Ik krijg het weer spaans benauwd.
Dit bedoel ik wat er dus elke keer gebeurt als ik me voorneem om stappen te ondernemen. Ik weet echt niet hoe ik door die angst heen moet.
Nu ga ik die e-mail sturen naar die kennis om hem ook hierover maar echt in vertrouwen te nemen en ik weet nu ook meer wat ik in die brief ga zetten aan die tandarts. Hartstikke mooi dus. MAAR: vanmorgen werd ik dus weer in paniek wakker, mijn medicatie werkt er niet eens echt goed tegen nu. Ik heb huilbuien, ben kwaad op mezelf. Hier loop ik dus elke keer tegenaan, hierdoor lukt het me steeds niet om een stap verder te zetten. Ik zie al helemaal voor me dat ik te horen krijg: we kunnen niks voor je doen. Ik ga ervan uit nu dat ik onderin een prothese moet, de binnenkant van mijn ondertanden is slecht. De buitenkant is wel gezonder en mijn boventanden heb ik alleen een gaatje bij een voortand. Onderin heb ik echt meerdere gaatjes/gaten. Dus ik ben bang dat daar weinig aan te doen is.
En dan moet ik denken aan wat Missbine schreef dat ze schrok van de foto, dat had ik toen ook toen ik na mijn val bij de kaakchirurg onder behandeling was. Betekent dit voor mij hetzelfde? Dat er niks aan te doen is?
En zo blijf ik maar door malen in mijn hoofd. Hier ben ik dus elke keer zo bang voor dat ik het (weer) helemaal niet zie zitten. En dat bedoel ik echt zo letterlijk als dat ik het zeg.Wat dit laatste betreft: hier helpt die ene kennis me al wel heel goed bij.
Wie heeft advies?
Mijn broer trouwt over 2 weken en ik zie er nu al tegenop op de foto te gaan. Ik kijk er echt wel voor uit dat ik niet met mijn mond open lach. Ik ben er nu al mee bezig. Zo kan dit toch niet blijven doorgaan?
Ingrid
Dit bedoel ik wat er dus elke keer gebeurt als ik me voorneem om stappen te ondernemen. Ik weet echt niet hoe ik door die angst heen moet.
Nu ga ik die e-mail sturen naar die kennis om hem ook hierover maar echt in vertrouwen te nemen en ik weet nu ook meer wat ik in die brief ga zetten aan die tandarts. Hartstikke mooi dus. MAAR: vanmorgen werd ik dus weer in paniek wakker, mijn medicatie werkt er niet eens echt goed tegen nu. Ik heb huilbuien, ben kwaad op mezelf. Hier loop ik dus elke keer tegenaan, hierdoor lukt het me steeds niet om een stap verder te zetten. Ik zie al helemaal voor me dat ik te horen krijg: we kunnen niks voor je doen. Ik ga ervan uit nu dat ik onderin een prothese moet, de binnenkant van mijn ondertanden is slecht. De buitenkant is wel gezonder en mijn boventanden heb ik alleen een gaatje bij een voortand. Onderin heb ik echt meerdere gaatjes/gaten. Dus ik ben bang dat daar weinig aan te doen is.
En dan moet ik denken aan wat Missbine schreef dat ze schrok van de foto, dat had ik toen ook toen ik na mijn val bij de kaakchirurg onder behandeling was. Betekent dit voor mij hetzelfde? Dat er niks aan te doen is?
En zo blijf ik maar door malen in mijn hoofd. Hier ben ik dus elke keer zo bang voor dat ik het (weer) helemaal niet zie zitten. En dat bedoel ik echt zo letterlijk als dat ik het zeg.Wat dit laatste betreft: hier helpt die ene kennis me al wel heel goed bij.
Wie heeft advies?
Mijn broer trouwt over 2 weken en ik zie er nu al tegenop op de foto te gaan. Ik kijk er echt wel voor uit dat ik niet met mijn mond open lach. Ik ben er nu al mee bezig. Zo kan dit toch niet blijven doorgaan?
Ingrid
Wat goed dat je hier je verhaal doet. Ik weet hoe moeilijk het voor je moet zijn.
Je verhaal doen, is al een hele grote en goede stap, dus de eerste stap heb je al gedaan. Goed zo!
Aan de manier hoe je schrijft, merk ik dat dit onderwerp zwaar beladen voor je is en ik denk dat velen hier datzelfde gevoel gekend hebben.
Kerkrade is ontzettend goed voor angstige patienten en helpen je vakkundig. Ik vraag me alleen af, ben je bang voor de tandarts of ben je bang voor wat de tandarts over je zal denken?
Is het eerste het geval, ik Kerkrade (of een andere soort gelijk centrum) voor jou een paradijsje op aarde. In het tweede geval, zou ik opzoek gaan naar een tandarts die gespecialiseerd is in angstige patienten.
Ikzelf heb acht weken geleden de grote stap genomen en ben nu compleet gesaneerd. Ik zat al vijf jaar met een vaste beugel en durfde niet meer naar de ortho. Omdat ik vrijdag (!) ga trouwen, moest hij er eigenlijk uit. Maar ja, wat zullen ze wel niet denken?! Een tandarts durfde ik dan nog wel heen, maar niet naar een ortho. Vind maar eens iemand die die beugel er voor je uit wil halen...
Daarnaast ontdekte ik op elk onderdeel van m'n gebit wel iets, dus ik vreesde het ergste. Ik schaamde me werkelijk kapot en als 'het' onderwerp viel, was ik altijd spontaan even verdwenen en zat ik te trillen op de wc.
Uiteindelijk kwam ik via deze site op http://www.thch.nl terecht. Deze tandarts heb ik mijn probleem gemaild en ik had 3 uur laten ene ontzettend lieve mail terug.
Enfin, ik gebeld voor een afspraak met de zenuwen in me buik heen.
Het viel echt 200% mee, ik kreeg geen verwijten (daar was ik immers zo bang voor) en hij zag geen ernstige dingen. En die beugel... ach, die halen we er toch gewoon even uit?!
Alles waarvan ik dacht, dat ten dode was opgeschreven in mijn gebit, was gewoon tandsteen! Met een uitgebreide reiniging en 6 gaatjes plus een WKB ben ik veel een vrolijk lachend mens! en echt, het is niet te omschrijven hoe DAT voelt!
Ik hoop dat mijn verhaal je iets blijder maakt en dat je de moed kan vinden om uiteindelijk de weg te begaan.
Je bent er mee bezig, en dat is al iets om trots op te zijn!!!
Heel veel sterkte!
Liefs,
Mariska
Ik had al wel een tandarts gevonden op internet in mijn woonplaats. Hij werkt met homeopathie en bovendien met een soort therapievorm met (spier)oefeningen waardoor je meer in balans komt. Er wordt daarbij niet alleen naar het probleem gekeken maar ook naar de persoon zelf! En als een tandarts dit doet... denk ik dat dit een heel goede keus kan zijn. Ik ben dus van plan een brief te schrijven en om meer informatie te vragen.
Als er nou een lange wachtlijst is, kan ik misschien een verwijzing krijgen van de kaakchirurg waar ik geweest ben. Eerder vorig jaar had ik me laten inschrijven bij een tandarts die heel geduldig was en veel mensen konden hun angst bij haar overwinnen. Echter heb ik nooit wat van ze gehoord. Dit is dan denk ik ook niet de goede geweest, misschien moest het zo zijn dat ik van hun niks hoorde...?
In elk geval ben ik er echt mee bezig EN nog altijd vastbesloten om eruit te komen. Ik wou alleen dat die angst niet zo ellendig was (ik heb al een angst/paniekstoornis) dat ik het soms hierdoor helemaal niet meer zie zitten.
Kerkrade of Heerhugowaard is toch echt een heel eind bij me uit de buurt helaas. Ik heb het nog steeds in gedachten, maar als ik een goede tandarts kan vinden in mijn woonplaats die begrip heeft... dan zal ik al een stuk geholpen zijn.
Ingrid
Veel succes en het is echt de moeite waard.
Ik heb via een tandarts in mijn woonplaats een verwijsbrief gekregen voor bijzondere tandheelkunde...wat voor mij 10 min rijden is (Arnhem)...misschien zit er bij jou in de buurt ook wel zoiets wat je niet weet (ik wist het ook niet) en daar ga ik ook onder volledige narcose en maken ze mn gebit weer up-to date.
In mijn woonplaats kwam ik eerst niet bij een tandarts terecht vanwege patiente stop...maar ik ben naar de huisarts gegaan en hij heeft dat voor me geregeld...misschien is dat iets waar je over na zou kunnen denken en het wordt nog volledig vergoedt ook (bij mij iig wel,ISA )
Ik wens je heel veel sterkte en probeer wel van dat mooie feest te genieten.
Groetjes mara
Het idee dat ik geen kunstgebit hoef en er toch wat aan gedaan kan worden, neemt al een hoop van mijn angst weg.
Wie weet, kan ik het zelfs aan om naar m'n gewone tandarts te gaan i.p.v. Narcose.
Ik ben hier zelf nog niet helemaal uit, maar ben wel opgelucht in ieder geval.