ik ben doodsbang.

Nou. Het probleem is dat ik ergens in mijn hoofd gewoon een verkeerd idee heb. Ik heb me aangeleerd dat tandarts = pijn, ellende en ook vernedering is. Want dat idee heb ik als klein kind meegekregen.

Heb een gesprek gehad met een collega en heel mijn verhaal verteld. Hij heeft aandachtig geluisterd en kwam maar met 1 zin.

Draai de boel eens om en zeg, wat fijn dat ik dat verhaal kan afsluiten.

Nou eigenlijk ben ik nu heel kalm. Het gaat goed.
Voelde me vanmiddaig echt ellendig. De kat gaf me kopjes en stiet met zijn hoofdje tegen mijn lip en toen deed het echt pijn.
Ik voelde me even zo ellendig.

Nou ga zo slapen en morgen beginnen aan een frisse start.

(hadden jullie ook zo'n diashow met de allerengste plaatjes die de tandarts had kunnen vinden?)

Ja en daar loop ik nu mee rond, denk ik.
Afijn blij zijn dat het er straks beter uit ziet.
We gaan voor het eindresultaat en niet de ellende ertussen...

Nou. Straks moet ik onderweg.
Ik heb goed geslapen. Maar toen ik wakker werd. Voelde ik me toch even heel bang worden. Ik voel nog steeds een sooort angst.

Angst waarvoor, er wordt alleen gekeken.
Angst om te laten zien hoe het er van binnen uitziet. Ik wordt dadelijk geconfronteerd met een van m'n grootste fouten uit m'n verleden.

Een confrontatie die ik aan moet.


Straks weet ik meer.

Nou hoe is het gegaan.

Ik was ontzettend zenuwachtig. Ondanks dat ze niks zouden doen, was ik doodsbang. De rit in de auto was goed gelopen.
Maar eenmaal binnen.

Ik was echt bang. Ik schaamde me echt. Want eerlijk is eerlijk. Onderhoud van gebit, dat kende ik niet.
Als eerste wordt er een foto gamaakt. Dus ga je naar een apparaat, daar sta je tussen. Voor je een soort pinnetje en dat moet je tussen je voortanden nemen. Dan staat er een apparaat om je hoofd halve cirkels te draaien. Net een of ander apparaat uit de science fiction. En bang dat ik was.
Daarna kom je de tandarts-kamer binnen. En ik was nog steeds bang. Mocht ik op een gewoon krukje gaan zitten en mocht ik mijn verhaal doen.
Ik heb hem mijn hele verhaal verteld. Echt alles. En vooral. Dat ik bang was dat er niks meer te doen was. Ik zag echt de ergste tafreelen voor m'n ogen. We hebben echt een goed gesprek gehad. Ik ben nog nooit zo eerlijk tegen over een tandarts geweest. Het was net of ik bij een huisarts was. Nooit me zo op m'n gemak gevoelt.

Hij vroeg me nog, wat wil je zelf. Ik zei een kunstgebit onder en boven. Maar dat zeg ik uit angst. Wat zou jij doen met mijn gebit.
Conclusie. Boven een kunstgebit. Het is niet anders. Onder blijft een deel staan, en ja, kiezen heb ik onder niet meer. Dus die worden aan de bestaande tanden gemaakt.

Maar het allerbelangerijkste.......

IK GA NOOIT MEER NAAR EEN ANDERE TANDARTS. Ik ging met zo'n goed gevoel naar huis. Dit heb ik nooit meegemaakt. Een van m'n grootste angsten heb ik overwonnen.

Nog een klein ding. Ze meten je bloeddruk en die was bij mij aan de hoge kant. Het hoeft niks te zijn, maar voor de zekerheid toch een hartfilmpje gemaakt. Je weet maar nooit.
Echt ze houden overal rekening mee en hebben echt oor voor jou probleem. Niks maar dan ook niks is te dol.
En geen gelul van had je maar beter moeten poetsen. Ik ga over een half jaar weer daar naar toe. Ik sta er versteld van. Echt waar.

Ik sta er echt van te kijken met wat voor een gemak ik die beslissing nam. Echt waar. Ik zou willen dat ik het jaren eerder ontdekt had.
Ja nu goed :smt001
Vooral het ondergebit. Echt raar. Kijk het is geen feest. Maar de grootste schrik is van me af. En het belangerijkste. Je kunt jou verhaal kwijt.

Nooit geen andere tandarts meer.

Kijk het is niet leuk. Je loopt nu eenmaal boven met een kunstgebit rond. Onder eigenlijk ook. Want de kiezen is kunst. Die zitten aan de voortanden vast.
Maar daar gaat het niet om.
Dat is de prijs die je betaalt omdat je heel laat gaat. Dus meer dan 10 jaar gewoon verwaarloost. Maar er is angst weg. En je kan weer lachen en eten, slechter dat nu zal het niet zijn.

Maar ik meen het. Ga naar de tandarts. Heb je schrik ga naar een angst-tandarts. Ze staan echt open voor alles.

Maar GA.

Als ik het hele verhaal nu terug lees.
Ja er is echt iets verandert.

Weet je wat ik achteraf heel grappig vindt.
Eigenlijk heeft die man helemaal niks gedaan.
Alleen naar mij geluisterd.
Je hebt het helemaal zelf gedaan.

Heb vandaag met een collega van me gepraat die ook een een kunstgebit heeft. Hij heeft ook zijn ondergebit nog. Tenminste voor een gedeelte. Geen kiezen meer.
Ik vertelde hem ik sta er nu dus dadelijk ook zo voor. Alleen heb ik dan nog wel een soort brugjes met kiezen erop. Hij vertelde me dat hij alles nog kon eten, wat hij wilde. Jij hebt meer ondergebit dan ik. Dus dat moet wel gaan. Hij zei, wees zuinig op je ondergebit. Het is makkelijker met een kunstgebit te eten als je je ondergebit nog hebt. Ik kan zelfs in een appel bijten.
Heb eigenlijk een heel goed gesprek met hem gehad. Want een kunstgebitje is toch wel een verandering. Ook tips gekregen over onderhoud. En geen kleefpasta gebruiken zei hij. Als je dat nodig hebt kun je beter terug gaan, dan is kunstgebit niet goed.
Ja ik denk dat dat de beste manier voor mij is. Gewoon leren omgaan met de nieuwe situatie. En zo vooruit gaan.

En je raadt het nooit. Ik poets nu zelfs dat halve gare gebit van mij. Ten eerste de ondertanden moeten goed zijn. En als er getrokken moet worden, lijkt een goede mondhygiene toch wel belangrijk.

Kortom ik bereidt me voor op de dag dat het gebeuren gaat.

29 Juli om half drie in de middag.
Dan ben ik aan de beurt.

Van de ene kant ben ik blij, dan is het allemaal over.
Van de andere kant, wordt ik toch wel zenuwachtig.
Gelukkig mooi in mijn vakantie.
Dus geen drukte over het werk.

Ik werd net gebeld door Kerkrade.
Om nog eens te bevestigen over a.s. Donderdag. Dus krijg je instructies. Niks eten en drinken, papieren meenemen, komen met begeleider en geld meenemen natuurlijk.
Ik had het deze dagen allemaal maar naar voren geschoven. Want het komt er wel aan, maar je wilt het even niet weten.
Nu ze gebeld hebben komt het weer even heel dicht bij.
Natuurlijk ben ikje heel erg bang. Maar er is geen weg terug. Althans, ik kan niet met mezelf leven als ik niet zou gaan.
Want de pijn en ook de schaamte is groter dan de angst.

Ik zou willen dat het vrijdag was.

Nou ik heb heerlijk gegeten. Ik heb de sushi-keuken geprobeerd. Heb de lekkere vis-gerechten gegeten.
Uiteraard geen alcohol gedronken. Want ook al is het morgen na de middag dat het gebeurt, we blijven wel voorzichtig. Nu lig ik in mijn bed. Heb net nog mijn tandjes :smt001
Ook degene die eruit moeten. Want een goede mondhygiene helpt wel. Dus ga ik nu proberen te slapen en dan morgen nuchter naar kerkrade. Ik ben heel benieuwd.

Want hoewel ik er nog redelijk mee kan eten, met mijn gebit. Ziet het er gewoon niet uit. En bij je uiterlijk hoort je gebit ook. Je durft nog niet eens te lachen, bang dat ze het zien. Dus er moet gewoon iets gebeuren. Zo nu een welterusten aan jullie allemaal.
Ook na de behandeling hou ik jullie op de hoogte.

p.s. Ik heb wel knoflook op. Als dat morgen maar niet te erg aanwezig is.

Jongens.

Steek die kaarsjes maar een uur eerder aan.
Want ze hebben het last minute, een uur eerder gezet.

ik ben terug. Het voelt allemaal nog wat vreemd in de mond. Net of je een beetje tandpijn hebt. Ook voelt het allemaal een beetje vol in mijn mond en producer ik veel mondslijm.
Maar daar kom ik wel doorheen. Ook ben ik nog dizzy. De reis is vlug gegaan.
En nu komt het. Ik kan me nog alles herinneren. Vanaf het moment dat ik wakker werd tot nu toe.
Ohja. Die narcose was best grappig. Ik zei nog. Dit voelt wel grappig ik wil wel meer.

Nou nu wennen aan de nieuwe situatie. Ga nu even opmsn kijken en daarna even rusten.

Hoi Nance.

Ten eerste, ik ben al ruim 38 jaar een jongetje hoor. Maar dat kon jij niet weten.

Ben ik blij dat ik doorgezet heb. VOLMONDIG JA. Ik heb boven een volledig gebit en onder een partiele protese. Ik moet wel echt aan wennen.
Ik heb nog niks gegeten. Dadelijk toch proberen wat zacht brood te gaan eten. Het voelt totaal anders dan je eigen gebit. Ook heb ik het gevoel dat met name het bovengebit losser zit. Maar ik heb het nog maar pas in. Dus alles moet nog wennen. Ook zal het allemaal wat opgezet zijn. Dus zakt het wat dieper in de mond allemaal.
Je moet het ook niet voor niets 24 uur inhouden. Terwijl je de neiging hebt om het uit te nemen. Maar dat mag niet. Dus mooi laten zitten. De kans is ook groot trouwens dat als ik het er nu uithaal. Dat het niet meer past. Want dan zet alles uit.

Maar het ziet er heel mooi uit. Ik kwam iemand tegen die vroeger bij mij op de lagere school heeft gezeten en voor het eerste sinds lange tijd schaamde ik me niet. Ik kon gewoon lachen. Zonder mijn hand voor mijn mond te houden. Hoewel dat wel mijn eerste reactie was.
Wat betreft die narcose. Ik voel het effect nog wel. Maar eigenlijk is dat het minst erge van alles. Het ergste van het hele verhaal was mijn eigen angst.
Tot nu toe kan ik het iedereen aanraden. Als je bang bent. Echt heel bang. Dan is Kerkrade echt een oplossing. Serieus.

Trouwens ook het erover praten hier heeft me enorm geholpen. Ik vindt jullie allemaal geweldig. Ooit hoop ik iemand anders ook zo te kunnen helpen.

Ach vergissen is menselijk.

Ja met eten moet ik opletten. Vooral die partiele protese beneden. Dat merk ik wel. Het bovengebit voelt niet verkeerd aan. Ja het is wennen. Maar zo valt het wel mee.
Soep heb ik nog niet geprobeerd met al die open wondjes. Maar dat gaat morgen wel gebeuren. Tenminste bouillon. Misschien ook een zachte boterham.
Ja het is gewoon wennen. Maar het ziet er wel mooi uit. Dat is al heel veel waard. Voor de rest is het even door de zure appel heen bijten.
Maar ook daar houdt ik juliie wel van op de hoogte.

Maar dit bang gedeelte is nu wel achter de rug. Gelukkig

Nou ik heb vandaag dus brood zonder korstjes gegeten. En ik heb een gebakken ei gegeten. Brood lekker soppen in de gesmolten boter en het ei met mes en vork gegeten.
Kauwen is nog moeilijk en pijnlijk. Het eten voelt ook anders. Daar moet je gewoon even doorheen. Drinken gaat heel aardig. Zelfs koffie.

En ik heb vandaag voor het eerst vrijwillig een foto van mezelf laten maken. Met een grote glimlach. Normaal wilde ik de fotocamera's het liefst ontvluchten. Nee er is toch wel een andere wereld open gegaan. Als ik straks weer enigzins normaal kan eten. Nou dan vindt ik het prima.
Nu doet het gewoon wat zeer allemaal.
Ook het gebit eruit en er weer in zetten gaat goed. Was bang dat ik het er nooit meer in zou krijgen. Maar dat valt allemaal reuze mee.

Kijk er gaat niks boven je echte tanden. Maar aanzicht is gewoon heel belangerijk. Nou dat was eigenlijk zo'n beetje mijn eerste dag na de behandeling. Het is wennen. Maar daar komen we wel uit.