Ik ben een vrouw van 30 en was al ruim 10jr niet meer naar de T.A geweest, gewoonweg uit angst!!
Totdat ik via via van de angst-tandarts hoorde in K'rade.
Naar alle vele mooie reacties gelezen te hebben op jullie site durfde ik dan eindelijk naar al die jaren de GROTE stap te zetten.
Ik maakte dan ook z.s.m een afspraak voor een intake gesprek.
14 januari 2005 was het dan zover.. Met knikkende knietjes kwamen we aan in K'rade.
Ik melde me netjes aan bij de receptie waarop ze me verzochten even plaats te nemen in de wachtruimte.
Enige korte tijd later werd ik dan geroepen om een foto van mijn gebit te laten maken(wat overigens niet angstig is)
Vervolgens werd ik weer verzocht even plaats te nemen in de wachtruimte, want ik zou zo aan de beurt zijn)
Een kleine 20min daarna werd ik naar binnen geroepen.
Ik mocht plaatsnemen in de stoel en de T.A verzekerde mij dat hij alleen maar in mijn mond zou kijken(zonder enge istrumenten etc..)
Hierop werden nog meer foto's gemaakt + een begroting van de kosten voor de behandeling.
Hij vertelde me, dat er 2 verstandskiezen en nog 2 gewone kiezen er iig uitmoesten, er moesten ook 2 WKB gedaan worden, en nog wat zaken!
Ook legde hij heel rustig uit hoe de narcose zou gaan werken.
Toen hij klaar was met zijn verhaal, mij de hand nog vriendelijk schudde mocht ik helemaal naar boven lopen voor een kort geprekje met Veronique(topmeid)
en zij me uitlegde wat er die desbetreffende dag allemaal ging gebeuren.
Naar even kort mijn bloeddruk te hebben opgemeten kon ik alweer naar huis.
Ik zou binnen 2 weken een telefoontje van ze krijgen voor een nieuwe afspraak te maken.
Sjo dacht ik bij mezelf: DIE STAP HEB IK OVERWONNEN!!
Zoals afgesproken kreeg ik idd binnen 2 weken een telefoontje van de receptie of ik 31maart 2005 om 14.00 naar de kliniek wilde komen voor de narcose behandeling.
Ik zei natuurlijk gewoon ja..
Ik werd steeds zenuwachtiger omdat het nog 2maanden zou duren voordat ik eindelijk aan de beurt was :(
Die laatste dagen waren nog het ergst, dan besef je eigenlijk pas hoe dichtbij het komt. (achteraf allemaal voor niks geweest die spanning)
Nou het is nu 2 dagen geleden dat ik ben geholpen.
We(mijn broer en vader) en ik waren die dag zelfs te vroeg in K'rade, wat ook nog niet zo gunstig is voor je zenuwen.
We zijn toen bij het dichtsbijzijnde cafetaria maar even wat gaan nuttigen, ik natuurlijk niet,op een beetje water na.
Mijn afspraak stond voor 14.00 maar ik werd pas om 15.15 geholpen.
Er waren nog mensen voor me.
Veronique mijn begleidster stelde me telkens gerust en dat ik zo aan de beurt was.
Toen was het moment daar, ik moest/mocht naar binnen.
Mijn vader en broer gingen met me mee.
Ik werd vriendelijk verzocht plaats te nemen in de stoel.
De narcotiseur kwam naast me staan en gaf me vriendelijk een hand en vroeg of alles duidelijk was.
Waarop ik zei dat ik de T.A zelf nog even wilde spreken..dat kon uiteraard..
Hij vertelde dat hij zou proberen om zoveel mogelijk gedaan te krijgen.
Veronique kwam bij me staan en begon een verhaal over, ben je al eens goed dronken of stoned geweest??
De narcotiseur pakten ondertussen mijn arm en vertelde me dat ik een klein prikje in mijn arm kreeg(je voelt er werkelijk niks van)
Waarop ik Veronique hoord zeggen "het kan een beetje een brandend gevoel geven in je hand"
Ik liet het allemaal maar over me heen komen..
Het volgende moment hoor ik mijn pa nog iets zeggen, waarop ik een sec later in een heerlijk diepe slaap viel!
Voor mijn gevoel kwam ik naar 5min alweer bij, terwijl het bij elkaar 1uur en 3kwartier was geweest.
Je bent het je echt niet bewust!
Alles was gedaan!! JOEPIE!!
Ik schijn nog iedereen wel 2 of 3 keer omhelst te hebben van blijdschap, maar die film ben ik compleet kwijt! (toch wel jammer eigenlijk)
Ze moeten echt om me hebben gelachen.. En daar komt nog bij dat ik mijn eigen broer niet eens meer herkende.. Toch wel genant ey..
Ik weet niet eens meer hoe ik in de auto ben gekomen en heb de hele terugreis liggen slapen.
Eenmaal thuis gekomen ben ik direct op de bank gaan liggen en het allemaal laten bezinken, ik was natuurlijk nog helemaal suf van de narcose.
IK heb nog wel een beetje last van napijn, maar dat is niks vergeleken met de pijn die ervoor had!
Er stonden bij mij 2 narcose behandelingen geplanned, maar ze hebben alles in een behandeling weten te klaren.
Bijdeze wil ik het hele Tandartsen Team in K'rade HARTELIJK BEDANKEN voor alle goede zorgen!!!
En een speciale dank aan Veronique die me er heel fijn door heeft geholpen!!
Ik hou van jullie allemaal.. en ben heel blij dat ik dankzij jullie deze stap heb durven zetten!! En ik weer breeduit kan lachen met mijn nieuwe tanden!
JULLIE ZIJN ALLEMAAL GEWELDIG!! en zo kan ik nog wel even doorgaan.. hihi..
Voor iedereen die nog moet.. Pak die telefoon en maak die afspraak!!! En ga niet langer door een HELLLL!!
Het is echt niet eng! Heel veel suc6..
Voor diegene die nog vragen hebben m.b.t dit ondewerp mogen mij altijd een emailtje sturen,
en ik zal me uiterste best doen daar waar nodig is te adviseren ;-)
Mijn emailadres: ldfjuh@gmail.com
Groetjes van mij :D :D :D
Totdat ik via via van de angst-tandarts hoorde in K'rade.
Naar alle vele mooie reacties gelezen te hebben op jullie site durfde ik dan eindelijk naar al die jaren de GROTE stap te zetten.
Ik maakte dan ook z.s.m een afspraak voor een intake gesprek.
14 januari 2005 was het dan zover.. Met knikkende knietjes kwamen we aan in K'rade.
Ik melde me netjes aan bij de receptie waarop ze me verzochten even plaats te nemen in de wachtruimte.
Enige korte tijd later werd ik dan geroepen om een foto van mijn gebit te laten maken(wat overigens niet angstig is)
Vervolgens werd ik weer verzocht even plaats te nemen in de wachtruimte, want ik zou zo aan de beurt zijn)
Een kleine 20min daarna werd ik naar binnen geroepen.
Ik mocht plaatsnemen in de stoel en de T.A verzekerde mij dat hij alleen maar in mijn mond zou kijken(zonder enge istrumenten etc..)
Hierop werden nog meer foto's gemaakt + een begroting van de kosten voor de behandeling.
Hij vertelde me, dat er 2 verstandskiezen en nog 2 gewone kiezen er iig uitmoesten, er moesten ook 2 WKB gedaan worden, en nog wat zaken!
Ook legde hij heel rustig uit hoe de narcose zou gaan werken.
Toen hij klaar was met zijn verhaal, mij de hand nog vriendelijk schudde mocht ik helemaal naar boven lopen voor een kort geprekje met Veronique(topmeid)
en zij me uitlegde wat er die desbetreffende dag allemaal ging gebeuren.
Naar even kort mijn bloeddruk te hebben opgemeten kon ik alweer naar huis.
Ik zou binnen 2 weken een telefoontje van ze krijgen voor een nieuwe afspraak te maken.
Sjo dacht ik bij mezelf: DIE STAP HEB IK OVERWONNEN!!
Zoals afgesproken kreeg ik idd binnen 2 weken een telefoontje van de receptie of ik 31maart 2005 om 14.00 naar de kliniek wilde komen voor de narcose behandeling.
Ik zei natuurlijk gewoon ja..
Ik werd steeds zenuwachtiger omdat het nog 2maanden zou duren voordat ik eindelijk aan de beurt was :(
Die laatste dagen waren nog het ergst, dan besef je eigenlijk pas hoe dichtbij het komt. (achteraf allemaal voor niks geweest die spanning)
Nou het is nu 2 dagen geleden dat ik ben geholpen.
We(mijn broer en vader) en ik waren die dag zelfs te vroeg in K'rade, wat ook nog niet zo gunstig is voor je zenuwen.
We zijn toen bij het dichtsbijzijnde cafetaria maar even wat gaan nuttigen, ik natuurlijk niet,op een beetje water na.
Mijn afspraak stond voor 14.00 maar ik werd pas om 15.15 geholpen.
Er waren nog mensen voor me.
Veronique mijn begleidster stelde me telkens gerust en dat ik zo aan de beurt was.
Toen was het moment daar, ik moest/mocht naar binnen.
Mijn vader en broer gingen met me mee.
Ik werd vriendelijk verzocht plaats te nemen in de stoel.
De narcotiseur kwam naast me staan en gaf me vriendelijk een hand en vroeg of alles duidelijk was.
Waarop ik zei dat ik de T.A zelf nog even wilde spreken..dat kon uiteraard..
Hij vertelde dat hij zou proberen om zoveel mogelijk gedaan te krijgen.
Veronique kwam bij me staan en begon een verhaal over, ben je al eens goed dronken of stoned geweest??
De narcotiseur pakten ondertussen mijn arm en vertelde me dat ik een klein prikje in mijn arm kreeg(je voelt er werkelijk niks van)
Waarop ik Veronique hoord zeggen "het kan een beetje een brandend gevoel geven in je hand"
Ik liet het allemaal maar over me heen komen..
Het volgende moment hoor ik mijn pa nog iets zeggen, waarop ik een sec later in een heerlijk diepe slaap viel!
Voor mijn gevoel kwam ik naar 5min alweer bij, terwijl het bij elkaar 1uur en 3kwartier was geweest.
Je bent het je echt niet bewust!
Alles was gedaan!! JOEPIE!!
Ik schijn nog iedereen wel 2 of 3 keer omhelst te hebben van blijdschap, maar die film ben ik compleet kwijt! (toch wel jammer eigenlijk)
Ze moeten echt om me hebben gelachen.. En daar komt nog bij dat ik mijn eigen broer niet eens meer herkende.. Toch wel genant ey..
Ik weet niet eens meer hoe ik in de auto ben gekomen en heb de hele terugreis liggen slapen.
Eenmaal thuis gekomen ben ik direct op de bank gaan liggen en het allemaal laten bezinken, ik was natuurlijk nog helemaal suf van de narcose.
IK heb nog wel een beetje last van napijn, maar dat is niks vergeleken met de pijn die ervoor had!
Er stonden bij mij 2 narcose behandelingen geplanned, maar ze hebben alles in een behandeling weten te klaren.
Bijdeze wil ik het hele Tandartsen Team in K'rade HARTELIJK BEDANKEN voor alle goede zorgen!!!
En een speciale dank aan Veronique die me er heel fijn door heeft geholpen!!
Ik hou van jullie allemaal.. en ben heel blij dat ik dankzij jullie deze stap heb durven zetten!! En ik weer breeduit kan lachen met mijn nieuwe tanden!
JULLIE ZIJN ALLEMAAL GEWELDIG!! en zo kan ik nog wel even doorgaan.. hihi..
Voor iedereen die nog moet.. Pak die telefoon en maak die afspraak!!! En ga niet langer door een HELLLL!!
Het is echt niet eng! Heel veel suc6..
Voor diegene die nog vragen hebben m.b.t dit ondewerp mogen mij altijd een emailtje sturen,
en ik zal me uiterste best doen daar waar nodig is te adviseren ;-)
Mijn emailadres: ldfjuh@gmail.com
Groetjes van mij :D :D :D
Ik hoop voor je dat de tandartsen uit Kerkrade dit ook lezen!
Fijn voor je hoor!!!! :smt121
Stuur je verhaal ook even naar de tandarts zelf voor op hun site,
daar zullen ze blij mee zijn. (ik moet het zelf ook nog steeds doen :oops: )
Rust maar lekker uit en geniet van je weekend, het is heerlijk weer!
Ik spreek je nog op MSN, ok?
Groetjes,
JAN
kerkrade
Hun steun was allemaal geweldig en ook ik was altijd een echte angsthaas maar ik ben ook zo dolgelukkig dat ik de stap genomen heb.
Bij mij konden ze niets meer doen voor mijn gebit en ik heb een volledige prothese maar ben er dolgelukkig mee.........
Het team in Kerkrade is werkelijk waar FANTASTISCH!!!!
Hatstikke fijn om zo'n positief verhaal te lezen.
Echt heel goed van je.....
Liefs Sabine :smt006
En geniet natuurlijk van je overwinning, dat doe ik nog steeds na een jaar tijd.
Hoi Rajcox
Na meer dan 25 jaar geen tandarts meer gezien te hebben door angst, overgehouden aan de schooltandarts, ben ik in januari begonnen met mijn zoektocht in de wereld die "angst voor de tandarts" heet. Eigenlijk was de angst toen al jaren omgeslagen in een enorme schaamte. Ik had nooit noemenswaardige kiespijn dus dan is het wel heel makkelijk om niet naar een tandarts te gaan. Geen pijn dus, maar mooier werd het
natuurlijk niet. Dan komt de fase van verjaardagen vermijden, want als er 1 onderwerp is dat altijd ter sprake komt is het wel de tandarts, en daar wilde ik echt helemaal niets over horen. Hand voor je mond
als je iets zegt tegen iemand, je mond bijna niet openen als je wat verteld, met het gevolg dat ze je nog een keer gaan vragen, wat zeg je nou?? Vreselijk. Op vakantie naar het buitenland wilde ik niet meer omdat
ik bang was om pijn te krijgen en dan in een vreemd land je "prachtige gebit" te laten zien. Maar daar heb je niet alleen jezelf mee maar ook je partner, die schat bracht de tandarts nooit ter sprake, maar
zag heus wel hoe lelijk alles werd. En dan kom je in de fase dat je je partner niet eens meer durft te knuffelen omdat je je kapot schaamt, en dat is echt het ergste van alles.
In januari ben op het internet gaan zoeken voor mijn probleem en kwam daar veel informatie over tegen. Uiteindelijk kwam ik op deze pagina terecht en ben wat van de reakties gaan lezen. Heb met de tranen over
mijn wangen een mailtje getypt met mijn probleem. Heel snel kwam er antwoord en werd gevraagd of ik niet eens wilde bellen naar ze. Nou dat heb ik dus gedaan en daar kreeg ik een ontzettend lief mens aan de telefoon die gelijk begreep waarom ik belde en mij heel geduldig uitlegde hoe een 'intake' in zijn werk ging. Een afspraak gemaakt en...........................................ik was zo ontzettend blij met die stap, ik was in
een jubelstemming leek wel. Bij de intake in februari was ik wel erg zenuwachtig, nu moest ik letterlijk "met mijn tanden bloot". Maar alles viel mee zeg, paar foto's maken, zonder haakjes naar je tanden kijken, praatje met een ontzettend aardige tandarts Mark en gelijk een begroting mee. Al mijn eigen tandjes mocht ik (gerepareerd) houden op een paar kiezen na, die waren echt heel slecht. En heel veel tandsteen verwijderen. En ik dacht eigenlijk, ik ga met een kunstgebitje weg. Toen ik klaar was, was ik zo verbaast dat ik ze niet eens gedag heb gezegd bedacht ik achteraf.
Donderdag 14 april was de grote dag, en ik moet eerlijk bekennen dat ik er naar uitgekeken had. In tegenstelling tot de intake was ik nu helemaal niet zenuwachtig. Veronique was zo lief om een aantal keer te vragen of het nog goed ging en anders moest ik maar even aan de bellen trekken tijdens het wachten op mijn beurt.
En toen mocht ik naar binnen, heb iedereen een hand gegeven, ben in de stoel gaan zitten. Infuus werd ingebracht, Veronique vraagt nog aan mij, zo dus je houd van wandelen, waar doe je dat dan? Ik antwoord nog van, in de waterleidingduinen in ...................................................en ik was weg. Het volgende dat ik hoor, voor mijn gevoel 5 minuten later, was 1,5 uur later geloof ik, je bent klaar hoor. Ik word wakker en ik zit in de auto en ben al weer onderweg ??????????? He??? Alles was in 1 keer gedaan en het is prachtig geworden. Een dag een beetje napijn gehad(met pijnstillers goed op te lossen), maar dat had ik ook wel verwacht. De kramp in mijn kaken van het elke keer in een spiegel kijken hoe mooi het is geworden is erger.
Om een lang verhaal kort te maken...........................................
Ze hebben een superteam en dat begint al bij de receptionistes, ik ben zo verschrikkelijk blij dat ik bij ze ben geweest, dat was die 3 uur rijden meer dan waard. En ik kan alleen maar tegen de twijfelaars
zeggen...................................bellen, echt waar, probeer het, ze bijten inderdaad niet. En lees alle verhalen eens op hun pagina, ze hebben mij enorm geholpen bij de eerste stap.
Re: kerkrade
Ik ben ook eerst bij CDC geweest en kreeg een offerte van 12 mille.
Ben nu bij Kerkrade geweest en was daar excl. narcoses (die er in Best
NIET bij zaten!) krap 2 mille kwijt... Inclusief Narcoses zo'n EUR.2600
Mijn hele verhaal lees je hier
Groet en sterkte,
JAN
het gaat nu niet meer over Wendy's verhaal...
Er zijn bij mij in totaal 21 elementen onder handen genomen...
Naast een hoop 1, 2 en 3 vlaks vullingen heb ik nu twee composietkronen
vooraan (posities 11 en 12) en zijn er 5 kiezen getrokken (17, 27, 37, 46 en 47)
Verder natuurlijk de "standaard-zaken" als een grondige schoonmaak enzo...
Ik zal niet zeggen "geen centje pijn", ik wil wel eerlijk zijn, maar
ik heb bijna geen extreme napijn gehad; de tweede dag na mijn
eerste behandeling (totaal twee) was ik alweer aan het werken...