Hoe durven jullie

Op 2004-03-23 14:44, schreef Moeder met angst:
Ik heb net jullie berichten gelezen. De angst die jullie voelen voor de tandarts heb ik in veel mindere mate, maar die is wel wat aanwezig...Mijn moeder daarentegen voelt waarschijnlijk hetzelfde wat jullie voelen. Ook zij is al jaren niet naar de tandarts geweest en wil er niet over praten. Als ik er tegen over haar over begin reageert ze boos en loopt ze weg. Ik wil haar graag helpen, maar weet niet hoe. Het lijkt me voor haar ook alles behalve prettig om met een slecht gebit rond te lopen. Aan de andere kant bekleed zij wel een representatieve functie en lijkt het net alsof ze haar kunstgebit niet in heeft, wat.. vind ik echt niet kan! Mijn vader heeft ook al vaak genoeg geprobeerd om met haar te praten, maar ook hem lukt het niet om haar te overreden. Inmiddels heeft iedereen het al opgegeven, omdat er al zo vaak ruzie is geweest over dit onderwerp.
Als je net zo veel angst hebt als mijn moeder voor de tandarts, kun je je misschien veel beter inbeelden hoe zij zich voelt..Wat kan ik doen om haar te helpen?

Misschien dat het helpt als je je moeder de berichten op dit forum laat lezen. Ze ziet dan dat ze niet alleen is en dat er velen haar voorafgegaan zijn. Dat angsten heel diep zitten, ik weet er alles van. Als mensen over de ta begonnen, dan moest ik plotseling heel nodig :razz:. Je moet het wel willen en je moet uit die ontkenningsfase van "het valt wel wat mee, ze zien het toch niet", het heeft hierna bij mij nog maanden gekost, maar met bevende handen heb ik mijn bericht hier neergezet. Ja en dan begint het balletje te rollen, je eerst stap. Ik moet alles nog ondergaan, maar een gedeelte van mijn angst heb ik al overwonnen.

Groetjes,
gerrit

Vandaag was de grote dag, de ta zou beginnen met uittrekken van mijn gebit.

Om 8 uur vanmorgen (ik stond onder de douche) ging de telefoon. Flexdent. of ik vanmorgen een afspraak had met de ta. Nou die ging niet door, want de ta had zich ziekgemeld. Nou is de afspraak verzet naar volgende week donderdag.
Nadat ik had opgehangen, heb ik nog hardgrondig lopen schelden en vloeken, woorden die ik hier niet zal herhalen.

Het begint zo langzamerhand op een nachtmerrie te lijken.

Vandaag was de grote dag, waar ik weer een week extra met angst en beven naar toegeleefd heb. Naarmate ik vanmorgen dichterbij de ta-praktijk kwam ging m'n hartslag omhoog. Een vorige patient liep nog uit, zodat ik een kwartier langer kon zitten beven. Eindelijk vertrok de andere patient en mocht ik naar binnen.

Bij mijn vorige bezoek had ik haar gevraagd om het moeilijkste eerst te doen (boven) en de rest daarna. "Dat doe ik nooit", zei ze. Ze keek nog eens in mijn mond en zei dat ze het ging proberen. Met een wattenstaafje dacht ik dat ze het tandvlees schoonmaakte, maar hierop zat een soort verdovingsmiddel. Van de prikken op de buitenkant (boven dus ipv het gemakkelijkste onder) heb ik amper iets gevoeld. Je voelt wel vrijwel onmiddellijk de uitwerking van de prik. Ze waarschuwde ervoor dat de binnenkant wel iets pijnlijk kon zijn, en ja daar voelde je iets van. Onder moest nog gehapt worden, wachtend op de inwerking van de verdoving. Nadat ze de vorm er weer had uigehaald, was de verdoving al ingewerkt. Je mag wel even spoelen. Nou, ik leek wel zo'n klein kind. Je voelt je bovenkaak/lip niet meer. Nou het was een knoeiboel. Terug op de stoel kon het feest beginnen. Ze vroeg nog of het met mijn bloed en hart allemaal wel goed was, alsof ze bang was dat ik een hartaanval ging krijgen? Ja hoor zei ik, maar ze had niet mijn hartslag moeten opmeten.
Het is wel een die van doorpakken weet, voordat ik het wist had ze er al 1 kies uit. Het enige wat je "voelde" was dat ze druk zette op een tand/kies. Binnen 10 minuten was alles er boven al uit. De verstandskies (rechtsboven) brak een stuk af, zei ze. De volgende keer ga ik een foto maken en moet je misschien naar de kaakchirurg. Alle anderen waren goed gegaan. Ik ga ook niet hechten, zei ze, het tandvlees is niet ingescheurd. Ik kreeg gaasjes in mijn mond waarop je moet bijten om je wonden te dichten. Mogen er na 15 minuten uit, zei ze. Ik was stomverbaasd, was dit nou "ik ga het proberen?", maar ja door die verdoving kun je geen zinnige conversatie voeren. Ik kreeg een papiertje waarop staat wat je wel en niet mag doen en 1 voor de volgende afspraak (45 min.chirugie, het wordt al minder).

Bij de balie gaf ik het briefje over, ik mocht wel knikken als het goed was, volgende week donderdag? Ik knikte.Om kwart over tien stond ik alweer buiten

Toen de verdoving begon uit te werken, voel je dat je tandvlees erg gevoelig is en de gaten voelen onwerkelijk aan, maar echt last heb ik er niet van. Vanmorgen geprobeert koffie te drinken en dat ging ook wonderwel goed. Een zacht broodje tussen de middag en cup a soup lukte ook met enige moeite, dus van honger en dorst zal ik niet omkomen.

Volgende week ga ik waarschijnlijk iets minder angstig naar binnen, het ergste heb ik al agter de rug, Maar afwachten wat de foto oplevert, daar maak ik me dan wel weer zorgen over als het zover is.

Prettige paasdagen en uuuh als je iemand tegenkomt met boven tandenloos, niet schrikken : it's me :grin:

groeten,
gerrit

Nou het lijkt op the never ending story.
14 dagen geleden boven alles getrokken. Ta zei al dat van verstandskies nog iets in zat en er de volgende keer foto zou maken. Vorige week (na pasen) bleek dat er van de rechter voortand ook nog iets in zit (bleef gevoelig). Zou donderdags naar ta. Woensdagmiddag belde Flexdent mij op: ta weer ziek. Afspraak verzet naar as vrijdag.
Het probleem was ook dat als ze je boven helemaal verdoven, dat ook (lijkt) je bovenlip dikker wordt. Je kunt geen zinnig woord meer zeggen. Ik had eigenlijk liever gehad dat ze de vorige keer direct foto's had genomen, dan had ze die ene ook gezien. Als de ta het niet kan /aandurft om dit te trekken, zal ze me wel doorverwijzen naar de kaakchirurg voor een spoedbehandeling (en daar zie ik nog meer tegenop dan de ta).

Eten zonder boventanden gaat redelijk goed, als het niet te hard is (aardappelen, gehakt, nassi, bami etc. is goed te eten).

Ik hoop dat ze vrijdag de rest (onder) trekt, maar het zal waarschijnlijk nog wel weer 2x worden ( boven door ta zelf of naar die andere kaakman).
Ik blijf positief, maar ik wou nou wel eens dat ik het achter de rug had.

groet,
gerrit

Jetty,

Ik hoop niet dat ik uit mijn lijden verlost wordt, dan leef ik niet meer :grin:
Maar ik krijg het niet kado, allemaal tegenslagen. Ik wacht donderdag met spanning af (of de telefoon ook gaat), anders gaan we vrijdag vol goede moed weer naar de ta. Maar afwachten wat de foto aangeeft (ik denk/weet al dat er zeker 3 plaatsen zijn waar nog resten zitten). Het zal me ook wel weer een razende koppijn bezorgen (dat heb ik nog alle keren bij röntgenfoto's gehad).

Als je vandaag nu geen bericht van Flexdent krijgt, dan moet je morgen toch je stoute schoenen maar aantrekken en zelf gaan bellen hoor. Een intake-gesprek is helemaal niet eng, terwijl ik ook hier enorm tegenop heb gezien. De ta doet echt niets als je dat niet zelf wilt.

Ik bericht vrijdag wel weer hoe het gegaan is.

Groetjes,
gerrit

Gisteren zat ik gespannen te wachten op de telefoon, maar gelukkig... Ook vanmorgen bleef de telefoon stil, dus vandaag zou ze aan de onderkant beginnen.

Ik was iets minder gespannen dan de vorige keer en om half tien liep in de spreekkamer binnen. Ze liep er al rond met een kop thee. Even laten liep ze haar kamer in en mocht ik naar binnen. Haar assisentie was er niet.
Ze vroeg hoe het ging en met het eten. Nou ging wel aardig zei ik. Vertelde haar dat er volgens mij nog 2 tanden iets in zit en soms wat pijnlijk aanvoelden. Met het bekende haakje peuterde ze bij de ene een botsplintertje uit en liet het me zien. Dat zo'n klein rot stukje zoveel last kan veroorzaken. Ook de tweede bleek hetzelfde te zijn. Toen mocht ik op de foto. Maak je mooie foto's, grapte ik. ze lachte ook al.
De foto was zo gepiept en ze liep ermee weg, te ontwikkelen.
Ik ga onder beginnen, zei ze. Deze 4 en wees ze aan (links). Mijn hoekkiezen waren vroeger al eens getrokken. Ze verdoofde weer met een watje het tandvlees en pakte de spuit. De prikken voel je amper, maar je merkt direct dat het iets dikker en gevoellozer wordt. Hierna liep ze weg om de foto te bekijken. "Er zat niks meer in", zei ze. Pffff, nou een hele opluchting, hierdoor hoefde ik dus waarschijnlijk niet naar de kaakchirurg.
Met de snijtand had ze veel moeite, maar uiteindelijk toch gelukt. De anderen gingen sneller. "Het gaat heel goed", zei ze, toen ze de geplande tanden getrokken had. "Zal ik de rest ook doen?". "Graag", zei ik. Nou werd de rechterkant ook nog verdoofd, en ik hield me hierna maar stil. Al met al heeft ze 10 tanden/kiezen getrokken, meer waren er niet.
"Ik wil wel even dat je ziekenhuis gaat voor een OPG? (gehele foto van gebit), zodat je kunt zien of er geen resten tand/zenuwen meer zitten, want daar kun je vreselijk last van krijgen". Ik knikte, ja dat wist ik al. "Als alles nu goed genezen is, begin ik met je gebit, dit i.t.t. als je alles in 1 keer bij een kaakchirurg laat trekken, dan plaatsen ze direkt een nieuwe gebit". De vorige keer had ze het al gezegd, dat het beter was, dat ze het gebit pas ging maken/passen als de wonden goed genezen waren en de kaak geslonken was. Hierdoor heb je het voordeel dat het gebit direkt goed zit en ook goed blijft zitten, en niet weer opgevuld moet worden, nou ja die tijd overleef ik ook wel weer.

Ze liep mee naar de receptie en vroeg om de verwijsbrief. Het schijnt dat je daar zo heen kunt, zonder afspraak te maken, zoals bij het lab (bloedprikken e.d.). Die brief al ik morgen wel in de bus. Over 4 weken weer terug naar de ta, of als ik nog ergens last van heb, kan ik bellen (Nou de verdoving en bloeden gestopt is, voel ik toch weer ergens iets, dus maandag eerst maar eens bellen, ze helpt je dan wel tussendoor).
Na 40 minuten stond ik weer buiten (het voelde of ik er uren gelegen had).

Van de onderkant heb ik toch meer last van dan boven, vooral waar die snijtanden zaten, zijn iets stijf en opgezet, de rest valt wel mee.

Dus maandag eerst maar de ta bellen en misschien voor m'n OPG. Eten ging vandaag redelijk goed, pinda's is nog wat moeilijk :smile: en andere harde noten, maar er zijn ergere dingen. Voorlopig ben ik er klaar mee, tenzij de foto nog iets opleverd. Van de foto die zij gemaakt had, heb ik boven verwachting geen last van gehad, dus vandaag was mijn positieve dag, daaag,

Oant sjen,
gerrit