Amsterdam, 13 april 2010
Visiedocument: Tandheelkundige zorg <22 jaar basispakket
Het College van Zorgverzekeringen heeft onlangs geadviseerd de tandheelkundige zorg onder de 22 jaar uit het basispakket te halen.
De argumenten die het CvZ aanhaalt zijn gebaseerd op onderzoeken uit voorgaande jaren, de laatste uit 2005. Momenteel wordt er een nieuw onderzoek uitgevoerd.
Mening tandarts M.J. Allessie
Tandarts M.J. Allessie heeft twee tandheelkundige praktijken (Studentist.nl) in Amsterdam en Groningen welke zich richten op studenten. De praktijk in Amsterdam is reeds in 2006 opgericht en de praktijk in Groningen is in 2009 opgericht. Inmiddels zijn er in totaal meer dan 4500 studenten behandeld waarvan 2500 onder de 22 jaar.
Hiervan was meer dan 60% meer dan 2 jaar niet naar de tandarts geweest, deze cijfers lijken in lijn te liggen met de berichten die het CvZ kreeg het teruglopende bezoek in deze leeftijdscategorie in de grote steden.
Commentaar advisering CvZ:
Als eerste valt op dat er reeds nu een advies wordt uitgebracht dat is gebaseerd op cijfers en feiten uit 2005 (!), dit terwijl het CvZ aanhaalt dat er momenteel een nieuw onderzoek is gestart. Logischerwijs zou zijn dat men op de uitkomst van dit onderzoek zou wachten met een advies. In oogschouw nemende dat de uitkomst van dit onderzoek wellicht zou kunnen gaan uitwijzen dat het tandartsbezoek de laatste 5 jaar wel aanzienlijk is teruggelopen, lijkt een advies te vroeg te komen.
Daarnaast valt op dat het CvZ de signalen dat het tandartsbezoek (onder jeugdigen) terugloopt in de grote steden, afdoet met een niet goed onderbouwde stelling. Het CvZ stelt namelijk dat er geen verband zou zijn inzake deze terugloop en het niet vallen van de periodieke controle in het basispakket. De argument is nergens onderbouwd en deze relatie wordt dan ook niet aangetoond.
Tevens wil ik hier opmerken dat de groep jeugdigen die in de grotere steden wonen vaak behoren tot een sociaal/financieel zwakkere laag van de bevolking en deze groep juist extra aandacht verdient.
“Noodzakelijkheid & Ziekelast”
Het CvZ onderbouwt haar advies door te kijken naar twee zaken, namelijk de ernst van de ziekte (de “ziektelast” ) en de noodzaak om de behandeling ook daadwerkelijk te verzekeren.
Er zijn drie wetenschappelijke bewezen zaken die spelen bij met name de doelgroep 16 tot 22 jaar.
Een: Het tandglazuur is nog niet volledig uitgehard tot ongeveer 22 jaar, dit betekent dat er sprake is van een verhoogd risico voor bijvoorbeeld cariës ten opzichte van mensen boven de 22 jaar.
Twee: Rond de leeftijd van 17 tot 23 jaar komen de verstandskiezen door, althans als ze niet scheef liggen. Niet iedereen heeft alle 4 de verstandskiezen, sommigen mensen hebben er helemaal geen, anderen hebben er 1, 2 of 3. Het is een ieder bekend dat verstandskiezen die scheef liggen een aantoonbaar risico vormen en een behandeling noodzakelijk is.
Drie: De groeven in de kiezen (fissuren) zijn bij de ene persoon dieper dan bij de andere persoon, in deze groeven blijft plaque achter, waardoor er een verhoogd risico optreedt voor cariës (tandbederf). Als de groeven diep zijn is het onmogelijk voor de patiënt om deze groeven goed schoon te houden, ondanks dat een patiënt goed poetst. De tandenborstelharen bereiken gewoonweg niet het onderste deel van deze groeven.
Verstandskiezen:
Dit zijn drie zaken waarbij de geldende “noodzakelijkheid en ziektelast” wetenschappelijk zijn aan te tonen. Door de willekeur van het hebben van verstandskiezen en willekeur van de stand van deze kiezen, lijkt dit toch een “ziektebeeld” te zijn dat aanspraak zou moeten kunnen maken op collectieve vergoeding uit het basispakket. Het argument van de eigen verantwoordelijkheid voor het gebit gaat hier niet op.
Immers; wat kan iemand er aan doen dat zijn verstandskiezen scheef liggen?
De situatie die zou ontstaan indien de tandheelkundige zorg <22 jaar uit het basispakket verdwijnt is de volgende:
Praktijkvoorbeeld:
Patiënt A van 20 jaar heeft last van een doorkomende verstandkies, waarvoor hij zich meldt bij zijn tandarts. De tandarts moet een röntgenfoto nemen om te beoordelen of de verstandskies wel goed gaat doorkomen (een zogenaamde OPG, code X21 in de UPT-lijst). Hierop blijkt dat patiënt A vier verstandskiezen heeft die scheef liggen en verwijderd dienen te worden bij de kaakchirurg. De rekening van de tandarts bedraagt in zo’n geval 81 euro (C13 en X21), de verwijzing naar de kaakchirurg zorgt voor extra bijkomende kosten van 150 euro (eigen bijdrage), totaal is patiënt A dus sowieso 231 euro kwijt.
Indien de eigenbijdrage 775 euro wordt, zou dit betekenen dat iemand van 20 jaar met een rekening zal worden opgescheept van 866 euro (!). Al snel meer dan een netto maandloon van iemand van die leeftijd.
Tandglazuur:
Wat betreft de “noodzakelijkheid en ziektelast” inzake het niet uitgeharde tandglazuur ligt het wat moeilijker. Iemand van 20 jaar die elke dag goed zijn tanden poetst en flosst of tandenstookt lijkt geen extreem verhoogd risico te hebben voor tandbederf . Hier kan iemand wel worden aangesproken op de eigen verantwoordelijkheid.
Echter is deze groep wel in te delen als risicogroep en juist de monitoring van deze groep in deze fase zou een logische keuze zijn om collectief te vergoeden. Deze monitoring zou dan bestaan uit het slechts vergoeden van de periodieke controle van het gebit en de benodigde röntgenfoto’s.
Fissuren:
Door de willekeur van de anatomie van een kies is het wetenschappelijk aantoonbaar dat iemand met diepere fissuren een grotere kans heeft op fissuurcariës dan iemand met ondiepe fissuren. Hierdoor vervalt het argument dat de patiënt op zijn eigen verantwoordelijkheid kan worden aangesproken. De benodigde preventieve behandeling van diepe fissuren is het aanbrengen van een zogenaamde sealant (laklaagje) in de diepe fissuren. Het argument dat deze sealants voor het 18e jaar ook kunnen worden aangebracht is deels waar, echter is dit in veel gevallen niet gebeurd en is er ook sprake van het slijten van sealants, waardoor vervanging op termijn wenselijk is. Dit in combinatie met het niet volledig uitgeharde glazuur zou een vergoeding van deze sealants uit het basispakket onder de 22 jaar een wenselijke situatie zijn.
Immers, wat kan iemand er aan doen als je diepe fissuren hebt?
Preventie:
De Raad voor de Volksgezondheid is deze week naar buiten gekomen met een advies dat de zorg zich meer zou moeten richten op preventie. Preventieve tandheelkundige verrichtingen zijn vaak relatief goedkoop, zo kost een fluoride behandeling (ter versterking van het tandglazuur) 25 euro. Dit soort behandelingen in combinatie met bijvoorbeeld poetsinstructie op een leeftijd waar gedrag nog goed te veranderen is, lijkt een goede investering op lange termijn. Voorkomen is nog altijd beter dan genezen, het zou juist nu in een tijd van grote bezuinigingen en herziene visies in de financiering van de zorg tijd zijn om een keer te investeren in preventie en tegelijkertijd de patiënt te wijzen op zijn eigen verantwoordelijkheden.
Bezuiningingen:
Iedereen moet een steentje bijdragen in deze tijd, maar het voorstel om de tandheelkundige zorg onder de 22 jaar te stoppen lijkt een aantal risico’s in zich te herbergen die op langere termijn duurder of “oneerlijker” (zie. verstandskiezen) kunnen uitpakken.
Het pakket versoberen lijkt een goede tussenweg, indien de vergoeding op de periodieke controle, röntgenfoto’s, sealants, fluoridenbehandelingen en het trekken van verstandskiezen tot 22 jaar in het basispakket blijven, zou dit leiden tot een besparing van ongeveer 80-85 miljoen euro ipv de beoogde 90 miljoen.
Tandarts M.J. Allessie
Visiedocument: Tandheelkundige zorg <22 jaar basispakket
Het College van Zorgverzekeringen heeft onlangs geadviseerd de tandheelkundige zorg onder de 22 jaar uit het basispakket te halen.
De argumenten die het CvZ aanhaalt zijn gebaseerd op onderzoeken uit voorgaande jaren, de laatste uit 2005. Momenteel wordt er een nieuw onderzoek uitgevoerd.
Mening tandarts M.J. Allessie
Tandarts M.J. Allessie heeft twee tandheelkundige praktijken (Studentist.nl) in Amsterdam en Groningen welke zich richten op studenten. De praktijk in Amsterdam is reeds in 2006 opgericht en de praktijk in Groningen is in 2009 opgericht. Inmiddels zijn er in totaal meer dan 4500 studenten behandeld waarvan 2500 onder de 22 jaar.
Hiervan was meer dan 60% meer dan 2 jaar niet naar de tandarts geweest, deze cijfers lijken in lijn te liggen met de berichten die het CvZ kreeg het teruglopende bezoek in deze leeftijdscategorie in de grote steden.
Commentaar advisering CvZ:
Als eerste valt op dat er reeds nu een advies wordt uitgebracht dat is gebaseerd op cijfers en feiten uit 2005 (!), dit terwijl het CvZ aanhaalt dat er momenteel een nieuw onderzoek is gestart. Logischerwijs zou zijn dat men op de uitkomst van dit onderzoek zou wachten met een advies. In oogschouw nemende dat de uitkomst van dit onderzoek wellicht zou kunnen gaan uitwijzen dat het tandartsbezoek de laatste 5 jaar wel aanzienlijk is teruggelopen, lijkt een advies te vroeg te komen.
Daarnaast valt op dat het CvZ de signalen dat het tandartsbezoek (onder jeugdigen) terugloopt in de grote steden, afdoet met een niet goed onderbouwde stelling. Het CvZ stelt namelijk dat er geen verband zou zijn inzake deze terugloop en het niet vallen van de periodieke controle in het basispakket. De argument is nergens onderbouwd en deze relatie wordt dan ook niet aangetoond.
Tevens wil ik hier opmerken dat de groep jeugdigen die in de grotere steden wonen vaak behoren tot een sociaal/financieel zwakkere laag van de bevolking en deze groep juist extra aandacht verdient.
“Noodzakelijkheid & Ziekelast”
Het CvZ onderbouwt haar advies door te kijken naar twee zaken, namelijk de ernst van de ziekte (de “ziektelast” ) en de noodzaak om de behandeling ook daadwerkelijk te verzekeren.
Er zijn drie wetenschappelijke bewezen zaken die spelen bij met name de doelgroep 16 tot 22 jaar.
Een: Het tandglazuur is nog niet volledig uitgehard tot ongeveer 22 jaar, dit betekent dat er sprake is van een verhoogd risico voor bijvoorbeeld cariës ten opzichte van mensen boven de 22 jaar.
Twee: Rond de leeftijd van 17 tot 23 jaar komen de verstandskiezen door, althans als ze niet scheef liggen. Niet iedereen heeft alle 4 de verstandskiezen, sommigen mensen hebben er helemaal geen, anderen hebben er 1, 2 of 3. Het is een ieder bekend dat verstandskiezen die scheef liggen een aantoonbaar risico vormen en een behandeling noodzakelijk is.
Drie: De groeven in de kiezen (fissuren) zijn bij de ene persoon dieper dan bij de andere persoon, in deze groeven blijft plaque achter, waardoor er een verhoogd risico optreedt voor cariës (tandbederf). Als de groeven diep zijn is het onmogelijk voor de patiënt om deze groeven goed schoon te houden, ondanks dat een patiënt goed poetst. De tandenborstelharen bereiken gewoonweg niet het onderste deel van deze groeven.
Verstandskiezen:
Dit zijn drie zaken waarbij de geldende “noodzakelijkheid en ziektelast” wetenschappelijk zijn aan te tonen. Door de willekeur van het hebben van verstandskiezen en willekeur van de stand van deze kiezen, lijkt dit toch een “ziektebeeld” te zijn dat aanspraak zou moeten kunnen maken op collectieve vergoeding uit het basispakket. Het argument van de eigen verantwoordelijkheid voor het gebit gaat hier niet op.
Immers; wat kan iemand er aan doen dat zijn verstandskiezen scheef liggen?
De situatie die zou ontstaan indien de tandheelkundige zorg <22 jaar uit het basispakket verdwijnt is de volgende:
Praktijkvoorbeeld:
Patiënt A van 20 jaar heeft last van een doorkomende verstandkies, waarvoor hij zich meldt bij zijn tandarts. De tandarts moet een röntgenfoto nemen om te beoordelen of de verstandskies wel goed gaat doorkomen (een zogenaamde OPG, code X21 in de UPT-lijst). Hierop blijkt dat patiënt A vier verstandskiezen heeft die scheef liggen en verwijderd dienen te worden bij de kaakchirurg. De rekening van de tandarts bedraagt in zo’n geval 81 euro (C13 en X21), de verwijzing naar de kaakchirurg zorgt voor extra bijkomende kosten van 150 euro (eigen bijdrage), totaal is patiënt A dus sowieso 231 euro kwijt.
Indien de eigenbijdrage 775 euro wordt, zou dit betekenen dat iemand van 20 jaar met een rekening zal worden opgescheept van 866 euro (!). Al snel meer dan een netto maandloon van iemand van die leeftijd.
Tandglazuur:
Wat betreft de “noodzakelijkheid en ziektelast” inzake het niet uitgeharde tandglazuur ligt het wat moeilijker. Iemand van 20 jaar die elke dag goed zijn tanden poetst en flosst of tandenstookt lijkt geen extreem verhoogd risico te hebben voor tandbederf . Hier kan iemand wel worden aangesproken op de eigen verantwoordelijkheid.
Echter is deze groep wel in te delen als risicogroep en juist de monitoring van deze groep in deze fase zou een logische keuze zijn om collectief te vergoeden. Deze monitoring zou dan bestaan uit het slechts vergoeden van de periodieke controle van het gebit en de benodigde röntgenfoto’s.
Fissuren:
Door de willekeur van de anatomie van een kies is het wetenschappelijk aantoonbaar dat iemand met diepere fissuren een grotere kans heeft op fissuurcariës dan iemand met ondiepe fissuren. Hierdoor vervalt het argument dat de patiënt op zijn eigen verantwoordelijkheid kan worden aangesproken. De benodigde preventieve behandeling van diepe fissuren is het aanbrengen van een zogenaamde sealant (laklaagje) in de diepe fissuren. Het argument dat deze sealants voor het 18e jaar ook kunnen worden aangebracht is deels waar, echter is dit in veel gevallen niet gebeurd en is er ook sprake van het slijten van sealants, waardoor vervanging op termijn wenselijk is. Dit in combinatie met het niet volledig uitgeharde glazuur zou een vergoeding van deze sealants uit het basispakket onder de 22 jaar een wenselijke situatie zijn.
Immers, wat kan iemand er aan doen als je diepe fissuren hebt?
Preventie:
De Raad voor de Volksgezondheid is deze week naar buiten gekomen met een advies dat de zorg zich meer zou moeten richten op preventie. Preventieve tandheelkundige verrichtingen zijn vaak relatief goedkoop, zo kost een fluoride behandeling (ter versterking van het tandglazuur) 25 euro. Dit soort behandelingen in combinatie met bijvoorbeeld poetsinstructie op een leeftijd waar gedrag nog goed te veranderen is, lijkt een goede investering op lange termijn. Voorkomen is nog altijd beter dan genezen, het zou juist nu in een tijd van grote bezuinigingen en herziene visies in de financiering van de zorg tijd zijn om een keer te investeren in preventie en tegelijkertijd de patiënt te wijzen op zijn eigen verantwoordelijkheden.
Bezuiningingen:
Iedereen moet een steentje bijdragen in deze tijd, maar het voorstel om de tandheelkundige zorg onder de 22 jaar te stoppen lijkt een aantal risico’s in zich te herbergen die op langere termijn duurder of “oneerlijker” (zie. verstandskiezen) kunnen uitpakken.
Het pakket versoberen lijkt een goede tussenweg, indien de vergoeding op de periodieke controle, röntgenfoto’s, sealants, fluoridenbehandelingen en het trekken van verstandskiezen tot 22 jaar in het basispakket blijven, zou dit leiden tot een besparing van ongeveer 80-85 miljoen euro ipv de beoogde 90 miljoen.
Tandarts M.J. Allessie