Mijn broer is 60 jaar en gehandicapt. Bij zijn geboorte heeft hij zuurstofgebrek gehad en vlak daarna een hersenbloeding met hersenbeschadiging tot gevolg. O.a. tetraplegia spastica, links meer dan rechts. Vroeger veel kwijlen. Hij woont zelfstandig met individuele begeleiding en huishoudelijke hulp in een seniorenwoning.
Mijn broer nam veel aandacht van mijn ouders. Nadat mijn ouders overleden zijn heb ik de zorg voor mijn broer overgenomen, samen met de zorgverleners. Ikzelf woon aan de andere kant van Nederland. Mijn moeder, met wie mijn broer een zeer sterke band had, is enkele jaren geleden overleden. Mijn moeder heeft zich altijd schuldig gevoeld over wat er bij de geboorte is gebeurd. Zij kon alleen de lichamelijke beperkingen aan, terwijl er meer aan de hand is. Voor mij is het een zeer steile leercurve geweest op medisch en therapeutisch en (zorg)organisaties en uitkering/werk gebied na het overlijden van onze moeder, ondanks dat mijn moeder wel dingen vertelde. Mijn broer heeft zijn beperkingen niet geaccepteerd en wil er met mij moeizaam over spreken. Het maakt het spreken hierover moeilijk en mijn taak als mantelzorger moeilijk. Veranderingen zijn zeer moeilijk en duren zeer lang. Soms doet hij dingen niet die wel goed voor hem zijn zoals pillen tegen botontkalking of een gehoorapparaat. Wel hebben we een goede band als broer en zus.
Mijn broer is bijna niet meer te verstaan als hij spreekt en de spraak gaat erg achteruit. Bij spreken zie je alle aangespannen spieren rond de keel en gaat zijn kin omhoog. De logopedist heeft dit jaar vastgesteld dat hij lange blokkades met veel spanning heeft. Volgens de logopedist komt dit zowel door spasticiteit als door stotteren. Een logopedist die ook gespecialiseerd is in spasticiteit is niet in buurt aanwezig. Mijn broer heeft te weinig energie voor reizen. Er is nooit onderzoek geweest naar spieren voor de spraak.
Mijn broer heeft alleen een boven-kunstgebit. In het verleden (dit is al een hele tijd terug) is gezegd dat mijn broer bij ook een onder-kunstgebit dat dan het vasthouden van het gebit zeer moeilijk zou worden en het spreken bijna onmogelijk. Hoe hier met de huidige stand van zaken tegenaan wordt gekeken weet ik niet.
Onder heeft hij geen kiezen meer. Hij heeft nog zes voortanden, eigenlijk 5 1/2 want van één tand is een stuk afgehaald omdat deze recent plotseling begon te groeien.
Dit jaar (2018) heeft hij driemaal last gehad van pijn door ontsteking in de mond en blaren / aften. Hij is naar de tandarts gegaan en die gaf het advies om aspirine te gebruiken bij pijn. Ook groeide een tand en daar had hij last van. De tandarts heeft er een stukje afgehaald. In juli 2018 heb ik een elektrische tandenborstel gekocht met een druksensor. Dit voor het verbeteren van poetsen en tandvlees. Toen kwam ik er achter dat van het onderste gebit de kiezen zijn getrokken. Hij heeft alleen daar nog wat voortanden. Mijn broer heeft een tandarts in de plaats waar hij woont, geen gespecialiseerde tandarts voor gehandicapten. Deze zijn ook niet in de buurt aanwezig.
Hij heeft erge botontkalking waarvoor hij geen medicatie wil innemen en heeft medicatie voor slapen waar hij niet mee wil stoppen.
Wat zijn de mogelijkheden die de situatie kunnen verbeteren? Wat zijn de vooruitzichten als we niets doen? Wat zou 'Bijzondere tandheelkunde' kunnen betekenen?
Mijn broer nam veel aandacht van mijn ouders. Nadat mijn ouders overleden zijn heb ik de zorg voor mijn broer overgenomen, samen met de zorgverleners. Ikzelf woon aan de andere kant van Nederland. Mijn moeder, met wie mijn broer een zeer sterke band had, is enkele jaren geleden overleden. Mijn moeder heeft zich altijd schuldig gevoeld over wat er bij de geboorte is gebeurd. Zij kon alleen de lichamelijke beperkingen aan, terwijl er meer aan de hand is. Voor mij is het een zeer steile leercurve geweest op medisch en therapeutisch en (zorg)organisaties en uitkering/werk gebied na het overlijden van onze moeder, ondanks dat mijn moeder wel dingen vertelde. Mijn broer heeft zijn beperkingen niet geaccepteerd en wil er met mij moeizaam over spreken. Het maakt het spreken hierover moeilijk en mijn taak als mantelzorger moeilijk. Veranderingen zijn zeer moeilijk en duren zeer lang. Soms doet hij dingen niet die wel goed voor hem zijn zoals pillen tegen botontkalking of een gehoorapparaat. Wel hebben we een goede band als broer en zus.
Mijn broer is bijna niet meer te verstaan als hij spreekt en de spraak gaat erg achteruit. Bij spreken zie je alle aangespannen spieren rond de keel en gaat zijn kin omhoog. De logopedist heeft dit jaar vastgesteld dat hij lange blokkades met veel spanning heeft. Volgens de logopedist komt dit zowel door spasticiteit als door stotteren. Een logopedist die ook gespecialiseerd is in spasticiteit is niet in buurt aanwezig. Mijn broer heeft te weinig energie voor reizen. Er is nooit onderzoek geweest naar spieren voor de spraak.
Mijn broer heeft alleen een boven-kunstgebit. In het verleden (dit is al een hele tijd terug) is gezegd dat mijn broer bij ook een onder-kunstgebit dat dan het vasthouden van het gebit zeer moeilijk zou worden en het spreken bijna onmogelijk. Hoe hier met de huidige stand van zaken tegenaan wordt gekeken weet ik niet.
Onder heeft hij geen kiezen meer. Hij heeft nog zes voortanden, eigenlijk 5 1/2 want van één tand is een stuk afgehaald omdat deze recent plotseling begon te groeien.
Dit jaar (2018) heeft hij driemaal last gehad van pijn door ontsteking in de mond en blaren / aften. Hij is naar de tandarts gegaan en die gaf het advies om aspirine te gebruiken bij pijn. Ook groeide een tand en daar had hij last van. De tandarts heeft er een stukje afgehaald. In juli 2018 heb ik een elektrische tandenborstel gekocht met een druksensor. Dit voor het verbeteren van poetsen en tandvlees. Toen kwam ik er achter dat van het onderste gebit de kiezen zijn getrokken. Hij heeft alleen daar nog wat voortanden. Mijn broer heeft een tandarts in de plaats waar hij woont, geen gespecialiseerde tandarts voor gehandicapten. Deze zijn ook niet in de buurt aanwezig.
Hij heeft erge botontkalking waarvoor hij geen medicatie wil innemen en heeft medicatie voor slapen waar hij niet mee wil stoppen.
Wat zijn de mogelijkheden die de situatie kunnen verbeteren? Wat zijn de vooruitzichten als we niets doen? Wat zou 'Bijzondere tandheelkunde' kunnen betekenen?
Heb je nog reacties op dit
Wellicht heeft de huisarts tips? Je kunt ook altijd even bellen met CBT.