Ik ben 23 ben al een paar jaar niet naar de tandarts geweest. Ik heb momenteel hele slechte tanden, de laatste keer dat ik heen ging was naar de avondtandarts die me een kies heeft getrokken. Hij zei al tegen mij dat ik een geruineerd gebit had. Ik durf niet heen omdat ik bang ben voor alles: voor de geur, de boor, het geluid, de stoel, de pijn, het haakje, de spiegel, de lamp en ga zo maar door. Ik wordt dan zo misselijk en angstig dat ik op een bepaald moment maar besloten heb dat ik maar niet meer heen ga. Ik was zo bang dat ik zelfs niet meer durfde te tandenpoetsen. Als ik al het geluid hoorde van tandenpoetsen krijg ik kippenvel over mijn hele lichaam en wordt ik bang. Sinds kort ben ik toch weer begonnen met tandenpoetsen, maar ik ben bang dat het al te laat is voor mijn tanden..... ik heb (bijna) geen glazuur meer op mijn boventanden en het lijkt vies terwijl ik ze best goed poets, maar wat er zo is ingesleten door het slechte onderhoud. Ik zit aan kerkrade te denken omdat je niks van de behandeling (bewust) meemaakt. Met in het achterhoofd: als mijn tanden eerst maar weer mooi en gezond zijn, mischien dat ik dan weer naar een gewone tandarts durf. Ik ben blij dat ik niet de enige ben met zo'n grote angst. Ik hoop dat ik binnenkort weer mag lachen want dat vind ik heerlijk om te doen, maar ik durf het nu niet omdat ik bang ben dat ze mijn kapotte tanden zien.
Wat dapper dat je hier je verhaal neer durft te zetten. Lees alles hier eens rustig door en dan zul je lezen dat er mensen zijn die in dezelfde situatie hebben verkeerd als jij nu in verkeerd.
Ook is hier voldoende informatie over kerkrade te vinden. Gebruik onze zoekbutton bovenin het scherm.
Ik hoop dat deze zoektocht je een stralende glimlach op zal brengen!
succes!
Groetjes Monique
Op het moment dat je in de stoel zit en iemand doet je pijn, dan breekt dat je vertrouwen. Tenzij de tandarts in kwestie er juist goed mee omgaat, dan kan de tandarts zelf heel veel vertrouwen herstellen.
Geluklkig werken verdovingen tegenwoordig heel goed en kan het vullen en trekken van tanden en kiezen pijnloos gaan. Zelfs de prik van de verdoving voel je nauwelijks meer.
Hoe lang ben je niet meer bij een tandarts geweest?
Als je verhalen hier leest zal je vaak lezen dat mensen die voor de eerste keer sinds lange tijd weer naar een tandarts gaan ertegenop zien als een berg, maar dat ze eigenlijk allemaal uiteindelijk zeggen dat het ze reuze is meegevallen en dat de tandarts begrip voor ze had.
Ik heb hier al vaker geschreven, en doe het tegen jou ook, maar de tandartsen van tegenwoordig zijn net mensen. Er is de laatste jaren veel meer aandacht voor de angst die patienten hebben en tandartsen leren er steeds beter mee omgaan.
Ik kan me best voorstellen dat er iets is wat je tegen houdt, maar laat het je niet te lang tegenhouden. Angst is een hele stevige factor wat je tegen kan houden om te gaan. (zolang de angst sterker is dan de pijn, ga ik niet) en op de één of andere manier is er altijd wel een uitvlucht te bedenken en het is zo veel moeilijker om de stap te zetten om een afspraak te maken.
Heb je nog een tandarts of ben je op zoek naar een nieuwe tandarts?
Wat ontzettend vervelend voor je. Ik kan me zo voorstellen hoe erg je hiermee zit. Door mijn angst voor de tandarts ben ik ook een aantal jaren niet meer gegaan. Uiteindelijk wel, omdat ik wist dat ik geen keuze had: want wat is het alternatief? Wachten tot al je tanden en kiezen zijn uitgevallen? Ik droomde daar trouwens wel regematig over (jij ook?).
Misschien is het een idee om een goede vriend/ vriendin hierover te vertellen en te vragen of die je wil helpen. Bijvoorbeeld door samen een tandarts te zoeken (zo'n angsttandarts lijkt me perfect voor je), een afspraak te maken, kijken hoe je verzekerd bent, en vragen met je mee te gaan. Het kan misschien heel veel schelen als je je angst echt kunt delen en iemand erbij te betrekken die begrip heeft voor je situatie. Diegene kan je misschien ook stimuleren. Erover praten is ook heel goed!! Ik weet dat het mij heel veel hielp. Je voelt je nl. zo alleen als je met deze angsten rondloopt en je daarvoor schaamt.
Heel veel sterkte. Je kan het.
Ik ben zelf ook al heel lang niet naar de tandarts geweest en durfde absoluut niet te gaan, alleen al omdat ze dan mijn kapotte gebit zouden zien. Dat hield ik dan liever voor mezelf, hoewel veel mensen het inmiddels goed kunnen zien als ik lach (wat ik dus liever niet, of met de hand voor de mond doe). Onlangs heb ik de stap gezet om te bellen naar Leeuwarden (Tandartsenpraktijk Camminghaburen, vroeger heette het Flexdent) en inmiddels heb ik de eerste afspraak gehad.
Ze stellen je daar echt op je gemak en zijn ook heel vriendelijk en begrijpend. Je geeft zelf aan in welk tempo het moet gaan. Ik had al eerder positieve ervaringen gehoord over deze praktijk, vandaar dat ik bij hun terecht ben gekomen. Misschien is dat ook wel iets voor jou, aangezien dat beter te doen is vanuit Emmen dan Kerkrade? Overigens zit er in Heerenveen ook een dergelijke praktijk.
Ik wens je veel succes en sterkte.
Ik kan alleen maar zeggen dat het mij heel veel goeds gedaan heeft. Het bezoeken van een tandarts na een hele lange tijd is het beste wat mij is overkomen.
Je hoeft je namelijk geen zorgen meer te maken over een slecht gebit. Zekers niet als je lacht. Ik heb het idee dat mensen mij meer serieus nemen, nu ik een mooie lach heb.
Ook al heb ik meer kunst dan echte tanden. Als ik dezelfde beslissing nog een keer zou moeten nemen, zou ik niet twijfelen.
Rick, zoek een tandarts die begrip heeft voor jou angst. Vertel hem over je ervaring. Kijk of hij goed reageert en laat er iets aan doen.
Want een goed gebit is eigenlijk van onschatbare waarde.
Succes.
Vervelend
Je zult merken dat iedere volgende stap gemakkelijker zal gaan, je krijgt meer vertouwen en je weet uiteindelijk waar je het voor doet...
En mooi en gezond gebit...
Realiseer je ook dat die angst nooit helemaal weg gaat maar probeer hem niet meer je leven te laten behersen, durf vertrouwen te hebben in je tandarts. Iedereen heel veel suc6
:smt006 Liefsss Carin
Iedereen bedankt!
Rick Pruim
Re: Iedereen bedankt!
Je moet het groot zien, dat helpt bij dit soort problemen;
Troost je met de gedachte dat de tandheelkunde eigenlijk nog maar een vrij jong iets is, in de miljoenen jaren dat er leven op aarde bestaat, en in de honderden jaren dat er mensen bestaan, waren tanden altijd 'vies' en geel, was de aarde zelfs een groot deel van de tijd 'vies'. Mensen weten eigenlijk helemaal niks zeker. Niet over het waarom van hun leven, niet over hun toekomst op aarde, niet over de zin van hun bestaan. Tandartsen dus ook niet. Ze doen alleen maar alsof, net als jij. Helaas is het menselijk gebit een heel slecht ontwikkeld ding, zeker in combinatie met een lang levend mens en een ontwikkelde intelligentie. Het gebit krijgt weinig kans te evolueren: In plaats van dat mensen met slechte gebitten uitsterven (wat normaalgesproken zou gebeuren), houdt men ze in leven.
Dat feit kunnen we niet veranderen, en dus zijn er nog steeds veel mensen met te schadegevoelige tanden, mensen wiens gebit gedoemd is te mislukken, ook al wordt het goed onderhouden en nauwelijks ongezond aangetast door bijv. suikers. De noodzaak van het bestaan van tandartsen is dus eigenlijk een gevolg van de intelligentie en het geweten van de mens, want die hebben een natuurlijke evolutie stopgezet. Als de natuur haar werk zou hebben kunnen doen, dan hadden we nu sterkere gebitten die wellicht in toekomstige generaties zelfs bestand zouden kunnen zijn tegen 0,0 onderhoud en veel en 'slecht' eten/drinken. Maar de natuur krijgt daar van de mens geen kans meer toe.
Het enige wat er dus toe doet is dat je als per ongeluk bestaand intelligent en gedwongen onnatuurlijk levend wezen zo min mogelijk vervelende en zo veel mogelijk aangename dingen ervaart in je leven. De tandarts kà n je daarbij helpen, en zo moet je er ook tegenaan kijken volgens mij. Als je gebit teveel pijn en zorgen veroorzaakt, dan moet je een afweging maken. Doen wat de natuur zou willen (dus sterven van de pijn, ellende, stress en zorgen) of je hersens overwicht verlenen over je korte (sowieso zinloze) leven hier als mens op aarde.