jl. donderdag kreeg ik last van hevige kiespijn. Een bonzende en stekende pijn in de wortel van een plastische kroon waar een jaar geleden een WKB was uitgevoerd. Het was bijna aan het eind van een vakantie in frankrijk en ik hoopte dat ik de pijn met pijnstillers onder controle kon houden totdat ik weer in Nederland was om naar mijn eigen tandarts te gaan.
Vrijdagochtend was de pijn ondraaglijk geworden. Ik spreek behoorlijk Frans en telefoneerde achtereenvolgens met 8 tandartsen in de onmiddellijke omgeving van mijn verblijfplaats. Nergens kon ik terecht. Overal kreeg ik te horen dat de praktijk overbelast was en er zelfs geen ruimte was voor spoedgevallen...
Na nog eens 4 tandartsen gebeld te hebben kon ik eindelijk een afspraak maken in de middag om 15.45 uur. 70 kilometer van de plaats waar ik mij bevond....
De Franse tandarts maakte een foto en constateerde dat het wortelkanaal er goed uitzag en besloot om niets te doen. Ik kreeg een recept voor een antibiotica kuur, pijnstillers en een spoeldrankje.
Van hem kreeg ik te horen dat de tandheelkunde in Frankrijk een drama is. Veel te weinig tandartsen en heel veel gebitsproblemen bij de bevolking in combinatie met een ernstige verwaarlozing van het gebit van de gemiddelde franse burger.
Terug op de camping bleken de pijnstillers absoluut niet te werken. De pijn denderde onverbiddelijk door en dreef me tot waanzin. Besloten werd om de boel maar in te pakken en in de nacht terug naar Nederland te rijden. Van slapen zou zowiezo weinig terecht komen en hoe eerder ik in Nederland was hoe beter het was.
De reis terug was een nachtmerrie. Door regelmatig te spoelen met ijswater kon ik telkens voor een korte periode de pijn iets verlichten. Menigmaal zat ik jankend van de pijn achter het stuur. De plek rondom de pijnlijke kies begon steeds meer op te zetten totdat ik een linkerwang had alsof ik een tennisbal had ingeslikt. Net na Antwerpen ook nog een lekke band die ik met een bonzend hoofd en bijna instortend van narigheid en ellende heb verwisseld.
Een paar uur later zat ik in de stoel van de weekend-tandarts. Ze maakte een kleine incisie en verwijderde een hoop etter en vuiligheid.
Ik kreeg een recept voor een cocktail antibiotica , Brufen 600 en de raad om regelmatig te koelen met ijsklontjes.
In de middag was de pijn aanzienlijk minder geworden. En nu, maandagmiddag, gebruik ik geen pijnstillers meer. De zwelling is nagenoeg verdwenen....
We klagen weleens over de gezondheidszorg in Nederland. Maar neem van mij aan dat je het in het buitenland wel eens veel slechter kunt treffen.
Vrijdagochtend was de pijn ondraaglijk geworden. Ik spreek behoorlijk Frans en telefoneerde achtereenvolgens met 8 tandartsen in de onmiddellijke omgeving van mijn verblijfplaats. Nergens kon ik terecht. Overal kreeg ik te horen dat de praktijk overbelast was en er zelfs geen ruimte was voor spoedgevallen...
Na nog eens 4 tandartsen gebeld te hebben kon ik eindelijk een afspraak maken in de middag om 15.45 uur. 70 kilometer van de plaats waar ik mij bevond....
De Franse tandarts maakte een foto en constateerde dat het wortelkanaal er goed uitzag en besloot om niets te doen. Ik kreeg een recept voor een antibiotica kuur, pijnstillers en een spoeldrankje.
Van hem kreeg ik te horen dat de tandheelkunde in Frankrijk een drama is. Veel te weinig tandartsen en heel veel gebitsproblemen bij de bevolking in combinatie met een ernstige verwaarlozing van het gebit van de gemiddelde franse burger.
Terug op de camping bleken de pijnstillers absoluut niet te werken. De pijn denderde onverbiddelijk door en dreef me tot waanzin. Besloten werd om de boel maar in te pakken en in de nacht terug naar Nederland te rijden. Van slapen zou zowiezo weinig terecht komen en hoe eerder ik in Nederland was hoe beter het was.
De reis terug was een nachtmerrie. Door regelmatig te spoelen met ijswater kon ik telkens voor een korte periode de pijn iets verlichten. Menigmaal zat ik jankend van de pijn achter het stuur. De plek rondom de pijnlijke kies begon steeds meer op te zetten totdat ik een linkerwang had alsof ik een tennisbal had ingeslikt. Net na Antwerpen ook nog een lekke band die ik met een bonzend hoofd en bijna instortend van narigheid en ellende heb verwisseld.
Een paar uur later zat ik in de stoel van de weekend-tandarts. Ze maakte een kleine incisie en verwijderde een hoop etter en vuiligheid.
Ik kreeg een recept voor een cocktail antibiotica , Brufen 600 en de raad om regelmatig te koelen met ijsklontjes.
In de middag was de pijn aanzienlijk minder geworden. En nu, maandagmiddag, gebruik ik geen pijnstillers meer. De zwelling is nagenoeg verdwenen....
We klagen weleens over de gezondheidszorg in Nederland. Maar neem van mij aan dat je het in het buitenland wel eens veel slechter kunt treffen.
:smt006 Monique
In eerste instantie was dit bericht bedoeld 'ter algemene kennisgeving'.
Later rezen er toch enige vragen die inmiddels zijn beantwoord door mijn eigen tandarts.
Henk.