelen' (dus niet keihard trekken met je instrumenten) niet altijd de manier is. Er zijn patienten die nou eenmaal super hard en veel tandsteen hebben. Daar moet je wel kracht zetten en de patient heeft het idee dat je zijn vullingen eruit trekt. Op school zal je deze patienten niet vinden en misschien ook niet op stage, omdat deze patienten al heel veel behandelingen achter de rug hebben.
Angstpatienten echter, zijn lange tijd niet naar de tandarts geweest en hebben dus vaak erg veel tandsteen....
Succes met je studie! En ik hoop dat je niet afgeschrikt bent van dit forum.
Ik heb dit gewoon eens rustig gelezen en wat voor informatie allemaal op me toekomt. Ik studeer zelf voor tandartsassistente en ook daar wordt wel wat uitleg gegeven maar niet veel over angstige patienten. Dat is opzicht geen probleem maar vind eigenlijk dat ze juist op school je moeten leren omgaan met zoiets zelfde geldt voor een opleiding tot mondhygieniste of welke opleiding in de zorg ook. Bedoel bij alle opleidingen in de zorg komen angstige patienten voor.
Uit ervaring die ik dan krijg tijdens stage is dat je het beste wel kan uitleggen wat er gaat gebeuren maar ook zelf rustig blijven en proberen een goede vertrouwensband te krijgen en de patient ook een beetje af te leiden dat helpt denk ik ook heel erg als je bv over de kinderen gaat hebben bij ouders of over de klein kinderen of over hunn hobbies. Ik zie vaak dat de patient dan vaak veel ontspanner ligt in de stoel. Enige probleem als stagiare vind ik hoe begint je een gesprek met iemand die je voor de eerste keer in de stoel hebt liggen? Je ziet de patient misschien maar 1 keer maar toch wordt er van je verwacht dat je hem geruststelt en de angst een beetje wegneemt.
Vind dit zelf best wel moeilijk je kan wel beginnen over het weer enz maar meestal is een gesprek dan ook snel afgelopen:(
Hebben jullie misschien tips?
Hoe kan je een angstige patient goed benaderen zonder dat je hem juist weer angstig maakt? Bij kinderen lukt me dit vrij aardig waarschijnlijk omdat je je daar "beter" bij kan inleven omdat ik zelf ook klein bent geweest. Op school krijgen we alleen 4 punten genoemt en thats all.
Maar begrijp het nu wel een stuk beter.
Helaas dat de school niet inziet dat dit juist 1 van de belangrijkste factoren is voor een assistente,(tand)arts, mondhygienste enz.
Want weet dat veel klasgenoten hier moeite mee hebben en er helaas niks aan doen.
Groetjes
blessed be
liefs
cruc
ps: alvast bedankt.
Ik begin meestal eerst met te vragen hoe het gaat met de patient. Soms komt er dan al een heel verhaal en soms ook niet. Als ik vermoed dat de patient erg gespannen is,(deze mensen komen vaak over als onvriendelijk; kijken je niet aan bijvoorbeeld. Of ze ziet vlekken in hun nek, zit dat ze spieren aanspannen en/of snel ademen) dan vraag ik of mijn vermoeden juist is. Vaak komt er dan wel een heel verhaal.
Verder maak ik mooi weer praatjes, vraag of ze iets leuks gaan doen in het weekend of hebben gedaan in het weekend. Of ze nog op vakantie zijn geweest...of ze nog sinterklaas gaan vieren...of ze nog gaan dauwtrappen...of...etc etc.
Maar ja het is natuurlijk wel zo dat het van je wordt verwacht en dat je het kunt empathie tonen enz. Opzicht is dit niet echt een probleem maar toch vaak kan je de kaart niet lezen of weet je niks van de patient. Ben zo wie zo al niet echt gemakkelijk om een gesprek te openen en het is gewoon moeilijk. Ik weet dat ik blij ben als mensen op een gegeven moment ook vragen gaan stellen zodat je via die manier contact krijgt of als mensen vaker komen bv kroonprep, implantaten enz. dan ken je ze een beetje en dan lukt het natuurlijk om makkelijker een gesprek te vinden.
Maar ik vraag me echt af waarom we omgangskunde uberhaupt krijgen ok heb het gelukkig met een 9,5 afgesloten maar toch wat heb ik ervan geleerd? Ja dat een situatie het beste bij een conflict met een win win einde kan hebben:s maar dit is toch logisch? hoefde ik echt geen les voor te hebben
Maar ja nog 1 jaar en ben er vanaf.
En kan ik gaan kijken wat ik verder wil gaan doen maar als nog is het moeilijk om een gesprek te openen bij patienten.
Behalve bij patienten die voor de eerste keer komen dan is het makkelijk omdat niemand dat weet of een beetje met leeftijdsgenootjes kan je lekker kletsen over weet ik veel idols ehm hobbies internet:s noem maar op.
Maar goed nogmaals bedankt voor de paar tips die ik al heb gekregen.
En roxanne (sorry als ik je naam verkeerd schrijf) Heel veel succes met je tentamens dadelijk komen als het goed is eraan he?
Veel liefs cruc
blessed be
Ik vind het ook echt een heel goed idee als mensen in hun opleiding aangeven dat dit onderwerp ruime aandacht behoeft: Angst voor/bij de tandarts is een groot probleem! Mag ik dat dus aanmoedigen? Op deze site maar ook op andere zul je veel informatie kunnen vinden om dit naar opleiders toe te kunnen motiveren.
Ik denk dat als angst voor de tandarts teruggedrongen kan worden wel eens zou kunnen blijken dat elementen uit een succesvolle aanpak ook in andere segmenten van de zorg/hulp positief kunnen werken.
Ik lees hier een aantal verschillende manieren van aanpakken waarvan ik denk dat ze goed zijn. Ik denk wel dat er een belangijk ding bijhoort: mensen zijn heel verschillend. Wat voor een heel goed werkt kan voor een ander fnuikend zijn. Het is denk ik een illusie om te denken dat dit type "fouten" te vermijden is. Voorbeelden:
Veel patienten zijn angstig omdat ze nauwelijks macht hebben over wat er gebeurt. Een eerste voorwaarde voor het (terug)verkrijgen van kontrole over de behandeling door de patient is informatie (die de behandelaar behoort te geven). Dus je krijgt dan dingen als uitgebreide voorbespreking, evt zelfs buiten de stoel, meekijken in een spiegel voor de patient, het mee laten naar x-foto's.
Maarjah, een deel van de patienten kan hier dan weer echt niet tegen..
Afleiding heeft ook zo zijn nadelen. Vaak is er enorme tijdsdruk en is de informatievoorziening belangrijk. Afleiding in de vorm van koetjes/kalfjes gesprekken kan dan betekenen dat dit deel van de behandeling onder druk komt.
Waar ik ook nog op wil wijzen is het volgende: soms vertellen patienten hele gevoelige, persoonlijke en pijnlijke dingen. Het is helemaal niet gezegd dat ze dit meer dan 1 keer vertellen. Je kunt iemand dus wel "openbreken" maar je hebt dan ook de verantwoordelijkheid daar iets mee te doen. Dat kan betekenen dat je als assistent of mh de tandarts eigenlijk even terzijde zou moeten nemen en van eea op de hoogte zou moeten stellen. Dat op zich kon best eens moeilijk zijn.
Doeg,
[ Dit Bericht is bewerkt door: dj op 2004-04-20 13:40 ]
Omgaan met angstige patienten.
1 laten merken dat je meeleeft in de ander
2 belonen als iemand het goed doet
3 stap voor stap alles doen
4 ontspannen
5 nabootsen
6 negatief gedrag negeren, niet straffen
Nou dit is waar wij het mee moeten doen. Of te wel zoek het zelf maar uit.
Nou ik ga echt niet negatief gedrag negeren je kaneen patient er toch wel opwijzen dat je snapt dat hij bang is maar dat zijn gedrag het negatieve gedeelte eraan niet echt werk? of ligt dat aan mij ok ligt eraan hoe je het formuleert en welke intonatie maar dan nog.
Maar dit is dus waar we het mee moeten doen dj.
Snap je er wat van? Gelukkig heb ik het een beetje van nature dat ik me kan inleven en kan aanvoelen of een patient bang is of wat er aan de hand is.
Een patient openbreken is zo wie zo niet goed daar komt juist meer tijd bij kijken en als stagiare wordt wel verwacht dat je het doet maar de patient zit er daarna nog mee.
Maar ik ga nu werken aan mijn werkstuk : proces van caries. Jippieeee.
Blessed be
liefs laura