Hartproblemen? Ooit heb ik eens iets gelezen over dat bij Paradontitus een stof wordt aangemaakt die niet alleen in de mond blijft, maar zich door het hele lichaam kan verspreiden en daardoor hartproblemen kon veroorzaken.....of het nou om een hartaanval ging weet ik niet meer precies.........Graag zou ik hier meer over willen weten. In datzelfde artikel werd ook vermeld dat zwangere vrouwen met paradontitus door deze stof een vroeggeboorte kunnen krijgen........
Naast dit artikel heb ik verder nooit zoiets drastisch gehoord in verband met paradontitus.........daarom wil ik weten in hoeverre er meer hierover bekend is. Ik weet niet meer de informatiebron op basis waarvan dat artikel geschreven was...........
Alvast bedankt !
Naast dit artikel heb ik verder nooit zoiets drastisch gehoord in verband met paradontitus.........daarom wil ik weten in hoeverre er meer hierover bekend is. Ik weet niet meer de informatiebron op basis waarvan dat artikel geschreven was...........
Alvast bedankt !
Het is dus nog niet helemaal duidelijk of de parodontitis, door bacterien in de bloedbaan te verspreiden, rechtstreeks je vaten aantast of dat het een veel ingewikkelder proces is, waarbij de wijze hoe je lichaam reageert op een ontsteking bepalend is.
Hieronder de relevante krantenartikelen:
Vroeggeboorte door gebitsproblemen
Door Casper P. Bots, bron algemeen dagblad
"Ieder kind kost een tand'', zo luidt een Nederlands spreekwoord. Veel mensen zullen dat direct beamen. Het is inderdaad zo dat er veel verandert in het lichaam van een zwangere. Zeker de eerste maanden wordt er regelmatig overgegeven. Het zure maagzuur etst het tandglazuur weg. Tandglazuur dat niet meer terugkomt.
Maar de vatbaarheid voor tandbederf verandert niet wanneer je zwanger bent. Het is een geruststelling te weten dat het spreekwoord dus niet per definitie hoeft op te gaan. Bij veel vrouwen nemen echter de eetlust en suikerbehoefte toe. Elke keer wanneer er iets zoets wordt gegeten, is dat weer een aanval op het gebit. En het kost de mond daarna een half uur, voordat de aanval is geneutraliseerd.
Behalve cariës (gaatjes) door een toegenomen suikerconsumptie ligt er een ander gevaar op de loer: de zwangerschapsgingivitis (tandvleesontsteking). Zeker bij de helft van de zwangere vrouwen wordt dit gesignaleerd. Door een verhoogde doorbloeding in combinatie met zwelling gaat het tandvlees gemakkelijk bloeden. Als voorbereiding op de bevalling worden alle ligamenten (bindweefselbanden) slapper, evenals de aanhechting van de tanden en kiezen in het tandbot. Ze kunnen hierdoor losser gaan staan, iets wat na de bevalling weer herstelt.
Wanneer een vrouw vóór de zwangerschap al last heeft van parodontitis (ontsteking van het houvast van het gebit), kan dit tijdens de zwangerschap verergeren. Onbehandelde parodontitis kan leiden tot een vroeggeboorte, zo blijkt uit Amerikaans onderzoek. De ontsteking veroorzaakt een verhoogde activiteit van de afweerreactie van het lichaam waardoor de weeën in gang worden gezet. Bovendien kunnen bacteriën via de bloedbaan in de placenta terechtkomen en daar een afstotingsreactie teweegbrengen. Het voorkomen van ontstekingen in de mond is daarom van groot belang.
In de eerste maanden maakt de tandarts liever geen röntgenfoto's. Daarna kan het maken van zo'n foto geen kwaad meer voor de baby; de straling van een tandfoto komt overeen met de geringe hoeveelheid natuurlijke straling op aarde waarmee je jaarlijks in aanraking komt.
Ook een noodzakelijke verdoving bij tandarts kan na de eerste drie maanden met een gerust hart worden ondergaan. Bij kiespijn kan paracetamol - mits kortdurend - veilig worden gebruikt. Andere middelen, zoals aspirine en ibuprofen, mogen zeker niet in de eerste drie maanden worden geslikt.
Aan het eind van de zwangerschap wordt het steeds minder comfortabel in de tandartsstoel. De tandarts stelt grote behandelingen, zoals het trekken van tanden en kiezen en het maken van kronen en bruggen, dan ook liever uit tot na de zwangerschap.
En voor alle zwangere vrouwen geldt dat een optimale mondverzorging een eerste vereiste is.
Dit betekent concreet dat er nog zorgvuldiger dan voorheen moet worden gepoetst en dat tandarts of mondhygiëniste het gebit goed onder controle dient te houden."
Ontstoken kaakbot verhoogt kans op hersenberoerte
Bron het NRC Handelsblad
Door M.A.J. Eijkman
Ernstige ontstekingen van het kaakbot vormen een risicofactor voor het ontstaan van lichte beroertes en bloedingen in de bloedvaten in de hersenen. Een groep Duitse tandheelkundige onderzoekers concluderen dit na uitgebreid tandheelkundig en röntgenologisch onderzoek van ruim 300 patiënten, gemiddeld drie dagen nadat ze vanwege een kleine beroerte in het ziekenhuis waren opgenomen. Deze personen bleken representatief te zijn voor de patiënten die al jaren in dit hospitaal voor deze klachten werden opgenomen (Journal of Clinical Periodontology, juli 2004).
De onderzoekers vergeleken de gebitsgegevens van de patiënten met die van 300 gezonde personen die at random uit dezelfde regio waren geselecteerd en die voor wat betreft leeftijd (18-75 jaar) en sekse volkomen vergelijkbaar waren met de patiëntengroep. Alle personen kregen verder een vragenlijst voorgelegd waarin onder meer uitgebreid werd geïnformeerd naar hun ziektegeschiedenis en tandheelkundige achtergrond, hun drank- en voedingsgewoonten, hun rookgedrag en hun sociaal-economische status. Na grondige analyse van de onderzoeksgegevens bleken de patiënten, naast de bekende risicofactoren voor het ontstaan van TIA's en lichte beroertes (zoals hoge bloedbloeddruk, diabetes mellitus, hoge alcoholconsumptie) aanzienlijk meer kaakbotontstekingen (parodontitis) en kaakbotverlies in hun monden te hebben. Omdat roken zowel de kans op beroerte als het krijgen van parodontitis verhoogt volgde een aparte analyse, waaruit bleek dat de gebitsziekte de kans op een beroerte nog eens extra verhoogt. De onderzoekers merken op dat parodontitis een chronische, infectieuze, nu en dan opvlammende gebitsziekte is die moeilijk valt te karakteriseren. Zij gebruikten het aanhechtingsverlies van het tandvlees aan het kaakbot en de mate van bloeding van het tandvlees als objectieve maat voor de ernst van de situatie. In de mond van de beroertepatiënten was de ziekte duidelijk heftiger aanwezig dan bij de controlepersonen.
De onderzoekers stellen op basis van de literatuur vast dat pathogene mondbacteriën en hun giftige afbraakproducten door het kauwen van voedsel en door tanden borstelen in de bloedbaan kunnen komen en zich zo doende verder in het lichaam kunnen nestelen. Bijvoorbeeld aan de binnenkant van bloedvaten, waar de micro-organismen ontstekingen kunnen veroorzaken. Die ontstekingsprocessen kunnen bloedstolsels doen ontstaan die elders in het lichaam of in het hoofd voor verstoppingen in kleine bloedvaten en bloedingen kunnen veroorzaken.
Gewrichtsreuma en losse tanden
Door Aad van Luijk, bron De Telegraaf
"Tandverlies door het los gaan staan van tanden en kiezen is een vervelend verschijnsel, waarvoor de tandarts tot op heden nog geen afdoende oplossing heeft. Weliswaar kan de ziekte, parodontitis, bestreden worden, maar in veel gevallen blijft het een langdurige strijd.
Parodontitis gaat gepaard met loslaten van het tandvlees en verlies van bot rondom de tanden, waardoor de tanden uiteindelijk verloren gaan. De laatste jaren is bekend geworden dat parodontitis in verband gebracht kan worden met de kans op vroeggeboorte, een grotere kans op een hartinfarct, een herseninfarct, suikerziekte en reuma.
Dit alles wil echter niet zeggen dat parodontitis deze afwijkingen en ziekten rechtstreeks veroorzaakt. Men denkt de laatste tijd juist dat een gemeenschappelijke oorzaak ten grondslag ligtaan parodontitis en de andere genoemde ziekten.
Een van de aanwijzingen hiervoor vonden onderzoekers van de universiteit van Brisbane. Ze onderzochten de gebitten van reumapatiënten en ontdekten dat ze weinig tandplak hadden en ook weinig last hadden van bloedend tandvlees. Kennelijk poetsten ze hun tanden even grondig als gezonde mensen. Maar bij nadere inspectie hadden de mensen met reuma toch duidelijk tekenen van loslatend tandvlees. Röntgenfoto's toonden bovendien aan dat 70 % van reumapatiënten vrij sterk botverlies rondom de tanden en kiezen had. De onderzoekers concludeerden dat mensen die een gevorderde vorm van gewrichtsreuma hebben, bijvoorbeeld met gezwollen gewrichten, wel twee keer zo veel kans hebben op een matige tot ernstige vorm van parodontitis als gezonde mensen.
Bij de genoemde 'auto-immuunziekten', zoals bepaalde vormen van suikerziekte, reuma en waarschijnlijk ook parodontitis, speelt waarschijnlijk een te heftig reagerend afweersysteem een rol. Men vermoedt dat een kleine ontsteking daardoor bij sommige individuen kan leiden tot een dominoreactie in het hele lichaam met een auto-immuunziekte tot gevolg. Alle aandacht gaat daarom nu uit naar medicijnen die het afweersysteem tijdig in goede banen kunnen leiden, zodat deze afwijkingen geen kans krijgen.
De impuls om bij de eerste tekenen van parodontitis het tandvlees goed te laten behandelen en extra goed de tanden te poetsen kan natuurlijk nooit kwaad, maar het neemt dus niet bij iedereen alle onderliggende oorzaken weer."
Roken en afweer veroorzaken parodontitis
Bron NRC, geschreven door prof. M.A.J. Eijkman
In september 1683 schreef Antonie van Leeuwenhoek aan de Royal Society of London, destijds het belangrijkste wetenschapsinstituut van de westelijke wereld: ``Wat my belangt ik oordeel van myn selven datter sooveel menschen niet leven in onse vereenigde Nederlanden, als ik heden levende dieren in myn mond draag.''
De beroemde Delftenaar wist al dat er vele soorten `dierkens' in zijn mond aanwezig waren, maar hij vermoedde ook dat zijn bloedend tandvlees er door werd veroorzaakt, een constatering die 200 jaar daarna door nauwgezet onderzoek werd bevestigd. Thans is bewezen dat ontsteking aan het tandvlees en het ondersteunende kaakbot, parodontitis in vaktaal, door bepaalde bacteriën wordt veroorzaakt. Men weet vrij goed welke van deze micro-organismen de grootste boosdoeners zijn. Schattingen wijzen uit dat ongeveer éénderde van de bevolking lijdt aan deze chronische aandoening.
Bekend is dat roken en suikerziekte risicofactoren zijn, terwijl er steeds meer aanwijzingen komen dat het vermogen van mensen om met stress om te gaan een rol speelt. Ook bepaalde genetische factoren lijken van belang bij het ontstaan en het verloop van parodontitis. Uit onderzoek van een aantal jaren geleden bleek dat mensen die aan een zeldzame, erfelijke, afwijking lijden, het syndroom van Papillon-Lefèvre, ernstige parodontitis hebben. Onduidelijk is overigens welke van de bekende risicofactoren de meeste invloed heeft op het ziekteproces.
Parodontitis kan goed worden behandeld waarbij gebleken is dat vooral ook de medewerking van de patiënt van groot belang is. Toch is er een groep mensen die, ondanks een voortreffelijke mondhygiëne en trouw tandartsbezoek, niet genezen. Voor deze patiënten en hun behandelend tandarts is dat een frustrerende aangelegenheid, maar voor onderzoekers een uitdagend probleem.
In een recent Nederlands onderzoek dat onder andere door de Amsterdamse tandarts-onderzoekster M.L. Laine en anderen werd opgezet werden drie groepen, blanke, ongetrouwde, patiënten gevormd: 53 rokers en 52 niet-rokers met ernstige parodontitis en 53 die de ziekte niet hadden. Alle proefpersonen kregen een uitgebreid mond- en röntgenonderzoek. Daarnaast werden bacteriën, die zich tussen tand en tandvlees bevonden, geïsoleerd. Een mondspoelsel werd gebruikt om het DNA van de proefpersonen te bestuderen, in het bijzonder drie genen die verantwoordelijk zijn voor de productie van interleukine-1. Dit is een eiwit dat een belangrijke rol speelt bij het bestrijden van chronische infecties in ons lichaam.
Nu blijkt dat deze genen niet bij iedereen gelijk zijn. Sommige mensen maken van nature te veel interleukine-1 en deze overproductie blijkt schadelijk te zijn voor tandvlees en kaakbot. Dit genotype kwam weliswaar in alle drie de proefgroepen voor, maar het percentage lag twee keer zo hoog in de groep ernstige parodontitispatiënten die niet rookten.
Merkwaardig was ook dat twee bacteriën die parodontitis veroorzaken in deze groep niet aanwezig waren. De vraag komt dan op waarom mensen die niet roken en die weinig pathogene parodontitisbacteriën in hun mond hebben toch de akelige mondinfectie krijgen. Het antwoord moet waarschijnlijk worden gezocht in het immuunsysteem van de proefpersonen. Bij hen ontwikkelt zich ook tegen onschuldige bacteriën een afweerreactie die uiteindelijk meer schade dan bescherming oplevert. Een verschijnsel dat men ook elders in het lichaam aantreft, bijvoorbeeld in de darm waardoor mensen beruchte darmziekten schijnen te krijgen zoals de ziekte van Crohn of de ulceratieve colitis.
De resultaten van het onderzoek wijzen op een gelijkenis van parodontitis met chronische ziekten van het maagdarmstelsel. Ook hier spelen bacteriën en een genetische aanleg een grote rol, terwijl een omgevingsfactor als stress er eveneens bij betrokken is. Parodontitis is niet één ziekte, maar een conglomeraat van verschillende aandoeningen. In tegenstelling tot wat men de laatste dertig jaar van de vorige eeuw als vaststaand aannam zijn de `dierkens' van Van Leeuwenhoek dus niet de enige oorzakelijke factor bij de mondaandoening.