Nou… ik ook maar eens mijn verhaal doen.
Het begon als jong meisje die bij de schooltandarts zat. Vreselijk vond ik dat. Niemand bij je, die je hand vasthield... niemand die je troostte. Verdoven bij een vulling was er natuurlijk al helemaal niet bij. Na de lagere school ging je automatisch over naar een tandheelkundig centrum, nog steeds als ik er aan terug denk krijg ik er de rillingen van. Ik zal nooit vergeten dat ik 14 was en dat ik zo bang was dat mijn moeder waarachtig aan mijn 4 jaar oudere zus vroeg of ze mee wilde gaan om een verdoving te vragen. Zus deed dat ook en kreeg als antwoord?? Waarom??? ze moet zich niet zo aanstellen..
Toen ik 16 was mocht ik alleen naar de tandarts van mijn moeder... Ik heb net zo lang op mijn brommertje rondgereden totdat ik dacht dat de tijd van de behandeling wel klaar was en ben toen naar huis gegaan. Toendertijd... einde sanering.
Ik was een jaar of 21 toen ik voor de eerste keer kiespijn kreeg... kies eruit dus... ik had er wel een lesje van geleerd en besloot een tandarts te zoeken.. steeds opnieuw de verkeerde ervaringen.. iedere keer als ik eindelijk weer een beetje vertrouwen begon te krijgen dan gebeurde er iets waardoor mijn vertrouwen als sneeuw voor de zon verdween en ik niet meer ging.. Bij overmaat van ramp had ik enorme scheve tanden. Toen ik 12 was is mijn moeder met mij naar de orthodontist geweest. (Mijn oudere broer en zusters hadden ook beugels nodig gehad) maar de orthodontist zei dat bij een beugel niet mogelijk was omdat ik te zwakke tanden had) Toen ik dat op latere leeftijd vertelde tegen andere tandartsen keken ze me iedere keer opnieuw aan alsof ze water zagen branden.. Oke.. ik was niet zuinig op mijn gebit. (ook bij mijn ouders thuis werd er niet al te veel op tandenpoetsen gelet, als ze een keer wat smerig eruitzagen werd er eens gezegd dat we ze eens moesten poetsen maar that's it. Mijn ouders stammen nu eenmaal nog van voor de oorlog en daar was het al heel wat als je eens per week een schone onderbroek kreeg, en je eenmaal per week in een teil water mocht wassen, laat staan dat je je tanden zomaar zou poetsen. Dat kan ik dus mijn ouders ook niet kwalijk nemen.
Ze hebben hun best gedaan door mij in ieder geval naar de schooltandarts te laten gaan en de rest van de kinderen kregen zelfs een beugel.
Maar goed... das off topic... voor de 2e keer in mijn leven verdween het vertrouwen in de tandarts opnieuw en wederom heb ik 5 jaar zonder tandarts gelopen. Totdat ik via familie op 26 jarige leeftijd bij een geweldige tandarts kwam. Bij haar heb ik ook mijn tanden recht laten zetten door middel van kronen, en ook de achterstand aan mijn tanden heeft ze weten te herstellen.. ik was gelukkig met haar.. totdat er op een dag onder een kroon een ontsteking kwam. Ik kreeg een knoert van een bult op mijn gehemelte waarvan het 2 weken heeft geduurd voordat de pijn weg was. Ik was toen 30 jaar...Mijn eigenste vertrouwde tandarts heeft me toen nog wel geholpen maar uiteraard begon mijn vertrouwen alweer weg te ebben en bij overmaat van ramp beeindigde zij haar praktijk in verband met rugklachten. En vanaf dat moment begon wel de ellende... De een na de andere kies begon op te spelen. Soms zat er een jaartje tussen, soms ook maar een maand, maar zonder overdrijven zijn al mijn kiezen aan de beurt geweest.
Ik had op een gegeven moment geen kies of tand meer in mijn mond staan waar ik wel kiespijn aan heb gehad. Ondanks mijn angst toch steeds naar een tandarts en ja hoor... daar kwam dan weer een WKB. En met de WKB de ellende van ontstekingen en pus die extra pijn opleveren.
Mijn 2 jaarlijkse bezoeken stelde ik uit van 2 keer per jaar naar 1 keer per jaar.. en de behandelingen liet ik ook nog eventjes wachten... wat zeg je??? kan ik volgende maand al.. verdorie.. dan kan ik net niet.. over 2 maanden??? ja stukken beter...
Onbewust begon ik afspraken te vergeten.. niet expres..ik heb het niet breed en het is echt niet leuk als je 80 euro aan een tandarts moet betalen als je daar eigenlijk het geld niet voor hebt. Dan liever waar voor je geld ook al doet het pijn.
Maar goed. 2 keer achter elkaar een afspraak vergeten en na de 2e keer dat het gebeurde vertelde mijn tandarts mij niet meer te willen behandelen.. daar sta je dan.. dat hij mij niet meer wilde behandelen.. terwijl ik op dat moment kiespijn had kon ik me nog voorstellen... maar dat hij mijn zoon die wel trouw was geweest in dezelfde periode een stuk vulling uit zijn voortand was verloren ook weigerde te behandelen vond ik toch wel minder.
Het is tegenwoordig niet gemakkelijk nog een tandarts te vinden die patienten aanneemt maar het is gelukt.
Zoonlief was na 1 bezoekje al klaar maar ik moest nog..
Voor mijzelf had ik al besloten geen WKB's meer te willen hebben.. teveel ellende ermee gehad.. ik wilde een kunstgebit.. met de tanden die nog goed waren laten staan en de rest met kunstkiezen aan te vullen.
Tandarts kon zich daarin vinden.. afspraak werd gemaakt om in 4 keer mijn kiezen te trekken.. op 1 tand zou een kroon moeten.. een andere zou nog een WKB moeten gebeuren maar omdat ik mijn tanden graag wilde behouden heb ik daarmee ingestemd.
De eerste afspraak die ik pas door de drukte in april heb hoef ik waarschijnlijk niet eens meer te hebben... het begon met pijn in de bovenkaak rechts.. doordat de kiezen daar eigenlijk wel slecht waren besloten ze degene die het slecht eruit zat te trekken. hmm.. oké.. moest er toch uit.. 4 dagen laten zat ik met nog steeds helse kiespijnen bij de tandarts om de volgende rechts boven te laten trekken... wederom een week later weer bij de tandarts omdat ik pijn had.. de andere 2 wonden zagen er goed uit hoewel ik wat last had van een vertraagde wondheling omdat ik rook.. (veeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel)
Pijn werd steeds erger. van pure ellende mijn man mee genomen naar de tandarts (hij heeft voor apothekersassistent geleerd) en deze wist de tandarts over te halen om antibiotica voor te schrijven...
Daarna werd het inderdaad beter maar de pijn ging zich verplaatsen van rechts boven naar link boven. Ondertussen waren er dus rechts boven mijn 3 resterende kiezen al getrokken.
Links boven had ik ook nog 3 kiezen.. weer pijn.. tandarts kon opnieuw niet goed bepalen waar de pijn zat en wederom ging aan die kant de slechtste eruit.. weer geen resultaat. Na een paar dagen weer naar de tandarts die een andere eruit haalde.. eentje stond er namelijk nog zeer goed en zou kunnen gebruikt worden voor een frame.
Maar helaas.. ook de laatste links boven bleef pijn doen...ze wilden hem gaan trekken maar het lukte niet om te verdoven en wederom dankzij mijn man weer naar huis met antibiotica. Dat haalde de pijn behoorlijk weg en een week later was de kies dus goed om te trekken.. ging me aan mijn hart want het was een van de weinige goede kiezen die ik nog had.
Maar helaas... kiespijn verplaatste zich naar links onder.. daar had ik nog 1 grote kies. Dan moest dat toch echt de oorzaak zijn. Niet te vergeten.. ik had nog steeds pijn in mijn mond door de vertraagde wondheling.
Maar goed, links onder moest er ook uit.. tandarts kreeg hem niet goed verdoofd en stuurde me door naar de kaakchirurg. Een uur nadat ik bij de tandarts was geweest zat ik in het Antonius Ziekenhuis in Nieuwegein bij de kaakchirurg. Weinig pijn daar gehad.. ik kreeg ibuprofen mee naar huis en dan zou het met een paar dagen over moeten gaan. In die paar weken had ik al heel wat kiespijn gehad maar dit sloeg alles. 2 dagen na de extractie bij de kaakschirurg kreeg ik een enorme pijn in mijn kin en nadat een poosje gekoeld te hebben werd het gevoelloos. 1 dag daarna zat ik bij een noodtandarts.. wat een beul!!! die vond het nodig om in de wonden die ik links boven en onder had een of ander staafvormig aspirientje te stoppen.. onder dat net getrokken was ging best maar boven heb ik echt het idee gehad dat hij het zachte weefsel gewoon aan het scheuren was en ik heb zitten huilen als een klein kind daar. Volgende dag weer naar de tandarts die me linea recta weer naar de kaakchirurg stuurde omdat hij een abces dacht te voelen.
Uiteraard met klikkende knieën ernaar toe. Hij heeft de wond schoongespoeld en antibiotica gegeven. Het was dus geen abces maar een ontsteking van de rondomliggende weefsels rondom de wond.
Dik gezicht, aan de buitenkant kon je de rode plek van de ontsteking zien, koorts, mijn mond niet meer open krijgen en me stijf eten aan pijnstillers.. hele mixen heb ik genomen.. het begon met paracetamol, toen kwam de ibuprofen, arthrotec en later zelfs diclofenac van de huisarts.. en zaldiar van de kaakchirurg... het beste hielp de diclofenac nog. En waarachtig .. naar een aantal dagen begon de antibioticakuur (ik ben allergisch voor penicilline) aan te slaan.. en nu ruim 4 weken later is daar de pijn weg.. Ja, als ik op de rand van mijn kaak druk doet het nog zeer, maar ja daar is een eenvoudige oplossing voor.. niet drukken.
Over bleef nog mijn verdoofde lip, kin, (waarschijnlijk opgelopen door de ontsteking of de verdoving.. maar er zit regelmatig leven in zoals jeuk en zenuwtrekjes dus ik denk dat dat wel in orde komt. Vervelende is de enorme pijn in een stukje tandvlees die onder de links gevoelige overgebleven tanden zitten. Het lijkt erop dat dit steeds erger wordt en ik begin alweer aan grote getale paracetamol en ibuprofen te komen..
Ik heb daarover ook al een wanhoopskreet neer gezet bij problemen met tanden en kiezen
http://www.tandarts.nl/phpBB/viewtopic.php?t=5076
In principe zou er kunnen blijven zitten wat er nu zit.. tot dat ik een week geleden wakker werd en een stuk afgebroken hoektand op mijn tong voelde.. oké.. die tand hing van vullingen aan elkaar en dat was ook de tand waar een kroon overheen had gemoeten dus dat kon ik me nog voorstellen. Ik schrok wel hoever hij afgebroken was.. eigenlijk is er nog maar een paar millimeter te zien. Toch wilde ik niet gelijk naar de tandarts rennen. Ben nog wel 2 weken terug bij de kaakchirurg geweest om te vragen of het echt normaal was wat ik voelde aan de onderkant van mijn gebit maar hij verzekerde dat het er echt bij kon horen.
Ik had me voorgenomen om even te wachten tot de ergste pijn weg was onder bij mijn tanden om dan terug te gaan naar de tandarts voor de bovenkant. Eigenlijk vond ik dat ik genoeg pijn had gehad en dat ik pas weer verder wilde gaan als ik een beetje rust in mijn mond had gehad.
Vanochtend werd ik wakker en wederom voelde ik een stuk tand op mijn tong liggen..de tand rechtstreeks tussen mijn hoektand en voortand was ook afgebroken.. op dezelfde manier..nog maar een paar millimeter van het tandvlies af nog een randje te zien. Ik heb nu boven nummer 13 en 15 nog als brokjes staan, 11, 21, 22, 23 staan nog maar dat zijn kronen.
Onder heb ik 44.43, 42 en 41 nog staan maar daar bij moet ik opmerken dat deze tanden erg gevoelig zijn en sommigen staan naar mijn idee een beetje los. Rechtsonder heb ik 31, 32, 33 en 35 nog staan.
Das niet veel.. en het eten is een ramp.. eten deed in ieder geval al vaak pijn aan mijn kiezen omdat ik de druk niet goed op mijn kiezen kon hebben maar zonder kiezen is het toch wel enorm lastig om te kauwen.
Mijn verstand zegt nu.. die 2 restjes laten trekken en verder een kunstgebit nemen.. onder hetzelfde.. wat er zit, zit er en verder aanvullen met een kunstgebit.
Maar bij een angsthaas komen er natuurlijk weer altijd weer maartjes.. want door die vertraagde wondheling, die ontsteking na het verwijderen van de kies bij de kaakchirurg.. heeft me enorm bang gemaakt.. niet bang voor debehandeling.. ik heb zat achter de rug dat ik weet dat ze me niet zonder verdoving zullen behandelen en ook zullen stoppen als het niet lukt.. maar voor daarna, angst dat ik weer zo ziek zal worden van de pijn en de ontstekingen.. ik weet dat roken er veel mee te maken heeft maar help een verstokte zware roker maar eens van het roken af..
Ik heb er zelfs aan lopen denken om aan mijn huisarts een hele zware slaappil te vragen waardoor ik gewoon een paar dagen ga slapen... en dus niet kan roken.. Is roken echt hoofdoorzaak nummer 1 van de vertraagde wondheling en ontstekingen?
Is door het roken mijn gebit zo slecht geworden???
Ik loop nu met 2 afgebroken tanden (zeg maar restjes) waar naar mijn idee niks meer aan te redden is en die gewoon bij mijn kunstgebit erbij zullen moeten. De tanden die ik nu nog heb wil ik graag laten staan.
Maar hoe kom ik erachter dat die pijn onder in mijn kaak inderdaad van de beschadigde zenuw afkomt? Kan het niet zijn dat daar nog ontstekingen zitten??? (hoewel de tanden onder echt nog goed zijn) in een zit nog een gaatje maar dat hoefde geen WKB te worden.
Ik kan zo niet doorlopen.. als ik lach schrikken de mensen om zich heen zich helemaal rot en ik al helemaal als ik in een spiegel kijk.
Eten is een ramp.. regelmatig verslik ik me omdat ik sommige dingen gewoon niet wegkrijg.. vlees eten lukt niet eens..
Dus heb ik een paar vragen.. de eerste kies werd getrokken op 4 januari.. de laatste werd getrokken op 24 februari.. das dus alweer een maand terug.. hoe lang zou het nog duren voordat ik er van uit kan gaan dat mijn ondertanden links geen pijn meer doen.. en hoelang duurt het voordat ik een kunstgebit kan laten aanmeten?
Ik moet namelijk eerlijk zeggen dat ik niet bepaald blij ben met de manier waarop het gegaan is bij mijn tandarts.. alleen maar trekken.. nog niks aan happen voor een kunstgebit gedaan.. en iedere keer opnieuw problemen.
Ik ga er nu nog vanuit dat de 2 stompjes boven getrokken moeten worden maar voor het eerst in lange tijd ben ik gewoon echt bang geworden.. en zoals ik al zei.. niet voor behandeling maar voor wat er daarna gaat gebeuren.
Is het mogelijk om die 2 te laten trekken en dan tegelijk dezelfde dat een kunstgebit te krijgen??? geven die 2 wondjes dan erg veel pijn??? Als ik morgen naar de tandarts ga heb ik dan overmorgen een gebit???
Ik weet niet goed meer wat ik moet doen.. ik wil weer een goed uitziend gebit, geen pijn in mijn ondertanden en kin meer en weer normaal eten..
Ik ben echt ten einde raad.
Sorry voor het lange verhaal, ik merk nu dat ik ik ruim een uur aan het tikken ben geweest.. :oops:
Het begon als jong meisje die bij de schooltandarts zat. Vreselijk vond ik dat. Niemand bij je, die je hand vasthield... niemand die je troostte. Verdoven bij een vulling was er natuurlijk al helemaal niet bij. Na de lagere school ging je automatisch over naar een tandheelkundig centrum, nog steeds als ik er aan terug denk krijg ik er de rillingen van. Ik zal nooit vergeten dat ik 14 was en dat ik zo bang was dat mijn moeder waarachtig aan mijn 4 jaar oudere zus vroeg of ze mee wilde gaan om een verdoving te vragen. Zus deed dat ook en kreeg als antwoord?? Waarom??? ze moet zich niet zo aanstellen..
Toen ik 16 was mocht ik alleen naar de tandarts van mijn moeder... Ik heb net zo lang op mijn brommertje rondgereden totdat ik dacht dat de tijd van de behandeling wel klaar was en ben toen naar huis gegaan. Toendertijd... einde sanering.
Ik was een jaar of 21 toen ik voor de eerste keer kiespijn kreeg... kies eruit dus... ik had er wel een lesje van geleerd en besloot een tandarts te zoeken.. steeds opnieuw de verkeerde ervaringen.. iedere keer als ik eindelijk weer een beetje vertrouwen begon te krijgen dan gebeurde er iets waardoor mijn vertrouwen als sneeuw voor de zon verdween en ik niet meer ging.. Bij overmaat van ramp had ik enorme scheve tanden. Toen ik 12 was is mijn moeder met mij naar de orthodontist geweest. (Mijn oudere broer en zusters hadden ook beugels nodig gehad) maar de orthodontist zei dat bij een beugel niet mogelijk was omdat ik te zwakke tanden had) Toen ik dat op latere leeftijd vertelde tegen andere tandartsen keken ze me iedere keer opnieuw aan alsof ze water zagen branden.. Oke.. ik was niet zuinig op mijn gebit. (ook bij mijn ouders thuis werd er niet al te veel op tandenpoetsen gelet, als ze een keer wat smerig eruitzagen werd er eens gezegd dat we ze eens moesten poetsen maar that's it. Mijn ouders stammen nu eenmaal nog van voor de oorlog en daar was het al heel wat als je eens per week een schone onderbroek kreeg, en je eenmaal per week in een teil water mocht wassen, laat staan dat je je tanden zomaar zou poetsen. Dat kan ik dus mijn ouders ook niet kwalijk nemen.
Ze hebben hun best gedaan door mij in ieder geval naar de schooltandarts te laten gaan en de rest van de kinderen kregen zelfs een beugel.
Maar goed... das off topic... voor de 2e keer in mijn leven verdween het vertrouwen in de tandarts opnieuw en wederom heb ik 5 jaar zonder tandarts gelopen. Totdat ik via familie op 26 jarige leeftijd bij een geweldige tandarts kwam. Bij haar heb ik ook mijn tanden recht laten zetten door middel van kronen, en ook de achterstand aan mijn tanden heeft ze weten te herstellen.. ik was gelukkig met haar.. totdat er op een dag onder een kroon een ontsteking kwam. Ik kreeg een knoert van een bult op mijn gehemelte waarvan het 2 weken heeft geduurd voordat de pijn weg was. Ik was toen 30 jaar...Mijn eigenste vertrouwde tandarts heeft me toen nog wel geholpen maar uiteraard begon mijn vertrouwen alweer weg te ebben en bij overmaat van ramp beeindigde zij haar praktijk in verband met rugklachten. En vanaf dat moment begon wel de ellende... De een na de andere kies begon op te spelen. Soms zat er een jaartje tussen, soms ook maar een maand, maar zonder overdrijven zijn al mijn kiezen aan de beurt geweest.
Ik had op een gegeven moment geen kies of tand meer in mijn mond staan waar ik wel kiespijn aan heb gehad. Ondanks mijn angst toch steeds naar een tandarts en ja hoor... daar kwam dan weer een WKB. En met de WKB de ellende van ontstekingen en pus die extra pijn opleveren.
Mijn 2 jaarlijkse bezoeken stelde ik uit van 2 keer per jaar naar 1 keer per jaar.. en de behandelingen liet ik ook nog eventjes wachten... wat zeg je??? kan ik volgende maand al.. verdorie.. dan kan ik net niet.. over 2 maanden??? ja stukken beter...
Onbewust begon ik afspraken te vergeten.. niet expres..ik heb het niet breed en het is echt niet leuk als je 80 euro aan een tandarts moet betalen als je daar eigenlijk het geld niet voor hebt. Dan liever waar voor je geld ook al doet het pijn.
Maar goed. 2 keer achter elkaar een afspraak vergeten en na de 2e keer dat het gebeurde vertelde mijn tandarts mij niet meer te willen behandelen.. daar sta je dan.. dat hij mij niet meer wilde behandelen.. terwijl ik op dat moment kiespijn had kon ik me nog voorstellen... maar dat hij mijn zoon die wel trouw was geweest in dezelfde periode een stuk vulling uit zijn voortand was verloren ook weigerde te behandelen vond ik toch wel minder.
Het is tegenwoordig niet gemakkelijk nog een tandarts te vinden die patienten aanneemt maar het is gelukt.
Zoonlief was na 1 bezoekje al klaar maar ik moest nog..
Voor mijzelf had ik al besloten geen WKB's meer te willen hebben.. teveel ellende ermee gehad.. ik wilde een kunstgebit.. met de tanden die nog goed waren laten staan en de rest met kunstkiezen aan te vullen.
Tandarts kon zich daarin vinden.. afspraak werd gemaakt om in 4 keer mijn kiezen te trekken.. op 1 tand zou een kroon moeten.. een andere zou nog een WKB moeten gebeuren maar omdat ik mijn tanden graag wilde behouden heb ik daarmee ingestemd.
De eerste afspraak die ik pas door de drukte in april heb hoef ik waarschijnlijk niet eens meer te hebben... het begon met pijn in de bovenkaak rechts.. doordat de kiezen daar eigenlijk wel slecht waren besloten ze degene die het slecht eruit zat te trekken. hmm.. oké.. moest er toch uit.. 4 dagen laten zat ik met nog steeds helse kiespijnen bij de tandarts om de volgende rechts boven te laten trekken... wederom een week later weer bij de tandarts omdat ik pijn had.. de andere 2 wonden zagen er goed uit hoewel ik wat last had van een vertraagde wondheling omdat ik rook.. (veeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel)
Pijn werd steeds erger. van pure ellende mijn man mee genomen naar de tandarts (hij heeft voor apothekersassistent geleerd) en deze wist de tandarts over te halen om antibiotica voor te schrijven...
Daarna werd het inderdaad beter maar de pijn ging zich verplaatsen van rechts boven naar link boven. Ondertussen waren er dus rechts boven mijn 3 resterende kiezen al getrokken.
Links boven had ik ook nog 3 kiezen.. weer pijn.. tandarts kon opnieuw niet goed bepalen waar de pijn zat en wederom ging aan die kant de slechtste eruit.. weer geen resultaat. Na een paar dagen weer naar de tandarts die een andere eruit haalde.. eentje stond er namelijk nog zeer goed en zou kunnen gebruikt worden voor een frame.
Maar helaas.. ook de laatste links boven bleef pijn doen...ze wilden hem gaan trekken maar het lukte niet om te verdoven en wederom dankzij mijn man weer naar huis met antibiotica. Dat haalde de pijn behoorlijk weg en een week later was de kies dus goed om te trekken.. ging me aan mijn hart want het was een van de weinige goede kiezen die ik nog had.
Maar helaas... kiespijn verplaatste zich naar links onder.. daar had ik nog 1 grote kies. Dan moest dat toch echt de oorzaak zijn. Niet te vergeten.. ik had nog steeds pijn in mijn mond door de vertraagde wondheling.
Maar goed, links onder moest er ook uit.. tandarts kreeg hem niet goed verdoofd en stuurde me door naar de kaakchirurg. Een uur nadat ik bij de tandarts was geweest zat ik in het Antonius Ziekenhuis in Nieuwegein bij de kaakchirurg. Weinig pijn daar gehad.. ik kreeg ibuprofen mee naar huis en dan zou het met een paar dagen over moeten gaan. In die paar weken had ik al heel wat kiespijn gehad maar dit sloeg alles. 2 dagen na de extractie bij de kaakschirurg kreeg ik een enorme pijn in mijn kin en nadat een poosje gekoeld te hebben werd het gevoelloos. 1 dag daarna zat ik bij een noodtandarts.. wat een beul!!! die vond het nodig om in de wonden die ik links boven en onder had een of ander staafvormig aspirientje te stoppen.. onder dat net getrokken was ging best maar boven heb ik echt het idee gehad dat hij het zachte weefsel gewoon aan het scheuren was en ik heb zitten huilen als een klein kind daar. Volgende dag weer naar de tandarts die me linea recta weer naar de kaakchirurg stuurde omdat hij een abces dacht te voelen.
Uiteraard met klikkende knieën ernaar toe. Hij heeft de wond schoongespoeld en antibiotica gegeven. Het was dus geen abces maar een ontsteking van de rondomliggende weefsels rondom de wond.
Dik gezicht, aan de buitenkant kon je de rode plek van de ontsteking zien, koorts, mijn mond niet meer open krijgen en me stijf eten aan pijnstillers.. hele mixen heb ik genomen.. het begon met paracetamol, toen kwam de ibuprofen, arthrotec en later zelfs diclofenac van de huisarts.. en zaldiar van de kaakchirurg... het beste hielp de diclofenac nog. En waarachtig .. naar een aantal dagen begon de antibioticakuur (ik ben allergisch voor penicilline) aan te slaan.. en nu ruim 4 weken later is daar de pijn weg.. Ja, als ik op de rand van mijn kaak druk doet het nog zeer, maar ja daar is een eenvoudige oplossing voor.. niet drukken.
Over bleef nog mijn verdoofde lip, kin, (waarschijnlijk opgelopen door de ontsteking of de verdoving.. maar er zit regelmatig leven in zoals jeuk en zenuwtrekjes dus ik denk dat dat wel in orde komt. Vervelende is de enorme pijn in een stukje tandvlees die onder de links gevoelige overgebleven tanden zitten. Het lijkt erop dat dit steeds erger wordt en ik begin alweer aan grote getale paracetamol en ibuprofen te komen..
Ik heb daarover ook al een wanhoopskreet neer gezet bij problemen met tanden en kiezen
http://www.tandarts.nl/phpBB/viewtopic.php?t=5076
In principe zou er kunnen blijven zitten wat er nu zit.. tot dat ik een week geleden wakker werd en een stuk afgebroken hoektand op mijn tong voelde.. oké.. die tand hing van vullingen aan elkaar en dat was ook de tand waar een kroon overheen had gemoeten dus dat kon ik me nog voorstellen. Ik schrok wel hoever hij afgebroken was.. eigenlijk is er nog maar een paar millimeter te zien. Toch wilde ik niet gelijk naar de tandarts rennen. Ben nog wel 2 weken terug bij de kaakchirurg geweest om te vragen of het echt normaal was wat ik voelde aan de onderkant van mijn gebit maar hij verzekerde dat het er echt bij kon horen.
Ik had me voorgenomen om even te wachten tot de ergste pijn weg was onder bij mijn tanden om dan terug te gaan naar de tandarts voor de bovenkant. Eigenlijk vond ik dat ik genoeg pijn had gehad en dat ik pas weer verder wilde gaan als ik een beetje rust in mijn mond had gehad.
Vanochtend werd ik wakker en wederom voelde ik een stuk tand op mijn tong liggen..de tand rechtstreeks tussen mijn hoektand en voortand was ook afgebroken.. op dezelfde manier..nog maar een paar millimeter van het tandvlies af nog een randje te zien. Ik heb nu boven nummer 13 en 15 nog als brokjes staan, 11, 21, 22, 23 staan nog maar dat zijn kronen.
Onder heb ik 44.43, 42 en 41 nog staan maar daar bij moet ik opmerken dat deze tanden erg gevoelig zijn en sommigen staan naar mijn idee een beetje los. Rechtsonder heb ik 31, 32, 33 en 35 nog staan.
Das niet veel.. en het eten is een ramp.. eten deed in ieder geval al vaak pijn aan mijn kiezen omdat ik de druk niet goed op mijn kiezen kon hebben maar zonder kiezen is het toch wel enorm lastig om te kauwen.
Mijn verstand zegt nu.. die 2 restjes laten trekken en verder een kunstgebit nemen.. onder hetzelfde.. wat er zit, zit er en verder aanvullen met een kunstgebit.
Maar bij een angsthaas komen er natuurlijk weer altijd weer maartjes.. want door die vertraagde wondheling, die ontsteking na het verwijderen van de kies bij de kaakchirurg.. heeft me enorm bang gemaakt.. niet bang voor debehandeling.. ik heb zat achter de rug dat ik weet dat ze me niet zonder verdoving zullen behandelen en ook zullen stoppen als het niet lukt.. maar voor daarna, angst dat ik weer zo ziek zal worden van de pijn en de ontstekingen.. ik weet dat roken er veel mee te maken heeft maar help een verstokte zware roker maar eens van het roken af..
Ik heb er zelfs aan lopen denken om aan mijn huisarts een hele zware slaappil te vragen waardoor ik gewoon een paar dagen ga slapen... en dus niet kan roken.. Is roken echt hoofdoorzaak nummer 1 van de vertraagde wondheling en ontstekingen?
Is door het roken mijn gebit zo slecht geworden???
Ik loop nu met 2 afgebroken tanden (zeg maar restjes) waar naar mijn idee niks meer aan te redden is en die gewoon bij mijn kunstgebit erbij zullen moeten. De tanden die ik nu nog heb wil ik graag laten staan.
Maar hoe kom ik erachter dat die pijn onder in mijn kaak inderdaad van de beschadigde zenuw afkomt? Kan het niet zijn dat daar nog ontstekingen zitten??? (hoewel de tanden onder echt nog goed zijn) in een zit nog een gaatje maar dat hoefde geen WKB te worden.
Ik kan zo niet doorlopen.. als ik lach schrikken de mensen om zich heen zich helemaal rot en ik al helemaal als ik in een spiegel kijk.
Eten is een ramp.. regelmatig verslik ik me omdat ik sommige dingen gewoon niet wegkrijg.. vlees eten lukt niet eens..
Dus heb ik een paar vragen.. de eerste kies werd getrokken op 4 januari.. de laatste werd getrokken op 24 februari.. das dus alweer een maand terug.. hoe lang zou het nog duren voordat ik er van uit kan gaan dat mijn ondertanden links geen pijn meer doen.. en hoelang duurt het voordat ik een kunstgebit kan laten aanmeten?
Ik moet namelijk eerlijk zeggen dat ik niet bepaald blij ben met de manier waarop het gegaan is bij mijn tandarts.. alleen maar trekken.. nog niks aan happen voor een kunstgebit gedaan.. en iedere keer opnieuw problemen.
Ik ga er nu nog vanuit dat de 2 stompjes boven getrokken moeten worden maar voor het eerst in lange tijd ben ik gewoon echt bang geworden.. en zoals ik al zei.. niet voor behandeling maar voor wat er daarna gaat gebeuren.
Is het mogelijk om die 2 te laten trekken en dan tegelijk dezelfde dat een kunstgebit te krijgen??? geven die 2 wondjes dan erg veel pijn??? Als ik morgen naar de tandarts ga heb ik dan overmorgen een gebit???
Ik weet niet goed meer wat ik moet doen.. ik wil weer een goed uitziend gebit, geen pijn in mijn ondertanden en kin meer en weer normaal eten..
Ik ben echt ten einde raad.
Sorry voor het lange verhaal, ik merk nu dat ik ik ruim een uur aan het tikken ben geweest.. :oops:
Wat een herkenbaar verhaal is het over het onstaan van je angst voor de tandarts. Het zou mijn verhaal kunnen zijn (en van vele anderen trouwens!), tot en met het uitstellen van controles en behandelingen aan toe. Ik denk dat het heel goed is dat je je verhaal hier doet.
Ik kan me je huidige wanhoop ook heel goed voorstellen en je angst voor een nieuwe ontsteking na het trekken van de laatste slechte tanden/kiezen. Natuurlijk is roken slecht voor de wondgenezing. Dus probeer te minderen of een paar dagen helemaal te stoppen. Maar ik heb gemakkelijk praten trouwens, want ik heb nooit gerookt... Overigens is dat geen garantie op het niet-ontstaan van een ontsteking, want ik heb zelf zo'n zelfde ontsteking gehad na het trekken van mijn verstandskiezen onder. Bij mij was de bloedprop die de holte hoort op te vullen verdwenen, waardoor er vuil in kwam. Goed schoonhouden is dus ook belangrijk. De 1e 24 uur niet 'klotsen' met spoelen, maar rustig het water erlangs laten stromen, dat spoel je het bloed dat bloedprop moet worden niet weg.
Doordat je een paar keer 's morgens een afgebroken tand/kies in je mond had, doet mij trouwens vermoeden dat je flink aan het knarsen/klemmen bent 's nachts. Ook daar kan pijn vandaan komen!
Dat wat je nu hebt (jeuk/tintelingen) aan je gevoelloze lip, wijst in ieder geval wel op een herstellende zenuw.
Madje heeft uitgebreid geschreven over het krijgen van een (partiële) prothese. Je kunt hier lezen: http://www.tandarts.nl/phpBB/viewtopic.php?t=4054 hoe het ging (vooral ook erna!).
Verder denk ik dat je eens met je tandarts moet gaan praten over de stappen die nu genomen gaan worden en welke termijnen daaraan vast zitten.
Heel veel sterkte toegewenst!
:smt006 Monique
Ik weet best dat dit allemaal mijn eigen schuld is. En vooral het laatste jaar kwam ik steeds meer tot de conclusie dat ik er gewoon wat aan moest doen. En dan niet alleen even naar de tandarts om een gaatje te laten vullen of wat tandsteen weg te laten halen. Maar zoals ik de laatste maanden overspoeld ben met extracties, pijn en ontstekingen, dat heeft me zo enorm overdonderd.. 7 kiezen in 6 weken vind ik nogal niet wat.. en na die 2 laatste afgebroken tanden (de laatste was gisterochtend) zag ik het helemaal niet meer zitten. Ik ben verdorie pas 40 en heb het gebit van iemand die nooit naar de tandarts is gegaan of zo...
Morgen ga ik wederom weer mijn tandarts bellen, met angst en vrezen om heel eerlijk te zijn hoor. Ik ben blij dat ik dat in ieder geval nog wel durf.
Over dat knarsen wat je zegt heb ik ook wel zitten denken.. maar als ik 's ochtends wakker wordt heb ik minste pijn aan mijn kaak/kin/lip/ondertanden... dus dat kan ik dan ook weer niet rijmen..
Maar goed, morgen dus bellen en ik hoop dat ze me echt snel kunnen helpen. en dan vooral met de nieuwe tanden.. Ik schaam me rot hoe ik er nu bij loop.
Het verhaal van madje heb ik vannacht al zitten lezen.. zijn verhaal gaf mij het duwtje in de rug om hier ook maar eens mijn verhaal te gaan vertellen..
Het stomme is.. van de buitenkant zag mijn gebit er altijd goed uit. Mijn ex heeft wel 10 jaar met een verrot gebit rond gelopen en ging ook nooit naar de tandarts. Als ik tegen hem zei dat hij daar wat aan moest doen dan zei hij.. jaaaa.. komt wel een keertje. Vorig jaar is hij naar de tandarts gegaan heeft gezegd dat alles getrokken moest worden en hij loopt nu vrolijk rond.. Dat is dus iets wat ik niet goed begrijp. Ik ging in ieder geval ook al stelde ik het graag uit.. maar de pijnen die ik heb gehad in alle jaren is niet te beschrijven.. en iemand die helemaal niet gaat heeft nooit last???? :-?
Waarschijnlijk pure mazzel bij hem maar het prikt wel :smt003
Ik vind het fijn te lezen dat er mensen met dezelfde problemen zijn als ik.. alhoewel het voor hen natuurlijk niet fijn is.. maar gedeelde smart is halve smart he.
Donderdag om kwart voor 5 moet ik er zijn.
En ik ben bang.. zo bang.. ik weet gewoon zeker dat die 2 afgebroken tanden getrokken zullen worden.. en ben zo bang om daarna weer ontstekingen te krijgen.
Dit zullen nog wel 2 onrustige dagen worden.. :cry:
Ik kan me je angst om te gaan heel goed voorstellen. Je hebt er niets aan als ik dit zeg, maar je bent niet de enige!
Ben je al eerder bij deze tandarts geweest of is het een nieuwe tandarts?
Ik las je verhaal over je ex die 10 jaar niet ging en waarbij alles uiteindelijk getrokken moest worden en dat dat bij je steekt...
Ten eerste denk ik dat mannen er makkelijker mee omgaan. Ik kan me nog herinneren dat mijn vader niet naar de tandarts ging, tot het moment kwam dat de pijn ondragelijk was, dan ging hij naar de tandarts, liet de pijnlijke kies trekken en dat was het. Pas toen zijn voortanden los gingen zitten is hij naar een tandarts gegaan en moest zijn boven gebit getrokken worden. Bij zijn ondergebit heeft de tandarts er wel naar gekeken en tandsteen verwijderd, maar had hij na 25 jaar geen enkel gaatje. Dat brengt me gelijk bij mijn tweede argument, de ene persoon heeft veel sterkere tanden als de ander.
Vrouwen hebben ook andere hormonen als mannen, wat ook invloed heeft op hun tanden en kiezen, luister maar eens om je heen hoeveel vrouwen er zijn waarbij er tanden en kiezen afbreken op het moment dat ze zwanger zijn!
Ik vind je in elk geval heel erg dapper. Je doet er nu wel wat aan en gaat wel naar de tandarts hoe bang je ook bent. En besef jezelf ook dat je ook bang mag zijn... je mag het doodeng vinden.
Veel veel sterkte de komende dagen, ik hoop dat je je rust vinden zal en veel succes donderdag en laat zeker even weten wat de tandarts zei!
groetjes Monique
Goed dat je gebeld hebt en het geeft helemaal niets dat je niet meteen durfde...
Dat je bang betnt dat je gebroken tanden getrokken moeten worden
kan ik me voorstellen, maar dat hoeft niet per se het geval te zijn hoor!
Bij mij waren rechtsboven ook twee tanden (elementen 11 en 12) afgebroken,
maar die hebben ze weten te redden met een setje composietkronen;
er zitten nu twee pennen in mijn eigen wortel en daaromheen is een
tand "geboetseerd" met het materiaal waarmee ze wittevullingen maken.
Ik weet natuurlijk niet hoe jouw situatie en en de staat van je gebit,
maar je hoeft vaak niet van het ergste uit te gaan weet ik inmiddels.
Toen ik bijna een jaar geleden besloot mijn gebit ook op te laten
knappen wist ik zeker dat ik een kunstgebit nodig had. Niet dus!
Er zit wel veel "plastic" in mijn mond nu, maar zeker 80% is nog "van mij"!
Hou vol, vertel je tandarts dat je bang bent, vertel hem/haar
hoe dat komt, dan kan er rekening mee gehouden worden.
Er staan hier wel veel angstverhalen, maar die hebben
gelukkig wel bijna allemaal een heel goede afloop.
Hopelijk mag jij je straks ook in dat rijtje voegen.
Succes en sterkte,
JAN
Ik heb niet zoveel aan toe te voegen aan de woorden van Moon en Jan, maar wil wel even zeggen dat ik het hartstikke goed van je vindt dat je hebt gebeld en een afspraak hebt gemaakt!
Als de tanden getrokken worden (waar Jan terecht over zegt dat het misschien niet nodig is, want in de tandheelkunde is veel mogelijk!) zeg dan wel even tegen je tandarts dat je zo bang bent dat het gaat ontsteken. Hij kan je dan wat extra advies geven over wat wel/niet te doen...
:smt006 Monique
Eerst helemaal uitgelegd wat er allemaal gebeurd was, ook bij de kaakchirurg. Verteld over de pijn in mijn ondertanden en de gekwetste zenuw. Ze heeft mijn ondertanden nagekeken en op 1 klein gaatje na zijn alle tanden helemaal in orde. Volgens haar heeft de gevoelige tanden inderdaad te maken met de gekwetste zenuw. Doordat het gaatje natuurlijk net op een plek zit waar het niet verdoofd aanvoelt durfde ze deze nog niet te behandelen. Maar dat kon volgens haar ook nog wel even wachten en zou zeer zeker geen ontsteking opleveren.
Dan de 2 afgebroken tanden. Ze had w opties, behandelen en kronen erop of eruit en bij het plaatje/frame betrekken. Tja, als ik handen vol met geld had zou ik gezegd hebben zet er maar kronen op, maar die heb ik niet dus die optie was voor mij al snel geen optie.
Optie 2 wordt het dus, nog een keer zal ik er aan moeten geloven, dan gaan ze er alletwee tegelijk uit.
Toen was er nog een andere vraag van haar.. wordt het een frame of wordt het een plaatje/kunstgebit???
Een frame zit volgens haar prettiger, en is duurzamer, maar.... er gaat wel een week of 4 over heen voor dat ik hem heb nadat de tanden getrokken zijn. Een kunstgebit kan ik een dag later hebben.
En nu weet ik het even niet meer...
hebben jullie advies???
Hartstikke goed dat je bent gegaan. Het is ook altijd fijn om te horen als een tandarts de tijd neemt om naar je verhaal te luisteren!
Een plaatje of een frame is een heel persoonlijke keuze. Beide opties hebben voor- en nadelen, lees de quote hieronder maar!
:smt006 Monique
Dus dat doen we dan maar.. over 2 dagen moet ik er naar toe.. ik hoop eigenlijk dat ik daarna snel dat ding in mijn mond krijg want zoals ik er nu bijloop is echt erg.. als ik het per ongeluk een keer vergeet en spontaan lach naar iemand zie je ze gewoon verschrikt kijken.. :o
Ook heb ik nog steeds last van mijn onderkaak, de pijn in mijn tanden wordt langzaam maar zeker wel minder maar de pijn in mijn lip, kin en kaakgewricht blijft vervelend.
Het zou in ieder geval fijn zijn als ik weer een paar tanden en kiezen in mijn mond heb want het eten is een ramp.
Ik hou jullie op de hoogte hoe het mij donderdag vergaan is..
Maak je je erg druk erom?
:smt006 Monique
zwak uitgedrukt.. ik heb een knoop in mijn maag van hier tot tokio..
slik van pure ellende kalmerende middelen erbij..
maar ik zal er toch doorheen moeten wil ik weer normaal kunnen eten en lachen.. en dat is mijn drijfveer
Probeer eens voor jezelf op een rijtje te zetten waar je je nu eigenlijk druk om maakt. Ik heb makkelijk praten, hoor, maar er zijn misschien dingen waar je wel iets aan kunt doen. Is het de controle uit handen te moeten geven? Daar kun je over praten met je tandarts! Uiteindelijk blijf je baas over wat er gebeurt. Zijn het allerlei wilde ideeën? Praat op jezelf in dat het onredelijke gedachten zijn.
Jaaaaa... Ik weet het: moeilijk, moeilijk, verschrikkelijk moeilijk op dit moment, maar ik wil maar aangeven: als je wéét waar het vandaan komt, kun je er misschien ook iets aan doen!
Heel veel sterkte enne... Ik zal voor je duimen!
:smt056 Monique
Ze verdoofd zoals ik nog nooit eerder heb meegemaakt. Op de een of andere manier voel ik het niet. Ze spoot vanmiddag eerst een of ander goedje op mijn tandvlees en begon daarna steeds hele kleine prikjes te geven die ik nauwelijks voelde.. Binnen de kortste keren had ik een lip die voor mijn gevoel net zo groot als mijn neus was, maar dat was natuurlijk maar een gevoel... Ik had met haar afgespoken dat ik eerst mijn ogen dicht zou doen voordat zij met allerlei materialen aan zou komen zetten en dat hebben we ook gedaan.
Afgezien van het feit dat 1 tand er niet gemakkelijk uitging heeft het weinig pijn gedaan. Het feit dat het zo lang duurde leverde wel paniek bij me op.. ik zag al een grote boze kaakchirurg er aan te pas komen. Maar met allerlei kunst en hulpmiddelen is het toch gelukt. Daarna hebben ze het gehecht. Volgende week moet ik terugkomen voor het partiele kunstgebit. Ik heb het voordeel dat zolang ik niet lach het niet opvalt. Dus deze week moet ik maar nietlachend door het leven :wink:
Toen ik thuis kwam had ik flink pijn.. ik had al een recept voor brufen 600 meegekregen en mijn man is die direct gaan halen.. ik heb het ingenomen en ben gaan slapen.. toen ik wakker werd was de verdoving uitgewerkt en was het toch wel gevoelig.. vooral als ik praat.. dan komt mijn tong steeds tegen de wonden aan. Maar ik heb gemerkt dat zodra de pijnstiller werkt dat dit een stuk minder is.
In 1 van mijn ondertanden zit een klein gaatje die nog een keer gevuld moet worden maar dat had geen haast zei ze.. ze wil liever dat eerst die zenuw zich hersteld.
Nu ik er achteraf over na loop te denken... ja.. het viel best mee.. maar ik heb het gevoel alsof ik de himalaya beklommen heb.. of hoe dat ding ook mag heten.. ik ben leeg.. futloos... totaal geen energie meer...
Ik merk in ieder geval wel dat het energie heeft gevreten... en nu.. van pure adrenaline die nog rond giert... kan ik niet slapen...
maakt niet uit.. ik heb het gepresteert vandaag!!! Ik ben een kanjer!!! :smt006
Hartstikke goed gedaan en je had ook goede afspraken gemaakt met je tandarts, heel belangrijk, want dat geeft toch iets controle-gevoel.
Achteraf viel het eigenlijk wel mee, schrijf je. Probeer die gedachte vast te houden voor volgende keren, want eigenlijk valt het altijd wel mee... Een mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest, niet waar?
En dat je nu even helemaal 'op' bent is logisch, daar mag je ook even aan toegeven!
Liefs,
Monique
de afdruk moest genomen worden en de hechtingen eruit.
Beetje gevoelig was het wel toen de hechtingen er uit gingen en toen ik nog mijn ogen open had en zag dat ze met een schaar richting mijn mond kwam wilde ik het liefst luid krijsend wegrennen.. ze zag mijn angst legde de schaar weg en zei dat die helemaal niet nodig was. Ik deed mijn ogen dicht en na na af en toe wat gevoeligs te hebben ervaren was ze klaar. Achteraf liet ze triomfantelijk zien welk apparaatje ze dan wel gebruikt had.. maar natuurlijk.. de schaar.. :lol:
Toen de afdruk maken.. is niet pijnlijk maar ook geen feest.. ik kan me goed voorstellen dat mensen er bij gaan kokhalzen, gelukkig heb ik daarvan geen last gehad.
De kleur van de tanden die erin komen zijn precies dezelfde kleur als die ik zelf heb dus dat verschil zal niet te zien zijn.
Volgende week vrijdag zou hij hoogstwaarschijnlijk af zijn...
IK ben benieuwd...
Alleen dat ene gaatje onder nog die ze nog steeds niet wil behandelen omdat mijn zenuw nog steeds beschadigt is.. daar heb ik ook de meeste last van moet ik zeggen hoor..
maar goed.. dat komt wel als alles onder weer oke is...
ga ik me nu nog niet druk over maken.. :smt006