Ik ben nieuw hier en heb toch het "gevoel" dat ik vele al jaren lang ken...
Waarom... omdat ik een "gevoel" met jullie deel...
Ontzettende ANGST voor de tandarts... nu ik dat zo even typ hier vraag ik me alleen even af is het op dit moment de angst of is het juist het schaamte gevoel (t.o de/een tandarts) wat mij al die jaren parten heeft gespeeld...
Maar 1 ding is zeker ik wil (en moet) er wat aan doen, ik wil niet geestelijk de vernieling in gaan omdat ik gewoonweg niet durf daarom is het zo prettig om jullie verhalen hier te lezen want vaak denk je dat je er naar de buitenwereld toe niet mee terecht kunt (maar da's onzin, maar ook dat zal een schaamtegevoel zijn) althans zo ervaar ik het bij mijzelf...
Ik ben 37 jaar en nu al zo'n 20 jaar niet meer geweest en tjaaa een na het ander begint nu dus na te laten (hoe kan het ook anders :wink: opzich kon/kan ik er nog mee leven dat kiezen niet meer kiezen zijn...
Maar ook het spleetje tussen mijn voortanden begint nu wel erg "slecht" te worden en de tand daarnaast (boven) is gedeeltelijk weg :sad:
Ik herken mij in de verhalen angstig, rillingen, nare dromen (maar ook mooie dromen en denken met stralend witte tanden wakker te worden) de volgende morgen dus met een flinke kater... grrrrrrr
De pijn... wegslikken met wat pillen en nu eigenlijk alweer vergeten zijn hoeveel pijn het eigenlijk wel deed, want "gelukkig" het was weer over...
Bang op vakantie gaan omdat het wel eens verpest zou kunnen worden door een ontsteking... bla bla bla... maar daar ga ik (proberen) mee af te rekenen
want nu ga ik er wat aan doen en jullie hebben mij weer wat meer moed gegeven ik zal even in het kort vertellen hoe ik hier kwam...
Op zondag ga ik altijd naar mijn ouders daar lees ik de leesmap, zo ook afgelopen zondag en mijn aandacht werd getrokken door een "artikel" over de angst kliniek in Kerkrade...
Er bleef vanaf dat moment maar in ding in mijn hoofd hangen "vanavond als ik thuis ben op internet kijken" zo gedacht ook zo gedaan... de positive reactie's aldaar op de site gelezen gaven mij al moed toen ging ik verder zoeken en kwam bij dit forum uit...
Ik begon gisteravond/nacht te lezen... lezen... lezen... moest naar bed want ik moest werken vandaag...
Terug van mijn werk... lezen... lezen... lezen... en jaaaaaaaaaaaaa ik ga het doen... ik ga deze week bellen voor een in take gesprek in Kerkrade en jullie zijn daar mede schuld aan hihi :wink:
Heel erg bedankt en heeeel veel liefsssssssss
Waarom... omdat ik een "gevoel" met jullie deel...
Ontzettende ANGST voor de tandarts... nu ik dat zo even typ hier vraag ik me alleen even af is het op dit moment de angst of is het juist het schaamte gevoel (t.o de/een tandarts) wat mij al die jaren parten heeft gespeeld...
Maar 1 ding is zeker ik wil (en moet) er wat aan doen, ik wil niet geestelijk de vernieling in gaan omdat ik gewoonweg niet durf daarom is het zo prettig om jullie verhalen hier te lezen want vaak denk je dat je er naar de buitenwereld toe niet mee terecht kunt (maar da's onzin, maar ook dat zal een schaamtegevoel zijn) althans zo ervaar ik het bij mijzelf...
Ik ben 37 jaar en nu al zo'n 20 jaar niet meer geweest en tjaaa een na het ander begint nu dus na te laten (hoe kan het ook anders :wink: opzich kon/kan ik er nog mee leven dat kiezen niet meer kiezen zijn...
Maar ook het spleetje tussen mijn voortanden begint nu wel erg "slecht" te worden en de tand daarnaast (boven) is gedeeltelijk weg :sad:
Ik herken mij in de verhalen angstig, rillingen, nare dromen (maar ook mooie dromen en denken met stralend witte tanden wakker te worden) de volgende morgen dus met een flinke kater... grrrrrrr
De pijn... wegslikken met wat pillen en nu eigenlijk alweer vergeten zijn hoeveel pijn het eigenlijk wel deed, want "gelukkig" het was weer over...
Bang op vakantie gaan omdat het wel eens verpest zou kunnen worden door een ontsteking... bla bla bla... maar daar ga ik (proberen) mee af te rekenen
want nu ga ik er wat aan doen en jullie hebben mij weer wat meer moed gegeven ik zal even in het kort vertellen hoe ik hier kwam...
Op zondag ga ik altijd naar mijn ouders daar lees ik de leesmap, zo ook afgelopen zondag en mijn aandacht werd getrokken door een "artikel" over de angst kliniek in Kerkrade...
Er bleef vanaf dat moment maar in ding in mijn hoofd hangen "vanavond als ik thuis ben op internet kijken" zo gedacht ook zo gedaan... de positive reactie's aldaar op de site gelezen gaven mij al moed toen ging ik verder zoeken en kwam bij dit forum uit...
Ik begon gisteravond/nacht te lezen... lezen... lezen... moest naar bed want ik moest werken vandaag...
Terug van mijn werk... lezen... lezen... lezen... en jaaaaaaaaaaaaa ik ga het doen... ik ga deze week bellen voor een in take gesprek in Kerkrade en jullie zijn daar mede schuld aan hihi :wink:
Heel erg bedankt en heeeel veel liefsssssssss
Een tijdje terug kwam ik niet eens meer op dit forum, omdat ik iedere keer RAZEND werd na wéér een succes-verhaal. Maar ik ben weer uit m'n dipje :smile:
Iemand anders laten bellen is een idee natuurlijk.......... brrrr...... nee, sorry, toch nog maar even niet. Ik heb niet echt ergens last van en kan normaal lachen. Ja ja ja ja ik wéét het..........gewoon dóen !
Op dit moment beheerst het m'n leven niet. Ik ben blij, ik ben gelukkig :smile: en die rot-tanden zijn even naar de achtergrond verschoven. Tot er weer ergens een stukje afbrokkelt natuurlijk en ik weer keihard een dip instort.
Ach, ik kan hier nou wel met smoezen aankomen, maar het feit blijft dat ik gewoon aan het ontkennen ben, ik steek m'n kop in het zand. Ik weet het allemaal en jullie ook, want je zijn daar óók geweest.
Maar ik hoop ECHT dat ik hier, wanneer dan ook, een keer MIJN succesverhaal kan neerpennen !!!!
En voor nu : dankje wel voor het aanbod om te bellen/mee te gaan !!! :smile:
Liefs,
Pisces
Maar je kunt ook schrijven naar de tandarts voor een afspraak!
Of emailen maar dan zullen ze je terug willen bellen of je een uitnodiging sturen of het andes bevestigen want die mail kan ook van iemand anders komen.
En inderdaad, ik denk ook wel dat er iemand via het forum te vinden is die met je mee wil...
Doeg,
Durf gerust om hulp te vragen he meisss, maar je moet er wel zelf aan toe zijn,
Ik herken veel in jou woorden maar toch denk ik dat het ook een kwestie van "wegstoppen" is althans bij mij was dat zo... naar de buitenwereld toe leek ik er ook niet onder gebukt te gaan, was ook vrolijk naar buiten toe, maar diep van binnen deed het zo pijn, was ik intens verdrietig alleen door deze enorme angst (ik weet nu is makkelijk praten omdat ik de stap om te gaan gezet heb) Meid ik had ook op dit moment nergens last van, ik zei het maandag in Kerkrade nog "had ik maar meer pijn gehad" dan was ik wellicht wel eerder gegaan/gemoeten... maar dat is achteraf...
Ik wil je niet onder druk zetten hoor kanjer, maar je weet het moet er toch echt een keer van komen, dus probeer de moed te vinden om te bellen of te laten bellen, ik zou ook jou, misschien wel juist jou (omdat je voor iedereen altijd zo blij bent) zo graag je verhaal hier willen zien schrijven...
Mega dikke knufffffffffffff en sterkte...
Missy
Sorry dat ik zo laat reageer maar ik ben er weer
Aller eerst heel veel sterkte met je vader ik weet wat je door maakt mijn moeder heeft namelijk ook kanker en 20 feb. is mijn beste vriend overleden (had ook kanker maar is aan een hartkstilstand overleden 54 jaar) daarom ben ik ook zo laat met reageren want hij had bij ons in huis een werkplaatsje waar hij allerlei dingen deed smeden van ijzer en dat moest nu dus opgeruimt worden
maar alles krijgt een plaatsje en nu kan het verwerken beginnen
Even iets anders nu ik ben naar mijn huisarts geweest voor een verwijs brief voor de tandarts dus het begin is gemaakt
De rest komt ook nog wel daar ben ik zeker van zeker als je zoveel steun krijgt
Heel erg bedankt voor je medeleven
Groetjes Gerry
Nu je kracht en moed verzamelen om te bellen en echt waar het lucht zo op en valt achteraf zo erg mee he...
Ik hoor wel van je en je mag altijd een prive berichtje schrijven of mailen als je behoefte hebt...
Dankjewel voor je lieve woorden ivm mijn vader, ja het is ff niet nix maar goed het moet ook een plekje krijgen weer, alleen is er op dit moment nog veel onzeker en dat duurt dus even, het maakt je ook zo machteloos en tegelijk ook bang...
Ik heb (helaas) de ervaring met veel dierbare verliezen, maar als het dan je vader 9of een van je ouders) betreft dan is het toch weer anders...
jij ook heeeel veel sterkte hoor
Maar goed daar komen we niet voor op het forum...
We gaan nu eerst zorgen dat jij Kerkrade belt :wink:
Liefsssssssssssssssss Missy
[ Dit Bericht is bewerkt door: Missy66 op 2004-03-18 13:11 ]
Hoe heet die praktijk in Kerkrade?
Onder narcose lijkt mij super. Waarmee verdoven ze je dan? En heb je er daarna geen last meer van?
Zou echt iets zijn voor mijn tandarts. Die moest deze week wederom een huil- en krijspartij verduren. En dan vind ik het zo top dat hij me toch als patient wil houden!!
(heb een tijdje valium genomen voor ik naar de tandarts ging, maar helpen ho maar!)
Veel liefs hoor,
:lol: goed zo
Lieve smoeltje...
Ik moet nu wel, ik wil nu doorzetten en van deze ellende af...
Ik wil weer kunnen lachen zonder mij te schamen...
en ben maar blij dat je zo'n TA hebt, is een teken dat hij weet met angstige patiente om te gaan...
super toch...
Liefssss Missy
Dankjewel kanjer... :wink:
Ook voor jou veel liefsssssss he...
en een mooi weekend
Missy
Smoeltje, Rob in NY, Gerry : jullie zijn knap knap knap !!! (en natuurlijk alle anderen die gaan ook :smile: ).
DJ, Missy......... Nee, ik ben er nog nÃet aan toe. Ik snap dat jij, Missy, zei : "had ik maar meer pijn gehad", maar ik hoop toch echt nÃet dat ik pijn krijg ! Móeten gaan.... nee, ik hoop dat dat niet gebeurt. Ik wil er écht aan toe zijn en als je móet, ben je dat niet.
Het lukt echt wel een keer, hoor :smile:. Is het niet in dit leven, dan in het volgende, HAHAHAHA !!!
En zolang het me (nog) niet lukt : dan ben ik in ieder geval blij voor iedereen die wél die stap kan zetten én ben ik blij met de lieve woorden van iedereen hier !!!!!!!!!!!!!!!!!!
Pisces
Hoe staat het met jou zenuwen voor je oproep?
je vroeg me hoe laat ik moest, ik had een afspraak om 14.10 en het was wat uitgelopen, moest dus nog een half uur wachten wat resulteerde in lach en huibuien van de zenuwen. Maar ook ik mocht uiteindelijk met die leuke meid mee voor de foto. Het viel me allmaal reuze mee, het bleef dan ook maar bij kijken, ook de uitslag van mijn bekkie viel mee, had verwacht dat er wel iets uit moest maar alles valt te redden. Er moet wel aardig wat geboord worden, kan ook niet anders!! Het gesprek met Veronique is een beetje langs me heen gegaan, ik vond het wel genoeg en wilde zo snel mogelijk weg, had m'n huiswerk ook gedaan dus weet wat me te wachten staat.
Nu in spanning wachten op dat telefoontje!!Ik was zo trots op mezelf dat ik geweest was en nu begin ik langzaam weer terug te krabbelen.
Hoe leef jij daar nu naar toe??
liefs Thané
Neem je tijd meissssss en als je er echt aan toe bent zijn wij net zo blij voor jou kanjer...
En als je ooit twijfelt of graag wilt maar niet de moed hebt om zelf te bellen beloof je dan dat je het aangeeft hiero...
Dat iemand je kan helpen ermee...
Ook jij staat niet alleen kanjer...
Heel veel liefssssssssssss en sterkte dikke knufffff
Missy
Vervelend dat jou afspraak wat uitliep ik had geen tijd om me zenuwachtig te maken want ja misschien heb je gelezen ik kwam te laat... misschien ben ik schuld dat jij langer moest w88 sorry :wink:
Jij komt er "beter" vanaf dan ikke, maar ik ging al van het ergste uit ... "alles deruit" maar ze kunnen wel nog wat redden...
hoe lang was jij niet geweest...?
Ja ik heb ook wel de kriebels maar hoop toch dat ze spoedig bellen, ondanks dat ik me angstig voel wil ik er nu wel vanaf, wil ik doorzetten...
Na thuiskomst maandag heb ik het mijn vriend verteld en toen viel er al heel veel spanning van me af...
Maar ik denk voor mijzelf (zoals ik het nu voel) dat dat ook met een reden is het is ook een beetje een dubbel gevoel...
Ik maakte de afspraak voor intake gesprek pcies 1 week voor we het slechte nieuws van mijn vader kregen...
en ik merk/denk dat ik nu op een of andere manier de kracht heb om door te zetten... ik wil dat ie me met een gaaf gebit ziet hij heeft zovaak in begin erop aangedrongen "meid nu ga naar de tandarts bla bla bla"
Ik was nu evengoed gegaan maar denk dat ik er anders naar toe zou leven dan dat ik nu doe... maar dat weet je natuurlijk nooit...
Jij ook heel veel sterkte enne ik lees het wel
Missy
Mijn hoofd staat op knappen zoveel vragen, zo veel angst, zoveel... ja wat zoveel...
Net toch maar met lood in mijn schoenen naar Kerkrade gebeld... geloof dat ik dat beter niet had kunnen doen *zucht*
Eind mei begin juni zou ik pas terecht kunnen werd me verteld... ik klap dicht en denk dit ga ik niet redden heb haar eens herhaald eind mei begin juni "pas" ze zegt "ja" ik had net niet de moed meer om te zeggen dan laat alles maar vervallen... en heb neergelegd... *tjeeeeeeeeee wat is dit balen*
Ik weet het, het wachten duurt ongelooflijk lang en het is gewoon een rotperiode. Maar het zou zo zonde zijn om het er nu bij te laten zitten... Je bent eigenlijk al over die eerste drempel heen...
Nu even diep ademhalen en proberen los te laten, wat afleiding proberen te zoeken (hoe moeilijk dat ook is!!!). Het beheerst je leven, maar je moet er nu even tegen vechten!!!
NIET OPGEVEN!!!
Liefs,
minique
[ Dit Bericht is bewerkt door: minique op 2004-04-02 11:43 ]
ik vecht al ruim 21 jaar tegen die rot-tandarts 21 jaar verpest het mijn leven al, 21 jaar die ik vol angst heb weg gestopt, met niemand heb kunnen en durven praten... ondanks vele tegenslagen in mijn leven altijd positief en sterk geweest voor andere en nu heb ik geen energie meer voor mij zelf...
zit te balen, ben boos, voel me machteloos en zit te janken als een klein kind, wat een ellende "TANDARTS" vrees dat ik er nooit aan wen...
Maar goed ga mijn traantjes drogen en dan probern "vrolijk" te doen op mijn werk...
Liefssssssssssssssssss Missy
Bij mij zit er ook wel 2 maanden tussen de controle en de daadwerkelijke behandeling. Vroeger dacht ik dan ook weleens: "oh, hoe moet ik me hier in 's hemelsnaam doorheen slaan?" En toch lukte het. Je innerlijke kracht is vaak groter dan je zelf denkt!!!
Heel veel sterkte!!!
Ik denk aan je!
Liefs,
minique
[ Dit Bericht is bewerkt door: minique op 2004-04-02 14:02 ]
heel veel liefs Thané
Heel erg bedankt voor je berichtje ik probeer ook moed te houden en het positief te zien, ben immers van nature een postief mens, maar probeer het idd meer voor andere te zijn en daardoor mijn eigen "ellende en verdriet" weg te cijferen, dat gaat al jaren zo en ik d8 aan de ene kant dat ik dat "stukje" overwonnen had maar blijkt van niet :wink:
Maar voel me gewoon zo machteloos en dat w88 maakt me gek... ik heb vannacht een mailtje naar Kerkrade gestuurd om navraag te doen of de w8tijd echt wel zo lang is *zucht* dus nu maar ff afwachten als het idd zo is zal ik me er toch bij neer moeten leggen...
Ook voor jou heeeeeeel veel sterkte tijdens het wachten op "dat" verlossende telefoontje saampies met dit forum komen we er wel...
Liefsssssssssssssssssssss en knufffffffffie Missy
[ Dit Bericht is bewerkt door: Missy66 op 2004-04-07 12:48 ]
Hoe is het nu met je?? Niet op gaan geven hé!! Laat even wat van je horen
liefs knuf Thané
ik ben op 3 maart naar het intake-gesprek geweest, zo'n twee weken eerder dan jullie dus. Vorige week dinsdag werd ik gebeld door Kerkrade, maar mijn dochter nam de telefoon aan omdat ik even om boodschappen was. Ik moest de volgende dag terugbellen...
spannend! Ze vroegen of ik nog een afspraak wilde maken voor de narcose-behandeling. Liefst zo snel mogelijk natuurlijk!
Mijn datum staat nu dus vast: 17 april ben ik aan de beurt (inderdaad op zaterdag!). Ten tijde van het intake-gesprek zei Tandarts Reinders al dat hij vanwege de te verwachten drukte er waarschijnlijk een paar zaterdagen tegenaan zou gaan.
Dus wie weet zijn jullie zo ook aan de beurt. Ik zal voor jullie duimen, denken jullie dan zaterdagochtend vanaf 09.00 uur ook aan mij?
Liesbeth
Hoi Hoi kanjer...
op zich niet zo lekker, maar dat heeft ook andere redenen, maar maak je geen zorgen ik ga nu niet meer opgeven, al duurd het wel lang... maar ja daar is eenmaal nix aan te doen...
Ik lees dat het ook jou soms opbreekt dat wachten... pfff ik heb met je te doen, leuk is anders maar ja we moeten ff sterk zijn he meissssss *zucht*
Ik had van kerkrade wel nog een mailtje terug gehad, en daar stond in dat ik moest bellen maar ja daar schiet ik dan verder ook nix mee op... dus "gewoon" maar 9on)geduldig (af)wachten... :smile:
Ook voor jou heeeeeeeeeeeeeel veel liefsssssssssssssssss en heel veel sterkte...
Missy
Kunnen we niet ruilen... hihi... *zucht* neee meis dat zou niet eerlijk zijn jij hebt ook zo lang moeten w88 maar het is wat... dat machteloos wachten als je eenmaal deze verschrikkelijke stapt hebt gezet...
Ik ben heel erg blij voor jou dat zaterdag jou grote dag is... ik wil bijna zeggen ben jaloers... moet je veel laten doen meissssss of valt het mee, en was je allang niet naar een TA geweest...? solly als ik brutaal ben maar soms "spookt" gewoon vanalles door me hoofd en denk ik toch nog wel eens zal ik toch maar alles eruit laten halen ben ik mooi overal vanaf... en hoef ik maar 1 keer te gaan...
Natuurlijk wens ik je heel veel sterkte en suc6 voor zaterdag meissss ik zal op me cluppie een digitaal kaarsje voor je laten branden... laat je nog even weten hoe het je gegaan is...?
Heel veel liefssssssssssssssssssssssssss en sterkte Missy
op dit moment zit ik te wachten op een telefoontje uit Kerkrade, ze belden nl. vanochtend toen ik bij de kapper zat (ik wil er a.s. zaterdag natuurlijk wel een beetje leuk bijliggen). Ze zouden nog terugbellen. Waarschijnlijk (hoop ik!) was het als geheugensteuntje voor zaterdag. Als het maar niet uitgesteld wordt!
Mijn eerste telefoontje naar Kerkrade was begin januari. Toen liep ik al enkele weken met een losse voortand (nog steeds trouwens) en had een artikel gelezen in de 'Vriendin', die had ik trouwens speciaal gekocht omdat op de voorkant een stukje stond over de 'angsttandarts'. Na het artikel te hebben gelezen heb ik 's avonds op internet gekeken. Na twee dagen te hebben rondgelopen met zenuwen in mijn lijf heb ik toch de telefoon gepakt en gebeld. Mijn afspraak stond vast voor 11 februari, maar helaas op die dag was de begrafenis van mijn schoonvader die op 6 febr. overleed. Tweede afspraak op 3 maart, weer 3 weken wachten dus. Nu ben ik dus aan de beurt! Ik ben nu 37 jaar en de laatste keer dat ik voor mezelf bij de tandarts was was volgens mij in de brugklas. Toen ik 18 was heb ik een motorongeluk gehad waarbij ik allebei mijn kaken brak en bijna 7 weken met beugels in mijn mond moest lopen. Ik ben er nu dus ook niet echt bang van dat ik misschien een paar weken niet fatsoenlijk kan eten, ik zie wel hoe het gaat. Natuurlijk ben ik best wel bang voor a.s. zaterdag, maar hoe sneller dit achter de rug is, hoe beter. Bij mij gaat boven alles er uit, niet meer te redden. Tandarts Reinders vroeg eerst wat ik er zelf van dacht, waarschijnlijk boven een gebit, zei ik en hij was het met me eens. Onder wordt er het een en ander opgeknapt en schoongemaakt. Als alles volgens schema verloopt ben ik om 10.30 uur klaar!
Groetjes, Liesbeth
Ik heb ongeveer hetzelfde als jou (misschien heb je het al gelezen) maar ik las het dus ook in een blad (bij mijn ouders in de leesmap) achteraf bleek het idd de vriendin :wink:
dat was op zondag 8 februari en ook s avonds bij thuiskomst meteen op hun site gekeken daar zag ik een link naar dit forum toe... ikke 2 dagen hier gelezen en gelezen en toen op 10 februari mijn eerste berichtje geplaatst even wat moed verzameld enne toen op 12 febr. gebeld iets wat zenuwachtig maar daarna heel opgelucht...
Op 15 maart kon ik dus voor mijn intake gaan
Ik had en heb niemand wat verteld (alleen na thuiskomst mijn vriend dus dat ik de stap genomen heb) Ik was 21 jaar niet meer geweest vanaf mijn 16de dus (ben nu ook 37) en ja nu wil ik zo graag dat het achter de rug is...
Ik ging er ook vanuit dat ik een gebit zo nemen en dat het dat ook zou worden, maar in Kerkrade gaven ze het advies om (voor)boven knappen ze op dit zou goed gaan en weer mooi worden... enne (voor)onder is alleen maar schoonmaken, mijn kiezen hebben veel geleden en zullen er dus zowat allemaal uitgaan (12stuks)nog even hebben we gesproken over toch maar alles eruit maar uiteindelijk ga ik het op laten knappen en neem voor de ontbrekende kiezen een frame maar moet dit nog verder bespreken daaro...
Voor jou heel veel sterkte meissssssss enne laat je wat weten hoe het verlopen is... ik moest even glimlachen toen je schreef "ik wil er zaterdag leuk bijliggen" haha ben benieuwt hoe "slaapdronken" je uit de narcose komt hihi...
kanjer toi toi toi enne liefsssssssssssssssssssss
Missy
Ik ben blij dat je weer ff wat van je laat horen en dat je gewoon door gaat zetten!!Je bent een toppertje!
Ik ben zoooo stom geweest!!!!
Vanochtend ging de telefoon, het was kerkrade, Ze vertelde mij dat er iemand heeft afgezegd voor de behandeling morgen en dat ik er wel even tussendoor kon. Dit overviel mij zo vreselijk dat ik uit paniek een smoes verzon om niet te hoeven.
Zo stom, nu heb ik er spijt van en het plekje is al aan een andere angsthaas vergeven. Dat wordt weer wachten.
Het stomme is dat ik sinds vanmiddag echt enorme kiespijn heb gekregen.
lieve Liesbeth,
Ik ga echt vreselijk aan je
denken zaterdag, het telefoontje zal wel ter bevestiging geweest zijn, maak je er maar niet te druk om. Ik hoop dat je de aankomende nachten een beetje kan slapen. Laat het ons maar weten als je de spanning ff niet meer aan kunt. Het is zo fijn dat iedereen hier je gewoon begrijpt, dat is in de familie en kennissenkring nog wel eens anders.
heel veel liefs en knuffels voor jullie beide
Thané
Ik ben namelijk zo bang dat ze tegen mij zeggen: neem maar een kunstgebit, terwijl ik nu lees dat ze dat daar juist niet gauw zeggen.
Ik heb weer moed.
Ik kan niet anders zeggen dan dom-dom-dom meissssss anders was je er na morgen al zo goed als vanaf geweest... ikke baal behoorlijk dat ze mij niet gebeld hebben ben ook nog eens vrij ook morgen :wink:...
Lieverd ik kan me wel indenken dat ik ook geschrokken zou zijn en misschien hetzelfde geantwoord zou hebben,maar beloof je dat je de volgende keer als ze bellen gewoon "ja" zegt ook al schrik je... kom op meisssssssie je kunt het!!!
En sterkte met je tand/kies pijn, ik heb ook links onder wat last gekregen dat begon goede vrijdag er is weer een stukje kies afgebroken en dat "zeurt" een beetje en me tong is ruuw omdat het scherp is, maar het is te dragen zonder pijnstillers...
Liefsssssssssssssss en dikke knuffffffffffff thnxxxie voor je lieve woorden...
Missy
Tjee wat leef ik met jullie mee,
Liesbeth,ik zal echt aan je denken ,zaterdag om 9 uur,Ik hoop echt voor je dat je wel een beetje slaapt tot die tyd,soms zou je denken ,dat het beter is ,dat je niet weet ,wanneer je moet hé,dat je op een ochtend wakker word,en dan gelijk door iemand naar de ta. gebracht wordt,maar ja...
helaas is dat nu niet zo,wel suc6!
En Thané,wat verschrikkelijk balen voor je joh,ik kan het me wel voorstellen hoor,dat het je overvalt,en dan van schrik nee zegt !
Volgende keer volmondig JA ! zeggen hoor.
En Missy,ik kan me jouw spanning ook zo voorstellen,haast voelen.....
Ook heel veel succes met en tydens het wachten! En hoop dat pijn niet erger wordt!
Allemaal digitale knuffel ,
Van Puk
Goed zo Annelies, ben trots op je meissssss weet je soms is lezen, lezen,lezen heel belangrijk (wrom denk je dat ik eerst 2dagen heb gelezen voor ik pas een berichtje plaatste) Daarom zei ik ook dat er meer mogelijk is dan meteen een kunstgebit... en ik weet uit ervaring dat Kerkrade het niet 1 2 3 zegt wel werd mij te kennen gegeven dat die oplossing goedkoper zou zijn als het laten "opknappen" waar ik nu voor gekozen hebt...
Dus meissssss please probeer wat te regelen en desnoods ga je alleen met de trein, het is te doen en betreft allleen maar een intake... ik had ook de grootste zenuwen en ben ook alleen erheen gereden en werd daar erg goed opgevangen ook nog eens omdat ik moest bellen omdat ik te laat zou komen doordat ik (wellicht door zenuwen) het niet gevonden kreeg...
Heel veel sterkte en alle liefsssss enne kom op he...
Missy
Ook jij heel erg bedankt voor je lieve woorden... ik zag het net al in een nieuwe "topic" en na het hier regaeren zie ik ook een berichtje hiero :wink:
Dus schrijf ik ook hiero maar terugjes...
Ik ga me vanavond even verdiepen in jou berichtjes, kan me even niet herinneren dat ik op de hoogte ben van jou angst al delen we dezelfde angst... maar ik bedoel jou verhaal...
Ik wil je voor nu alvast heel veel sterkte en alle liefs wensen, ik kwam ffies binnen om een hapje te eten en ga nu weer ffies lekker in de tuin bezig, had plantjes gehaald en die vragen om aandacht hihi...
Tot l8ersssssssssssss misschien en heel erg bedankt voor je lieve woorden...
Missy
Heb je lekker getuinierd?
Mijn verhaal is op dit moment helemaal niet zo dramatisch hoor,gelukkig ben ik ,althans mijn gebit,gerenoveerd,vorige week ,heb ik een kies laten trekken,en sinds gisteren,is de napijn ook over gelukkig! dus wat dat betreft mag ik nu een jaartje wegblijven,ga ik vanuit gewoon1
Mijn angst stamt van vroeger,zoals bij vele begon dat door de schoolta.een BEUL,ga ik verder niet op in,
na mijn basisschool tyd,ging iedereen naar de ta.,ik niet,mijn moeder was nl.panisch,er werd bij ons niet over gesproken.
Ik verzon ook elk half jaar,dat ik ging!
Mijn moeder,haar gebit ,werd steeds slechter,met het gevolg dat ze echt alleen maar donkergrijze brokjes in haar mond had,
haar gezicht was helemaal ingevallen,
En een later gevolg was,dat ze waarschijnlijk(ze wilde er nl.niet over praten)enorme pijn heeft gehad!
uiteindelijk is ze gaan drinken,achteraf ,denk ik door de pijn!
Op een gegeven moment ,kon ze ook haast niet meer eten,en ging weer meer drinken,dat heeft zeker een jaar geduurd,
Tot op een gegeven moment ze helemaal geen voedsel meer binnen kon houden,
en is ze plotseling overleden,het bleek aan
maag -darm kanker,volgens mijn huisarts,is de kanker niet te wijten aan haar gebit,maar het begin van haar darm problemen wel!
Ik was in de tussentyd ,basisschool ,en haar overlijden, 12 jaar, niet naar de ta. geweest,gek genoeg wel naar de beugelta.?
De ta. moest wel iets vreselijks zijn,hield ik mezelf voor....terwijl ik toch ook ,achter in mijn hoofd had,dat ik t als kind zo erg vond ,dat mijn ma haar gebit zo verwaarloosde,ik schaamde me toen zelfs.
Vreemd genoeg ,prescies 2 jaar naar haar overlijden,kreeg ik kiespijn,hele erge,ben na 3 ! weken pijn ,noodgedwongen ,bij de ta.van mijn toen vriend terechtgekomen,en hij heeft me geholpen!Na een aantal keren teruggekomen te zijn ,1 extractie ,2 wkb ,totale reiniging ,6 gaatjes ,was t klaar!
Mijn gebit is nog heel zwak,mijn angst is erna niet veel minder geworden,zelfs nog meer!
Maar mijn kinderen,ik heb er 2 ,maken me sterk,zij mogen nooit ,nooit !,hetzelfde doormaken als ik!
Dit was mijn verhaal,gelukkig heb ik wel een lieve ta.,ik krijg zelfs diazepam,voor elke behandeling!
Liefs Puk
Wel goed van je dat je dit verhaal op hebt geschreven nu want ik denk dat veel mensen er iets aan hebben, het zet mij in ieder geval aan het denken.
En ja... ik weet dat het stom is maar ik wil me toch iets langer kunnen voorbereiden, het kwam ook totaal onverwachts. heb nu wel spijt.
kusje thané
Ja ,toen ik mijn verhaal terug las,schrok ik ook een beetje,het is idd.behoorlijk confronterend.
Inmiddels is het alweer 12 jaar geleden,en ik heb het ergste verwerken achter de rug,maar voor jullie is het compleet nieuw!
Maar had de behoefte het met jullie te delen.
Zoals ik al schreef,ga ik naar de ta.voor mijn kids,mijn oudste is bijna 8 ,zij is gelukkig(nog)niet bang,wij gaan ook nooit samen hoor,zij gaat in Sep,ik in Mrt!
Maar mijn jongste is bijna 4,en hij voelt mijn angst,
De afgelopen weken heb ik veel pijn gehad,en dan komt hij bij me zitten,over mijn wang wrijfen,en dan zegt hij ,mama ,tandjes pijn hé? zooo lief,
Terwijl ik ff daarvoor ,tegen hem mopperde ,omdat ik ,vanwege de pijn!,minder van hem kan hebben,dat motiveert wel om de telefoon te pakken voor een afspraak!
Thané,knap van jou kind ,dat hij dat gaatje laat behandelen zeg,zonder probleem!
en voel jij dan ook angst voor hem...?
Vraag ik me af?
Liefs Ilonka
Ja ,toen ik mijn verhaal terug las,schrok ik ook een beetje,het is idd.behoorlijk confronterend.
Inmiddels is het alweer 12 jaar geleden,en ik heb het ergste verwerken achter de rug,maar voor jullie is het compleet nieuw!
Maar had de behoefte het met jullie te delen.
Zoals ik al schreef,ga ik naar de ta.voor mijn kids,mijn oudste is bijna 8 ,zij is gelukkig(nog)niet bang,wij gaan ook nooit samen hoor,zij gaat in Sep,ik in Mrt!
Maar mijn jongste is bijna 4,en hij voelt mijn angst,
De afgelopen weken heb ik veel pijn gehad,en dan komt hij bij me zitten,over mijn wang wrijfen,en dan zegt hij ,mama ,tandjes pijn hé? zooo lief,
Terwijl ik ff daarvoor ,tegen hem mopperde ,omdat ik ,vanwege de pijn!,minder van hem kan hebben,dat motiveert wel om de telefoon te pakken voor een afspraak!
Thané,knap van jou kind ,dat hij dat gaatje laat behandelen zeg,zonder probleem!
en voel jij dan ook angst voor hem...?
Vraag ik me af?
Liefs Puk
van de gemiste kans. Maar als ze jou gebeld hebben, betekent dit waarschijnlijk dat je best wel hoog op de 'wachtlijst'staat. Het zal nu vast wel niet lang meer duren.
Mij hebben ze vanochtend rond 10.00 uur gebeld, toen was ik niet thuis, maar toen ze om 14.30 uur terugbelden, bleek het inderdaad een soort van herinnering te zijn voor a.s. zaterdag. Of ik dát zou vergeten, nou echt niet! Maar inderdaad blijken er toch mensen te zijn die afhaken als ze aan de beurt zijn, ik kan me er wel iets bij voorstellen maar je kunt maar beter zo snel mogelijk door de zure appel heenbijten! (hoewel me dat al een tijdje niet meer lukt, appels eten, haha)
Ik ben vroeger ook niet gestimuleerd om naar de tandarts te gaan, aangezien mijn moeder die ons alleen opgevoed heeft ook al op jonge leeftijd een kunstgebit had en ook bang was voor de tandarts. Wij moesten dus ook naar die fijne schooltandarts: een week vantevoren buikpijn als de grote tandartsbus bij een andere school bij ons in de buurt stond, want: na die school waren wij aan de beurt! En altijd moest ik terugkomen terwijl ik altijd braaf poetste. Eén van mijn broers ging pas poetsen als de bus in zicht was en had nooit een gaatje. Heel gemeen dus! Mijn kinderen zijn met mijn ex-vriend naar de tandarts gegaan toen ze ik geloof 5 en 3 waren, ik durfde niet mee, maar toen de relatie over was moest ik wel. Ze zijn nu 13 en 11 en ik ga braaf iedere 6 weken met ze naar de tandarts (het zijn nl. beugelbekkies, ik heb best wel bewondering voor ze!), dus ik heb de laatste jaren iets van mijn angst overwonnen. Vroeger werd ik al ziek van het woord tandarts alleen, nu ga ik alleen met de kinderen naar binnen. Gelukkig zijn mijn kinderen niet bang geworden, maar ze hebben aan mij nooit gemerkt dat ik bang was, ze weten tot op de dag van vandaag niet dat ik nooit zelf naar de tandarts ga. Niemand heeft me al die jaren zien lachen en als ik praat zie je mijn tanden niet, ik moet opnieuw leren lachen denk ik.
Toen ik op mijn 18e mijn kaken had gebroken en na zo'n 7 weken alles hersteld was, zei de kaakchirug: en nou naar de tandarts en alles eruit! Wat denk je daarvan? Nooit meer geweest natuurlijk!
Groetjes, Liesbeth
[ Dit Bericht is bewerkt door: Liesbeth67 op 2004-04-14 22:17 ]
Joh ,hier ben ik weer stil van.....
Allereerst wil ik je vragen,kan je op deze manier nog genieten van t leven?
Jouw verhaal lezende,lijkt me dat dit jou toch ,behoorlijk bezig houd?
Ik weet uit ervaring ,dat angst alles overheersend is,maar het moet toch echt niet
levensbepalend gaan worden!
Probeer snel weer te gaan lachen hoor meis!
Liefs Puk
Zo heftig vind ik mijn verhaal niet hoor,
iedereen heeft wel het een en ander meegemaakt. Jij ook heb ik net gelezen.
Ik ben, op mijn gebit na dan, heel gelukkig, heb een leuke baan sinds vier jaar, ben sinds bijna 2 jaar opnieuw getrouwd met een man die alles voor me over heeft en me steunt en zaterdag bij me is in Kerkrade. Met mij hoeft dus niemand medelijden te hebben, het is niet zo dat mijn gebit heel mijn leven regeert, maar het is wel zo dat ik inderdaad mijn tanden aan niemand laat zien, dit is gewoon een tweede natuur geworden, ik zou niet meer weten hoe ik moest lachen met mijn tanden bloot. Misschien komt dit ook wel door de kaakoperatie,dat ik mijn mond niet zover open krijg, maar misschien is het een soort automatisme geworden. Ik lach heus wel, maar dan zonder dat iemand het ziet.
Groetjes, Liesbeth
Dat is minder, dat je niet lacht met je tanden bloot. Maar goed heeel veel sterkte voor zaterdag. Wat gaan ze dan allemaal doen, als ik mag vragen. Welke beugels hebben je kinderen dan nu ?????
Ik hoor het wel hoe gegaan is in kerkrade, zaterdag.
Groetjes Senna.
Enne Lieve Puk... idd wat een verhaal meissssss maar zoals al aangegeven heel erg goed dat je het opgeschreven en dat je het wilt delen hier, ik weet zeker dat vele aan jou geschreven woorden wat hebben...
Van mij in ieder geval heel erg veel sterkte enne een mega dikke knufffffffffffffffffffffffffffffff...
Het tuinieren was ffies lekker, nu nog wel hihi het was het "aankleden" van de tuin en als alles nieuw en fris erbij staat heb ik der wel zin in maar verders vergaat die zin ook weer vlug.. :wink:
Maar het heeft me wel wat afleiding gegeven weer... en het is niet zo dat ik 24 uur per dag aan de TA denk al houdt ook dat me bezig, maar mijn vader vecht tegen kanker en daar gaan ook wat verloren denk-uurtjes inzitten...
Mijn angst is ook begonnen door de schoolTA en daarna vond ik het ook geen pretje om naar onze eigen TA te gaan, opzich wat ik me herinner was de man best aardig, maar de manier van (be)handelen was toen vele malen anders dan nu... en als hij met de boor kwam dan werd ik al panisch...
Mijn broertje had datzelfde probleem en ik zie hem nog als manneke van een jaar of 9 de hele tuin van de TA vernielen en plantjes stuk trekken, hij was zo boos dat de TA pijn gedaan had... zo ging hij en ik mede daardoor me steeds meer verzetten en afspraken afzeggen terwijl me ouders het niet wisten...
Mijn broertje is een jaar of 7 geleden wel weer gegaanna een paar keer hevige pijn te hebben gehad en ontstoken kaak enzo... maar mij kreeg niemand zo ver... ik vermeed elk onderwerp dat over TA ging pffffffffff wat een ellende...
Ik weet dat mijn ouders het zonde vinden dat ik me gebit heb laten verwaarlozen maar ze beseffen (denk ik) niet hoe diep die angst zit...
Mijn vader heeft ook na een brommer ongeluk gebroken kaken gehad en daardoor heel vroeg aan een gebit gekomen... mijn moeder heeft al haar tanden nog en gaat trouw op controle...
Liefs en sterkte Missy
ik herken daar wel veel in Liesbeth...
het kost mij ook steeds meer moeite om voluit te lachen... je probeert het toch te verbergen enne te hopen dat niemand het ziet... het gekke is dat het volgens mij wel gebeurt dat ze het zien, maar niemand zegt er wat van... dan denk ik soms zouden ze het niet durven, of zouden ze mijn angst voelen... ik ben er nog niet aan uit...
Enne Liesbeth...
zit je haar goed...?
Ben je toonbaar voor zaterdag haha je hebt groot gelijk meis dat je je lekker hebt laten optutten... je verdient het... ik heb me ook al beloond met dingen haha gewoon omdat ik trots ben op mezelf *lol*
Nee ik lach er nu mee maar het kwam zo uit...
Maar in mijn dromen gebeurde het wel vaak... dromen dat je eindelijk naar de tandarts was geweest en dan mocht ik van mezelf wat leuks kopen... en 's morgens met een kater wakker worden als je in de spiegel keek jak wat een ellende...
Liefsssssssssssssssss enne nogmaals sterkte voor zaterdag, probeer je rustig te blijven meisssssss
Knufffffffffff Missy
MUTSSSS hihi
Dank je wel ,lieverds ,voor jullie reacties!
En Liesbeth,ik had ff gemist,dat jij al een afspraak had gemaakt voor Zaterdag! wist niet dat je al zover was.
Heel veel sterkte dan in elk geval!
Liefs Puk
We benne op de wereld om mekaar te helpen niewaar :wink:
Enne Jah die Liesbeth is zaterdag "al" aan de beurt, ik begin al b-tje zenuwachtig voor haar te worden... (niet zeggen he :wink: )
Maar op een of ander manier krijg je toch een band en ga je mee leven met je "lotgenoten"
Fijne dag voor iedereen en liefsssssss
Missy
heel veel sterkte zaterdag, ik zou aan je denken.
Laat je wel horen hoe het gegaan is.
Groetjes Senna.
ook ik kan het niet vaak genoeg zeggen.... voor zaterdag heel erg veel sterkte alvast...
mega dikke knufffffffffffffffffff ik zal aan je denken...
Liefsssssssssssssss Missy