Dag mensen,
In de eerste instantie: ik type dit bericht meer om mijn verhaal kwijt te kunnen aan anonieme mensen, dan dat ik een vraag stel oid.
Maar goed, mijn probleem:
Ik heb sinds jaar en dag een slecht gebit gehad. Dit kwam in de eerste instantie doordat ik eerder nooit mijn tanden hoefde te poetsen van mijn ouders (waarschijnlijk gingen zij ervan uit dat je dat zelf wel deed als 8-jarige). Sinds mijn 13e (pubertijd ja) werd ik mij bewust van mijn slechte gebit. Ik poetste elke dag minstens drie keer, floste en spoelde.
Ondanks dit alles werd mijn gebit steeds slechter. Tot en met mijn 19e bezocht ik elk half jaar de tandarts, waarbij elke keer weer minstens 2 gaatjes werden gevonden.
Op die leeftijd, 19, besefte ik mij dat ik mij in en in diep schaamde voor mijn gebit. Vanaf ongeveer die leeftijd praat ik binnensmonds, lach ik binnensmonds, en meer van dat soort struisvogelpolitiek. Onbewust stelde ik mijn halfjaarlijkse bezoek aan de tandarts uit, wat resulteerde in het feit dat ik op dit moment, op 24e jarige leeftijd, nog steeds niet naar de tandarts ben geweest.
Ik wist dat ik steeds had moeten gaan, maar ik ging niet. Om even een beeld te geven: ik eet twee maal per dag, middag en avond, ik snoep niet, maar ik drink alleen koffie/water/bier en rook (veel).
Mijn gebit is sinds mijn 19e niet veranderd, mijn voor- en hoektanden zijn aardig in tact, mijn kiezen zijn allen doorzeefd met vullingen. Ik dacht dat ik deze toestand aardig onder controle had, doordat ik minstens 3 keer per dag mijn tanden en kiezen poetste. Tot 3 maanden geleden:
3 maanden geleden voelde ik opeens een hard stukje in mijn mond. Ik tufte het uit, en het bleek een stuk vulling te zijn. Ik voelde met mijn tong, waaruit bleek dat het een stuk vanuit een kies aan mijn rechter bovenkaak was. Ik dacht dat het zijn tijd wel zou duren. Maar ondertussen spuugde ik elke week weer een stukje vulling uit. Ondanks dit laatste ging ik niet naar de tandarts. Onbewust had ik het gevoel dat het allemaal wel goed zou lopen. Daarnaast was een controle bij de tandarts geen optie; aangezien ik al 5 jaar daar niet meer geweest was, heb ik een soort van aversie tegenover de tandarts ontwikkeld.
Maar vanavond was de onvermijdelijke avond: ik zit met wat vrienden een film te kijken, drink een biertje, neem wat borrelnootjes, en *knap*, daar valt de rest van de vulling eruit en het blijkt dat mijn kies volledig overmidden is gebroken en tevens dat beiden zijden nu volledig los hangen in mijn kaak. Pijn heb ik overigens niet, ik denk dat meerdere kiezen die ik heb al zogezegd overleden zijn. Dus zoals de uitspraak geldt: "elk voordeel heeft zijn nadeel", of andersom.
Morgenvroeg zal ik, tegen mijn zin in, de tandarts bellen. Naar aller waarschijnlijkheid zal ik dan morgen, voor het eerst sinds 5 jaar, mij weer moeten nestelen in die verdoemde stoel. Ik heb het al die jaren geprobeerd te negeren, maar nu kan het niet anders.
Het is op dit moment maandagavond, 01.20u, en ik zit trillend op mijn stoel. Niet vanwege de angst voor de pijn, maar meer vanwege het feit dat morgen iemand in mijn mond kijkt. Jarenlang heb ik met de kiezen op elkaar gepraat, jarenlang heb ik niemand mijn tanden in zijn geheel laten zien. Ik heb sowieso al een hekel aan mensen die aan je zitten (ik noem bijvoorbeeld een kapper), maar mijn tanden zijn een "geheim" welke ik alleen voor mijzelf wil houden.
Om even terug te komen op het begin: ik vraag geen medisch advies oid. Wat ik wel vraag/hoop is dat jullie bovenstaand verhaal hebben gelezen en eventueel een advies cq. reactie willen plaatsen.
Wellicht denken jullie dat ik me aanstel, en ik zou jullie ook gelijk geven als ik een gaaf gebit zou hebben. Maar dat heb ik niet.
Ik lees/hoor graag jullie bevinden.
Groeten,
Henry
In de eerste instantie: ik type dit bericht meer om mijn verhaal kwijt te kunnen aan anonieme mensen, dan dat ik een vraag stel oid.
Maar goed, mijn probleem:
Ik heb sinds jaar en dag een slecht gebit gehad. Dit kwam in de eerste instantie doordat ik eerder nooit mijn tanden hoefde te poetsen van mijn ouders (waarschijnlijk gingen zij ervan uit dat je dat zelf wel deed als 8-jarige). Sinds mijn 13e (pubertijd ja) werd ik mij bewust van mijn slechte gebit. Ik poetste elke dag minstens drie keer, floste en spoelde.
Ondanks dit alles werd mijn gebit steeds slechter. Tot en met mijn 19e bezocht ik elk half jaar de tandarts, waarbij elke keer weer minstens 2 gaatjes werden gevonden.
Op die leeftijd, 19, besefte ik mij dat ik mij in en in diep schaamde voor mijn gebit. Vanaf ongeveer die leeftijd praat ik binnensmonds, lach ik binnensmonds, en meer van dat soort struisvogelpolitiek. Onbewust stelde ik mijn halfjaarlijkse bezoek aan de tandarts uit, wat resulteerde in het feit dat ik op dit moment, op 24e jarige leeftijd, nog steeds niet naar de tandarts ben geweest.
Ik wist dat ik steeds had moeten gaan, maar ik ging niet. Om even een beeld te geven: ik eet twee maal per dag, middag en avond, ik snoep niet, maar ik drink alleen koffie/water/bier en rook (veel).
Mijn gebit is sinds mijn 19e niet veranderd, mijn voor- en hoektanden zijn aardig in tact, mijn kiezen zijn allen doorzeefd met vullingen. Ik dacht dat ik deze toestand aardig onder controle had, doordat ik minstens 3 keer per dag mijn tanden en kiezen poetste. Tot 3 maanden geleden:
3 maanden geleden voelde ik opeens een hard stukje in mijn mond. Ik tufte het uit, en het bleek een stuk vulling te zijn. Ik voelde met mijn tong, waaruit bleek dat het een stuk vanuit een kies aan mijn rechter bovenkaak was. Ik dacht dat het zijn tijd wel zou duren. Maar ondertussen spuugde ik elke week weer een stukje vulling uit. Ondanks dit laatste ging ik niet naar de tandarts. Onbewust had ik het gevoel dat het allemaal wel goed zou lopen. Daarnaast was een controle bij de tandarts geen optie; aangezien ik al 5 jaar daar niet meer geweest was, heb ik een soort van aversie tegenover de tandarts ontwikkeld.
Maar vanavond was de onvermijdelijke avond: ik zit met wat vrienden een film te kijken, drink een biertje, neem wat borrelnootjes, en *knap*, daar valt de rest van de vulling eruit en het blijkt dat mijn kies volledig overmidden is gebroken en tevens dat beiden zijden nu volledig los hangen in mijn kaak. Pijn heb ik overigens niet, ik denk dat meerdere kiezen die ik heb al zogezegd overleden zijn. Dus zoals de uitspraak geldt: "elk voordeel heeft zijn nadeel", of andersom.
Morgenvroeg zal ik, tegen mijn zin in, de tandarts bellen. Naar aller waarschijnlijkheid zal ik dan morgen, voor het eerst sinds 5 jaar, mij weer moeten nestelen in die verdoemde stoel. Ik heb het al die jaren geprobeerd te negeren, maar nu kan het niet anders.
Het is op dit moment maandagavond, 01.20u, en ik zit trillend op mijn stoel. Niet vanwege de angst voor de pijn, maar meer vanwege het feit dat morgen iemand in mijn mond kijkt. Jarenlang heb ik met de kiezen op elkaar gepraat, jarenlang heb ik niemand mijn tanden in zijn geheel laten zien. Ik heb sowieso al een hekel aan mensen die aan je zitten (ik noem bijvoorbeeld een kapper), maar mijn tanden zijn een "geheim" welke ik alleen voor mijzelf wil houden.
Om even terug te komen op het begin: ik vraag geen medisch advies oid. Wat ik wel vraag/hoop is dat jullie bovenstaand verhaal hebben gelezen en eventueel een advies cq. reactie willen plaatsen.
Wellicht denken jullie dat ik me aanstel, en ik zou jullie ook gelijk geven als ik een gaaf gebit zou hebben. Maar dat heb ik niet.
Ik lees/hoor graag jullie bevinden.
Groeten,
Henry
Ik wil even heel duidelijk zeggen dat je je niet aanstelt! Heel veel mensen die angstig zijn voor de tandarts schamen zich voor hun gebit. Gelukkig zijn er tegenwoordig heel veel tandartsen die er best begrip hebben voor angst. Vraag als je een afspraak maakt aan de degene aan de telefoon of de betreffende tandarts goed met angstige patiënten kan omgaan, want dat is nu belangrijk!
Ik wil je heel veel sterkte wensen en laat je horen hoe het verder gaat?
:smt006 Monique
Ik kan mij jou verhaal heel goed indenken.
ik heb zelf altijd van kleins af aan prima gepoetst, maar op de een of andere manier is mijn gebit een gaatjes paleis. Ik ben 27 maar ben de bezitter van ik denk 15 vullingen! (en mijn verstandskiezen zijn al getrokken!) heb al 1 kroon, 2 wortelkanaalbehandelingen gehad,en een kroon in de nabije toekomst staat ook op het programma.
Ik herken wel de schaamte, overal in mijn mond zie je zilver, de tandarts zegt ook dat het een puinzooi is..
En nu heb ik het maar zo laten komen dat er gerenoveerd gaat worden. Inmiddels zijn er 2 amalgaam vullingen verwijderd en zitten hier witte vullingen in Echt een hele verbetering! ( ware het niet dat ik daar enorm veel klachten nu van heb zie andere post van mij)
Hoe dan ook, als je je echt zo schaamt kun je misschien met je tandarts afspreken dat de zichtbare vullingen ( die in de onderkaak) dat je die laat opnieuw vullen, maar dan met wit?
Het ziekenfonds vergoed 6 vullingen per jaar!
Succes bij de tandarts! En laat je even weten hoe het is gegaan!
liefs
bedankt voor jullie steun :)
vanmorgen met knikkende knieen de assistente opgebeld, ik kon om tien uur langs komen. dus ik erheen gegaan, maar toen ik eenmaal in die stoel lag viel het allemaal best mee. hij moest getrokken worden, dus eerst verdoving.
Ik lag er als ik eerlijk ben best relaxed. geluid van het boren, snijden en trekken (dat kraken) deden me allemaal vrij weinig. Het enige lullige vond ik de reactie van de tandarts tegenover de assistente, hij dacht dat ik niet zat op te letten, maar hij trok dus een soort van vies gezicht met een tong uit zijn mond dat ie het toch wel een slecht gebit vond. En ik had niet eens gerookt van te voren :D
maar goed, dat ding is er uit, heb zelfs een vervolgafspraak gemaakt voor het vullen van 2 gaatjes. flinke vooruitgang.
maar goed, nogmaals bedankt voor jullie reacties, wellicht kom ik jullie nog tegen ergens op dit forum.
groeten, henry
(edit door dj: ik heb een uitdrukking veranderd, te onvriendelijk!! lees de forumregels..)
Zelf had ik ook een flink gevuld gebit, en ik miste enkele elementen (kiezen).
Ik ben 50 jaar, maar altijd naar de tandarts geweest ook toen ik jong was.
In de loop der jaren heb ik veel kroon en brugwerk laten zetten.
Ondanks alle aangebrachte verfraaingen schaamde ik me nog steeds.
De laatste keer, 2 maanden geleden kreeg ik weer een nieuwe brug.
De tandarts stelde voor om vooraf een keer naar de mondhygieniste te gaan, om alles een keer goed schoon te laten maken.
Ik heb een afspraak gemaakt en weer schaamde ik me rot. Ik dacht alleen maar: "wat zal ze wel niet denken als dit zwaar gerestaureerde gebit ziet".
Groot was mijn verbazing toen ze zei dat mijn gebit er perfect uitzag. Ik dacht dat ik het verkeerd verstaan had, en vroeg of ze het een keertje wilde herhalen.
"Het ziet er perfect uit", zei ze, en gaf me complimenten voor het goede poetswerk en voor al die jaren werken met ragertjes en tandenstokers.
Ze vertelde dat alle pijlers van de kronen en bruggen er heel goed uitzagen. Mijn tandvlees was in prima conditie.
Ik ging als een ander mens de deur uit, met mooie schone tanden.
Voor het eerst in mijn leven was ik trots op mijn gebit, en trots op de tandarts die al 25 jaar als een ware kunstenaar mijn gebit zo netjes restaureert.
Vanaf nu schaam ik me niet meer. De mondhygieniste heeft mijn schaamtegevoel doorbroken. Ze heeft uitgelegd dat ook mensen met een flink gerestaureerd gebit gewoon mooie tanden kunnen hebben en daar nog heel lang van kunnen genieten!
:D