Ik wil mijn bovenbeet terug!

Misschien dat die correctie wel nodig was destijds om ook de stand van je tanden, dus de hazentanden te verminderen. Wij kunnen natuurlijk niet beoordelen hoe de situatie precies was, maar wat ik van je begrijp is dat je vindt dat je bovenkaak teveel naar achteren ligt. Heb je vroeger ook een buitenboordbeugel gehad? Het kan zijn dat de groei van je bovenkaak daardoor destijds wat geremd is. Maar soms is dat nodig om andere dingen te corrigeren. Om dit nu op te lossen is eigenlijk alleen een kaakoperatie een goed middel, maar dat moet dan ook altijd weer gedaan worden in combinatie met een beugel, omdat je tanden en kiezen nu goed op elkaar passen en op het moment dat je daar iets aan gaat veranderen moet alles wel weer goed passend gemaakt worden. Als je dit er voor over hebt is het denk ik verstandig om via je tandarts contact op te nemen met een orthodontist, dan kunnen zij kijken wat de eventuele mogelijkheden bij jou zijn.

Ik hoop dat het zo een beetje duidelijk is, mocht je nog vragen hebben kun je het natuurlijk laten weten.

:smt006 Geke

Distractie is ook een operatieve ingreep, dan worden er plaatjes en schroeven in gezet en worden de botdelen geleidelijk uit elkaar gezet, dus opgerekt. Volgens mij wordt dat boven eigenlijk niet echt vaak gedaan, ik weet niet of dat wel mogelijk is, onder wordt het wel gedaan volgens mij. Dit is niet minder ingrijpend dan een gewone osteotomie volgens mij. Verder kan ik natuurlijk niet beoordelen hoe het is gegaan toen jij 11/12 jaar was. Ik denk dat de kiezen in de bovenkaak wat geremd zijn om de hazentanden te verminderen en dat weer mooi te krijgen, dus als het niet op deze manier gegaan was, had je waarschijnlijk je hazentanden ook nog gehad. Misschien een vervelende bijkomstigheid, maar ik denk dat ze het toen ook weinig anders hadden kunnen maken.

Ik hoop dat het zo weer wat duidelijker is, veel sterkte ermee en het is denk ik het verstandigst om je problemen met een orthodontist te bespreken, die kunnen kijken wat er eventueel bij jou mogelijk is, om het zo te maken als je het graag wilt hebben, via internet is dat niet te beoordelen.

:smt006 Geke

Een beetje algemeen over leeftijd en dit soort dingen, daar zijn wel wat regels voor. Het idee is dat tot 12 jaar je ouders beslissen. De tandarts heeft, onafhankelijk van de leeftijd, ook nog wat het zeggen (erg he!, nee geintje hoor..). Tussen 12 en 16 hoort jou als patient ook wat gevraagd te worden. Boven 16 krijg jij het voor het zeggen. Zoiets in ieder geval is een beetje het officiele verhaal dacht ik. Dat roept allerlei vragen op:

Is dat niet wat schoksgewijs? 11 jaar en 9 maanden heb je nergens wat mee temaken, een paar dagen later moet je opeens méé gaan beslissen. Is dat dan redelijk? Nee natuurlijk, de ontwikkeling hoort geleidelijk te gaan, maar de onderliggende vraag is "is een kind in staat om de gevolgen van zo'n beslissing te overzien?". Vaak is het antwoord nee, ook boven de 12. Poe, veel volwassenen kunnen dat niet, ik soms ook niet omdat je gewoon de opleiding niet hebt om alles te begrijpen. De tandarts heeft natuurlijk meer technische achtergrond, maar kan zich dan weer niet compleet in de patient inleven.

Niemand heeft alle info om tot een goede beslissing te komen, tandarts noch patient, wil je een beter beeld krijgen moet je overleggen/communiceren. Helaas gebeurt dat met kinderen van onder de 12 (en soms met volwassenen) soms weinig of niet. Ook dat is best begrijpelijk, het is echt heel moeilijk namelijk.

Dag Minte,

Het gevoel dat je hebt, kan ik me levendig voorstellen. En ik denk dat - hoe moeilijk communiceren met kinderen ook is - iedere tandarts en orthodontist hier lering uit kan trekken. Kinderen hebben ook gevoel en worden volwassenen. Ondanks dat je niet alles kunt overzien, kun je een kind wel het idee geven dat er in samenspraak is besloten. Dat voorkomt leed later. Anderzijds: bedenk dat je herinnering ook zaken vervormd. En ja, je was jonger en hebt niet de kracht die je nu hebt. Dat soort wijsheden achteraf laat onverlet dat jij nu met een probleem zit. Wellicht is het goed om twee zaken te splitsen als dat lukt:
1. je emoties over wat er met je is gedaan/gebeurd;
2. de weg naar voren.
Wat betreft je emoties: die zul je een plekje moeten geven, deze gedane zaken nemen geen keer en het kan maar zo zijn dat jouw orthodontist van destijds wel zeker te goeder trouw heeft gehandeld. Als je merkt dat je het moeilijk hebt om je emoties over het geheel een functionele plek te geven, zoek hulp. Ik kan uit ervaring zeggen dat het kunnen (ver)werken van/met emoties kan voelen alsof je een zak lood van je schouders af zet. En dan kun je ook weer een weg naar voren zien en heb je de energie om die op te gaan. Want het goede nieuws is denk ik dat je nu wel over je eigen lichaam gaat. En daarmee kun je een weg naar voren vinden. De lessen die je op basis van de in ieder geval voor je gevoel onfortuinlijke ervaring heb geleerd, kun je gebruiken om kritisch te blijven. Zorg dat je diverse meningen van tandartsen en orthodontisten krijgt en als je wat laat doen, laat het dan alleen doen als je er 100% achter staat en bij de mens die je vertrouwt. Garanties zijn er zelden te geven, maar als je zelf volledig achter je keuze staat en je vertrouwt je behandelaar, dan kun je eventuele complicaties e.d. veel beter aan.

Heel, heel veel sterkte en succes. En laat hier nog eens horen hoe je vaart!

Traveller :smt006