Ik heb via deze site een tandarts gevonden en zelfs nog in de buurt ook.
Hij is gespecialiseerd in angstige patienten en ik kan volgende week woensdag al terrecht.
Ik zit nu nog even in de onzekerheid of m'n 2 voortanden het redden, maar volgende week gaat er aan gewerkt worden.
Hij is gespecialiseerd in angstige patienten en ik kan volgende week woensdag al terrecht.
Ik zit nu nog even in de onzekerheid of m'n 2 voortanden het redden, maar volgende week gaat er aan gewerkt worden.
Groetjes,
minique
Veel plezier zal ik dan maar zeggen :grin:
Hebben we in ieder geval die stress woensdag niet, want we moesten toch wel even zoeken.
Kreeg er wel een goede indruk van, de dame die me inschreef was ook heel aardig en stelde me ook op m'n gemak dat ik niet bang hoefde te zijn.
Maar ik ben natuuriljk nog steeds bang en ook onzeker.
Als ik het geweten had had ik dat ook maar eerst gedaan maar ja ik moet toch ook één uurtje rijden dus dan doe je dat niet "zomaar" maar ik schoot nu echt ff in paniek dat ik het niet kon vinden en had al wat stress door de file *zucht* soms moet het nu eenmaal zo zijn... en ik voelde me zo dom dat ik het niet kon vinden haha (blondttt ben ik toch al) *lol* normaal heb ik er nooit zo'n problemen mee... maar ja angst kan gekke dingen met een mens doen...
Jij voor woensdag heel erg veel suc6 ik zal aan je denken
Liefsssssssssssss Missy
hahahaha, ja Missy, ik ken dat gevoel.
Het liefst had je misschien ook nog wel rechtsomkeerd willen maken en het liefst had je het diep in je hart helemaal maar niet kunnen vinden.
Het zijn tegenstrijdige gevoelens, maar gelukkig heb je het toch kunnen vinden.
Ik ben blij dat ik er eerst heen ben gegaan, heb toch een beetje een indruk hoe het er daar uit ziet enzo.
Volgens mij heb ik de tandarts ook gezien, het was een soort japanner.
Hij leek me ook wel aardig.
Het was erg multicultureel daar want achter de balie zat een turkse vrouw met een hoofddoekje, ze was ontzettend aardig.
Ik wou dat het alvast woensdag was, want ik leef erg is spanning.
Morgen even wat pillen halen bij de dokter denk ik voor de ergste spanning.
Ik zeg nu steeds tegen mezelf: meid er zijn wel ergere dingen, als m'n tandjes maar weer in orde komen en ik weer kan lachen, want ik lach zo graag en ik was zo trots op m'n voortanden, het waren wel konijnentanden en stonden erg naar voren (vandaar dat ze er uit zijn gevallen natuurlijk door de klap).
Ik weet nog niet wat ik met de rest van m'n gebit laat doen en waar, er zijn nog wat overblijfselen van kiezen, je kent dat wel, het stompjesbos noemt m'n man het altijd, maar die moet niet zeuren, want die loopt zelf ook zonder ondergebit en met 4 tanden beneden omdat hij z'n plaatje niet wil laten maken.
Daarom moet en wil ik ook geen plaatje, als het niet lukt wil ik stifttanden en anders moet het maar geld kosten, het kan me eigenlijk geen reet schelen momenteel.
Volgens de naam van de ta waar ik a.s vrijdag naar toe moet is dat ook een japanner,de naam klinkt japans of chinees in elk geval.
Ik weet niet of het de tandarts zelf was, maar volgens mij wel, maar de naam klinkt juist helemaal niet japans, de tandarts heet den Boer en het is in Schiedam.