Waarom ik gekozen heb voor geen onderkaakverlenging.

Als kind heb ik een jaar een activator gedragen. Dat ding heeft amper wat gedaan. Mijn overbeet was misschien 3 millimeter minder geworden. Daarom wilde ortho1 boven 4 kiezen trekken en het hele bovenfront naar achteren gooien. Dat heb ik geweigerd.

Op mijn 18de ben ik naar ortho2 gegaan. Die legde me uit dat, als ik wel had meegewerkt, ik nu een oud mummelbekkie zou hebben gehad. Het probleem zat niet in mijn bovenkaak, maar in mijn onderkaak. Die was te kort en dat kon alleen met een operatie verholpen worden.
Ik heb me daarin verdiept en besloten dat ik dat niet wilde. Onderaan deze tekst leg ik uitgebreid uit waarom niet.

Later heb ik een vriend gehad die die operatie wel had ondergaan. Hij had nog altijd een doof gevoel in zijn lip (jaaaaaren later) en het resultaat vond ik niet echt mooi.

Rond mijn 40ste viel een hoektand ernstig naar binnen. Dat leek me wel op te lossen met een beugel. Ortho3 riep direct bij binnenkomst, nog voor het handenschudden, nog voordat ik verteld had wat mij hulpvraag was: "U bent een ideale kandidaat voor een operatie!!" Hij was ERG enthousiast en dat stoorde mij enorm. Volgens mij is de aankondiging van een ingrijpende operatie nog altijd een slecht nieuws gesprek. In zijn enthousiasme wilde hij niet luisteren naar mijn wensen. Dat kon allemaal niet. Alleen opereren.
Toen ik dat weigerde, kon ik vertrekken. Iedere andere hulp werd geweigerd.

Een ERG teleurstellende ervaring en ik heb behoorlijk wat tijd nodig gehad om daarover heen te komen. Daarna heb ik een paar ortho's een brief geschreven met mijn verzoek. Ik wilde de directe confrontatie even uit de weg gaan.
De meesten hebben niet eens geantwoord.......
De antwoorden die ik wel kreeg waren unaniem: "Als mijn collega u een operatie heeft geadviseerd, sluit ik me daarbij aan." Zelf denken is blijkbaar te moeilijk?

Het heeft me 4 jaar gekost voordat ik weer naar een ortho ging. Nummer 4. Een vrouw omdat ik bij haar hoopte op meer sociale vaardigheden. Ze was inderdaad meer bereid te luisteren en vragen te beantwoorden, maar ook zij was een muur: "Opereren en anders niks". Iedere andere vorm van hulp werd weer geweigerd.

Ik ben brullend thuisgekomen. Er komt een moment waarop je genoeg second opinions hebt gehad, en moet accepteren dat je niet het antwoord krijgt wat je wilt.
Een operatie wilde ik niet (mijn motivatie staat onderaan). Dus moest ik gaan accepteren dat ik de komende 5-10 jaar moest toekijken hoe mijn gebit steeds verder in elkaar zou donderen. Dat zou voorkomen kunnen worden met een beugel, maar geen orthodontist wilde mij helpen.

Ik begrijp dat artsen mij eerst adviseren wat zij het beste vinden, maar als de patiënt dat niet wil, moet er toch gepraat worden over alternatieven? Over compromissen?
Tegen ortho4 heb ik gezegd: "U weet dat ik niet zal kiezen voor een operatie. U weet ook dat zonder uw hulp mijn gebit in elkaar stort. U kunt dat voorkomen, maar u weigert dat?" Haar antwoord was: "Als uw gebit in elkaar stort, is dat uw eigen schuld. Moet u maar kiezen voor een operatie."

Als zorgverleners klagen over toenemende agressie van patiënten, moeten ze ook eens naar hun eigen gedrag kijken. Ik ben een paar zorgverleners tegen gekomen, die terecht een klap voor hun muil verdienen!

Na een nacht huilen ben ik maar weer achter de computer gekropen. Op zoek naar 'iets'. Geen idee wat. En toen maar een PM gestuurd naar de online orthodontist. Binnen een uur kreeg ik antwoord: "Ze hebben je GROTE onzin verteld. Zoek door naar een ortho die je wel wil helpen."

Via hem ben ik bij ortho5 gekomen die jarenlang in een team heeft gewerkt dat deze operaties doet. Hij vertelde: "Eén op de 3 patiënten wordt niet eens geopereerd. En dan wordt er gestabiliseerd." Er wordt dus WEL hulp geboden aan mensen die niet geopereerd worden!!!
Zijn advies aan mij: "Een jaar beugelen, dan een spalkje en misschien ook een nachtbeugel." En dat was waar ik naar op zoek was! Het kon WEL wat ik wilde.



Waarom ik geen onderkaakverlenging wil:
1/
Mijn halve familie ziet er zo uit als ik. Wildvreemden spreken me op straat aan en zeggen: "Jij bent de dochter van ...". Tantes kunnen zo lekker tegen me aan neuzelen: "Jij bent echt een 'Familienaam'!" En daar ben ik trots op! Ik ben trots op mijn vader en mijn grootvader. Trots op om deel uit te maken van deze familie. Ik wil die band niet verbreken.
Opa is 92 geworden met deze onderkaak. Mijn vader is 81 nu. Je kunt oud worden met een korte onderkaak! En mogen mijn kinderen straks niet meer op hun moeder lijken?
2/
Ik heb voor/na foto's gezien. En eerlijk gezegd, de resultaten vind ik vaak niet zo mooi. De onderkaak wordt al snel fors, en bij sommige vrouwen zelfs mannelijk. Dan heb ik ook in gedachten dat een orthodontist natuurlijk alleen de mooiste resultaten op zijn site zet.
3/
Mijn gebit en kaken bestaan nu uit gezond weefsel en alles functioneert goed. Dat willen ze op 3 plaatsen ingrijpend kapot gaan maken (bovenkaakverbreding lijkt standaard bij een onderkaakverlenging te horen) met alle risico's die erbij horen.
Ik heb een fysiotherapie achtergrond. Sommige mensen staan ontzettend scheef, maar hebben nergens last van. Zodra je hen 'recht' gaat zetten, kunnen ze jarenlang gaan tobben met hun lijf. Bij kinderen wordt wel preventief gecorrigeerd, maar bij volwassenen geldt al snel: Geen klachten ervan? Niks aan doen.
4/
Gevonden op internet: Mensen boven de 30 jaar die deze operatie laten doen, hebben daarna vaak psychologische hulp nodig om hun gezichtsverandering te aanvaarden. Nou, ik kijk al meer dan 40 jaar tegen deze snuit aan, daar ben ik aan gewend, en ik zou het missen als het ingrijpend veranderd! Ik zou zeker een psycholoog nodig hebben om dit te verwerken, als het al lukt.

Als ik pijn zou hebben, of moeite met praten/eten, JA, dan staan de zaken er heel anders voor. Ik kan me voorstellen dat ik dan anders zou gaan denken over een operatie.
En als ik al 2 of 3 keer een beugel had gehad, maar het gaat steeds weer mis. JA, ik begrijp dat een ortho dan niet meer wil meewerken aan nòg een beugel. Maar in die situatie zit ik niet.
Ik heb alleen een hoektand die na 40 jaar scheef is gaan staan. Deze ingrijpende operatie staat niet in verhouding tot mijn klachten.


De orthodontisten die ik geraadpleegd heb, zeiden allemaal dat het zinloos was om alles recht te zetten omdat het toch weer terug zou zakken. Natuurlijk heb ik een spalkje genoemd dat dit moet voorkomen. Maar zoals gezegd, dat werd van tafel geveegd:
a- dat is niet sterk genoeg
b- dat werkt dan als een actieve beugel, dat is niet goed

a- zie dit topic http://www.tandarts.nl/phpBB/viewtopic.php?f=24&t=18040
b- Bij vrijwel iedereen met een spalkje geldt dat zonder dat ding alles weer terug zakt. Dan heeft toch iederéén een actieve beugel in de mond?
Hun argumenten vond ik dus flut!


Ik wens iedereen veel sterkte en succes om de juiste beslissing te nemen!
Stel jezelf voorop!