Ik ben nieuw hier en heb toch het "gevoel" dat ik vele al jaren lang ken...
Waarom... omdat ik een "gevoel" met jullie deel...
Ontzettende ANGST voor de tandarts... nu ik dat zo even typ hier vraag ik me alleen even af is het op dit moment de angst of is het juist het schaamte gevoel (t.o de/een tandarts) wat mij al die jaren parten heeft gespeeld...
Maar 1 ding is zeker ik wil (en moet) er wat aan doen, ik wil niet geestelijk de vernieling in gaan omdat ik gewoonweg niet durf daarom is het zo prettig om jullie verhalen hier te lezen want vaak denk je dat je er naar de buitenwereld toe niet mee terecht kunt (maar da's onzin, maar ook dat zal een schaamtegevoel zijn) althans zo ervaar ik het bij mijzelf...
Ik ben 37 jaar en nu al zo'n 20 jaar niet meer geweest en tjaaa een na het ander begint nu dus na te laten (hoe kan het ook anders :wink: opzich kon/kan ik er nog mee leven dat kiezen niet meer kiezen zijn...
Maar ook het spleetje tussen mijn voortanden begint nu wel erg "slecht" te worden en de tand daarnaast (boven) is gedeeltelijk weg :sad:
Ik herken mij in de verhalen angstig, rillingen, nare dromen (maar ook mooie dromen en denken met stralend witte tanden wakker te worden) de volgende morgen dus met een flinke kater... grrrrrrr
De pijn... wegslikken met wat pillen en nu eigenlijk alweer vergeten zijn hoeveel pijn het eigenlijk wel deed, want "gelukkig" het was weer over...
Bang op vakantie gaan omdat het wel eens verpest zou kunnen worden door een ontsteking... bla bla bla... maar daar ga ik (proberen) mee af te rekenen
want nu ga ik er wat aan doen en jullie hebben mij weer wat meer moed gegeven ik zal even in het kort vertellen hoe ik hier kwam...
Op zondag ga ik altijd naar mijn ouders daar lees ik de leesmap, zo ook afgelopen zondag en mijn aandacht werd getrokken door een "artikel" over de angst kliniek in Kerkrade...
Er bleef vanaf dat moment maar in ding in mijn hoofd hangen "vanavond als ik thuis ben op internet kijken" zo gedacht ook zo gedaan... de positive reactie's aldaar op de site gelezen gaven mij al moed toen ging ik verder zoeken en kwam bij dit forum uit...
Ik begon gisteravond/nacht te lezen... lezen... lezen... moest naar bed want ik moest werken vandaag...
Terug van mijn werk... lezen... lezen... lezen... en jaaaaaaaaaaaaa ik ga het doen... ik ga deze week bellen voor een in take gesprek in Kerkrade en jullie zijn daar mede schuld aan hihi :wink:
Heel erg bedankt en heeeel veel liefsssssssss
Waarom... omdat ik een "gevoel" met jullie deel...
Ontzettende ANGST voor de tandarts... nu ik dat zo even typ hier vraag ik me alleen even af is het op dit moment de angst of is het juist het schaamte gevoel (t.o de/een tandarts) wat mij al die jaren parten heeft gespeeld...
Maar 1 ding is zeker ik wil (en moet) er wat aan doen, ik wil niet geestelijk de vernieling in gaan omdat ik gewoonweg niet durf daarom is het zo prettig om jullie verhalen hier te lezen want vaak denk je dat je er naar de buitenwereld toe niet mee terecht kunt (maar da's onzin, maar ook dat zal een schaamtegevoel zijn) althans zo ervaar ik het bij mijzelf...
Ik ben 37 jaar en nu al zo'n 20 jaar niet meer geweest en tjaaa een na het ander begint nu dus na te laten (hoe kan het ook anders :wink: opzich kon/kan ik er nog mee leven dat kiezen niet meer kiezen zijn...
Maar ook het spleetje tussen mijn voortanden begint nu wel erg "slecht" te worden en de tand daarnaast (boven) is gedeeltelijk weg :sad:
Ik herken mij in de verhalen angstig, rillingen, nare dromen (maar ook mooie dromen en denken met stralend witte tanden wakker te worden) de volgende morgen dus met een flinke kater... grrrrrrr
De pijn... wegslikken met wat pillen en nu eigenlijk alweer vergeten zijn hoeveel pijn het eigenlijk wel deed, want "gelukkig" het was weer over...
Bang op vakantie gaan omdat het wel eens verpest zou kunnen worden door een ontsteking... bla bla bla... maar daar ga ik (proberen) mee af te rekenen
want nu ga ik er wat aan doen en jullie hebben mij weer wat meer moed gegeven ik zal even in het kort vertellen hoe ik hier kwam...
Op zondag ga ik altijd naar mijn ouders daar lees ik de leesmap, zo ook afgelopen zondag en mijn aandacht werd getrokken door een "artikel" over de angst kliniek in Kerkrade...
Er bleef vanaf dat moment maar in ding in mijn hoofd hangen "vanavond als ik thuis ben op internet kijken" zo gedacht ook zo gedaan... de positive reactie's aldaar op de site gelezen gaven mij al moed toen ging ik verder zoeken en kwam bij dit forum uit...
Ik begon gisteravond/nacht te lezen... lezen... lezen... moest naar bed want ik moest werken vandaag...
Terug van mijn werk... lezen... lezen... lezen... en jaaaaaaaaaaaaa ik ga het doen... ik ga deze week bellen voor een in take gesprek in Kerkrade en jullie zijn daar mede schuld aan hihi :wink:
Heel erg bedankt en heeeel veel liefsssssssss
Lief dat je zo hard voor me :smt038 hihi hoop dat je geen zere handjes hebt... ;)
Liefsss Missy
Wat ben je toch een kanjer, hartstikke goed zeg dat je, bij bewust zijn, in die stoel hebt gezeten.
Het is echt heel erg knap van je dat je al zover bent gekomen, ik herinner me van jou ook het begin van je verhaal. Achteraf gezien is dat allemaal heel erg snel gegaan. Van het eindelijk durven maken van een afspraak tot de twee behandelingen, en kijk hoever je nu al bent. Petje af hoor voor jou!!
Natuurlijk ook voor alle andere angsthaasjes die ik al een paar maanden op dit forum volg....jullie zijn geweldig!! :smt041
Ik heb ontzettend veel steun aan jullie....THANX!!!!!
Liefs Thané
Wat fijn weer even wat van jou te lezen meissssss...
Ik heb toch steeds het nodige aan je gedacht en me afgevraagd hoe het met je zou zijn...
Ik vind het zo spannend voor je meisssss en ik vraag me steeds af wanneer zou ze aan de beurt zijn...
Maar ik weet dat het voor jou meer rust geeft dat je het nog niet weet...
Hou dat ook lekker zo...
Maar op het moment dat jij het weet, laat je het ons ook weten he...
Dan kunnen we mega hard voor jou duimen en je gaat het redden meisssss...
Als ik zelf zo terug denk ben ik ook wel met behoorlijke sprongen vooruit gegaan... en het geeft een goed gevoel...
Misschien krijg ik ook nog wel een terugslag hoor dat zal moeten blijken...
Maar dan probeer ik er toch sterker uit te komen, iedere stap in de goede richting is een stap vooruit...
Heel veel liefssssss en sterkte voor jou meisss
knufffffffffie enne tot snellie...
Carin
Lieve Missy, een stapje achteruit is niet verkeerd zo af en toe. Je zal merken dat het soms gewoon iets te snel gaat en daardoor jezelf ook misschien overschat. En dan is zo'n stapje achteruit helemaal niet verkeerd. Klinkt misschien raar en op dat moment zie je ook niet zo, maar na een tijdje zie je dat soms wel in en dan blijkt dat je door dat stapje achteruit toch ook weer sterker bent geworden (dat is mijn ervaring tenminste) .
:smt006 Monique
Enne stil staan is ook achteruitgang en ik stond al 21 jaar stil dus drom doe ik het nu maar stapje voor stapje en zie wel hoeveel we vooruitgaan ;)
Groetjes en liefsss Carin
Daarom meis, ik zou het ook niet zo erg vinden en ben me er ook van bewust dat het kan gebeuren... ik zie het dan weer...
Wat jij ook schrijft is helemaal waar, die ervaring heb ik ook... om er altijd sterker uit te komen dan je erin gaat... alsof je nog harder wilt vechten om je "misstap" recht te zetten...
Hoe gaat het met jou meissssss ik had nog een prive bericht gestuurd maar misschien niet aangekomen... ?
Groetjes en liefsss Carin
Het gaat nu weer goed, nu de hechtingen er sinds donderdag uit zijn. Ik kan weer breeduit lachen zonder pijn van hechtingen...
Ik ben me alleen maandag wel rotgeschrokken toen ik dacht te zien dat het membraam onder mijn tandvlees (dat het botopbouw bij mijn implantaat moet beschermen) blootlag en de 2 tandvleesranden (daar waar het gehecht was dus) uit elkaar waren gaan staan. Gister dus maar weer even terug naar de tandarts, maar de schade valt mee. Het tandvlees gaat waarschijnlijk wel weer naar elkaar toegroeien (misschien niet helemaal sluiten), maar het membraam is nog intact, dus ik ben niets van het botopbouw kwijtgeraakt. Ik moet nu wel mijn uiterste best doen om het membraam zo lang mogelijk heel te houden. Hoe langer het dichtblijft, hoe beter dat is voor het botopbouw (want hoe steviger dat bot wordt natuurlijk). Dus: de komende maanden heel erg oppassen met eten (geen scherpe dingen en zo), mogelijk enkele maanden (!!!) blijven spoelen met chloorhexidine (jak, jak, JAK!), verder moet ik het tandvlees daar gaan poetsen met een speciale, superzachte tandenborstel. En "elk nadeel heb z'n voordeel": want mogelijk komt het afdekdopje van het implantaat nu bloot te liggen, maar dat maakt de 2e fase-operatie in december alleen maar weer gemakkelijker.
:smt006 Monique
P.s.: ik weet eigenlijk niet of dit wel zo'n geschikt verhaal is op het angstforum... Als jullie er moeite mee hebben, haal ik het wel weg, hoor!
Brrrrr....krijg de rillingen als ik je verhaal lees, dat je dat allemaal hebt ondergaan zeg! Je bent voor mij een ware held!! Ik schaam me zelfs een beetje als ik jouw verhaal lees.
Over schamen gesproken. Gisteren viel bij mijn zoontje van 8 de vulling uit zijn kies, 2e keer al. Hij kon meteen al vandaag terecht bij de tandarts, mijn vriend is met hem meegegaan omdat mama niet mee durft. Na een half uur thuis in spanning te hebben gezeten stondt mijn zoontje weer lachend voor de deur. "Hé mam.... ik heb een verdoving gehad en een wortelkanaalbehandeling, deed geen pijn hoor! en kijk, ik heb een vliegtuigje van hem gehad". Nou daar sta je dan als bange moeder, die het goede voorbeeld hoort te geven.
Ben ontzettend blij dat hij er geen last van heeft, terwijl hij weet dat ik heel erg bang ben. Hij zei een keer, ach mam, ik durf weer niet in de achtbaan en jij wel!! haha mijn kanjertje.
Mijn vriend heeft me overigens verteld wanneer ik naar Kerkrade moet, volgende week al 1 juli om 13.30 uur.
Liefs Thané
Vergeet niet dat ik 8 jaar geleden in hetzelfde schuitje zat als de meeste hier op het forum. Ik zou toen never nooit niet een implantaat hebben overwogen!!! Maar na 8 jaar bij een super-tandarts, die heel veel begrip heeft voor angstige patiënten en die ook nog eens implantoloog is (als ik naar een ander had gemoeten, was een implantaat voor mij nog steeds geen optie geweest) leer je je angst onder controle te krijgen en stapje voor stapje wordt die angst ook minder. Ik zal niet zeggen dat de angst helemaal weg is, want de dagen voor het plaatsen van het implantaat heb ik 'm ook best wel geknepen, hoor! Ik heb heus wel overwogen om de praktijk gewoon maar voorbij te fietsen die ochtend......
Onvoorstelbaar, hè, hoe je zoontje reageert? GEWELDIG!!! Gelukkig maar dat hij niet bang is!!! Mijn dochters (9 en 10) zitten altijd te juichen als ze horen dat we weer naar de tandarts gaan voor controle...
Heeeeee en 1 juli alweer, lees ik! Ik ga extra hard voor je duimen deze keer en het gaat je nu ECHT lukken!!!!!!!!!!!!!!!!! Kop op hè, sterkte en probeer je niet al te druk te maken en wat afleiding te vinden (moeilijk, ik weet het!)
:smt006 Monique
Ik zal morgen even kijken of ik het nog bewaard hebt...
Maar ik heb grondig opruiming gehouden in me PBox...
Was niet zo spannend hoor geloof ik meisss dus maak je er niet drukjes om...
Fijn om te lezen dat het zo goed met je gaat kanjer...
Kan me ook indenken dat je geschrokken bent omdat er een probleempje was met de membraam
(wel een vreemd woord in tandartsen taal) haha het doet me denken aan de tijd dat mijn vriend en broer nog aan motorcross deden die hadden ook een membraam maar die zat in het motorblok :wink:
Groetjes en liefsssss Carin
Wauwwwie lieverd...
wat een goed nieuws is dat...
En heerlijk dat het zo snellie is...
Owww meissssss ik ga ook zo voor je duimen en kaarsje branden...
Als iemand het verdient ben jij het wel kanjer...
JE GAAT HET REDDEN
Enne wat goed van jou zoontje die reactie van hem...
Misschien komt er over een tijdje de stap dat jij zelfs (ook) met hem mee durft te gaan lieverd...
Wat zul je dan trots zijn...
Heel erg veel liefsssssssssss Carin
Ongelofelijk hé die kleine van mij, ben er ook supertrots op hoor en ik hoop idd dat ik ooit gewoon met hem mee kan gaan.
Liefs en kusss Thané :smt049
Dat je toen niet durfde te gaan verklaard gewoon dat je er op dat moment nog niet helemaal klaar voor was...
Schaam je er ook niet voor meisssssss, het is gebeurt...
Nu proberen om positief toe te leven naar 1 juli...
Heel erg veel liefsssssssss en dikke knufff Carin...
En Missy, over het membraam: je schrijft hetzelfde als wat ik in eerste instantie dacht. Ik dacht even dat ik het verkeerd hoorde toen mijn tandarts het over een membraam had....... Hahahahaha.....
:smt006 Monique
Door alle positieve ervaringen die ik hier gelezen heb hoop ik het nu ook aan te kunnen. Het is raar maar ik begin er zelfs een beetje naar toe te leven en ik ben blij dat ik al zo snel mag. Wil zo graag gewoon kunnen lachen zonder dat ik me hoef te schamen en in mijn werk kan ik een slecht gebit al helemaal niet gebruiken.
Mijn vriend heeft vandaag met Chris gebeld of ik een Dormicum tabletje mocht voor de heenreis. Het was geen probleem en het recept werd meteen doorgefaxt naar mijn apotheek, goed hé! Dat heeft me nu ook enorm gerustgesteld.
Ja ik ga echt doorzetten deze keer!!!
Liefs Thané
Het "idee" en gevoel dat je er nu zelfs naar begint te verlangen (hoe raar het ook klinkt in de oren van iemand die nog moet gaan) geeft al heel duidelijk aan dat jij er idd NU pas KLAAR voor bent...
Daarom gaat het ook goed komen meissssss...
Jij gaat heerlijk stralend de zomer in hoor...
Ik ben zo blij voor je meisssssss en ik wens je dan ook iedere dag een beetje meer steun en dikke knufffiesssssss je bent een kanjer...
Fijn gevoel dat je Dormicum krijgt en dat het jou wat rustiger maakt...
Liefssssssssssssss Carin
Leuk kaartje van Kerkrade...
een kaartje van Kerkrade met een "vinkje" bij "het wordt weer tijd voor een controle"
Ik schrok ffies maar vind het wel een heel lief gebaar om je zo te herinneren aan het maken van een afspraak...
Maar ik denk alleen dat het er iets miss is gegaan, gezien het mijn tijd nog niet is voor een controle, dus ik zal maandag maar eens bellen :)
Persoonlijk denk ik dat ze van de dag van inschrijving (na mijn eerste telefoontje op 10 februari) zijn afgegaan en dan zou het nu idd bijna tijd zijn voor een half jaarlijkse controle.
Maar ik ben op 14 juni nog geweest en heb toen afgesproken dat de controle ook in januari plaats vind als ik moet gaan happen voor mijn frame...
Maar nogmaals de manier van aanpak dmv een kaartje vond ik wel wat hebben...
Ik weet niet of het gebruikelijk is dat ze dat zo doen in Kerkrade...
Heeft iemand van jullie er ervaring mee...???
Liefsssssssssss Carin...
ps ffies van de gelegenheid gebruik maken...
het gaat perfect hier ik ben zo blij dat ik de stap gezet heb ik heb totaal nergens last van (gehad) en helemaal geen pijn jeetje wat een opluchting...
dan ook goed in de computer hebben staan...
Niet dat ik er mee zou zitten zo'n kaart te krijgen
ook al ben ik inmiddels 28 lentes jong ;)
Nog altijd mijn favoriet (vooral voor volwassenen :lol: ). Als kaartje is hij in drie kleuren dacht ik: achtergrond rood, haartjes "geel" (eehm "blont"?) en de jas eeeeeehme even denken .. ja wit! Ps als iemand weet waar dit kaartje te bestellen is wil ik het graag weten.
[/img]
Ja nu je het zegt *lol* ik zal het maandag eens vragen haha...
ik ben ook al 37 jaar hoor hihi... ben heel erg benieuwt wat jij dan met je 28 jaartjes zult krijgen haha dat moet vast nog erger zijn whahaha
owwww solly ikke veel melig nu :smt003
Ik was al heel blij met het kaartje en boeit me eigenlijk nooit wat er afgebeeld staat...
Nu was ik even achter op aan het lezen en staat er dat de illustratie van Inke Tinke tandenpret is.... is een voorlees boek voor kleine kinderen LOL
ze schatten me vaak jonger al maar 3 jaar heb ik nog niet mee gemaakt hihi....
Groetjes en liefssssssssssssss Carin...
Ps. ik ga nu natuurlijk wel op jou kaartje zitten wachten hoor dat snap je wel :)
Fijn weekend kanjer...
Ik heb het nooit eerder gezien en zou dan ook niet weten waar het te vinden ik zal het eens in de gaten houden en gil wel naar je als ik het weet...
Vooral die met die gele haartjes lijkt me leuk dan doe ik mijn "kleur" nog eens eer aan haha
Ook jij een fijn weekend kanjer... liefsssssssss Carin
Ik was ffies een paar daagjes afwezig op het forum omdat ik heel erg druk op mijn werk had [ivm vakantie van collega's] en gewoon wat andere dingen aan mijn hoofd had, en dus even geen zin had om te lezen/reageren. Sorry...
Ik trek me op die momenten altijd een beetje terug en vind dan wat afleiding in mijn psp [paint shop pro] clubs en ga dan heerlijk wat creaties maken :)
Maar ik ben er weer, al heb ik mijn vakantie nog in het vooruitzicht maar dan meld ik mij wel netjes even af hihi...
Groetjes en liefssss Carin
ps ik had idd afgelopen maandag nog naar Kerkrade gebeld ivm het kaartje voor de controle en het was een foutje :) ze hadden naar de datum van inschrijving gekeken hihi.
Dus in Dec. kan ik bellen voor een afspraak...
Ik ben nog elke dag blij dat ik de stap gezet heb...
Update :)
Maar goed jullie weten nu ook dat ik toch altijd weer terug kom. Ik zie alleen dat het al lang geleden is, te lang eigenlijk. Maar het was me ook een jaar ook, normaal kijk ik niet zo graag meer terug, maar ik zal toch heel even een update doen om een beetje een beeld te geven waarom ik er niet was.
November 2004 was mijn laatste post geloof ik we waren toen net terug van de vakantie die mijn vader nog zou graag wilde maken. In December 2004 kreeg mijn vader [weer] een behoorlijk herseninfarct en dat waren lange bange feestdagen. Maar sterk als hij is krabbelde hij overeind en het ging weer goed.
De vriend en collega van mijn partner krijgt begin Januari een hartstilstand [hij was net 5 min. thuis van het werk] wat zijn geluk was. zijn vrouw belt meteen 112 en zijn dochter holt de straat over naar een buurman die ziet dat het mis is en rent de buurman halen die politie agent is en kan reanimeren. Hij heeft heel veel geluk gehad en het overleefd maar bijna zijn hele geheugen kwijt door zuurstof te kort in de hersens. Na maanden revalidatie en training komt het stukje bij beetje terug en hij kan weer lopen en mag auto rijden maar zal nooit meer de “oude†worden. 2005 was nog maar 6 weekjes oud en toen had ik al 5 dierbare mensen verloren, 3 plotseling maar op redelijke leeftijd daar heb je uiteindelijk vrede mee, 1 door een auto ongeluk en het ergste en nog steeds heel pijnlijk Op 10 februari pleegde mijn beste maatje zelfmoord. Van de een op de andere dag was mijn schouder waar ik zo op kon steunen verdwenen en niemand die het aan heeft zien komen hij stond altijd voor iedereen klaar maar was zelf zo intens verdrietig en alleen.
Tussen alle dingen door was het op mijn werk ook een chaos en een verloop aan personeel en ontslagen omdat het allemaal niet zo goed meer liep waardoor je met minder personeel nog meer druk krijgt. Op 24 juni stort ik in en kan de moed niet meer op brengen om naar mijn werk te gaan, mijn partner die op controle moest naar het ziekenhuis vind mij helemaal overstuur en belt mijn baas. Ik kom met een behoorlijke burn out thuis te zitten in de ogen van mijn baas ben ik niet ziek alleen maar iemand die van wegen een menings verschil thuis zou zitten geen begrip en medewerking van mijn werkgever en uiteindelijk vraagt hij ontslag aan via de rechter. Dus je moet je verweren en brieven info gaan verzamelen bla bla bla dit terwijl alles je toch al zoveel kracht en energie kost maar goed het was een hel. Per 1 november ben ik dus door de rechter ontslagen zonder dat ik daar schuld aan heb maar de situatie is zo slecht geworden dat ik daar niet meer terug kon/wilde werken. Ik zou een schadevergoeding krijgen en een uitkering. Daar ben ik nu nog steeds voor aan het vechten, mijn baas heeft me nog steeds niet ziek uit dienst gemeld bij het UWV en verzuimt ook om de schadevergoeding uit te betalen dus ik heb al die maanden ook geen inkomsten [gelukkig heeft mijn partner zijn werk] maar leuk is anders en ik ben al zo moe . Financieel gaat het slecht bij mijn ex werkgever en na mij volgde nog 3 andere collega’s. Dus ik heb nu door een deurwaarder beslag laten leggen omdat ik mijn geld wil zien.
5dec hadden we pakjesmiddag met mijn schoonfamilie en eenmaal thuis gaat om 00.05 de telefoon, mijn schoonzusje of we met spoed willen komen. Mijn schoonmoeder dus niet in orde spannende nacht in het ziekenhuis om 4.00 thuis. Uiteindelijk is het 2 keer kantje boord en op haar verjaardag wordt ze met spoed naar een ander ziekenhuis gebracht waar ze 5 omleidingen krijgt. Net voor de kerstdagen mag ze naar huis en ze maakt het perfect op dit moment.
Inmiddels is het dus 2006 mijn vader weer 2 kleine herseninfarcten gehad, er worden wat aanpassingen gedaan in de medicijnen om zo elk evt. risico uit te sluiten, maar om zijn kanker stabiel te houden kan ook niet alles omgegooid worden. Daarbij is zijn buik aorta nog steeds veel te groot en kan knappen. Dus hij leeft nog steeds een beetje als een “tijdbomâ€
Midden januari belt mijn schoonmoeder of ik met mijn schoonvader naar het ziekenhuis wil rijden [ze mag zelf nog niet rijden] en de huisarts vertrouwd het niet omdat zijn hartslag veel te hoog is. Van 10.00 tot 15.00 uur onderzoeken in het ziekenhuis gedaan en uiteindelijk wordt hij toch op de bewaking gelegd ze dachten eerst weer aan een hartinfarct maar uiteindelijk is het een infectie aan zijn longen. En zijn zuurstof in het bloed is niet goed.
Na 3 weken ziekenhuis mag ook hij weer naar huis en maakt het redelijk nu.
Kortom dit was een beetje het verloop van een rot jaar/periode ik schrijf het niet om enig medelijden of wat dan ook maar om “even†aan te geven waarom ik er niet was.
Want ik zeg maar altijd zo als ik om me heen kijk is de “ellende†van een ander altijd groter en iedereen draagt wel een rugzakje met zich mee.
Verder gaat het redelijk met me ik ben nog lang niet waar ik zou willen zijn en nog alle dagen erg moe, maar probeer wel weer wat dingen op te pikken of te doen…
Op tandarts gebied moet/kan ik zeggen gaat het heel goed ik heb nergens last van en ben heel blij dat ik toen de weg naar dit forum heb gevonden en toen door alle “kanjers†hier de moed heb gevonden om te gaan en door te zetten. Ik ga nog steeds niet fluitend naar de tandarts en ben nog redelijk gespannen maar ik heb 3 maanden geleden ook een afgebroken stukje vulling laten repareren, had wel gevraagd of het pijn kon gaan doen maar hij kon dat ook niet garanderen misschien een beetje door de druk nou ik zeg dan doe maar een verdoving omdat ik niet het risico wilde lopen dat het pijn ging doen en dat ik dan weer met angst zou komen te zitten dat ik niet meer zou durven.
In juli ga ik weer voor mijn halfjaarlijkse controle, ik blijf wel lekker naar Kerkrade gaan omdat ik daar gewoon super op mijn gemak ben.
We zijn in ieder geval blij dat je weer terug bent.
En inderdaad, iedereen heeft zijn rugzakje, maar soms wordt het wat teveel, he?
Ik hoop dat het komende jaar beter voor je wordt.
Groetjes,
Joke
Dan denk je ook wel eens hoeveel kan een mens hebben. Meestal best wel veel als je ff de tijd krijgt om dingen te verwerken. maar goed dat heb je niet altijd voor het uitzoeken :)
Koppie omhoog borst vooruit en elke dag proberen te genieten van alles...
En nu weer to the topic en ik probeer idd weer wat actief te zijn voor hier hoor maar doe ook nog tussendoor wat andere dingen... :)
* is even heel stil omdat ze niet weet wat ze moet zeggen *
En niet alleen omdat ik mijn stem kwijt ben ;-)
:D dat zul je mij nog steeds niet zomaar horen zeggen...
ondanks dat de verdovingen bij mijn WKB's volkomen pijnloos waren...
Ik hoop echt dat alles goed voor je gaat uitpakken Carin.
Groetjes,
JAN
[edit]domme opmerking weggehaald, niet lang genoeg nagedacht :oops: [/edit]
Ik ben dan ook niet bang voor prikjes en dat zijn sommige wel [als ik me niet vergis jij ook] dus dan is dat best "gemakkelijk" zeggen.
Domme opmerkingen bestaan meestal niet die komen voort uit iets :)
Dus je had voor mij geen edit hoeven doen hoor :)
Hoop dat het met je stem ook okay gaat carnaval is voor bij jan :)
*knufffff* en thnxxxx voor je berichtje
Ja hoor kanjer dat is gebeurt...
Ik moest op div controle[s] komen bij de arbo dienst en had daarbij heel erg het gevoel dat die er meer voor de werkgever zijn dan voor de werknemer. Maar goed ik was en bleef voor de volle 100% arbeidsongeschikt en ook "aangepast" werk kwam niet aan het bod omdat het gewoon niet mogelijk was.
Ik zou toen proberen om op 18 juli mijn werk te hervatten [achteraf was de arbo arts door de druk van mijn baas hier mee gekomen] maar het ging gewoon niet ik heb toen gebeld dat het onmogelijk was en moest hiervoor toen een second opinion aanvragen bij het UWV dat heb ik ook gedaan en werd volledig arbeids ongeschikt verklaard.
Mijn baas was daardoor zo boos en alles duurde in zijn ogen veel te lang [bleek later uit het dossier van de rechtbank] dat bevatte 52 blz... ik voelde me bijna een crimineel. Op de dag dat ik voor de rechter moest komen belde de arbo arts mij nog op om suc6 en sterkte te wensen hij was die morgen door mijn baas gebeld en voor "eikel" uitgescholden en ze hebben het contract met de arbo dienst toen ook stop gezet...
Dus tussen 24 juni en 1 november heeft je baas je doorbetaald als het goed is. Per 1 november zou je dan een uitkering gehad moeten hebben (euh ww, wao)? maar dat is nog niet gebeurd, omdat je voormalige baas dat op een of andere manier traineert...
Aug - sept - okt maar 70 % omdat mijn baas dat meer dan genoeg vond maar daar blijft hij in gebreke want het moet gewoon 100% zijn dus ook daar is het weer voor "vechten" om die 30% bijbetaald te krijgen...
Per 1 nov ben ik "ziek" uit dienst dit zou mijn baas dan moeten melden bij het UWV ik zou dan [wet is sinds sept 2005 aangepast] onder projekt zwaluw vallen en van het uwv mijn ziektegeld krijgen. en daarna zou mijn ww in moeten gaan [vermoedelijk na de nodige keuring/en] Maar mijn baas heeft mij nog steeds niet [ziek] uit dienst gemeld, en ja dit is ook "strafbaar" voor hem zoals ik begrepen heb. Ik heb 2 weken geleden zelf maar een brief naar UWV geschreven en gevraagd om een oplossing/ziektegeld/uitkering maar nog niets gehoord....
Ik vrees dat je nog lang kan wachten. HEt is daar zo groot en log en van samenwerken hebben ze ook nog nooit gehoord.
Ik heb er voor mijn werk mee te maken en word daar niet echt blij van.
Heel veel succes en zorg dat je een lange adem hebt. :roll:
Groetjes,
Joke
Heb je wel een vorm van hulp met het juridische deel Carin? Vakbond/sociaal raadslieden of wat dan ook?
Ik ben/was(?) idd als de dood voor injectie naalden...
Het infuus bij de Narcose vond ik ook nix, leve de Emla :D
Domme opmerkingen bestaan meestal niet die komen voort uit iets :)
Dus je had voor mij geen edit hoeven doen hoor :)[/quote]
En ik ga lekker toch NIET zeggen wat ik had
geschreven, "ik was een beetje dom" ;)
Gelukkig wel ja, ik haat het...
Stem is mijn eigen schuld: IETS te enthousiast geweest met dak open rijden...
Eigenlijk toch IETS te koud en dan kun je een beetje ziek worden...
En UVW is idd niet leuk... Heb ooit een uitkering gehad (een maand ofzo)
en in die maand een klusje gedaan voor mijn pa aosl ik wel vaker deed.
Kreeg dat (ook zoals zo vaak) pas na een half jaar betaald,
dus nooit bij stilgestaan dat dat inkomsten waren in die periode.
Was alleen wel in die periode ingeboekt en met de koppelingen van de
databases enzo kreeg ik 4 jaar(!) na dato een brief dat ik uitkeringsfraude
had gepleegd. Mocht me verdedigen, maar dat werd verworpen.
Ik kon die honderd gulden (want daar ging het om) dus mooi terugbetalen
PLUS rente.
En nog eens een half jaar later mocht ik ook nog de boete van fl.50,- betalen.
En nu sta ik dus te boek als uitkeringsfraudeur, leuk he?
Ik hoop dat jij meer geluk hebt met deze fijne instantie, als je je oude baas nog
eens ziet mag je hem namens mij op een "zeer gevoelige plek" schoppen ;)