Ik zal proberen mijn verhaal hier kort samen te vatten.
Ik heb in ongeveer elke kies (en in één voortand) een vulling, waarvan een aantal zeer grote vullingen.
Ook heb ik enkele tanden die al jaren regelmatig af en toe pijn doen.
Ik dacht altijd dat het wel meeviel met de toestand van mijn gebit, tot wanneer onlangs voor het eerst een kies afbrak.
Op zich geen drama, maar dit heeft me aan het denken gezet. Ik ben nu 30 en mijn moeder had op 40 al een kunstgebit!
De slechte tanden zitten dus wel in de genen. Betekent dit nu ook voor mijn gebit het begin van het einde?
Ik ben vervolgens beginnen googlen en vond daar allerlei verhalen over hoe vreselijk het is om zonder tanden door het leven te moeten en een kunstgebit te moeten dragen. Ik kan echt niet leven met het idee dat dit mij ooit zou overkomen!
Het gevolg is dat ik mij elk uur van de dag zorgen maak over hoe het met mijn gebit zal evolueren. Ik dacht dat dit wel zou overgaan maar het gaat nu toch al een paar maanden niet meer uit mijn gedachten.
Ook stoor ik mij heel erg aan de afgebroken kies, elke ochtend als ik wakker word is het eerste wat ik denk: "was die kies maar weer zoals vroeger". Ik ben ook elke dag opnieuw bang dat er nog meer tanden of kiezen zullen afbreken, waardoor ik al wat kilo 's verloren ben aangezien ik niet veel durf te eten...
Een "positief" bijverschijnsel is wel dat ik nu wel heel religieus geworden ben wat mondhygiëne betreft!
Ik ga overigens wel netjes om de zes maanden naar de tandarts en heb absoluut geen angst voor een tandartsbehandeling. Ik heb dit natuurlijk ook al met mijn tandarts besproken, maar die geeft enkel wat vage antwoorden in de zin van: "we kunnen niet in de toekomst kijken", maar daar ben ik dus niet mee geholpen, terwijl er toch echt iets moet gebeuren want dit kan zo niet verder.
Bestaat er zoiets als een angsttandarts, maar dan voor mensen met "mijn soort angst"? Iemand die me op één of andere manier wat zou kunnen geruststellen? Of kan iemand van de professionals op het forum hier mij misschien wat geruststellen? Dat zou een wereld van verschil maken. Ik kan een foto doorsturen in een privé-bericht.
Bedankt voor het luisteren!
Ik heb in ongeveer elke kies (en in één voortand) een vulling, waarvan een aantal zeer grote vullingen.
Ook heb ik enkele tanden die al jaren regelmatig af en toe pijn doen.
Ik dacht altijd dat het wel meeviel met de toestand van mijn gebit, tot wanneer onlangs voor het eerst een kies afbrak.
Op zich geen drama, maar dit heeft me aan het denken gezet. Ik ben nu 30 en mijn moeder had op 40 al een kunstgebit!
De slechte tanden zitten dus wel in de genen. Betekent dit nu ook voor mijn gebit het begin van het einde?
Ik ben vervolgens beginnen googlen en vond daar allerlei verhalen over hoe vreselijk het is om zonder tanden door het leven te moeten en een kunstgebit te moeten dragen. Ik kan echt niet leven met het idee dat dit mij ooit zou overkomen!
Het gevolg is dat ik mij elk uur van de dag zorgen maak over hoe het met mijn gebit zal evolueren. Ik dacht dat dit wel zou overgaan maar het gaat nu toch al een paar maanden niet meer uit mijn gedachten.
Ook stoor ik mij heel erg aan de afgebroken kies, elke ochtend als ik wakker word is het eerste wat ik denk: "was die kies maar weer zoals vroeger". Ik ben ook elke dag opnieuw bang dat er nog meer tanden of kiezen zullen afbreken, waardoor ik al wat kilo 's verloren ben aangezien ik niet veel durf te eten...
Een "positief" bijverschijnsel is wel dat ik nu wel heel religieus geworden ben wat mondhygiëne betreft!
Ik ga overigens wel netjes om de zes maanden naar de tandarts en heb absoluut geen angst voor een tandartsbehandeling. Ik heb dit natuurlijk ook al met mijn tandarts besproken, maar die geeft enkel wat vage antwoorden in de zin van: "we kunnen niet in de toekomst kijken", maar daar ben ik dus niet mee geholpen, terwijl er toch echt iets moet gebeuren want dit kan zo niet verder.
Bestaat er zoiets als een angsttandarts, maar dan voor mensen met "mijn soort angst"? Iemand die me op één of andere manier wat zou kunnen geruststellen? Of kan iemand van de professionals op het forum hier mij misschien wat geruststellen? Dat zou een wereld van verschil maken. Ik kan een foto doorsturen in een privé-bericht.
Bedankt voor het luisteren!
Re: Zorgen over toestand gebit
Jou verhaal klinkt mij heel erg bekend in de oren, ik ben net aan het opknappen van flinke paniek over mijn gebit.
Ik ben ook goed 7 kilo afgevallen omdat ik niet meer durfde te eten (nu mochten er wel een paar kilo's af maar ik zal niemand een dieet op deze manier aanraden :P )
Het lijkt wel of ik een soort tand hypogondrie heb/had omdat ik een redelijk "normaal" probleem had maar daarnaast mij allerhande andere problemen ging inbeelden (op bepaalde momenten was ik er zeker van dat ik tanden ging verliezen).
Ik ben er voor een groot deel overheen gekomen door simpelweg met mijn tandarts te praten, het is denk ik geen slecht idee misschien een consult in te plannen om je angsten te bespreken en de tandarts je gebit te laten controleren, sowieso handig aangezien je kies is afgebroken.
Misschien is het ook een idee proberen je angsten wat te relativeren, het feit dat je moeder op haar 40e al een kunstgebit heeft gekregen zegt weinig over jou gebit. Misschien zit er wel iets in je genen waardoor je tanden iets zwakker zijn maar je tanden vallen er niet uit/breken niet af door genen alleen.
Het beste dat je kan doen is dus naar de tandarts gaan (op een briefje schrijven waar je het allemaal over wil hebben is ook handig) goed je gebit blijven onderhouden en netjes elk half jaar naar de tandarts gaan en dan denk ik dat je nog een flink eind vooruit kan met je gebit.
(Ik ben geen tandarts trouwens dus ik kan je geen professioneel advies geven).
Re: Zorgen over toestand gebit
heel erg bedankt voor je reactie!
Ik ben net eens bij een andere tandarts geweest voor tweede opinie en nu ben ik wel wat geruster.
Hij zei eerlijk dat er wel wat problemen te verwachten zijn maar dat het "niet dramatisch" is en toen ik vroeg of ik zoals mijn moeder op 40 jaar al een kunstgebit zou kunnen nodig hebben, zei hij "dat zal wel meevallen" en hij zei ook nog dat ik me 'misschien' een beetje te veel zorgen maak. Wel zijn er nog een aantal problemen die moeten afgehandeld worden (en die wellicht ook veel zullen kosten).
Ik zal blij zijn als dit alles achter de rug is zodat ik eindelijk weer eens aan iets anders kan denken!