vraagje voor de digitale tandarts
Een paar maanden geleden ging ik voor een behandeling (boren en vullen van een kies) naar de tandarts. Omdat er geboord zou worden tot dicht op de zenuw werd er een plaatselijke vedoving geplaatst. Dit ging dus niet goed. Vlak na het inspuiten van de verdovingsvloeistof kreeg ik een rare gewaarwording: geluiden om mij heen kwamen vervormd op mij over (galmend) en heel snel daarna kreeg ik enorme pijn in mijn hart. Mijn hart ging als een bezetene kloppen (tegen de 200 slagen per minuut) en mijn handen beefden. Een hele angstige ervaring dus waar ook de tandarts van schrok. Gelukkig duurde het volgens mij niet langer dan 5 minuten hoewel ik nog lange tijd een enorm gejaagd gevoel hield.
Waarschijnlijk is de verdoving niet in het weefsel gespoten maar per ongeluk in de bloedbaan. Later bleek ook dat de plek die verdoofd had moeten zijn dit helemaal niet was.
Mijn vragen:
1 Is dit 1 van de risico's die je kan verwachten bij het plaatselijk verdoven?
2 Komt het vaak voor?
3 Is zo'n dergelijke situatie gevaarlijk/ levensbedreigend?
4 Had het voorkomen kunnen worden (optrekken van de spuit voor het inspuiten alvorens de vloeistof in te spuiten)?
Annely
ps Ik ben niet angstig voor injecties dus dat is het echt niet geweest (ik ben verpleegkundige).
Een paar maanden geleden ging ik voor een behandeling (boren en vullen van een kies) naar de tandarts. Omdat er geboord zou worden tot dicht op de zenuw werd er een plaatselijke vedoving geplaatst. Dit ging dus niet goed. Vlak na het inspuiten van de verdovingsvloeistof kreeg ik een rare gewaarwording: geluiden om mij heen kwamen vervormd op mij over (galmend) en heel snel daarna kreeg ik enorme pijn in mijn hart. Mijn hart ging als een bezetene kloppen (tegen de 200 slagen per minuut) en mijn handen beefden. Een hele angstige ervaring dus waar ook de tandarts van schrok. Gelukkig duurde het volgens mij niet langer dan 5 minuten hoewel ik nog lange tijd een enorm gejaagd gevoel hield.
Waarschijnlijk is de verdoving niet in het weefsel gespoten maar per ongeluk in de bloedbaan. Later bleek ook dat de plek die verdoofd had moeten zijn dit helemaal niet was.
Mijn vragen:
1 Is dit 1 van de risico's die je kan verwachten bij het plaatselijk verdoven?
2 Komt het vaak voor?
3 Is zo'n dergelijke situatie gevaarlijk/ levensbedreigend?
4 Had het voorkomen kunnen worden (optrekken van de spuit voor het inspuiten alvorens de vloeistof in te spuiten)?
Annely
ps Ik ben niet angstig voor injecties dus dat is het echt niet geweest (ik ben verpleegkundige).
Als er geprikt word moet altijd de spuit weer iets omhoog gehaald worden om te kijken of je misschien een in bloedvaatje zit..
Het komt niet vaak voor, maar staat in de 'studieboeken' als een van de mogelijke bijeffecten bij het geven van anesthesie.
Bij gezonde patienten zal het risico zeer beperkt zijn, indien er aandoeningen als o.a. hartfalen, angina pectoris, versterkte schildklierfunctie of bepaalde medicijnen gebruikt worden, kunnen de gevolgen mogelijk vervelender zijn.
Om toch het risico te beperken, zal de tandarts bij bepaalde verdovingen vaak eerst wat opzuigen (aspireren) om te controleren of de naald niet in een bloedvat zit.
Met vriendelijke groet.
[ Dit Bericht is bewerkt door: de digitale tandarts op 2004-03-11 18:45 ]
Achteraf bezien denk ik dat ik zo extreem reageerde op die plaatselijke verdoving omdat ik een aantal uren voorafgaande aan die verdoving medicijnen heb gebruikt tegen migraine, een Immigran-injectie om precies te zijn. Van Immigran is bekend dat het in sommige gevallen bijwerkingen kan hebben met betrekking tot het hart...
Dus... niet voor herhaling vatbaar!
Ik was wel wat bang maar na de eerste spuit was ik al kalmer.
Maar toen kreeg ik een tweede met Adrenaline,
Die kamer begon te draaien en ik werd kots misselijk.
Ik schoot daarvan een beetje in paniek omdat alles draaide.
Ze heeft dan gauw mijn wijsheidstand getrokken en achteraf een verpleegster geroepen omdat ik lijkbleek zag.(was tandarts in het ziekenhuis)
Na 2u was ik er bovenop en mocht ik naar huis.
Nu heb ik natuurlijk bang voor de volgende keer.