Je leert te leven met de pijn.

Veel gebeurd sinds vrijdag. Ik heb een afspraak gemaakt in Kerkrade voor einde november, maar besloot om via deze site een tandarts in de buurt te zoeken. Ik was toch lekker bezig. Barstte in lachen uit toen bleek dat ik maandag al terecht kon. De hele weekend geprobeerd om er niet aan te denken, maar mijn man overtuigde mij dat het moest. Maandag erheen. Voordat ik er was kreeg ik buikpijn van de zenuwen en toen ik eenmaal in de stoel zat, barstte ik in tranen uit. Ik had het niet meer. Gelukkig was deze tandarts heel aardig en hij luisterede naar alles wat ik te vertellen had. Ik was opgelucht dat ik eindelijk zo een aardige had gevonden. Helaas had hij tot 2 x slecht nieuws voor me. 1 er moeten tanden en kiezen eruit en 1 hij was een tijdelijke plaatsvervanger. Shit shit shit...
Maandag 3 november moet ik terug voor de pocket meting. Mijn man heeft vrij genomen om mee te gaan, want hij is bang dat ik niet zal gaan.

Aangezien de meting maandag niet lukte omdat mijn tandvlees ontzettend gevoelig was, vraag ik mij nu af of zo'n meting met verdoving gedaan wordt of zonder. Ik weet nu al dat ik dat zonder verdoving niet overleef. Niet als ze alle tanden moeten doen.

@#&%$#$ Sommige dingen veranderen niet, zoals de arrogantie en onverschilligheid van sommige tandartsen. Wat mij nog woester maakt zijn die tandartsen, die beweren aan angstbegeleiding te doen en denken dat betuttelen hetzelfde is. Waarom deze uilatingen? Wel, na het lezen van vele verhalen op deze forum overtuigde ik mezelf om via deze site maar op zoek te gaan naar een tandarts bij mij in de buurt. Eerste afspraak, kreeg een plaatsvervanger die mij verzekerde mij aan een goede tandarts te zullen overdragen. 2de afspraak, een goeie, aardige, begripvolle tandarts getroffen die een behandelplan voor me had gemaakt en die duidelijk uitlegde wat er allemaal stond te gebeuren. Zelf de pocket meting verliep zonder problemen.
3de afspraak, begin behandelplan, gisteren dus. Nieuwe tandarts, spreekt weinig tot slecht nederlands. Dus, ik zei meteen no way. De vorig had mijn vertrouwen gewonnen en gezien de moeite die het me kost om uberhaupt naar de tandarts te gaan, had ik geen zin om opnieuw te beginnen. Ik had niet aangegeven dat ik 1 tandarts wilde. WEL gedaan tijdens de 1e afspraak en dit was me beloofd. De tandarts die het behandelplan had gemaakt bleek daar 1x in de 2 weken te werken. Hoe had ik dat nou moeten weten. Affin, na veel gehuil, wist een ander tandarts me te overtuigen om deze tandarts toch zijn werk te laten doen, omdat hij anders een uur niets te doen had. Dat is toch niet mijn probleem, maar ch, veel heeft ook dit niet geholpen. Ze begonnen met zijn tweeen helemaal opnieuw. Ja, er moet eerst gemeten worden. NEEEEEEE, dat is al gebeurd. Na 5 minuten zoeken: O'nou we kunnen uw meetkaart niet vinden.
Er moeten in ieder geval 4 tanden en 1 kies eruit. NEEEEEEE, eerst linkerkant schoonmaken en daarna de rechterkant waar 3 kiezen eruit moeten. De tanden blijven erin totdat er een protese gemaakt kan worden. O'maar de behandelplan is duidelijk beschreven dus we kunnen in ieder geval met het schoonmaken beginnen. DACHT HET NIET, DAAAG. En de hele tijd bleef ik huilen en ze moesten zich inhouden om niet geirriteerd te reageren. De hele week heb ik maar zo'n 3 a 5 uur geslapen. Mijn moeder had vrij genomen om mij naar huis te brengen en om mijn kinderen op te vangen, omdat ik meestal na een tandarts behandeling helemaal instort.
Ik had een tandarts uitgezocht die aangaf te doen aan angstbegeleiding en dit is wat ik ervoor krijg. Ik ben zo woendend, want je stelt je heel kwetsbaar op, wanneer je je angst moet toegeven en helemaal als je het niet in de hand hebt. Bij mij gaat het prima totdat ik in die stoel zit en als het niet gaat zoals was afgesproken dan raak ik in paniek. Mijn ervaring gisteren was dat deze tandartsen hier niet mee om kunnen gaan, jammer. Dat heb ik weer......... Anyway, mijn afspraak in Kerkrade voor 26 november heb ik nog niet afgezegd, gelukkig. Ik beschouw die afspraak als een second opinion en zie daarna wel hoe of wat. Ik loop al 3 weken met koppijn van de stress en ben blij dat ik in ieder geval hier het van me af kan schrijven.

Dank je Patty, dat had ik net even nodig. Ik hou het gelukkig wel uit tot 26 november denk ik. Daar richt ik me in ieder geval op. Ben erg benieuwd hoe het zal gaan, want ik blijf het idioot vinden dat ik 2 uur moet rijden om op een normale manier behandeld te worden. Anyway, ik laat nog wel weten hoe het is gegaan.