Beste allemaal,
Ik zit al een tijdje op die forum te neuzen.
Ik ben echt bang om naar de tandarts te gaan. Ben tot nu toe wel altijd geweest, maar het wordt steeds moeilijker en ik ben nu op zoek naar een methode om het wat "makkelijker" te maken.
Wat er nu gebeurt is dat ik vanuit m'n angst in paniek raak en me heel vreemd ga gedragen bij de tandarts. Daar schaam ik me dan weer voor en dan is het cirkeltje rond.
De afgelopen x (ongeveer 3 weken geleden) heb ik me echt raar gedragen bij die man en ik durfde 'm niet meer aan te kijken.
Wachten tot volgend jaar is wachten op problemen en ik wil nu dus stappen zetten om er anders mee om te leren gaan.
Volgende week ga ik met m'n tandarts praten, maar ik ben nu al bang dat ik niet uit m'n woorden kom. Als ik daar alleen al ben ben ik al helemaal in de stress. Heeft iemand van jullie tips? Of ervaring met een bepaalde methode om angst aan te pakken?
Groetjes!
Ik zit al een tijdje op die forum te neuzen.
Ik ben echt bang om naar de tandarts te gaan. Ben tot nu toe wel altijd geweest, maar het wordt steeds moeilijker en ik ben nu op zoek naar een methode om het wat "makkelijker" te maken.
Wat er nu gebeurt is dat ik vanuit m'n angst in paniek raak en me heel vreemd ga gedragen bij de tandarts. Daar schaam ik me dan weer voor en dan is het cirkeltje rond.
De afgelopen x (ongeveer 3 weken geleden) heb ik me echt raar gedragen bij die man en ik durfde 'm niet meer aan te kijken.
Wachten tot volgend jaar is wachten op problemen en ik wil nu dus stappen zetten om er anders mee om te leren gaan.
Volgende week ga ik met m'n tandarts praten, maar ik ben nu al bang dat ik niet uit m'n woorden kom. Als ik daar alleen al ben ben ik al helemaal in de stress. Heeft iemand van jullie tips? Of ervaring met een bepaalde methode om angst aan te pakken?
Groetjes!
Succes
Misschien een koffiekamer, of even een stukje wandelen. Dan ontspan je misschien wat en ben je uit de omgeving die je zoveel angst geeft!
Op papier zetten vond ik ook wel een hele goede suggestie! Thuis kan je makkelijker de dingen beschrijven, als dat je daar bent.
Ik moet wel zeggen dat ik het heeldapper van je vind dat je de confrontatie aangaat en hem alles uit wil leggen!
Sterkte!
Groetjes Monique
bedankt voor de reacties.
Ja....ik ga het op papier zetten en dacht zelf ook om een vriend(in) mee te nemen.
Ik weet niet waar we gaan praten.
Wel weet ik dat ik sowieso in de stress raak als ik die man zie in z'n witte pakje, etc.
Vanmiddag ook contact gehad met m'n verzekeringsmaatschappij en gevraagd hoe en waar ik dit kan aanpakken.
Ik kan hen inschakelen als ik er niet met m'n eigen tandarts uitkom.
Da's wel fijn.
Ik vind het allemaal ook best stom van mezelf. Ik mag niet bang zijn, maar ik ben het wel dus....moet ik 't maar 's gaan erkennen en bespreken.
Als jullie nog meer tips hebben.....
Welkom....
Thanx!!
Nee, maar even serieus. Probeer je goed te bedenken dat zijn witte pak alleenmaar bedrijfskleding is, net zoals een slager of kapper! Onder dat pak is hij ook een man van vlees en bloed die mensen probeert te helpen!
hij is geen boeman. Probeer een scheiding te maken tussen hem als persoon en hem als tandarts. Ik doe dat bijvoorbeeld wel altijd. Op het moment dat we alebei staan,kan ik prima uitleggen wat ik voel en hoe ik me voel, terwijl als ik in zijn stoel lig, voel ik me volledig machteloos! Dan neemt de angst voor wat hij gaat doen de overhand.
Op het moment dat jij daar volgende week komt om met hem te praten, ben jij je ervan verzekerd dat hij niets gaat doen. Geen vullingen, geen gepulk in je mond! Misschien geeft dat je nog een stukje rust...
als jij je er prettig bij voelt om een vriend ofvriendin mee te nemen, dan moet je dat lekker doen. Probeer te zorgen dat jij je prettig voelt!
Waarom mag jij van jezelf niet bang zijn???
Als je probeerd te accepteren dat je bang bent, en het niet stom vind, maak je het jezelf zo'n stuk makkelijker!!! Probeer voor jezelf uit temaken, waarom je zo bang bent, en probeer dat voor jezelf onder woorden te brengen, dan kan jij het zelf beter begrijpen en zo ook heel gericht een oplossing zoeken voor het probleem!!!
Verder kan ik even niets bedenken!
Sterkte!
Groetjes
[ Dit Bericht is bewerkt door: Moon op 2002-11-21 10:34 ]
M'n angst komt waarschijnlijk voort uit een behandeling die ik moest toen ik nog maar 4 jaar was. Er werd een kies getrokken en m'n moeder had 't erover dat dit niet had gemogen omdat de kies nog ontstoken was.
Waarschijnlijk heeft dat erg veel pijn gedaan.
De pijn weet ik niet meer, maar de gebeurtenis nog wel. Waarschijnlijk link ik alles nog daaraan ofzo.
Verder weet ik 't niet.
Ik vind het wel fijn om "het er hierzo over te kunnen hebben. Steunt me wel.
groeten!
Je spuwt je gal maar hoor!