Ik heb eerder op dit forum gepost dat ik graag een bovenprothese wilde.
Mijn gebit is mede door medicijnen en jaren niet naar de tandarts gaan
omgetoverd tot een waar oorlogsveld.
Drie jaar geleden vond ik een tandarts die mij het hele gebit weer heeft
gerestaureerd om het zo maar even te zeggen. Twee kiezen getrokken,
twee kiezen operatief verwijders, wortelkanaalbehandelingen en vele
vullingen. Ik was intens gelukkig en durfde weer te lachen tot op het
moment dat de vullingen (behoorlijke grote) er een voor een uitvielen.
Als klein meisje ben ik de helft van mijn voortand kwijt geraakt en dit is
telkens bijgemaakt maar nu is ook dit stukje weer verdwenen. Ik durf
niet meer te lachen en ben het vertrouwen in mijn tandarts kwijt.
Dagelijks pijn en constant klachten. Ik had eerder aangegeven dat mijn
tanden in de bovenkaak allemaal eruit mochten. Elke tand staat op het
punt om af te sterven (woorden van de tandarts)
Nu eindelijk heb ik de stap gezet om een afspraak te maken bij de Amalia
Kliniek in Kerkrade. A.s. maandag heb ik een intakegesprek en gaan ze
kijken wat ze voor me kunnen doen.
Mijn wens is en blijft nog altijd een bovenprothese en ondanks het slinken
en de problemen die je daarmee krijgt blijf ik dit volhouden. Mensen met
een slecht gebit en afbrekende tanden en uitvallende vullingen die met
een bizar grote angst naar de tandarts gaan zullen mij vast begrijpen.
Maandag krijg ik eindelijk te horen of het gaat gebeuren of niet. Ik zal
jullie hier op het forum op de hoogte houden. Verder zou ik het echt super
vinden als ook jij een twintiger bent en een prothese wilt want in mijn naaste
omgeving ken ik helaas niemand. Misschien leuk om elkaar via msn op de hoogte
te blijven houden?
Veel liefs
Iemand die nog niet durft te lachen
Mijn gebit is mede door medicijnen en jaren niet naar de tandarts gaan
omgetoverd tot een waar oorlogsveld.
Drie jaar geleden vond ik een tandarts die mij het hele gebit weer heeft
gerestaureerd om het zo maar even te zeggen. Twee kiezen getrokken,
twee kiezen operatief verwijders, wortelkanaalbehandelingen en vele
vullingen. Ik was intens gelukkig en durfde weer te lachen tot op het
moment dat de vullingen (behoorlijke grote) er een voor een uitvielen.
Als klein meisje ben ik de helft van mijn voortand kwijt geraakt en dit is
telkens bijgemaakt maar nu is ook dit stukje weer verdwenen. Ik durf
niet meer te lachen en ben het vertrouwen in mijn tandarts kwijt.
Dagelijks pijn en constant klachten. Ik had eerder aangegeven dat mijn
tanden in de bovenkaak allemaal eruit mochten. Elke tand staat op het
punt om af te sterven (woorden van de tandarts)
Nu eindelijk heb ik de stap gezet om een afspraak te maken bij de Amalia
Kliniek in Kerkrade. A.s. maandag heb ik een intakegesprek en gaan ze
kijken wat ze voor me kunnen doen.
Mijn wens is en blijft nog altijd een bovenprothese en ondanks het slinken
en de problemen die je daarmee krijgt blijf ik dit volhouden. Mensen met
een slecht gebit en afbrekende tanden en uitvallende vullingen die met
een bizar grote angst naar de tandarts gaan zullen mij vast begrijpen.
Maandag krijg ik eindelijk te horen of het gaat gebeuren of niet. Ik zal
jullie hier op het forum op de hoogte houden. Verder zou ik het echt super
vinden als ook jij een twintiger bent en een prothese wilt want in mijn naaste
omgeving ken ik helaas niemand. Misschien leuk om elkaar via msn op de hoogte
te blijven houden?
Veel liefs
Iemand die nog niet durft te lachen
Re: Afspraak Amaliakliniek
ik herinner me jouw verhaal. Wat knap van je dat je uiteindelijk de stap hebt genomen om maandag naar de Amalia-kliniek te gaan. Ik hoop dat ze je daar goed kunnen helpen. Heel veel succes gewenst en houd je ons op de hoogte?
Grts, Mignon
Re: Afspraak Amaliakliniek
Aankomst
Om half 12 kwam ik binnen gewandeld en zag meteen grote glimlachen verschijnen vanachter de balie. Dit deed mij meteen al goed! Het klinkt misschien heel stom maar het geeft je echt een steuntje in de rug wanneer de mensen achter de balie regelmatig een glimlach naar je werpen.
Het wachten
Ik zou om 12.00u geholpen worden maar dit is uiteindelijk uitgelopen naar 12.45u aangezien er sommige patienten uit de narcose moesten komen en begeleiders later dan gepland aan kwamen lopen. Vervelend vond ik het echter niet want ik voelde me ondanks de zenuwen redelijk op mijn gemak.
Onder narcose
Het onder narcose brengen was even een ander verhaal. Mijn fobie voor naalden is behoorlijk extreem en ik moet me ook echt even afsluiten voor de rest van de wereld wil ik niet van mijn stokje afgaan. De anesthesist heeft mij helemaal op mijn gemak gesteld. Ik hoefde niet naar het infuus te kijken en hij stelde allemaal prettige vragen die ik me achteraf niet meer helemaal kan herinneren, hihi.
Mijn aders verstoppen zich nogal graag en het heeft dus ook even geduurd met een paar meppen op de hand dat ze eindelijk het infuus konden inbrengen. Toen dat eenmaal gelukt was ging het slangetje iets minder snel er op en lag er opeens een plasje bloed op de grond. Gelukkig hebben ze snel gehandeld.
Toen spoten ze een of ander middel in en dat trok helemaal door mijn arm. Was een heel raar gevoel alsof mijn arm ging slapen maar dan met een beetje pijn. Toen vroeg de anesthesist wanneer ik voor het laatst op vakantie was geweest en volgens mijn moeder kwam er toen uit Frankrijk en iets onverstaanbaars en toen FLOEPS was ik weg!
De behandeling
Hier kan ik heel kort over zijn. Ik zou het niet weten want ik heb totaal niks meegekregen!
Het ontwaken
Ook hier kan ik me niks meer van herinneren. Alles krijg ik achteraf te horen van mijn begeleiding (mijn moeder). Ik zat blijkbaar een beetje te schommelen en te lachen en de tandarts hield mij vast zodat ik niet van de stoel zou kukelen.
Thuis komen
Tijdens de autorit kwam ik een beetje bij positieven en toen ik thuis was leek het wel alsof ik een hele fles Apfelkorn achterover had geslagen. Ik wilde nog even gaan slapen en trok mijn sokken uit. BAM daar viel ik tegen de kledingkast! Deed geen pijn moest er alleen behoorlijk om lachen. Lachend ben ik in slaap gevallen. Ben nu ongeveer een uurtje wakker en heb meteen een pijnstiller gepakt.
Het resultaat
Er moest behoorlijk veel gebeuren en ze hadden mij ook vertelt dat het waarschijnlijk niet binnen een behandeling te doen was maar ze hebben het geflikt hoor! Twee verstandskiezen uit de onderkaak, 7 of 8 vullingen, voortand bijgemaakt (was stukje af) en een complete reiniging die mijn tanden zowat SPIERwit heeft gemaakt. Ik voel me echt intens gelukkig want ik blijf maar lachen met mijn tanden bloot. Eindelijk kan ook ik weer met een brede smile op de foto want lachen is toch iets dat ik graag doe.
Durf jij niet?
Als ik mijn angst van tevoren zou meten op een schaal van 0 tot 10 dan zou ik op de 8.5 zitten. Bibberstem, buikpijn, nachtmerries en ga zo maar door. Ik ga niet liegen en zal ook eerlijk zeggen dat ik vandaag met zware schoentjes over de drempel liep maar achteraf heeft het mij zoveel gedaan. Ik kan werkelijk een traantje wegpinken voor al het werk dat ze voor mij gedaan hebben. Het zijn vakmensen MET gevoel. Ze weten dat je moeite hebt met het gaan naar een tandarts en stellen je enorm op je gemak. Mijn complimenten ook naar de wat oudere vrouw achter de balie. Zij heeft wat mij betreft de gouden kalf gewonnen voor vriendelijkste en oprechtste glimlach ooit!
Het resultaat
En dan te bedenken dat ik een bovenprothese wilde![/size]
Re: Afspraak Amaliakliniek
wat fijn om te lezen dat je een positieve behandeling achter de rug hebt. En wat een ongelofelijk resultaat! Ik ben echt heel blij voor je dat je op deze manier het grootste deel van je tanden hebt kunnen behouden. Zie je nu ook minder op tegen een eventueel volgend tandartsbezoek? Ik ben erg benieuwd hoe je het nu verder gaat aanpakken en wens je alle geluk toe met je weer als nieuwe gebit!
Hartelijke groeten,
Mignon
Re: Afspraak Amaliakliniek
Ik ken meerdere mensen die naar de Amaliakliniek zijn geweest en ze zijn allemaal net zo enthousiast als jij.
Hopelijk kun je nog heel lang, lekker veel lachen met je "nieuwe" tandjes.