Hallo mensen,
Na vele berichten hier gelezen te hebben wil ik mijn steentje bijdragen door mijn verhaal te vertellen.
Ik ben 22 jaar.
Op zich heb ik geen bijzonder onprettige ervaring met een tandarts. Wel heb ik altijd veel gaatjes gehad, voornamelijk door slecht onderhoud van mijzelf (zeer weinig tot niet poetsen vroeger, is nu beter). Een jaar of 6 geleden heb ik bij 'mijn' tandarts uit mijn geboorteplaats een serie behandelingen gehad voor diverse gaatjes, na een poos niet geweest te zijn. Ook heb ik in die periode een kroon gekregen. Die tandarts heeft nooit echt wat fout gedaan maar was niet bepaald duidelijk in wat ie ging doen en het klikte eigenlijk gewoon niet. Ook heb ik bij hem het gevoel gehad dat ie een soort t-t-t houding had t.o.v. mijn mondverzorging etc.
Na grofweg een jaar kreeg ik behoorlijke pijn onder een vulling in een van mijn achterste kiezen. Dit heb ik eerst laten gaan tot op het punt dat ik er bijna gek van werd en continu huilend en schreeuwend op bed lag en kussens tegen mijn wang duwde, pijnstillers en al. Ik heb toen een of twee tandartsen in de buurt van waar ik nu woon (omgeving rotterdam) gebeld maar die hadden geen plaats, 1 assistente adviseerde me 's avonds het nummer van de dienstdoende tandarts te bellen wat ik heb gedaan. Deze zat (dat wisselt natuurlijk) toen vlakbij marconiplein. Een zeer onprettige buurt waar ik me erg ongemakkelijk voelde toen ik naar de praktijk liep. De naam van deze man is mij volledig ontschoten. Op zich geen slechte, hij maakte een foto, gaf me verdoving en vroeg me even in de wachtkamer te wachten tot deze werkte, en heeft toen de oude vulling weggeboort (zat ontsteking onder) en me een noodvulling gegeven. De pijn was voorbij. Ik moest wel nog de vulling laten vervangen.. en dat heb ik dus nooit gedaan.
Inmiddels is er van deze kies practisch niets meer over aan de oppervlakte. Een andere achterste kies is ook voor een groot deel afgebrokkeld nadat de vulling daar uit was gevallen. Ik heb aardig wat pijn doorstaan (kiespijn die weer verdween, pijn ivm half loszittende stukken van die kiezen...) maar wilde echt niet meer naar een tandarts. Dat heb ik dus alsmaar voor me uitgeschoven.
Vorige week brak een stukje van een vulling af en er zit nu een randje tussen vulling en de wand van die kies. Niets aan de hand dacht ik, laat maar lekker gaan maar inmiddels aardige kiespijn aan. Zaterdag besloot ik eens te gaan zoeken naar informatie over angst en tandartsen. Zo kwam ik hier terecht, en ik heb een aardig aantal berichten gelezen, trillend achter mn pc. Tijdens het lezen kwam de realisatie dat ik er nu toch echts eens wat aan moest laten doen, voordat er niets meer te redden valt. Ik wil geen kunstgebit.
Via de zoekfunctie hier kwam ik bij Topdent, een praktijk die nog open moet gaan. Ik heb me via de site aangemeld. De eerste stap!! Toen besloot ik ook mijn ouders in te lichten, zodat ik niet nog terug kon krabbelen en ben gelijk naar ze toe gegaan.
Het duurde daar wel even voordat ik de moed had het hele verhaal te vertellen (ze vermoedden wel dat ik tandproblemen had maar meer niet). Toen het er uit was waren ze best begripvol. Mijn vader stelde voor dat ik wellicht bij zijn tandarts kon, ook weer in mijn geboorteplaats waar mijn ouders nog wonen, die was heel rustig en begripvol volgens hem. Beter dan afwachten tot die praktijk in rotterdam een keer open gaat waarschijnlijk. Daar zag ik wel wat in, zeker aangezien hij dan voor me zou bellen. Dus dat was dat en gisteravond weer naar huis.
Vanochtend belde ik mijn vader, hij had gebeld maar hoewel ze zeker wel begrip hadden voor de situatie konden ze me niet direct helpen. De eerstvolgende controleafspraak die gemaakt kon worden was 26 september(!) Hij mocht gerust elke dag bellen of er nog wat vrij kwam maar ja, ik heb zowiezo wel meer dan 1 afspraak nodig. Dus dat plan viel mooi in duigen.
Toen weer via deze site gezocht, kwam ik op tandartspraktijk mathenesse. Na overleg met mijn ouders besloten deze te bellen. Ik kreeg een receptioniste aan de lijn die wel luisterde naar mijn verhaal ("aantal jaar niet naar de tandarts geweest, vanwege angst en nu problemen, hoorde dat jullie nog patienten accepteren). En reageerde vervolgens direct dat ik me kon aanmelden via de website en ze dan binnen 5 dagen contact met me op zouden nemen. Toch een beetje een domper.
Ik vind het op zich niet erg als de afspraak wat later komt, enige is dat ik vrees heb voor die kiespijn, dat dat weer zo erg zou worden als jaren geleden. Dan moet ik toch ergens een noodafspraak zien te maken en dat durf ik dus niet want dan weet je niet wie je treft en of deze begrip heeft voor je situatie en misschien niet gaat zeggen hoe dom het wel niet is geweest het zo ver te laten komen. Als ik dat krijg dan ga ik ook nooit meer denk ik.
Ik zal jullie op de hoogte houden hoe het verder met mij verloopt, en als jullie tips o.i.d. hebben hoor ik dat natuurlijk graag!
[ Dit Bericht is bewerkt door: Computermeid op 2003-08-18 14:13 ]
Na vele berichten hier gelezen te hebben wil ik mijn steentje bijdragen door mijn verhaal te vertellen.
Ik ben 22 jaar.
Op zich heb ik geen bijzonder onprettige ervaring met een tandarts. Wel heb ik altijd veel gaatjes gehad, voornamelijk door slecht onderhoud van mijzelf (zeer weinig tot niet poetsen vroeger, is nu beter). Een jaar of 6 geleden heb ik bij 'mijn' tandarts uit mijn geboorteplaats een serie behandelingen gehad voor diverse gaatjes, na een poos niet geweest te zijn. Ook heb ik in die periode een kroon gekregen. Die tandarts heeft nooit echt wat fout gedaan maar was niet bepaald duidelijk in wat ie ging doen en het klikte eigenlijk gewoon niet. Ook heb ik bij hem het gevoel gehad dat ie een soort t-t-t houding had t.o.v. mijn mondverzorging etc.
Na grofweg een jaar kreeg ik behoorlijke pijn onder een vulling in een van mijn achterste kiezen. Dit heb ik eerst laten gaan tot op het punt dat ik er bijna gek van werd en continu huilend en schreeuwend op bed lag en kussens tegen mijn wang duwde, pijnstillers en al. Ik heb toen een of twee tandartsen in de buurt van waar ik nu woon (omgeving rotterdam) gebeld maar die hadden geen plaats, 1 assistente adviseerde me 's avonds het nummer van de dienstdoende tandarts te bellen wat ik heb gedaan. Deze zat (dat wisselt natuurlijk) toen vlakbij marconiplein. Een zeer onprettige buurt waar ik me erg ongemakkelijk voelde toen ik naar de praktijk liep. De naam van deze man is mij volledig ontschoten. Op zich geen slechte, hij maakte een foto, gaf me verdoving en vroeg me even in de wachtkamer te wachten tot deze werkte, en heeft toen de oude vulling weggeboort (zat ontsteking onder) en me een noodvulling gegeven. De pijn was voorbij. Ik moest wel nog de vulling laten vervangen.. en dat heb ik dus nooit gedaan.
Inmiddels is er van deze kies practisch niets meer over aan de oppervlakte. Een andere achterste kies is ook voor een groot deel afgebrokkeld nadat de vulling daar uit was gevallen. Ik heb aardig wat pijn doorstaan (kiespijn die weer verdween, pijn ivm half loszittende stukken van die kiezen...) maar wilde echt niet meer naar een tandarts. Dat heb ik dus alsmaar voor me uitgeschoven.
Vorige week brak een stukje van een vulling af en er zit nu een randje tussen vulling en de wand van die kies. Niets aan de hand dacht ik, laat maar lekker gaan maar inmiddels aardige kiespijn aan. Zaterdag besloot ik eens te gaan zoeken naar informatie over angst en tandartsen. Zo kwam ik hier terecht, en ik heb een aardig aantal berichten gelezen, trillend achter mn pc. Tijdens het lezen kwam de realisatie dat ik er nu toch echts eens wat aan moest laten doen, voordat er niets meer te redden valt. Ik wil geen kunstgebit.
Via de zoekfunctie hier kwam ik bij Topdent, een praktijk die nog open moet gaan. Ik heb me via de site aangemeld. De eerste stap!! Toen besloot ik ook mijn ouders in te lichten, zodat ik niet nog terug kon krabbelen en ben gelijk naar ze toe gegaan.
Het duurde daar wel even voordat ik de moed had het hele verhaal te vertellen (ze vermoedden wel dat ik tandproblemen had maar meer niet). Toen het er uit was waren ze best begripvol. Mijn vader stelde voor dat ik wellicht bij zijn tandarts kon, ook weer in mijn geboorteplaats waar mijn ouders nog wonen, die was heel rustig en begripvol volgens hem. Beter dan afwachten tot die praktijk in rotterdam een keer open gaat waarschijnlijk. Daar zag ik wel wat in, zeker aangezien hij dan voor me zou bellen. Dus dat was dat en gisteravond weer naar huis.
Vanochtend belde ik mijn vader, hij had gebeld maar hoewel ze zeker wel begrip hadden voor de situatie konden ze me niet direct helpen. De eerstvolgende controleafspraak die gemaakt kon worden was 26 september(!) Hij mocht gerust elke dag bellen of er nog wat vrij kwam maar ja, ik heb zowiezo wel meer dan 1 afspraak nodig. Dus dat plan viel mooi in duigen.
Toen weer via deze site gezocht, kwam ik op tandartspraktijk mathenesse. Na overleg met mijn ouders besloten deze te bellen. Ik kreeg een receptioniste aan de lijn die wel luisterde naar mijn verhaal ("aantal jaar niet naar de tandarts geweest, vanwege angst en nu problemen, hoorde dat jullie nog patienten accepteren). En reageerde vervolgens direct dat ik me kon aanmelden via de website en ze dan binnen 5 dagen contact met me op zouden nemen. Toch een beetje een domper.
Ik vind het op zich niet erg als de afspraak wat later komt, enige is dat ik vrees heb voor die kiespijn, dat dat weer zo erg zou worden als jaren geleden. Dan moet ik toch ergens een noodafspraak zien te maken en dat durf ik dus niet want dan weet je niet wie je treft en of deze begrip heeft voor je situatie en misschien niet gaat zeggen hoe dom het wel niet is geweest het zo ver te laten komen. Als ik dat krijg dan ga ik ook nooit meer denk ik.
Ik zal jullie op de hoogte houden hoe het verder met mij verloopt, en als jullie tips o.i.d. hebben hoor ik dat natuurlijk graag!
[ Dit Bericht is bewerkt door: Computermeid op 2003-08-18 14:13 ]
Hartstikke knap dat je stappen hebt ondernomen !!!!! Heeeel veel sterkte !
Groetjes, Pisces
Ik zit alweer maanden hier in tweestrijd !
Wou dat ik al zover was.......
Ga zo door !
Heel veel sterkte met je behandeling. JE BENT HEEL DAPPER!. Het is nogal laat dat ik dit schrijf, dus ik vermoed dat al geweest bent.
Zo niet, neem dan een klein oorradiootje mee (als je die hebt), ter afleiding). Laat het ons weten hoe het is afgelopen en hoe je het hebt ervaren.
Its me.
[ Dit Bericht is bewerkt door: ITS ME op 2003-08-20 00:04 ]
Hij deed alles rustig, ging rustig met me om (vroeg bijv heel rustig of ik mijn mond iets verder open kon houden). Hij heeft niet echt veel uitgelegd, of dit was omdat dit teveel tijd zou kosten voor de wachtende patienten of omdat hij dacht dat ik daardoor juist nerveuzer zou worden weet ik niet zeker maar ik zal hem de volgende keer wel vragen om alles uit te leggen, ik ben echt zo'n type die alles liever wil weten. De behandeling deed geen pijn. Hij heeft nog wel (tegen het bloeden geloof ik?) een soort klemmetje om mijn tand gedaan, waarbij hij zei dat ik het in het tandvlees misschien zou voelen omdat dat niet helemaal verdoofd, maar dat dat 'peanuts' zou zijn vergeleken bij wat ik daarvoor voor pijn had gehad (en dit klopte als een bus, ik voelde de rand van het klemmetje een klein beetje maar stelde niets voor). Hij is al met al nog best lang bezig geweest (ik gok een half uur, niet meer in ieder geval) en heeft toen nog een fototje gemaakt. ik kreeg een noodvulling. Achteraf (toen ik met mijn ouders had gesproken) werd me duidelijk dat hij een wortelkanaalbehandeling was begonnen (daar moeten ze 2-3 keer iets voor doen geloof ik). En dat klinkt heel eng maar met die verdoving voelde ik er echt niets van. Ik ging dan ook na 2 vervolgafspraken te maken vrij vrolijk naar huis. Ik had het overleefd en m'n weg naar een goed gebit was begonnen!
Toen aan het begin van de avond de verdoving uit begon te werken was de vreugde even over, want er kwam ineens een flinke pijn opzetten. Na wat kijken op internet kwam ik er wel achter dat dit mogelijk is bij een wortelkanaalbehandeling. Natuurlijk was het niet te verwachten dat ik geen pijn meer zou hebben na de behandeling maar ik had er toch op gehoopt. Met een ibuprofen (400, zat voor de meeste mensen, geen recept voor nodig) ging het later wel weer. Ik was inmiddels zo moe na twee slechte nachten en al dat gedoe dat ik vrij snel naar bed ging en in slaap viel. Vanochtend werd ik wel wakker met een dikke wang, dus heb ik gebeld. Ik moest gelijk even langskomen. Oh help dacht ik nog, daar gaan we weer maar ik kreeg van de tandarts alleen een recept mee voor een penicilline kuur.
Volgende week moet ik dus terug en heb nog meer afspraken al staan. Maar ik vind het niet erg meer, die tandarts is aardig en niet neerbuigen of iets dergelijks (ik was denk ik vooral bang voor de reactie van 'de tandarts' op mijn gebit, waarschijnlijk door mijn vorige tandarts). Hij weet nu hoe het zit en gaat me gewoon helpen. Het zal nog wel even duren voordat ik gesaneerd ben maar ik ben zeer opgelucht dat ik er nu mee ben begonnen!! Het zal niet allemaal leuk zijn maar dat was de pijn en toestanden met mn gebit ook niet en nu gaat het tenminste de goeie kant op!!
Its me
Super van je
Groet Guusje
Ik heb je een prive bericht gestuurd.
Groetjes Maurice.
Goed bezig! Jammer dat het even duurde voordat je een afspraak had, maar dit gaat goed!
Goh, als er nog meer van dit soort positieve berichten en goeie verhalen komen, durft straks iedereen!!! :grin: :grin: :grin:
Veel sterkte voor de volgende tandartsbezoekjes!
Gr,
Hans
Ik heb dus twee 'wortelresten' zogezegd, er staan een paar puntjes boven het tandvlees en verder is er niets meer van over. Dat deze getrokken zouden moeten worden was mij wel duidelijk, alleen was ik wel bang dat ik hiervoor naar een kaakchirurg zou moeten.
Hij vroeg of het goed was als hij bij een van de twee de resten zou weghalen, omdat het een beetje aan het ontsteken was en ik er anders volgende week last van zou krijgen. Nou ja op zo'n moment heb je niet veel keus natuurlijk maar toch prettig dat hij het vraagt. Hij heeft het verdooft en ging vervolgens eerst tandsteen verwijderen zodat de verdoving in kon werken. Het tandsteen verwijderen was wel even vervelend maar niet echt pijnlijk ofzo. Hij zei wel dat ik nu als een 'kampioen' moest gaan poetsen, en moest flossen. Vervolgens ging hij aan de slag met de kiesresten. Ik voelde af en toe nog wel wat en liet dat ook weten, hij had gezegd dat ik er niets van zou moeten voelen en dus leek het me wel zo verstandig om een signaal te geven dat ik wat voelde. Het was geen erge pijn, maar ik voelde het wel en was bang dat het erger zou worden als hij verder ging, dus heeft hij het bijverdooft toen ik liet weten dat ik het voelde. Ook daarna voelde ik wat lichte pijn maar het was goed te doen. Voor ik het wist was het geheel er uit. Ik moest op een gaasje bijten en dat moest een half uur er in blijven. Ik mocht gaan. Hij zei wel dat ik een paracetamol moest nemen als ik thuis was.
Dit heb ik gedaan, twee zelfs om te beginnen. Toen de verdoving uit begon te werken voelde ik het wat steken maar de pijn is nooit overdreven erg geweest. Ik ben 's avonds naar huis gereden en heb voordat ik ging slapen nog een paracetamol genomen. Overigens mag je geen aspirine nemen heb ik begrepen omdat het bloeden anders erger kan worden (aspirine schijnt bloedverdunnend te werken). Het heeft de hele avond nog wel licht gebloed, heb voor de zekerheid nog twee keer op een gaasje gebeten en de volgende ochtend bloedde het niet meer.
Waar ik inmiddels wel achter ben is dat ik niet zozeer voor de behandelingen zelf bang ben maar meer voor de nasleep. Als ik nog ergens dagen last van heb na een behandeling dus. Die behandeling is even, en als het goed gaat hoef je geen pijn te hebben. Bij de wortelkanaalbehandeling de vorige keer was het een klap voor me dat ik na de behandeling nog flinke pijn had.
Dit heeft op dit moment wel als consequentie dat ik m'n tanden goed bij houd nu. Het ziet er al een stuk beter uit nadat hij het tandsteen heeft verwijderd en bovendien omdat hij die resten getrokken heeft bestaat er kans op infectie als je de boel niet goed schoonhoud. Daar ben ik als de dood voor en dus poets ik elke keer als ik wat heb gegeten en ik spoel met bocasan een keer per dag.
Al met al zie ik het alweer wat positiever in, ik heb al 1 extractie gehad en heb dat dus al meegemaakt, nou nog 1 te gaan en het afmaken van die WKB en dan heb ik de ergste behandelingen wel gehad, ik ben nog wel een flink poosje bezig bij de tandarts maar ik kom er wel door heen!! En wat een heerlijk gevoel zal het straks zijn als het allemaal gedaan is!!
wat ontzettend goed van je om deze stap te nemen.
hopelijk gaat alles nu beter met je.
heel veel groetjes ratjetoe
Ik wilde jullie even kort laten weten hoe het nu met mij gaat.
Afgelopen vrijdag is de wortelkanaalbehandeling waar het allemaal mee begonnen is eindelijk afgemaakt. In alle eerlijkheid is het wel een gedoe geweest, 2 x een antibiotica kuur gehad en 2x terug geweest waarbij de tandarts het weer heeft opengemaakt omdat ik er zo'n last van had, 1 x na een vervolgbehandeling (2 nachten slecht geslapen door pijn en VEEL pijnstillers genomen) en 1 x toen het na een paar weken ineens weer gevoelig werd en mn wang dik werd, maar toen deed het niet zo heel veel pijn. Houd er rekening mee dat deze kies dus al ontstoken was toen hij er mee begon, een WKB kan compleet pijnloos en probleemloos gaan, dat heb ik van mensen die het zelf ervaren hebben.
Nu is de WKB echt af en kan de ontsteking helemaal helen. Wat ie daarna met deze kies doet weet ik niet zeker, maar ik denk dat er een kroon op komt aangezien het nu behoorlijk verzwakt moet zijn door al dat gepor.
Verder heb ik een aantal afspraken gehad om gaatjes te vullen en de resten van de gebroken kiezen te trekken. Ik geloof dat ik de eerste al had beschreven. De 2e extractie is ook prima gegaan, heel weinig last en het enige wat me verbaasde was dat ik nog wat voelde (Een punt waarvan ik dacht dat het nog een stuk kies was), wat bot bleek te zijn wat uitsteekt, wat oorspronkelijk tussen de wortels zit.
Het gaatjes vullen is ook allemaal prima gegaan, hij heeft wel alles verdoofd (behalve de laatste wortelkanaalbehandeling, die nauwelijks pijn deed), en hij heeft grotendeels witte vullingen gebruikt.
Mijn ervaring met de tandarts die ik nu heb is goed. Hij is heel rustig en wel vrij duidelijk over wat hij van plan is, en geeft mij ook inspraak en luistert naar wat ik te zeggen heb. Ik ben inmiddels zo'n 8 keer bij hem geweest, 5 afspraken en 3 keer met klachten die ik al eerder genoemd heb. Alleen de eerste 3 keer ofzo was ik nog echt nerveus, hoewel ik vrijdag ook nog wel zenuwachtig was omdat ik bang was dat de WKB kies weer zou gaan oplaaien en dat verhaal nog niet af was maar ik heb godzijdank over het weekend nauwelijks pijn gehad en nu eigenlijk helemaal geen last meer.
Ik ben wel over mijn angst heen en mijn mondhygiene is ook grondig verbeterd. Hij heeft me een aantal dingen uitgelegd (stoken en raggen) die ik moest gaan doen en ik ben nu erg gemotiveerd om de boel goed te houden.
Ik ben nog niet klaar, er zijn nog wel gaatjes die moeten worden gevuld maar daar zie ik niet zo meer tegen op. Tuurlijk, ik ga niet zingend er naar toe, het blijft vervelend maar ik heb geen angst meer voor de behandelingen. Mede dankzij de houding van de tandarts.
Ik hoop dat dit een inspiratie voor anderen is. Ik heb alle respect voor mensen die alles laten trekken en een prothese nemen als er geen andere uitweg meer is en ook ik heb wel eens gedacht dat ik maar liever alles onder narcose wilde laten doen maar het is mij allemaal zo erg meegevallen! Ik ben zelf erg blij nog een gebit te hebben waar ik gewoon mee verder kan.
Goed, dat alles is meegevallen. Ik hoop dat het goed gaat met je, in de toekomst... Als je het niet zo druk hebt, dan horen wij nog van je. Heel veel sterkte met de vervolgbehandeling. Ik had graag gehoord, hoe het verder gaat met die WKB kies. Of daar later een kroon op komt, en waar die kies zit.
Sterkte ermee.
Groetjes Maurice.