niet gelukkig

Beste Linda,

Je bent slechts 4 dagen geleden behandeld. Je mond heeft de tijd nodig om te herstellen. Er zijn kiezen getrokken, dus onder je plaatjes zitten open wonden. Die moet je trouwens goed schoonhouden, dus echt even de plaatjes eruit halen en schoonmaken!

Het is heel vervelend dat je pijn hebt... maar wel heel normaal! Geef het een beetje tijd om te herstellen en dan heb je binnenkort een hele stralende mooie lach zonder pijn!!!

Groetjes Monique

Hoi Linda,

Vergis je ook niet wat spanningen met je lijf kunnen doen. Ik kan me goed voorstellen dat de spanning die je in de periode voor de behandeling hebt opgebouwd, er nu uitkomt. Laat het er ook maar uitkomen, dus ga je niet zitten vermannen 'omdat dat zo 'hoort.'
Ik heb zelf er ook veel last van gehad dat ik na een bezoekje aan de tandarts nog een paar dagen van slag was (tegenwoordig minder omdat ik grotendeels over m'n angst heen ben). Dan was ik moe, een beetje in de put, terwijl je voor je gevoel op zo'n moment alleen maar gelukkig en opgelucht hoort te zijn.

Bij jou zou het inderdaad door de narcose ook best wat sterker kunnen zijn allemaal. Ik denk dat je moet proberen om te accepteren dat het zo is en kracht opdoen uit het feit dat het elke dag ook weer ietsjes beter gaat.

Het is bij jou nog maar zo kort geleden, en de wonden hebben ook tijd nodig om te herstellen. Het zal misschien nog wel een week (misschien zelfs nog wel iets langer) gevoelig zijn, maar wel steeds minder gevoelig worden!

Goed dat je de plaatjes nu wel gaat uitnemen, want wat Moon al zegt: je moet het wel goed schoonhouden. Poets ook je plaatje even! Dat het eng is om te doen en om te zien, dat lijkt me inderdaad wel, maar dat is iets waar je even doorheen moet, denk ik. Ook dat zal weer wennen.

Linda, heel veel sterkte en het komt allemaal goed!

:smt006 Monique

Hoi Linda.

Het is heel normaal dat je je zo voelt. Die succes-verhalen zijn er wel. Maar daar horen die emoties ook bij die jij voelt.
Ik was heel blij toen ik uit Kerkrade vertrok. En ik ben er nog steeds heel blij mee. Maar ik heb ook die momenten gehad waarbij ik dacht. Mijn god wat heb ik gedaan.
Ik heb boven helemaal geen tanden meer en onder heb ik er nog zes. Voor de rest is het plastic allemaal. Dat ziet er mooi uit en ik kan er goed mee eten. Maar toen ik het voor het eerst uit mijn mond haalde. En ik zag hoe ik eruit zag zonder al die hulpstukken. Dacht ik echt wat heb ik gedaan. Je bent namelijk een deel van jezelf kwijt. En als er zoveel verandert is in je mond en je zoveel kwijt bent. Dan is het heel normaal dat je daar vreslijk van verschiet.
Het verliezen van tandjes, ook al was het niet veel. Dat grijpt je aan. Dat is heel normaal.

Dat je pijn hebt. Er is nu eenmaal veel gebeurt. Tanden eruit, plaatjes erin. Linda, voel je niet zielig. Want je hebt een flinke prestatie neergezet.
Voor de spiegel staan en al die hulpstukken eruit halen. Dat voelt in het begin heel raar. Ik heb daar ook zo voor die spiegel gestaan.
En ik kan je heel eerlijk zeggen. Het is mijn grote geheim. Hoe ik euit zie zonder die hulpstukken in mijn mond.
Dat is eigenlijk het verhaal dat vele niet vertellen. Maar dit gevoel wat jij hebt. Hoort bij die succes-verhalen.

Want als ik het eerlijk mag zeggen. Ik heb geen spijt van mijn beslissing.

Linda.

Het is ook zo. Een deel van je tanden kwijt voelt hetzelfde aan als een arm of een been kwijt. Daar moet je echt aan wennen. Niet iedereen snapt dat. Je kan dat verhaal ook moeilijk kwijt.
Wat ik zelf gedaan heb. Alles uitgedaan. Voor de spiegel gestaan en allerlei gekken bekken staan te trekken. Gewoon goed gekeken en de meest rare gezichten getrokken. Net zolang tot ik er zelf om moest lachen. Daarna alles weer in gedaan. Dan ziet het er weer goed uit. Zo heb ik er minder moeite mee. Maar een ander mag me zo niet zien.
Ik heb zelf momenten mee gemaakt dat ik dacht dat ik mijn oude tandjes weer voelde. Of dat ik in bed lag zonder gebit erin en al knauwend wakker werd en tandjes voelde die er helemaal niet zijn. Dat soort dingen gebeurt.
Mensen die hun arm of been verliezen maken dit ook mee.
Linda met dit gevoel ben je verre van gek. Het hoort erbij.

Zelf ben ik ook nog op zoek naar een tandarts in de buurt. Want je kunt niet naar Kerkrade blijven rijden. Dat is voor mij toch 100km. Maar ik kan wel rustig zoeken naar een tandarts. Op de een of andere manier ben ik toch wel kieskeurig. Het moet wel klikken. Nu weet ik een goede tandarts maar die neemt geen patienten aan. Het lijkt wel of alle goede tandartsen vol zitten.

Wat betreft het aan en uit doen van de prothese. Ik heb onder een partiele prothese en die wordt over je eigen tanden geschoven. Dat moet dan klikken. Dat is in het begin heel erg wennen.

Linda, op een gegeven moment hoort het gewoon bij je verzorging. Dan weet je niet beter. Dan is het net of het er altijd bij heeft gehoord. Maar wat heel belangerijk is. Je moet jezelf accepteren zoals je nu bent. Dat duurt een tijd.

Linda. Ik kan alleen zeggen. Ik begrijp wat je voelt. Ik heb dit ook zo ervaren. Dus je bent niet alleen in je verhaal.

Jezelf accepteren zoals je nu bent is heel belangerijk. Ook een positieve houding aannemen. De buitenwereld ziet dat allemaal niet. Die zien iemand met een mooie tandjes en een mooie glimlach.

Dat uitstellen van dingen die je niet leuk vindt. Zoals het eruit nemen, eten. Is heel normaal. Dat went wel. Maar als je er over na gaat denken dan is en blijft het raar. Dus ben ik ook gestopt met er over na te denken. Want het moet toch.
Eten zal nog wel moeilijk gaan. Want je hebt eigenlijk ook nogal wat wondjes. Maar je moet wel zorgen dat je voldoende voeding krijgt. Want je bent herstellende en reparaties die je lichaam uitvoert kosten nu eenmaal energie. Maar om je heel eerlijk te bekennen, ik ben ook afgevallen en ik was al zo licht.
Boven heb ik een volledige plaat die alles afdekt. Die kan er makkelijk uit. Maar onder moet ik ook een beetje wrikken. Dat voelt voor het eerst heel raar.

Wat betreft die stank. Ik had dat ook. De eerste week. Een heel vieze smaak als je je bovengebit uitdoet. Daar moest ik bijna van overgeven. Zelfs braakneigingen. Dat duurde bij mij ongeveer een week. Als je je er ongerust over maakt, kun je altijd naar de tandarts bellen. Ik maakte me daar nl druk over. Dacht in het begin dat dat een ontsteking was. Heb toen ook veel mijn temperatuur gemeten. Maar die was normaal. Dus die stank kan erbij horen. Goed spoelen, niet alleen met water. En vooral goed schoonmaken. Je hebt nu eenmaal wondjes die aan het genezen zijn. Dus ook wondvocht. Daar schijnt die stank van te komen. Ik was bang dat iedereen dat zou ruiken. Heb toen ook veel pepermuntjes gegeten.

Schoonmaken is heel belangerijk. Vooral de eerste dagen met verse wondjes. Want die etensresten en dan die wondjes. Dus maak je het goed schoon. Na iedere maaltijd spoelen.
Op mijn werk gaat dat heel moeilijk. Dan kan ik niet zomaar die spullen eruit pakken en dan maar even spoelen. Dan smokkel ik maar. Maar zodra ik thuis kom is het eerste wat ik doe alles schoonmaken. Je kunt nl niet na alle maaltijden blijven schoonmaken. Soms ga je uit eten.
Zolang ik er geen irritatie van ondervindt, dan stel ik dat uit tot ik wel in de gelegenheid kom. Maar thuis maak ik het na iedere maaltijd goed schoon. Het is voor de behoud van je tandvlees. Alles steunt op het tandvlees dus moet je dat gezond houden.

Hoe lang voor de controle. Kijk je hebt nog een paar tanden. Dus is het zaak om elk half jaar op controle te gaan. Maar het zal ook wel een beetje slinken. Zelf ging ik naar Kerkrade als het niet meer goed zat. Vaste controle dagen had ik niet. Maar je kunt dat altijd vragen.

Er gaat nu een heel andere wereld voor je open. Je kunt je weer vertonen. Je kunt weer lachen zonder je hand voor de mond te houden. Het zoeken naar werk zal ook makkelijker gaan. Want je ziet er nu mooi uit, komt daarom zelfverzekerd over. Dat zijn de succes verhalen van Kerkrade. Dat zijn de voordelen die meteen gaan werken. Maar met eten en ook schoonmaken. Alles eruit halen. Dat vraagt gewenning. Dat is geen verhaal van tandjes eruit nieuwe erin, klaar.
Dat heeft de buitenwereld niet in de gaten. Maar het heeft echt een impact op je leven. Daar keek ik ook van op.
Maar je moet wel proberen een positieve kijk te houden. Dus ga niet zitten kniezen. Je moet kijken naar de vorderingen die je maakt. Ook met eten. Ook moet je ervan overtuigd zijn dat je de goede keuze hebt gemaakt. Want het alternatief is toch je oude tandjes.
Het zal niet over rozen gaan. Maar je mag best trots zijn. Uiteindelijk komt het toch allemaal goed.

hoi ik ben Linda en ik heb al heel wat afgelezen op dit forum. ik ben vorige week donderdag behandeld in Kerkrade.



mijn lippen zijn kapot, mijn wang is dik en blauw

want zodra ik opsta wordt ik duizelig, wat wel elke dag iets beter gaat maar het is net of ik er niet helemaal bij ben overdag.

zijn er meer mensen die dit ook gehad hebben of ben ik nu echt die ene uitzondering die zo last heeft van de nawerking van de narcose?

groetjes Linda

Hoi Linda,

Ik post momenteel voornamelijk in het topic van Madje (omdat hij daar ook zo treffend omschreef hoe hij zichzelf voelde) en kom nu hier jouw verhaal tegen. (ook nog vrij recent toch?)

Herken ook hier weer veel, vooral het geestelijke, het zin hebben om keihard te gaan huilen, niet om de prothese die ik nu heb maar of het emotionele mbt dat "amputatiegevoel" .

Ik ben niet onde rnarcose geweest, heb en had totaal geen enkele angst voor de tandarts maar had wel al sind een paar jaar last van continu kiespijn, ontstekingen en loszittende tanden/kiezen . (aangezien in ook nog knars 's nachts was het elke ochtend weer een suprise dat ze er nog inzaten)

Afgelopen woensdag is alles er boven uitgegaan en ik ben dan een heel raar mens , als ik ziek ben krijg ik een extreme schoonmaaktik of wil ik koste wat het kost de deur uit .
Na zo'n "uitstapje"stort ik dan volledig in en ga ik slapen :-?

Om terug te komen op de dingen doe ik quote uit je posting ; mijn wang is dus ook dik (gelukkig niet blauw maar de huis is extreem gevoelig, alsof er iemand met een kaasrasp overheen is gegaan, zelfs de meest ordinaire vette goedkope creme lost dit niet op, het blijft een schraal vervelend gevoel..)
M'n mondhoeken en lippen voelen aan alsof ik een koortslip ga krijgen of telang in de vrieskou ben geweest en het dizzy zijn (afwezig en duizelig) kan in jou geval "gewoon"de nawerking zijn van de narcose al denk ik eerder dat het een nawerking is op de hele ingreep (mentaal dan..)


Ik hoop dat je je inmiddels weer veel beter voelt!

Hoi Linda,

hoe is het nu met je? Ik heb zelf 1 kies eruit laten trekken 3 maanden geleden en moet er nog 1tje, het zijn gelukkig de achterste kiezen boven, dus niemand ziet er iets van, het is er maar 1tje en er gaat er nog maar 1tje weg, maar ook ik, heb het gevoel dat ik iets mis, iets kwijt ben. Ik wist dat ze eruit moesten, al voordat ik bij de tandarts kwam, er zaten supergrote gaten in en was meer gat dan kies, ik voel en voelde me aan de ene kant een beetje vies daardoor. Dus wil ze er ook echt uit. Aan de andere kant heb ik met het verlies van die ene kies ook echt het gevoel dat ik een lichaamsdeel kwijt ben, maar ik denk dat het ooit wel een keer went. Als het niet went, dan denk ik er echt over om het met de tandarts te overleggen en uit te zoeken wat ik kan doen, er zijn toch bruggen oid? Het kauwt ook zo anders zonder die (vieze) kiezen.

Ik was heel erg bang om te horen van de tandarts dat alles eruit zou moeten, daarom ging ik maar niet, ookal wist ik donders goed dat het zo alleen maar erger werd. Ik kan mijzelf niet voorstellen dat ik mijzelf zou kunnen accepteren zonder tanden, ik zou heel sterk dat amputatiegevoel krijgen wat jij nu hebt. Alleen komt dit bij jou nu als een verassing en zou ik er op voorbereidt zijn. Ik hoop dat alles goed met je gaat en het leert accepteren. Want zoals ik las, dat je allemaal stompjes had is geen tanden eigenlijk nog mooier toch? en een plaatje of gebit al helemaal. Hoe is het met werk zoeken ed? Dat gaat vast wel goed.

Liefs Suzanne

Ik lees dat je nog steeds een probleem hebt met je gebit. Nou het heeft bij mij ook een tijdje geduurd.
Maar toch is het wel belangerijk om er positef over te denken. Dat lukt niet altijd. Ik heb ook wel eens momenten. Maar spijt heb ik nog steeds niet. Want het is beter dan wat ik had.
Bij mij is het bijna een half jaar geleden en ik kan eigenlijk best veel eten. Onder zit het bij mij goed vast en boven lijkt het wel alsof het weer los komt. Maar kan er eigenlijk wel goed mee vooruit.
Maar het is heel belangerijk dat je het goed laat aanmeten. Kijk hetzelfde als je echte tanden wordt het nooit. Het is en blijft een hulpmiddel. Het is en blijft amputatie.
Maar ondanks dat, moet het onderhoudt hebben. Moet het aangepast worden. Maar vooral belangerijk, moet je het gaan beschouwen als een deel van jezelf.
Ik hoop dat je je toch er overheen zet.
Kan je daar alleen sterkte bij wensen.

Ook ik ben afgelopen week in kerkrade behandeld. 8 kiezen getrokken, 3 vullingen, facing aan de voorkant en 31 maart moet ik terug voor de 2e behandeling. Daarna moet mn gebit even rusten want ik krijg 2 implantaten en 2 bruggen. Ik ben heel blij uit kerkrade vertrokken (ook onder narcose geweest) maar eenmaal thuis s'avonds begon het toch wel zeer te doen. Tot de dag van vandaag, het is nu 5 dagen geleden. Je gebit heeft even de tijd nodig om te herstellen, het is ook niet niks wat ze bij jou gedaan hebben. Ik vind het heel knap dat je die stap hebt gezet en er aan begonnen bent. Ik denk ook wel eens, o, wat heb ik toch gedaan want nu moet de rest ook maar gelukkig is er de narcose. Als dat niet kon had ik er mischien nog jaren mee rondgelopen en daar wordt het allemaal niet mooier op.

Dus, geef het de tijd en houdt je gebit goed zuiver, goed poetsen :smt001 en spoelen. Het doet even zeer, dat weet ik maar al te goed maar je weet wel waar je het voor doet. Voor een stralende lach :smt003 die je meer zelfvertrouwen geeft en waardoor je straks "als je het een plekje hebt gegeven" ook lekker in je vel komt te zitten.

Succes!

:smt006