Beste allemaal,
Deze post gaat over problemen rondom een WKB, het plaatsen van een noodbrug, pijnklachten en bijna wanhopig voelen.
Begin dit jaar ben ik van tandarts veranderd. Reden was dat ik de tandarts geen behandelplan wilde opstellen voor de toekomst met als gevolg dat ik 3-5 keer per jaar bij de tandarts zat met een kapotte vulling van de 4.7 en ik zelfs een vaste tandarts op mijn vakantieadres in het buitenland had om de vulling te repareren in het geval die weer kapot ging.
Op latere leeftijd heb ik zelf voor een orthodontische behandeling gekozen met een onzichtbare bovenbeugel (achter de tanden) en onder een blokjesbeugel. Mijn vorige tandarts wilde er niet aan noch wilde zij mij doorverwijzen. Uiteindelijk heb ik zelf de stap genomen en mij tot de orthodontist gewend en de behandeling is perfect verlopen. Binnen 9 maanden (een veel pijnlijke aandraaiingen) stond alles kaarsrecht. Inmiddels zijn we ruim 3 jaar verder en staat alles nog steeds recht (spalk + essixs in de nacht) maar blijf ik enorm klungelen met datgene wat er onder nog staat / stond.
Als ik het goed zeg, dan heb ik linksonder geen molaren meer en rechtsonder alleen nog de 4.7 en de 4.5 welke laatste na de orthodontische behandeling meer richting de tanden is opgeschoven. Er zit nog een kleine spleet tussen de 4.5 en de 4.3. De 4.4. zal in het verleden er uitgetrokken zijn.
Enfin, in 2018 van tandarts veranderd en dat klikte. Deze tandarts heeft veel ervaring met renovaties. Het behandelplan luidde: WKB + gouden stift op de 4.7 + brug (goud / porselein ivm klemmen) naar de 4.3 (spleet ook meteen weggewerkt) en kroon (mogelijk alleen porselein) op de 1.7 na WKB + gouden stift (1.8 is eruit). T.z.t. links 1 kroon op implantaat en 2 kronen linksboven. Een pittig financieel plaatje en na veel sparen heb ik besloten om aan het einde van dit jaar de behandeling rechts te starten en af te ronden.
In de zomer van 2018 en tijdens de vakantie van de tandarts ben ik vanwege aanhoudende pijnklachten en een kapotte vulling bij de waarnemer gegaan. Deze zit ? zat (inmiddels met pensioen) in dezelfde praktijk. Deze tandarts weigerde mij te helpen! Letterlijk, weigerde mij te helpen! De boel moest eerst maar eens gerenoveerd worden en hij begreep niet dat de orthodontist mij had geholpen voordat mijn mond was vol gezet met kronen en bruggen! Ik wist niet wat ik hoorde. Over deze manier van bejegening heb ik bij terugkomst van mijn eigen tandarts een klacht ingediend. De waarnemer had inmiddels wel bereikt dat ik mij psychisch zodanig onder druk gezet voelde, dat ik wel METEEN moest gaan beginnen met een renovatie omdat ik simpelweg niet geholpen werd aan de kapotte vulling terwijl ik al 10 dagen met pijn liep!
Eind oktober 2018 ben ik begonnen met de renovatie. De WKB van de 4.7 verliep niet helemaal zoals ik had verwacht. Ik moet erg wennen dat deze tandarts bij vullingen en WKB spanners en rubberen lapjes gebruikt. Het beangstigt mij en dus moet ik met een stevige dosis tranquillizers (en dat is geen Oxazepammetje 5 mg!) naar de TA. Geen probleem, dat heb ik er wel voor over. Helaas ben ik daardoor de rest van de dag niet meer in staat om dagelijkse bezigheden uit te voeren. Werken, sporten en andere sociale verplichtingen zijn onmogelijk.
Het plaatsen van de verdovingen voor de WKB, en de 2e sessie: het maken van stiftafdruk, en de 3e sessie: het plaatsen van gouden stift + maken van opbouw brug, verliepen niet pijnloos. Ik begrijp dat de anatomie van de onderkaak dit ook lastig maakt. De verdovingen voor de WKB verliepen werkelijk desastreus. De tandarts is bijna 45 minuten bezig geweest met bij verdoven. Het was een raadsel waarom de heftige pijnen telkens de kop opstaken. Uiteindelijk kon de behandeling afgemaakt worden.
Over de volgende sessie, het maken van een afdruk stift, was ik niet goed geïnformeerd over wat de behandeling zou inhouden en had ik geen kalmerende medicatie ingenomen met als gevolg dat ik na de uiterst pijnlijke verdoving met direct daarna het plaatsen van de spanner en het rubberen lapje een zware hyperventilatie aanval kreeg (van een categorie die ik meer dan 15 jaar niet heb gehad) en in paniek de spanner en het rubberen lapje lostrok. Ondertussen merkte ik dat de tongzenuw met de verdoving was geraakt hetgeen nog meer angst bij mij teweegbracht. Ik zag mijzelf al geïntubeerd op de SEH liggen. Fijn hoor mensen die iets te veel medische kennis hebben... Ik kon het op dat moment fysiek (de lichamelijke verschijnselen na een grote hyperventilatieaanval) en psychisch niet meer opbrengen om weer de spanner en rubberen lapje te laten aanbrengen en de stiftafdruk te laten maken. Ik ben dus met een pijnlijk geplaatste verdoving en een daarbij geraakte tongzenuw doodongelukkig naar huis gegaan. De plek waar de verdovingen gezet waren zijn meer dan 12 uren pijnlijk geweest. Hierover heb ik de tandarts per email die nacht op de hoogte gebracht en gevraagd of het de volgende keer iets minder heftig mocht. Als reactie heeft de tandarts mij per email uitgelegd dat de anatomie van de onderkaak het lastig maakt om de verdoving nauwkeurig te plaatsen en de tongzenuw snel geraakt kan worden. De derde sessie verliep goed. De gouden stift werd in situ geplaatst en de noodbrug werd gemaakt.
De noodbrug beviel niet goed. De tong lag niet vrij in de mond. Het leek als het tussenelement te veel naar binnen bolde. Tijdens sporten raakte ik weer wat paniekerig. Ik kon die noodbrug er wel uitkijken. Na het avondeten begaf de noodbrug het. De dag erna heeft de tandarts het bijgeslepen en opnieuw geplaatst. De brug zelf was nog niet klaar en wordt op 4 december a.s. geplaatst. Op dezelfde dag is de begonnen met de WKB van de 1.7. In het verleden was hier al eens een gedeeltelijke behandeling (aan 1 kanaal) aan gedaan, zo bleek op een röntgenfoto. Het moet lang geleden zijn uitgevoerd, wellicht ben ik er zelfs niet van te voren over geïnformeerd want ik kan het me niet meer herinneren.
De verdoving van de 1.7 verliep prima, de anatomie van de bovenkaak is beduidend anders De WKB verliep ook prima totdat de tandarts op het laatst in één kanaal 2 x een handeling uitvoerde met een boortje die behoorlijk pijnlijk was. Dat was dus afgelopen woensdag en vanaf die dag pijn, moeilijk kunnen eten, weer niet in staat dagelijkse activiteiten uit te voeren. Leuk zo vlak voor Sinterklaas en familieverplichtingen!
De noodbrug begint wederom te irriteren en ik merk aan alles dat mijn zenuwgestel het niet meer aan kan. Boven moet er nog een stiftafdruk gemaakt worden, stift plaatsen + opbouw + kroon en onder moet deze week de brug (tijdelijk) geplaatst worden. Ik laat het niet meteen cementeren.
Ik voel me er niet prettig bij dat ik de tandarts al 2-4 keer heb moeten mailen in de afgelopen weken. Anderzijds heb ik ook aangegeven het prettig te vinden als hij tijdens de behandeling uitgelegd (in algemene bewoordingen) wat hij doet. Het is voor mij allemaal nieuw en ik zou graag meer informatie willen. Hij zegt nooit iets tijdens de behandeling. De tandarts geeft in zijn email aan te proberen het over me heen laten komen en nog even door te bijten. Als ik heel eerlijk ben….ik zie het allemaal niet meer zitten. Ik loop nu al weken met pijn in mijn mond en kan mijn dagelijkse activiteiten niet meer (normaal) uitvoeren. De pijn aan de 4.7 (bot en tandvlees rondom de stift) zou te wijten zijn aan de behandeling met het retractie koord en de pijn van de 1.7 is van de WKB. Ik ben gewoon letterlijk ziek van de pijn. Ik ben bang dat de echte brug net zo beklemmend achterin gaat voelen als nu de noodbrug. Gaat het wel als echt aanvoelen en zitten er straks na iedere maaltijd niet allemaal voedselrestjes onder of tegen de brug? Ik ben huiverig dat met de brug rechtsonder er nog meer instabiliteit aan de onderkaak komt en dat ik bijna genoodzaakt ben om binnen een paar maanden het implantaat links te laten aanbrengen om die stabiliteit te krijgen terwijl mijn portemonnee dat niet op zo’n korte termijn trekt.
Soms overweeg ik om de tandarts te mailen en te vragen om niet de brug erin te doen, de noodbrug eruit te halen, te zorgen dat ik van die scherpe stift op de 4.7 af kom, “iets” te doen aan die scherpe punt van de 4.3 en de 1.7 gewoon maar te blijven vullen. Dan wordt het maar kauwen op mijn kaken en ondertanden. Ik heb een smalle onderkaak en een lichte overbeet. Bij het lachen vallen voornamelijk het bovengebit en in veel mindere mate de tanden aan de onderkant. De ontbrekende elementen onder vallen alleen op bij schaterlachen. Ik voel me zo ongelukkig op dit moment….
Tips, op- en aanmerkingen zijn welkom.
Deze post gaat over problemen rondom een WKB, het plaatsen van een noodbrug, pijnklachten en bijna wanhopig voelen.
Begin dit jaar ben ik van tandarts veranderd. Reden was dat ik de tandarts geen behandelplan wilde opstellen voor de toekomst met als gevolg dat ik 3-5 keer per jaar bij de tandarts zat met een kapotte vulling van de 4.7 en ik zelfs een vaste tandarts op mijn vakantieadres in het buitenland had om de vulling te repareren in het geval die weer kapot ging.
Op latere leeftijd heb ik zelf voor een orthodontische behandeling gekozen met een onzichtbare bovenbeugel (achter de tanden) en onder een blokjesbeugel. Mijn vorige tandarts wilde er niet aan noch wilde zij mij doorverwijzen. Uiteindelijk heb ik zelf de stap genomen en mij tot de orthodontist gewend en de behandeling is perfect verlopen. Binnen 9 maanden (een veel pijnlijke aandraaiingen) stond alles kaarsrecht. Inmiddels zijn we ruim 3 jaar verder en staat alles nog steeds recht (spalk + essixs in de nacht) maar blijf ik enorm klungelen met datgene wat er onder nog staat / stond.
Als ik het goed zeg, dan heb ik linksonder geen molaren meer en rechtsonder alleen nog de 4.7 en de 4.5 welke laatste na de orthodontische behandeling meer richting de tanden is opgeschoven. Er zit nog een kleine spleet tussen de 4.5 en de 4.3. De 4.4. zal in het verleden er uitgetrokken zijn.
Enfin, in 2018 van tandarts veranderd en dat klikte. Deze tandarts heeft veel ervaring met renovaties. Het behandelplan luidde: WKB + gouden stift op de 4.7 + brug (goud / porselein ivm klemmen) naar de 4.3 (spleet ook meteen weggewerkt) en kroon (mogelijk alleen porselein) op de 1.7 na WKB + gouden stift (1.8 is eruit). T.z.t. links 1 kroon op implantaat en 2 kronen linksboven. Een pittig financieel plaatje en na veel sparen heb ik besloten om aan het einde van dit jaar de behandeling rechts te starten en af te ronden.
In de zomer van 2018 en tijdens de vakantie van de tandarts ben ik vanwege aanhoudende pijnklachten en een kapotte vulling bij de waarnemer gegaan. Deze zit ? zat (inmiddels met pensioen) in dezelfde praktijk. Deze tandarts weigerde mij te helpen! Letterlijk, weigerde mij te helpen! De boel moest eerst maar eens gerenoveerd worden en hij begreep niet dat de orthodontist mij had geholpen voordat mijn mond was vol gezet met kronen en bruggen! Ik wist niet wat ik hoorde. Over deze manier van bejegening heb ik bij terugkomst van mijn eigen tandarts een klacht ingediend. De waarnemer had inmiddels wel bereikt dat ik mij psychisch zodanig onder druk gezet voelde, dat ik wel METEEN moest gaan beginnen met een renovatie omdat ik simpelweg niet geholpen werd aan de kapotte vulling terwijl ik al 10 dagen met pijn liep!
Eind oktober 2018 ben ik begonnen met de renovatie. De WKB van de 4.7 verliep niet helemaal zoals ik had verwacht. Ik moet erg wennen dat deze tandarts bij vullingen en WKB spanners en rubberen lapjes gebruikt. Het beangstigt mij en dus moet ik met een stevige dosis tranquillizers (en dat is geen Oxazepammetje 5 mg!) naar de TA. Geen probleem, dat heb ik er wel voor over. Helaas ben ik daardoor de rest van de dag niet meer in staat om dagelijkse bezigheden uit te voeren. Werken, sporten en andere sociale verplichtingen zijn onmogelijk.
Het plaatsen van de verdovingen voor de WKB, en de 2e sessie: het maken van stiftafdruk, en de 3e sessie: het plaatsen van gouden stift + maken van opbouw brug, verliepen niet pijnloos. Ik begrijp dat de anatomie van de onderkaak dit ook lastig maakt. De verdovingen voor de WKB verliepen werkelijk desastreus. De tandarts is bijna 45 minuten bezig geweest met bij verdoven. Het was een raadsel waarom de heftige pijnen telkens de kop opstaken. Uiteindelijk kon de behandeling afgemaakt worden.
Over de volgende sessie, het maken van een afdruk stift, was ik niet goed geïnformeerd over wat de behandeling zou inhouden en had ik geen kalmerende medicatie ingenomen met als gevolg dat ik na de uiterst pijnlijke verdoving met direct daarna het plaatsen van de spanner en het rubberen lapje een zware hyperventilatie aanval kreeg (van een categorie die ik meer dan 15 jaar niet heb gehad) en in paniek de spanner en het rubberen lapje lostrok. Ondertussen merkte ik dat de tongzenuw met de verdoving was geraakt hetgeen nog meer angst bij mij teweegbracht. Ik zag mijzelf al geïntubeerd op de SEH liggen. Fijn hoor mensen die iets te veel medische kennis hebben... Ik kon het op dat moment fysiek (de lichamelijke verschijnselen na een grote hyperventilatieaanval) en psychisch niet meer opbrengen om weer de spanner en rubberen lapje te laten aanbrengen en de stiftafdruk te laten maken. Ik ben dus met een pijnlijk geplaatste verdoving en een daarbij geraakte tongzenuw doodongelukkig naar huis gegaan. De plek waar de verdovingen gezet waren zijn meer dan 12 uren pijnlijk geweest. Hierover heb ik de tandarts per email die nacht op de hoogte gebracht en gevraagd of het de volgende keer iets minder heftig mocht. Als reactie heeft de tandarts mij per email uitgelegd dat de anatomie van de onderkaak het lastig maakt om de verdoving nauwkeurig te plaatsen en de tongzenuw snel geraakt kan worden. De derde sessie verliep goed. De gouden stift werd in situ geplaatst en de noodbrug werd gemaakt.
De noodbrug beviel niet goed. De tong lag niet vrij in de mond. Het leek als het tussenelement te veel naar binnen bolde. Tijdens sporten raakte ik weer wat paniekerig. Ik kon die noodbrug er wel uitkijken. Na het avondeten begaf de noodbrug het. De dag erna heeft de tandarts het bijgeslepen en opnieuw geplaatst. De brug zelf was nog niet klaar en wordt op 4 december a.s. geplaatst. Op dezelfde dag is de begonnen met de WKB van de 1.7. In het verleden was hier al eens een gedeeltelijke behandeling (aan 1 kanaal) aan gedaan, zo bleek op een röntgenfoto. Het moet lang geleden zijn uitgevoerd, wellicht ben ik er zelfs niet van te voren over geïnformeerd want ik kan het me niet meer herinneren.
De verdoving van de 1.7 verliep prima, de anatomie van de bovenkaak is beduidend anders De WKB verliep ook prima totdat de tandarts op het laatst in één kanaal 2 x een handeling uitvoerde met een boortje die behoorlijk pijnlijk was. Dat was dus afgelopen woensdag en vanaf die dag pijn, moeilijk kunnen eten, weer niet in staat dagelijkse activiteiten uit te voeren. Leuk zo vlak voor Sinterklaas en familieverplichtingen!
De noodbrug begint wederom te irriteren en ik merk aan alles dat mijn zenuwgestel het niet meer aan kan. Boven moet er nog een stiftafdruk gemaakt worden, stift plaatsen + opbouw + kroon en onder moet deze week de brug (tijdelijk) geplaatst worden. Ik laat het niet meteen cementeren.
Ik voel me er niet prettig bij dat ik de tandarts al 2-4 keer heb moeten mailen in de afgelopen weken. Anderzijds heb ik ook aangegeven het prettig te vinden als hij tijdens de behandeling uitgelegd (in algemene bewoordingen) wat hij doet. Het is voor mij allemaal nieuw en ik zou graag meer informatie willen. Hij zegt nooit iets tijdens de behandeling. De tandarts geeft in zijn email aan te proberen het over me heen laten komen en nog even door te bijten. Als ik heel eerlijk ben….ik zie het allemaal niet meer zitten. Ik loop nu al weken met pijn in mijn mond en kan mijn dagelijkse activiteiten niet meer (normaal) uitvoeren. De pijn aan de 4.7 (bot en tandvlees rondom de stift) zou te wijten zijn aan de behandeling met het retractie koord en de pijn van de 1.7 is van de WKB. Ik ben gewoon letterlijk ziek van de pijn. Ik ben bang dat de echte brug net zo beklemmend achterin gaat voelen als nu de noodbrug. Gaat het wel als echt aanvoelen en zitten er straks na iedere maaltijd niet allemaal voedselrestjes onder of tegen de brug? Ik ben huiverig dat met de brug rechtsonder er nog meer instabiliteit aan de onderkaak komt en dat ik bijna genoodzaakt ben om binnen een paar maanden het implantaat links te laten aanbrengen om die stabiliteit te krijgen terwijl mijn portemonnee dat niet op zo’n korte termijn trekt.
Soms overweeg ik om de tandarts te mailen en te vragen om niet de brug erin te doen, de noodbrug eruit te halen, te zorgen dat ik van die scherpe stift op de 4.7 af kom, “iets” te doen aan die scherpe punt van de 4.3 en de 1.7 gewoon maar te blijven vullen. Dan wordt het maar kauwen op mijn kaken en ondertanden. Ik heb een smalle onderkaak en een lichte overbeet. Bij het lachen vallen voornamelijk het bovengebit en in veel mindere mate de tanden aan de onderkant. De ontbrekende elementen onder vallen alleen op bij schaterlachen. Ik voel me zo ongelukkig op dit moment….
Tips, op- en aanmerkingen zijn welkom.
heb je begeleiding van een
Je beschrijft een aantal zaken als vreemd of niet horend bij een normaal verloop van de behandeling. Maar dat de tong meeverdooft bij een verdoving op deze plek (voor de 47) is normaal.
Dat er wellicht bij verdoven even een steek/sensatie in d etong waarneembaar is dat kan, niets geks.
Ik begrijp dat de tandarts niet zo communicatief is. Zou even vragen om een persoonlijk gesprek, werkt beter dan mailen.
En behandeling brug stoppen: lijkt mij technisch niet meer mogelijk aangezien de pijlers al beslepen zijn als ik het zo lees...bouw je niet meer even op met composiet.