*HELP* Ik heb een afspraak gemaakt ....

.. en ik zit hier te trillen en te huilen als een klein kind :sad:

Ik heb ontzettend veel op internet gelezen de afgelopen tijd want zoals het nu is gaat het niet langer. Mijn eigen gedachte is dat er aan m'n kiezen niks meer gedaan kan worden en dat ik alleen mijn voortanden zowel boven als onder zal kunnen behouden. Maar wie weet valt dat alles mee.

Angst voor de tandarts heb ik altijd al gehad. Als klein kind is mij niet geleerd mijn tanden te poetsen. Toen ik daar eenmaal mee begon, was mijn melkgebit natuurlijk al ontzettend slecht. Ook het volwassen gebit dat daarna kwam. Er mankeerde altijd wat aan. Een tijd lang ben ik netjes ieder half jaar naar mijn tandarts geweest. Iedere keer fluoridebehandeling, 2x per dag poetsen en een speciale spoeling en nóg ieder half jaar minstens één gaatje. Zo ontzettend moedeloos werd ik daarvan. "Tja," zei de tandarts "Je hebt gewoon een ontzettend zwak gebit".

De druppel die de emmer deed overlopen was de laatste wortelkanaalbehandeling. In mijn achterste kies linksboven zat een ontsteking. Inmiddels had ik een andere tandarts (was erbij gekomen in de praktijk) en ik vroeg haar of ze de kies niet kon trekken. Ik had al eerder een wortelkanaalbehandeling gehad en wilde dat liever niet weer meemaken. Maar nee, ze wilde de kies behouden en dat zou allemaal lukken. Vier (!!) keer 3 kwartier heb ik in die stoel gelegen. Zó ontzettend veel pijn en angst gehad, ik vond het knap van mezelf en was stiekem trots op mezelf dat ik tóch iedere keer ging. De laatste keer de definitieve vulling en klaar was het. Diezelfde avond werd de pijn steeds erger, de verdoving werkte niet meer. Op een gegeven moment heb ik een vriend van mijn ouders opgebeld om te vragen of hij me alsjeblieft op kon halen en naar de tandarts kon brengen. (Openbaar vervoer is slecht geregeld en het is dik 10 kilomter vanaf mijn woonplaats) Godzijdank wilde hij dat en mijn oude tandarts heeft de kies alsnog getrokken. Hij zei zelfs dat ze dat veel beter meteen had kunnen doen want ik zou de kies toch niet echt missen.

Vanaf die avond is mijn angst alleen maar erger geworden. Poetsen doe ik nog steeds goed, maar het wordt alleen maar erger. Ik heb zelfs nu in één van mijn voortanden een gaatje zitten. Ik durf amper te lachen en niemand weet (wist eigenlijk) van mijn probleem. Mijn verstandskies linksonder komt door en ook daar heb ik last van. Pijnstillers slik ik nog niet. Ik probeer het zo lang mogelijk vol te houden .. maar het is wel duidelijk dat het zo niet langer kan.

Vanmorgen trillend de telefoon gepakt en ik ben begonnen met tandartsen bellen. Ik werkte netjes het rijtje af maar natuurlijk overal een patiëntenstop :sad: Toch heb ik doorgezet en ik heb een praktijk gevonden waar ik terecht kon. Toen de assisente vroeg of ik een afspraak wou maken en vervolgens vroeg of ik volgende week woensdag tijd kon maken, kwamen de tranen spontaan. Gelukkig was ze ontzettend begrijpend en legde rustig uit dat er de eerste keer écht niets gedaan zou worden. Er zouden alleen foto's gemaakt worden en de tandarts gaat samen met mij rustig bekijken wat de mogelijkheden zijn.

Nu ik dit typ zit ik weer te huilen. Ik voel me zo stom, ik heb het gevoel dat ik me ontzettend aanstel. Maar het is nu eenmaal hoe ik me voel :sad:

Nadat ik de afspraak heb gemaakt heb ik met mijn vriend gebeld en ik heb hem het hele verhaal verteld. Hij is de eerste die het nu weet. Gelukkig reageerde hij ontzettend goed. Over dat gaatje in mijn voortanden heeft hij nog nooit iets gezegd maar het kan niet anders dan dat hij het heeft gezien. Toch wsa hij verbaasd dat ik al zo'n tijd niet naar de tandarts ben geweest.

Komend weekend gaat die schat met mij kijken waar de tandarts precies zit, zodat ik er woensdag in één keer naartoe kan fietsen en niet kan verdwalen (die nieuwbouwwijken hier zijn verschrikkelijk en als je al zo zenuwachtig bent ... dan kan ik het vast niet vinden ofzo)

Nog een praktisch ding : ik heb nu een verzekering met een basisaanvulling. Een extra verzekering kon pas ingaan miv 1 januari 2005 dus ik heb mijn eigen verzekering opgezegd en me aangemeld bij een andere verzekering mét zo'n beetje de maximale aanvulling. Dat zal 1 mei ingaan.
Financieel heb ik het verre van breed. Het is vaak moeilijk om aan het eind van de maand goed uit te komen. Ik ben zo bang dat ik het niet zal kunnen betalen .... en het zou zo zonde zijn als het daarom allemaal niet door zou gaan :sad:

De eerste stap heb ik nu gezet. Ik ben stiekem trots op mezelf maar ook zó bang. Dat ik inderdaad op 22-jarige leeftijd al een kunstgebit zal moeten, dat het ontzettend veel tijd, pijn en geld gaat kosten....

Zucht ..

Een lang verhaal. Dingen die nu door mijn hoofd spoken. Een stok achter de deur om het dit keer vol te houden. Pijn in je mond is niet lekker :sad:

Iemand nog tips voor woensdag ? Ik voel me zo stom als ik eraan denk dat ik waarschijnlijk in die stoel meteen in huilen uit zal barsten. Ik ben zó bang dat de tandarts er niet goed mee om weet te gaan (al zal dat waarschijnlijk heel erg meevallen).

Ik ben 22 en voel me een klein bang kindje van 20 jaar jonger...