Dag allemaal,
Vandaag vertel ik jullie wat over mijn gebitsproblemen.
Op mijn zestiende heb ik mishandeling meegemaakt waarbij ik een kaakfractuur heb opgelopen, drie voortanden zijn toen kapotgeslagen. Dti was bepaald niet de enige mishandeling uit mijn jeugd. Je kunt gerust stellen dat mijn ziel ook vakkundig kapot is gemaakt.
Ik heb nooit de stukken ontvangen van de rechtszaak, die ik won, omdat ik minderjarig was. Dat geldt ook voor het medische dossier. Dit alles lag bij iemand anders, die ook de verdere afhandeling zou doen. Ondanks dat ik daar jaren om heb gesmeekt is dit nooit afgehandeld. Ik heb dus jaren met een kapotgeslagen gezicht rondgelopen. Veel later zijn er stiften geplaatst, maar uiteindelijk zal ik ook die verliezen. Ik kan de schade niet meer bij de dader verhalen, daar staat een termijn voor die is verstreken.
Gelukkig ben ik in februari van dit jaar naar een angsttandarts verwezen, zij begrijpt dat tandheelkunde en psychologie en ook algemeen lichamelijke klachten niet los van elkaar zijn te zien, en ze behandelt me met veel respect.
Ik heb de afgelopen veel bij GGZ gelopen, deze, en huisartsen, hebben altijd volgehouden dat er geen tandarsten waren voor dit soort problemen waren en dat het normaal was dat tandartsen helemaal geen aandacht hadden voor deze achtergrond. Ze hebben steeds geweigerd tot onderlinge afstemming van behandeling te komen, tandartsen en huisarten ook. Ik moest gewoon niet zeiken. Wel ging het regelmatig ineens over de evangelieen.
Tijdens behandelingen ben ik meermalen zowat flauwgevallen, eenmaal heb ik zelfs mijn hand opstoken in een duidelijk stopteken maar de behenadeling ging gewoon door. Ik ben toen uit de stoel opgestaan en ben weggelopen.
De laatste tien jaar heb ik steeds pijn gehad, ondanks sanering. Dit dreef me tot wanhoop, ook omdat ik steeds aan de mishandelingen en verwaarlozing en de leugens moest denken. In februari van dit jaar is er een kies getrokken omdat er een groot stuk was afgebroken. Verder had ik echter geen caries sinds de laatste behandeling, vier jaar daarvoor. De tandarts zei dat ik die kies best kon missen. Ik heb hiertegen alijd gewaarschuwd. De kies had nooit getrokken mogen worden, voordat knarsen was overwogen.
De angsttandarts legde me uit wat knarsen was, alhans noemde het woord melkzuur en toen begreep ik hoe ik die tien jaar gesaneerd pijn had gehad. Toen ik gewoon mijn spieren ontspande was ik ineens pijnvrij, wortelpuntonsteking aan de stiften uitgezonderd. Deze is vorige week ook behandeld, er zijn voor mij maar liefst twee kaakchirurgen aleen voor de voorbespreking naar de angsttandarts toegekomen, dat was onzettend lief. Ook dezen luisterden wel naar mij. Het kan dus wel.
De vootuizichten van de stiften lijken relatief goed, er is ook nog voldoende bot voor de implantaten die ooit zullen komen.
De getrokken kies was de vierde van voor. De verstandkies daarachter was al eerder getrokken. Er kan geen implantaat worden geplaatst omdat er onvoldoendebot is, het is ook redelijk ver naar achter.
Nu zit ik met het volgende: Ik mis die kies verschikkelijk, ik voel het gat haast altijd en ik moet steeds aaan al die afschuwelijke dingen denken. Ik voel me mismaakt, half, aangerand, vies, nu al vier maanden lang. Het idee de rest van mijn leven aan deze dignen te zullen blijven denken maakt me bang, wanhopig. Ik slik om de tien seconden speeksel weg, ik heb het gevoel dat steeds uit mijn mondhoek loopt. Praten is ook moeilijker, mijn tong zit scheef. Eten gaat wel.
Daarbij heb ik hevig hooikoorst, dat maakt de sensatie van he gat erger en het maakt me ook nog labieler. Ik slik antihistamine, dat helpt wat. Verder niks. Morgen voorspellen ze kans op regen, mischien dat ik dan een dag respijt krijg van de hooikoorts.
Mensen kijken me met de nek aan omdat ik gezond lijk maar niet meer werk.
Dit forum heeft me veel geholpen, in de rotste periodes kan ik andere mensen wat proberen te helpen met gebitsproblemen, dan vergeet ik even het meest.
Jullie zult bergrijpen dat ik nog met vragen zit: is er nog enige reele mogelijkheid tot vervanging van die kies:
1)middels een vrijhangende brug, een ongelukkige constuktie met een beperkte levensduur,
2) Middels een kroon op de kies daarvoor, als die wat groter uitgeoerd zou kunnnen worden zou dat mischien ook kunnen helpen.
3) functionaliteitbij het kauwen is voor mij niet echt nodig, de oude kies deed ook nog maar half mee maar dat deerde me niet. Ik zou me kunnen voorstellen dat de vervanging hierdoor kleiner uitgevoerd zou kunnen worden waardoor minder bijtkrachten ontstaan.
4)middels terugplaatsen van bot
5)middels een grotere prothese, waarvoor dan kiezen opgeofferd zouden moeten worden
Sommigen van jullie zullen zich misschien verbazen: zoveel verdriet om een mager kiesje, nog achterin ook.
Natuurlijk ga ik nog door met de angsttandarts, we zijn overeengekomen samen naargeschikte GGZ te zoeken, ik zal dit echter zeer voorzichtig doen, ik wil niet dat er weer zo'n heel team van die hanessen aan me zit zonder naar me luisteren.
Doeg,
Vandaag vertel ik jullie wat over mijn gebitsproblemen.
Op mijn zestiende heb ik mishandeling meegemaakt waarbij ik een kaakfractuur heb opgelopen, drie voortanden zijn toen kapotgeslagen. Dti was bepaald niet de enige mishandeling uit mijn jeugd. Je kunt gerust stellen dat mijn ziel ook vakkundig kapot is gemaakt.
Ik heb nooit de stukken ontvangen van de rechtszaak, die ik won, omdat ik minderjarig was. Dat geldt ook voor het medische dossier. Dit alles lag bij iemand anders, die ook de verdere afhandeling zou doen. Ondanks dat ik daar jaren om heb gesmeekt is dit nooit afgehandeld. Ik heb dus jaren met een kapotgeslagen gezicht rondgelopen. Veel later zijn er stiften geplaatst, maar uiteindelijk zal ik ook die verliezen. Ik kan de schade niet meer bij de dader verhalen, daar staat een termijn voor die is verstreken.
Gelukkig ben ik in februari van dit jaar naar een angsttandarts verwezen, zij begrijpt dat tandheelkunde en psychologie en ook algemeen lichamelijke klachten niet los van elkaar zijn te zien, en ze behandelt me met veel respect.
Ik heb de afgelopen veel bij GGZ gelopen, deze, en huisartsen, hebben altijd volgehouden dat er geen tandarsten waren voor dit soort problemen waren en dat het normaal was dat tandartsen helemaal geen aandacht hadden voor deze achtergrond. Ze hebben steeds geweigerd tot onderlinge afstemming van behandeling te komen, tandartsen en huisarten ook. Ik moest gewoon niet zeiken. Wel ging het regelmatig ineens over de evangelieen.
Tijdens behandelingen ben ik meermalen zowat flauwgevallen, eenmaal heb ik zelfs mijn hand opstoken in een duidelijk stopteken maar de behenadeling ging gewoon door. Ik ben toen uit de stoel opgestaan en ben weggelopen.
De laatste tien jaar heb ik steeds pijn gehad, ondanks sanering. Dit dreef me tot wanhoop, ook omdat ik steeds aan de mishandelingen en verwaarlozing en de leugens moest denken. In februari van dit jaar is er een kies getrokken omdat er een groot stuk was afgebroken. Verder had ik echter geen caries sinds de laatste behandeling, vier jaar daarvoor. De tandarts zei dat ik die kies best kon missen. Ik heb hiertegen alijd gewaarschuwd. De kies had nooit getrokken mogen worden, voordat knarsen was overwogen.
De angsttandarts legde me uit wat knarsen was, alhans noemde het woord melkzuur en toen begreep ik hoe ik die tien jaar gesaneerd pijn had gehad. Toen ik gewoon mijn spieren ontspande was ik ineens pijnvrij, wortelpuntonsteking aan de stiften uitgezonderd. Deze is vorige week ook behandeld, er zijn voor mij maar liefst twee kaakchirurgen aleen voor de voorbespreking naar de angsttandarts toegekomen, dat was onzettend lief. Ook dezen luisterden wel naar mij. Het kan dus wel.
De vootuizichten van de stiften lijken relatief goed, er is ook nog voldoende bot voor de implantaten die ooit zullen komen.
De getrokken kies was de vierde van voor. De verstandkies daarachter was al eerder getrokken. Er kan geen implantaat worden geplaatst omdat er onvoldoendebot is, het is ook redelijk ver naar achter.
Nu zit ik met het volgende: Ik mis die kies verschikkelijk, ik voel het gat haast altijd en ik moet steeds aaan al die afschuwelijke dingen denken. Ik voel me mismaakt, half, aangerand, vies, nu al vier maanden lang. Het idee de rest van mijn leven aan deze dignen te zullen blijven denken maakt me bang, wanhopig. Ik slik om de tien seconden speeksel weg, ik heb het gevoel dat steeds uit mijn mondhoek loopt. Praten is ook moeilijker, mijn tong zit scheef. Eten gaat wel.
Daarbij heb ik hevig hooikoorst, dat maakt de sensatie van he gat erger en het maakt me ook nog labieler. Ik slik antihistamine, dat helpt wat. Verder niks. Morgen voorspellen ze kans op regen, mischien dat ik dan een dag respijt krijg van de hooikoorts.
Mensen kijken me met de nek aan omdat ik gezond lijk maar niet meer werk.
Dit forum heeft me veel geholpen, in de rotste periodes kan ik andere mensen wat proberen te helpen met gebitsproblemen, dan vergeet ik even het meest.
Jullie zult bergrijpen dat ik nog met vragen zit: is er nog enige reele mogelijkheid tot vervanging van die kies:
1)middels een vrijhangende brug, een ongelukkige constuktie met een beperkte levensduur,
2) Middels een kroon op de kies daarvoor, als die wat groter uitgeoerd zou kunnnen worden zou dat mischien ook kunnen helpen.
3) functionaliteitbij het kauwen is voor mij niet echt nodig, de oude kies deed ook nog maar half mee maar dat deerde me niet. Ik zou me kunnen voorstellen dat de vervanging hierdoor kleiner uitgevoerd zou kunnen worden waardoor minder bijtkrachten ontstaan.
4)middels terugplaatsen van bot
5)middels een grotere prothese, waarvoor dan kiezen opgeofferd zouden moeten worden
Sommigen van jullie zullen zich misschien verbazen: zoveel verdriet om een mager kiesje, nog achterin ook.
Natuurlijk ga ik nog door met de angsttandarts, we zijn overeengekomen samen naargeschikte GGZ te zoeken, ik zal dit echter zeer voorzichtig doen, ik wil niet dat er weer zo'n heel team van die hanessen aan me zit zonder naar me luisteren.
Doeg,
Wat ontzettend goed dat je dit nou zo kan vertellen op het forum!!! Het maakt een hoop duidelijk. Dat je je kies echt mist zal veel met je verleden te maken hebben. Je wordt er door die missende kies steeds aan herinnerd natuurlijk. Dat lijkt mij niet prettig.
Qoute (COMMENTAAR IN HOOFDLETTERS):
Jullie zult bergrijpen dat ik nog met vragen zit: is er nog enige reele mogelijkheid tot vervanging van die kies:
1)middels een vrijhangende brug, een ongelukkige constuktie met een beperkte levensduur, JA DAT KAN INDERDAAD. MAAR WORDT VAAK NIET VOOR GEKOZEN IVM WIGGELENDE KRACHTEN OP HET VRIJ EINDIGE STUK. DENK ER OOK AAN DAT ER DAN ANDERE KIEZEN OF EEN ANDERE KIES OOK BESLEPEN MOET WORDEN.
2) Middels een kroon op de kies daarvoor, als die wat groter uitgeoerd zou kunnnen worden zou dat mischien ook kunnen helpen. IK HEB NOG NOOIT VAN ZO'N OPLOSSING GEHOORD...KAN ER DUS OOK NIET GOED OVER OORDELEN. MAAR IK DENK DAT HET EXTRA DEEL VAN DE KROON DAN TE VEEL BELAST WORDT EN DUS MISSCHIEN WEL ER AF WORDT GEBETEN OOIT..OF DE KIES ZELF WORDT OVERBELAST EN DAT GAAT PIJN DOEN.
3) functionaliteitbij het kauwen is voor mij niet echt nodig, de oude kies deed ook nog maar half mee maar dat deerde me niet. Ik zou me kunnen voorstellen dat de vervanging hierdoor kleiner uitgevoerd zou kunnen worden waardoor minder bijtkrachten ontstaan.
4)middels terugplaatsen van bot. MMM...SOORT BOTVERHOGING BEDOEL JE? WELLICHT DAT DAT ZOU KUNNEN, MAAR DAT IS WEL EEN HELE OPERATIE. OOK NIET GEBRUIKELIJK TROUWENS
5)middels een grotere prothese, waarvoor dan kiezen opgeofferd zouden moeten worden
WEET JE ZEKER DAT ER DAN NOG MEER GETROKKEN MOET WORDEN? hIER GELD TROUWENS WEER DAT JE MET EEN VRIJ EINDIG DEEL TE MAKEN HEBT
Sommigen van jullie zullen zich misschien verbazen: zoveel verdriet om een mager kiesje, nog achterin ook. IK BEN ER NIET VERBAASD OVER HOOR. LIJKT MIJ OOK GEEN PRETJE. IK HOOP DAT JE TOT EEN OPLOSSING KOMT DIE BIJ JE PAST.
Vandaag gaat het beter dan gister, het regent inderdaad, dan slaat de pollen neer en het wordt ook van bv boombladeren gespoeld, de lcht daarna is veel schoner. Ook heb ik echt alles binnen afgestoft, dan wordt ik wel eerst weer ziek, maar nu helpt het. Doeg,
Hou je ons op de hoogte?
Ik heb wel antihistamine gehaald en heb de dosis geleidelijk opgevoerd tot 3 a 4 maal de voorgeschreven 10 milligram, het moest echt alhoewel ik het niet graag deed.
Het heeft me dagen gekost om echt alle stoffige plekjes te vinden. Vandaag weer 10 milligram, nu echt wat beter. Het gaat nogal op en neer.
Een en ander is een beetje "off topic" misschien, maar ik vind het toch fijn om nog even wat te vertellen. Dit ook omdat er helemaal geen forums zoals deze zijn over zoiets als huisartsen. er zijn raakpunten zat met tandheelkunde.
De apexresectie, die ik had vlak voordat ik met deze thread begon is goed gegaan, vorige week zag ik dat ook de laatste zwarte randjes, gestold bloed denk ik, weg waren. Het ziet er nu goed uit en zo voelt het ook.
Ik begin te wennen aan mijn missende kies, hoewel nooit helemaal vrees ik, en dat is erg zat.
Ik maakte me wel een beetje zorgen over de zeer zware allergische aanvallen, je afweersysteem dat voor de wondgenezing zorgt(en evt restanten of nieuw optredende ontsteking)is dan overbelast. Ik denk dat het op eigen initiatief antihistamine slikken goed is geweest.
Ik had last van hooikoorts EN huisstof, dwz 's nachts leven, kun je luchten en ademen. Iedere nacht (dus dag) koortsdromen en zeer zwaar transpireren, dan raak je mineralen kwijt, ik ontbijt met bouillon met lo-salt. Tropendieet. Toch heb ik niet goed genoeg gegeten, dat wreekt zich. Ik heb over voeding al eens eerder gereageerd, maar voor mezelf zorgen kan ik minder..
Ik ben naar huisartsen gaan bellen toen de temperatuur iets zakte, daarmee de allergieen. Daarvoor was ik te labiel voor dit soort gevechten.
Ben vorige week naar de huisarts geweest, een vervanger. Mijn eigen huisarts is op vakantie. Dat op zich viel al niet mee. Ik wil van huisarts veranderen, er is gewoon teveel misgegaan. Ik kreeg het volgende van verschillende praktijken te horen, een reden om dit ook hier te vermelden is dat bij tandartsen soortgelijke afspraken gelden:
1 "We hebben onderling afgesproken geen patienten aan te nemen die al een huisarts hebben." Ze vertellen je dus dat je niet kan wisselen. Ik begin zolangzamerhand een halve jurist te worden, en volgens mij is dit onrechtmatig. Mijn belang een (voor mij)goede huisarts te hebben is enorm. Ben hier woedend over.
Ik zet zeker door, laat me niets meer wijsmaken.
2 U mag zeker niet op kennismakingsgesprek zolang uw vaste tandarts op vakantie is, dit is een onderlinge afspraak." ?????! Overigens in tegenspraak met het vorige punt.
Notabene: Ik moet dus wachten tot mijn huisarts terug is van vakantie voordat ik uberhaupt mag proberen iemand te vinden die ik kan vertrouwen. Ook onrechtmatig.
3 "Als u een huisarts voor een second opinion of als vakantievervanger heeft gehad mag deze u (een half jaar)niet als patient aannemen, onderlinge afspraak. Dit is om te voorkomen dat patienten overstappen als ze een keer goed geholpen zijn." Ik vind dit weer onrechtmatig.
4 "Een konsult bij een vervanger mag alleen een enkel konsult zijn, tien minuten dus, onderlinge afspraak."
Mij restte dus slechts een gesprek met een vervanger. Na te hebben nagedacht achtte ik dit in mijn voordel, heb dit dus aangevraagd en ook gekregen. Dit was een goed gesprek, deze arts kende ook de CBT's (!).
Deze arts luisterde, vertrouwde mijn zelfdiagnose over de allergieen, en schreef een sterker middel voor (moet nog eens uitzoeken wat het is en doet). Dit scheelt me toch aanzienlijk in de kosten, zat op 1 maar soms ook 3 of 4 euro per dag, en het werkt inderdaad beter. Recept voor een maand, dat moet haast genoeg zijn ook. Ik heb toch vooral 's zomers last.
Er zijn dus voort mij een aantal goede dingen aan het gebeuren. Maar de gebeurtenissen waarmee ik begon hebben toch mijn leven grondig verwoest. Ik heb mij nooit goed kunnen laten aanraken, ben nu 35 en ik merk eea aan verschillen. Ik ben zo zo bang dat het voor mij te laat is ... En dat nu eindelijk de onsteking in mijn mond behandeld is. Als ik over straat loop zie ik mensen praten, elkaar aanraken, dat heb ik moeten missen.. Dat is moeilijk..
Ik heb het wel tot een goede vechtsportleraar gebracht, ik was goed in die vechtsport en ook in lesgeven. Ik heb wel mensen verder geholpen, vechtsport is geen gewone sport, daar zit meer aan vast, beheersing, respect. Zo incasseren daar heb ik vreemd genoeg altijd van genoten, een goed uitgevoerde techniek voelen vind ik fijn.
Ik was als leraar ook zwaarder gepantserd trouwens, je krijgt nou eenmaal echt heel veel klappen, harder ook, voordat de beheersing er is. Gaf al jaren les zonder.
Daarmee ben ik de woede de baas gebleven, heb het zelfs goed om kunnen draaien.
Dat gaat nooit meer weg.
Ik zeg wel, ga niet zomaar wat voor vechtsport doen, dit geldt nog meer voor kinderen. Denk na, weet wat je doet. Als niet ga dan korfballen, heb ik ook gedaan, geweldige sport.
Doeg,
[ Dit Bericht is bewerkt door: dj op 2003-08-20 14:12 ]