Nou,nog 5 daagjes te gaan en dan is het zover... eindelijk mag ik naar Kerkrade voor m'n intakegesprek. Nou ja,eindelijk ?!¿ Echt lang heb ik niet hoeven wachten maar de afgelopen weken leken wel een eeuwigheid te duren. Dat is volgens mij toch ook wel 1 van de ergste dingen,heb je eindelijk een afspraak gemaakt en dan moet je nog een paar weekjes wachten voordat je "mag". Heel begrijpelijk natuurlijk maar de angst word er alleen maar erger door. Ik heb inmiddels dus echt behoorlijk de bibbers en de zenuwen zijn dus echt weer overduidelijk aanwezig.
De kaakchirurg vorige week was in elk geval een hele vriendelijke man,dus dat scheelt ook al weer een beetje (plus het feit dat hij "alleen" maar heeft gekeken!) Ik vraag me alleen nog steeds af waarom het zo lang (een jaartje of 10)heeft moeten duren voordat ik eindelijk naar die goede man toe mocht om een beetje meer duidelijkheid te krijgen over de verkleuringen van m'n tandvlees.
Ben nog steeds benieuwd of er iemand is die dit ook heeft of die iemand kent die dit heeft. Volgens de kaakchirurg kon het dus aan 3 dingen liggen: m'n bijnier,m'n schildklier of iets met m'n pigment (in 90% van de gevallen is het dat).
Tja,en nu dus volgende week naar Kerkrade... zucht... ik zou het liefst afbellen,maar ik weet gewoon dat het eens moet gebeuren dus ik hou vol! Ik hoop alleen dat ze aan m'n wensen willen voldoen,en niet net zoals m'n tandarts aankomen met "wat denk je van een paar mooie kronen". Een jaartje of 2 geleden is de kroon op m'n voortand vervangen en daar ben ik nu nog niet blij mee. Hij voelt nog steeds "vreemd" aan en het stompje wat er nog onder zit van m'n eigen tand begint dus los te staan :sad: Het gaat dus echt van kwaad tot erger,en met al die loszittende tanden en alle andere problemen heb ik dus echt geen zin in kronen en wat er allemaal nog niet meer is.
Over 5 daagjes weet ik het en hopelijk ben ik dan eindelijk over een paar maandjes van al die ellende verlost.
Nu even wat anders,hoe gaat het nu eigenlijk met Ellis en Miranda? Geen problemen (pijn van het trekken,botsplinters etc) meer met jullie nieuwe mooie tanden? Hoe gaat het met eten? Lukt het kauwen een beetje? En kunnen jullie er nu echt van genieten?
Pfew,hehe,een heel verhaal (of het nog een beetje duidelijk is is een andere vraag) maar ik moest het gewoon even kwijt.
Nog steeds angstig maar wel hoop gekregen na jullie verhalen dat het "leed" (klinkt nogal dramatisch! :grin: ) snel geleden is!
Groetjes ArrowGirl -->
De kaakchirurg vorige week was in elk geval een hele vriendelijke man,dus dat scheelt ook al weer een beetje (plus het feit dat hij "alleen" maar heeft gekeken!) Ik vraag me alleen nog steeds af waarom het zo lang (een jaartje of 10)heeft moeten duren voordat ik eindelijk naar die goede man toe mocht om een beetje meer duidelijkheid te krijgen over de verkleuringen van m'n tandvlees.
Ben nog steeds benieuwd of er iemand is die dit ook heeft of die iemand kent die dit heeft. Volgens de kaakchirurg kon het dus aan 3 dingen liggen: m'n bijnier,m'n schildklier of iets met m'n pigment (in 90% van de gevallen is het dat).
Tja,en nu dus volgende week naar Kerkrade... zucht... ik zou het liefst afbellen,maar ik weet gewoon dat het eens moet gebeuren dus ik hou vol! Ik hoop alleen dat ze aan m'n wensen willen voldoen,en niet net zoals m'n tandarts aankomen met "wat denk je van een paar mooie kronen". Een jaartje of 2 geleden is de kroon op m'n voortand vervangen en daar ben ik nu nog niet blij mee. Hij voelt nog steeds "vreemd" aan en het stompje wat er nog onder zit van m'n eigen tand begint dus los te staan :sad: Het gaat dus echt van kwaad tot erger,en met al die loszittende tanden en alle andere problemen heb ik dus echt geen zin in kronen en wat er allemaal nog niet meer is.
Over 5 daagjes weet ik het en hopelijk ben ik dan eindelijk over een paar maandjes van al die ellende verlost.
Nu even wat anders,hoe gaat het nu eigenlijk met Ellis en Miranda? Geen problemen (pijn van het trekken,botsplinters etc) meer met jullie nieuwe mooie tanden? Hoe gaat het met eten? Lukt het kauwen een beetje? En kunnen jullie er nu echt van genieten?
Pfew,hehe,een heel verhaal (of het nog een beetje duidelijk is is een andere vraag) maar ik moest het gewoon even kwijt.
Nog steeds angstig maar wel hoop gekregen na jullie verhalen dat het "leed" (klinkt nogal dramatisch! :grin: ) snel geleden is!
Groetjes ArrowGirl -->
Ik heb een aantal stukjes kies of bot zelf eruit kunnen halen maar daar hield het niet mee op. Paar dagen later kreeg ik vlakbij de plek die ontsoken was precies het zelfde.
Ik heb wederom geprobeerd om dat eruit te krijgen maar dat lukte me niet en ben niet verder gegaan. Dit was anderhalve week geleden.
Vannacht werdt ik wakker met mijn prothese in mijn hand ik heb het gelijk weer terug in mijn mond gedaan. Vermoedelijk heeft het me op de een of andere manier in de weg gezeten of zo. Nu bleek toen ik in de spiegel keek dat mijn gezicht een beetje rood was en opgezet. Alles bekeken in mijn mond en vanmorgen de tandarts maar weer gebeld en dat heb ik natuurlijk op vakantie. Ben toch naar de vervanger geweest en was gelukkig op de hoogte van mijn angst en was zeer vriendelijk en voorzichtig met me. Hij moest er eigelijk wel erg om lachen. Ik vroeg hem waarom, hij vertelde dat mijn tandarts had verteld dat ik bij de politie werkte en niet snapte waarom ik angstig was. Ik vertelde hem dat dit niets met mijn werk te maken had maar met de leuke tandarsten uit het verleden. Hij zei dat hij ook maar een grapje maakte om het ijs te breken nou was dus gelukt.
Hij vroeg of er na het trekken nog foto's waren gemaakt. Geen idee zei ik of dat is gebeurd ik neem aan van niet. Ik was immers onder narcose.
Hij heeft vervolgens foto's genomen en gelukkig pffffff was er verder niets meer op te zien. Dus geen stukjes kies of ed.
Het lag aan de prothese. Niet dat de prothese slecht is maar op dit moment is het enige wat ze kunnen doen mijn drukplekken verlichten dat heeft hij dan ook gedaan. Maar het kauwen gaat nog steeds niet. Ik gebruik nu ook kleefpoeder om te zorgen dat het niet naar beneden valt.
Maar in september zouden ze het wat gaan opvullen maar tot die tijd heeft de mond tijd nodig om te genezen. Dat snap ik wel en zou daar verder ook geen probleem van maken. MAAR IK WIL GEWOON KUNNEN ETEN.
Ik woog 50 kilo en durf nu niet op de weegschaal te gaan staan.
Want de broekriem wordt aardig aangesnoerd hier.
Pijn heb ik na die tijd van het trekken niet gehad terwijl ik zeer kleinzerig ben.
Ik wil je verder heel veel succes wensen en strekte. Mijn ervaring met Kerkrade is absoluut positief en had ik nu nooit nu anders echt niet na vreemde tandarts gegaan.
Laat je ook even weten hoe het met jou is gegaan.
Groetjes van Ellis
PS thx voor je belangstelling
[ Dit Bericht is bewerkt door: ellis op 2003-07-18 23:09 ]
Nog 4 daagjes meissie...ben jaloers op jou omdat je durft.....ik nog niet !
Durf nog steeds niet te bellen....
Zet hem op meissie en laat ff weten hoe het was okeej ?
Groetjes Patty !
echt, je hoeft voor het intakegesprek niet bang te zijn. ik spreek uit ervaring. ze doen helemaal niets behalve foto's maken en kijken. en bespreken wat ze gaan doen. en ze zijn zo vriendelijk. echt waar. de weken voordat ik het gesprek had was ik ook erg zenuwachtig maar op de dag zelf was ik heel rustig. en bij de tandarts viel het allemaal 100% mee. iedereen is er vriendelijk. dat begint al bij binnenkomst bij de mevrouw achter de balie.
ik wens je heel veel succes voor de 23ste en natuurlijk ook voor de dag dat je behandeld wordt.
Heel veel sterkte morgen en denk eraan dat het alleen nog maar een gesprek is!
Uit eigen ervaring weet ik dat er ook nog lieve, aardige, meelevende tandartsen zijn, die het beste voor hebben met hun patiënten.
En bedenk dat ze in kerkrade met bijna niets anders te maken hebben dan doodsbange mensen.
Het komt allemaal goed!!!!!!
Groet Guusje
Ben ook heel benieuwd en heb gister al verschillende keren gekeken hier.
Laat eens weten hoe het was arrowgirl....
Groetjes Patty
Maar het zit er dus op,in elk geval het eerste gedeelte (en ik ben blij dat ik dat alvast achter de rug heb).
Ik kan me in elk geval aansluiten bij de andere positieve reacties over de mensen daar,ze zijn echt supervriendelijk!
Begint al bij binnenkomst en dat blijft zo tot je de deur weer uitstapt.
We waren wat te vroeg en na eerst de nodige gegevens door te hebben gegeven mocht ik gelijk meelopen om foto's te maken.
Dus op naar het eerste kamertje (vreemd apparaat btw,en ondanks de zenuwen had ik toch even een binnenpretje... scotty,beam me up!... haha).Maar dat was maar even en de "harde" werkelijkheid (ai,wat klinkt dat dramatisch,maar zo voelde het op dat moment wel)drong al snel weer tot me door. Na eerst m'n halve ijzerhandel (=piercings) te hebben verwijderd was dat heel snel gebeurd en kon ik naar het volgende kamertje in de stoel gaan zitten voor de volgende foto's.
En van daaruit gelijk weer door naar het volgende kamertje (en gelukkig de laatste! ik was blij dat er niet mee stoelen waren waar ik in mocht gaan zitten).
De tandarts was inmiddels m'n foto's al aan het bekijken en vroeg of ik veel last van m'n tanden had. Tja,op dat moment voelde ik zo ongeveer alles wat erin staat,maar dat zullen de zenuwen wel zijn geweest. Of niet,want ik voel nu nog alles.
Maar na alles te hebben bekeken was hij het geloof ik toch wel met me eens dat er aan de bovenkant geen eer meer te behalen is.
En wat er nog staat gaat er dus uit en ik krijg dus een bovenprothese. Het idee wat m'n eigen tandarts een paar weekjes geleden had toen ik daar was om m'n kies te laten trekken zag hij niet echt zitten. En zelf zag ik die "mooie kronen" waar zij het over had helemaal niet zitten. Het is een schat van een mens hoor, maar als tandarts is ze toch iets minder (en ik ben niet haar enige patient die daar zo over denkt).
De onderkant is op zich nog in een redelijke staat en met een hoop vullingen en tandsteen verwijderen van de afgelopen 8 jaar ofzo (ik heb geen idee wanneer dat precies voor het laatst is gedaan) zal ik daar nog een flink aantal jaartjes mee vooruit kunnen.
En als laatste dus het voorbereidende gesprek voor de narcose. En daar kreeg ik weer de vraag die de tandarts al had gesteld. Of ik er goed over na had gedacht dat ik een prothese wilde (JAAAAAAAA!) Want er zijn een aantal vrouwen geweest die er niet blij mee waren. Tja,ik denk toch dat je er wel goed over na hebt gedacht voor je zoiets beslist en dat je goed beseft wat de nadelen eventueel kunnen zijn. Ik heb dat in elk geval wel gedaan,en alles is beter dan wat ik nu heb. Wat er nu instaat verdient absoluut geen schoonheidsprijs en ik ben bij ieder hap van iets steviger voedsel bang dat er iets afbreekt van een tand of kroon.
En ik kan dus niet wachten tot het zover is. Als ze me morgen bellen om te zeggen dat ik volgende week al mag... graag!
Maar daar moet ik dus nog even op wachten, en dat zal waarschijnlijk wel oktober worden.
Dus als het een beetje meezit kan ik als ons menneke 1 jaar word breeduit lachend op de foto's staan.
Maar voorlopig kan ik nog even zenuwachtig zijn de komende maanden wanneer ze eindelijk bellen en ik weet wanneer het zover is.
Maar dat horen jullie dan wel. En ik zeg het nog maar een keer,het blijft fijn om te weten dat er hier aan je gedacht word en dat iedreeen zo met je meeleeft (alleen jammer dat ik het vandaag pas kon lezen).
En nu nog even wat anders. Inmiddels gelezen dat het met Ellis al weer wat beter gaat en je al weer wat vaster voedsel kan eten. Moet denk ik wel weer een hele stap zijn geweest voor je om weer naar iemand anders te gaan en alles uit te leggen. Ik kan me voorstellen dat het niet echt prettig is om op de weegschaal te gaan staan met de gedachte dat je misschien weer bent afgevallen.
Ik heb dat probleem niet,bij mij zouden er wel een aantal af mogen die er door m'n zwangerschap en mede door de depressie waar ik in heb gezeten aan zijn gekomen (ach,je kan niet alles hebben :grin: )
Maar wat ik eigenlijk wilde zeggen is dat ik hoop dat het iedere dag een beetje beter gaat met je en je al heel snel weer gewoon alles kunt eten.
Ik ben ook nog steeds heel erg benieuwd hoe het met Miranda gaat,en of zij inmiddels al wat beter aan haar prothese gewend is (of heb ik dat toevallig weer gemist dankzij de moderne techniek).
En Patty,ik hoop dat jij ook snel zover bent (qua angst en financien) en ons kan vertellen dat je een afspraak hebt gemaakt.
Groetjes Natascha -->
"To all,to each,a fair goodnight
and pleasing dreams & slumber light..."
[ Dit Bericht is bewerkt door: ArrowGirl op 2003-07-24 22:52 ]
Heel goed van u dat je er wat beter bij voelt.je word nog wel eens een optimist.
veel suc6 verder en laat je nog wat horen na de behandeling.er zijn nammelijk mensen die na zo behandeling nooit meer op dit forum iets laten weten.
bij voorbaat dank u.
Harstikke goed gedaan van je!!! Wees maar lekker een hele tijd trots op jezelf, dat je de stap genomen hebt.
Heel veel sterkte als je weer moet!
Groet Guusje
(ben jaloers op je nu :wink:)
Fijn om te horen hoe het was !
Ik durf nog steeds niet te bellen maar zoals je misschien al gelezen hebt stap ik steeds iets verder vooruit dus misschien durf ik het nog wel een keer? Wie weet !
Laat je ff weten als het zover is ?
Keep us up to date please !
Groetjes Patty !
Ben ongeveer een jaartje of 4 geleden ook al aan het zoeken geweest op internet maar toen eigenlijk niet echt veel kunnen vinden. Misschien was ik er toen nog niet aan toe of wilde ik gewoon niet omdat m'n angst toch te groot was.
Maar tijdens m'n zwangerschap en na de geboorte van m'n zoon wist ik dat ik er iets aan moest laten doen wilde ik er niet aan onderdoor gaan. Door omstandigheden kon ik al niet zo genieten van m'n zwangerschap en dit "probleem" maakte het alleen maar erger.
Maar toen ik eenmaal deze site had gevonden en regelmatig de verhalen las van mede lotgenoten en hun positieve reacties wist ik wat me te doen stond.
Het heeft toch nog even geduurd maar na mezelf eens goed de waarheid te hebben verteld (en nog maar een keer in de spiegel kijken om te zien waarom ik het moest)is het me dan toch uiteindelijk gelukt.
Zoals ik al eerder heb verteld is gewoon bellen al een crime voor me,en de tandarts is gewoon nog een graadje erger.
Hoe vaak ik mijn man al niet gesmeekt heb om weer eens te bellen dat is niet meer op 1 hand te tellen (en met 2 red ik het ook niet).
Tot een paar weken geleden dus toen ik het na een aantal weken in stilte te hebben geleden het echt niet meer kon houden van de kiespijn.
En zoals altijd word het het ergst in het weekend,maar gelukkig was het nog net te houden en heb ik maandagmorgen gelijk gebeld.
Heeft me wel bloed,zweet & tranen gekost maar ik vond dat het nu maar eens afgelopen moest zijn. En nadat het me die maandagmorgen was gelukt om m'n eigen tandarts te bellen,waar ik inmiddels ook al weer een aantal jaartjes niet meer geweest was,moest het me toch ook lukken om naar Kerkrade te bellen.
En na weer doodsangsten te hebben uitgestaan (en dus weer bloed,zweet & tranen) weer die telefoon gepakt en naar Kerkrade gebeld.
En voor de 1 is het misschien prettig als er iemand bijzit als je belt,maar ik wilde dat echt doen als ik alleen was (als er iemand bij is word ik helemaal peu nerveu,en weet ik helemaal niet meer wat ik moet zeggen).
Maar toen ik eenmaal dat Limburgse accentje hoorde kon ik wel een gat in de lucht springen van blijdschap... YES! ik heb het gedaan! Ze heeft me toen ook nog een aantal dingen uitgelegd aan de telefoon over hoe het allemaal in z'n werk ging maar daar heb ik weinig meer van meegekregen.
Ik was zo blij dat ik een afspraak had en dat er binnen (hopelijk) korte termijn iets zou gebeuren dat dat het enige was waar ik nog aan kon denken.
En dat was dus woensdag weer het geval en ik ben dan ook weer wat vergeten te vragen,maar misschien dat 1 van jullie me daar antwoord op kan geven.
Woensdag moesten m'n piercings er al uit voor de foto's (die in m'n wenkbrauw mocht blijven zitten want die krijg ik er niet zo 1,2,3 uit). Maar nu weet ik dus niet of ik voor de narcose behandeling al m'n piercings er uit moet halen. Dus als er iemand hier is die dat weet... laat even wat van je horen!
Als het enigszins kan zou ik ze graag laten zitten want er zijn er zowiezo al 2 die ik er dan waarschijnlijk zelf niet in terugkrijg. En dan zijn er nog 2 waarvan het waarschijnlijk een hels karwei word (en vooral als ik zolang na de behandeling nog van de wereld kan zijn).
Nou,ik hoop wat van iemand te horen,maar van mij zullen jullie in elk geval zeker nog regelmatig wat horen.
Want ook al heb ik inmiddels de moed gehad om te bellen en voor een intakegesprek te zijn geweest... m'n angst is nog steeds niet weg.
Dus... to be continued!
Groetjes Natascha -->
ik weet het niet, of je de piercing mag laten zitten. Maar als ik wou was bel ff, en vraag ff na, of het kan. Maar ik ben bang dat je de piering uit moet doen. Wat krijg je dan allemaal gedaan, aan je gebit. Laat het mij ff weten. Ik hoop dat je snel aan de beurt bent. Sterke alvast.
Groetjes Maurice.
Toen ik onder narcose ging heb ik van te voren gevraagd og mijn peircings er uit moesten ik had er namelijk eentje in mijn tong. De narcose meneer zei dat het niet hoefde maar ik had het idee dat het toch makkelijker ging de behandeling zonder de peircing. Ik heb dus zelf besloten om het eruit te halen. Maar 1 ding voor het geval jij ook een tong peircing hebt ik kreeg het toen ik thuis kwam er niet meer in.
Ik heb nu nog steeds geen nieuwe en weet eigelijk ook niet of ik het weer er in laat zetten.
Vr.gr. Ellis
Ze hebben vanmorgen gebeld... 12 september om 10:00u 's morgens ben ik aan de beurt!
Van de ene kant JIPPIE! nog 6 weekjes geduld en dan kan ik eindelijk weer breeduit lachen. Maar van de andere kant breekt het zweet me dus nu al weer uit en denk ik waar ben ik aan begonnen. M'n maag heeft weer dolle pret en ik kan al weer de hele dag nergens anders meer aan denken.
Pff,wat kan een mens toch angstig zijn,niet te geloven. En dat terwijl er nu nog helemaal is om me druk om te maken,dat komt over 6 weken pas. Nou ja,zal er wel bij horen denk.
Ik heb gelukkig geen tongpiercing dus dat probleem heb ik niet.
Ik weet wel wat het is om een piercing uit te halen en er niet meer terug in te krijgen (heb er dus al 3 opnieuw laten zetten,want ik wilde ze dus wel terug). Ik vroeg het me eigenlijk gewoon af omdat je in het ziekenhuis voor een operatie ook al je sieraden uitmoet doen (in elk geval een jaartje of 10 geleden,hoe dat nu is weet ik ook niet). Vreemd eigenlijk trouwens dat ik die "pijn" wel kan verdragen en dat ik bij de gedachte aan boren,trekken etc. (alles wat maar met tandarts te maken heeft) iedere keer zoveel mogelijk uitvluchten probeerde te verzinnen zodat ik er onderuit kon komen.
Inmiddels krijg ik steeds meer positieve reacties van mensen als ik vertel dat ik boven alles laat trekken en een prothese krijg. Gisteren nog,"meis als jij dat wil,DOEN! als je nu meer last dan gemak hebt van je eigen tanden ,wie zegt je dan dat het met kronen en wat er allemaal nog meer mogelijk is om het op te knappen beter gaat dan met een prothese. Is toch een stuk prettiger als mensen je beslissing gewoon respecteren en blij voor je zijn omdat jij dat bent.
Nou ja,blij,nu nog niet echt. Dat zal ik pas zijn op het moment dat ik weer breeduit kan lachen.
Nog 6 weekjes te gaan dus en dan ben ik er eindelijk vanaf!
Nog even een vraagje aan Ellis,waarom weet je nog niet of je je tongpiercing terug wilt?
Groetjes Natascha -->
Hou ons op de hoogte meis en Toi toi toi alvast !
Groetjes Patty !
Haahahahahahaa