Gang van zaken

Author:
helena44
Posted:
wo, 07/10/2013 - 17:58
In 2009 naar de parodontoloog. Door genoeg bezoeken aan kaakchirurg beetje bevend. Weinig tijd voor uitleg. Ik kreeg een boekje in mn handen "Parodontitis" "Dit heeft u en daar gaan we wat aan doen" en "denk maar aan iets leuks, aan vakantie ofzo" als u bang bent. (ik ben 44)
Ook nadat ik erachter kwam dat een kaakfoto niet geheel vergoed werd door mijn verzekering heb ik om een begroting gevraagd, en gekregen. Er is geen kweek gemaakt, maar ik kreeg wel een receptje voor pillen. Ik moest er zelf naar vragen wat het was en wanneer ermee te starten. Ik had een zware klus voor de boeg in het buitenland, maar er werd gezegd- "oh, dat is geen enkel probleem, merk je niks van". Ik ben er behoorlijk naar van geweest. Mijn huisarts schrok, toen hij deze dubbele penicilline-kuur zag- "Heb je dít gekregen?!"
Ook merkte ik dat na het starten van de initiële behandeling, mijn tanden heel gevoelig werden. "Oh duurt een paar weken, dan is het weg. We zijn nu 4 jaar verder, mijn tanden zijn nog steeds super gevoelig.
Ik voelde me helemaal niet op mijn gemak bij deze Parondontogie Praktijk en ben overgestapt naar een Mondhygiënisten Praktijk voor het onderhoud. Elke 3 maanden trouw geweest. Maar door de gevoeligheid van de tandhalsen wel elke keer een hel.

Vorig jaar ben ik ook, in dezelfde Tandartsen Praktijk weliswaar, van tandarts veranderd, omdat mijn oude tandarts met pensioen ging. De eerste keer mijn nieuwe tandarts ontmoet. Niks aan de hand. Na een half jaar weer op controle, die gedaan werd door tandartsassistent/mondhygiënist. Hoewel ik daardoor verrast was, heeft zij de boel even grondig in kaart gebracht- een nieuwe kaakfoto, en wat tips meegegeven, zoals dat ik om verdoving kan vragen tijdens de schoonmaaksessies bij de Mondhygiënist....(waarom komt de mondhygiëniste daar zelf niet mee?)
Onlangs bij een vervangende mondhygiëniste geweest en zei vertelde me dat ik (al lang) tussen de wortels moest gaan rageren...

Ook vroeg ik me af waarom zij geen copie van mijn kaakfoto hadden, zodat ze de regeneratie van het kaakbot een beetje in de gaten konden houden. Of ja, wie doet dat dan eigenlijk?

Kortom, ik heb een boel verschillende gezichten gezien en heb onlangs mijn tandarts om een duidelijk behandelplan gevraagd. Wederom had ie eigenlijk geen tijd, want een urgentiegeval, maar omdat ik aandrong kon ik later weer terugkomen. Toen hebben we er uitgebreid over gesproken. Hij vind dat ik terugmoet naar deze parodontoloog en een schoolvoorbeeld ben voor een flapoperatie, maar wel eerst een consult met gesprek zou moeten doen om het over mijn ontevredenheid te hebben. Hij was verbaasd dat ik nu pas tussen mijn wortels moet gaan rageren, maar tijdens mijn bezoek aan hem een jaar geleden was alles nog prima...en toen zaten mn kiezen ook al los.

Ik ben een week geleden geweest maar heb nog geen verwijsbrief ontvangen. Daar heb ik vanochtend over gebeld, de assistente zou het vragen.

Stand van zaken nu:
Al mijn kiezen zitten los.
Actieve ontstekingen, rottende geur (furcaties)
Paar duizend euro lichter
Geen vooruitgang
Ik heb een onzeker gevoel over de hele paro-business, omdat ik niet het idee heb dat alles efficiënt, doelmatig verloopt en dat daarbij een eenduidig beleid gevoerd word over mijn tanden.

Ik weet niet meer wat ik nu het beste kan doen. Ik zie absoluut op tegen een bezoek aan deze Parodontoloog. Niet alleen omwille van de manier van omgang, maar ook omwille van uitspraken/beloftes die hij doet en die niet kloppen. Ook heb ik een soort tax bereikt qua gesleutel aan mn mond. En voel me onzeker over de adviezen. Ik weet gewoon eigenlijk niet zo goed wat ik aan wie heb.

Wat ik nu denk is dit:
Ik ga naar deze parodontoloog terug, heb het consult-gesprek
Laat een second opinion uitvoeren in een andere stad.

Is dat het beste idee vor deze rommelige situatie?

Ik heb ook zin om met deze rommelige situatie een geheel nieuwe start te maken- bij een nieuwe tandarts, met een eigen mondhygiënist(e) en een parodontoloog waarbij ik me goed voel.

En dan heb ik nog een vraag- deze parodontoloog liet geen kweek uitvoeren maar gaf me dus wel een dubbele penicillinekuur. Mijn tandarts zei dat de kweek ook niet nodig was voor deze kuur. Hoe zit dat?

Ik weet niet precies hoe ik tussen mijn wortels moet rageren en vind het ook een eng idee. Kan ik daar de waterpik voor gebruiken? Met een beetje chloorhexidine erin?

Ik neem verder niemand iets kwalijk, maar voel me enrom tussen het wal en t schip gevallen. En zoek nu naar de beste voortgang van zaken.

Al enorm bedankt voor het lezen, elke tip is welkom!
Hartelijke groet,
Helena.
Lieneke

Wat voor jou de beste oplossing is, weet jij alleen zelf. Ik kan me zo voorstellen dat je er helemaal klaar mee bent. Zeker als het zo gevoelig is. Het vergt nogal wat discipline wil je dit helemaal in orde gaan brengen. Je kunt niet alles in 1 keer verdoven dus voor de nazorg zal je steeds 2 keer moeten komen.
Antibiotica slik je altijd in combinatie met een behandeling: er vlak voor of meteen erna, nooit 'los', want dan werkt het niet. Of er gekweekt MOET worden staat ter discussie...ik vind dat je dat wel moet doen omdat je misschien ook al geholpen bent met 1 soort antibiotica ipv 2.
De waterflosser is een goede aanvulling op de mondhygiëne, het vervangt echter niet de ragers. Van spoelmiddel met chloorhexidine krijg je wel bruine tanden...en het is behoorlijk duur om dat in een waterflosser te doen want daar moet erg veel in.
do, 07/11/2013 - 18:25 Permalink
helena44

Hartelijk bedankt voor je reactie Lieneke.

Maar ik ga inmiddels nu ook al 2x elke 3 maanden vanwege de verdoving. De discipline vind ik niet zo erg. Want ben alleen al zó blij dat het mét verdoving zo'n enorm verschil maakt...Ik zie er nu stukken minder tegenop.

Ja moedeloos ben ik wel van de hele situatie.
Ik denk ook dat voortgang alleen zin heeft wanneer er een éénduidig behandelplan is, waar alle behandelaars (tandarts, mondhygiënist en parodontoloog) en ik in geloven.
Nu lijkt iedereen er een eigen idee op na te houden en wordt er niet goed afgestemd, door wisselingen, vervangers en tijdelijke assistenten (hoe goed en aardig ze ook zijn)

Tja, niks aan te doen. Maar leuk is anders als de één zegt- "oei, ik schrik wel van je leeftijd, want met dit gebit ga je geen 80 worden", en 3 maanden daarna de ander zegt: "nou, hooguit 5/10 jaar nog dat je kiezen blijven zitten..." Terwijl ik zelf het idee heb dat ik er alles aan doe!
Daar word ik dan wel moedeloos van. Want waarom zou ik dan überhaupt nog naar de parodontoloog gaan en me die ellende aan laten doen. Want naast een beangstigende behandeling worden dan opnieuw mn kiezen weer heel gevoelig en klaarblijkelijk is zo'n behandeling ook écht geen garantie voor verbetering van de situatie...

Tja.
Ik ga gewoon dat consult afwachten en praat nog met een 2e parodontoloog.
Ik hoop dat ze met goede argumenten komen waardoor zo'n flap nog zin lijkt te hebben.
En ik heb net iets gelezen over "guided tissue regeneration", misschien kan ie daar iets hoopvols mee :-)

Hartelijke groet, en enorm bedankt voor je antwoord,
Helena
do, 07/11/2013 - 19:17 Permalink
Lieneke

Dankje voor je heldere uitleg. Ja, erg lastig als men elkaar tegenspreekt...toevallig net een blog over geschreven. Voor een patiënt is dat heel onduidelijk en kan je dus ook geen goede beslissing nemen. De parodontoloog is de heilige der heilige hierin en zou je er dus goed aandoen om zijn visie voor heel serieus aan te nemen. De parodontoloog gaat niet zo maar aan de slag, die gaat eerst alles heel goed bekijken en je dan vertellen wat de prognoses en diagnoses zijn. Dan wordt er een behandelvoorstel gedaan en dan kan je altijd nog kiezen om het wel of niet te doen. Dus je hoeft niet nu al te beslissen of je een flapoperatie laat doen. Laat het licht er eerst eens goed over schijnen. Ik kom dus eigenlijk tot dezelfde conclusie als jijzelf. En ja..het zal helaas altijd zo blijven dat elke tandheelkundige weer iets anders roept..
do, 07/11/2013 - 20:47 Permalink