Ik ben nieuw hier op het forum, alhoewel ik alweer een tijdje meelees.
Dankzij dit forum heb ik vandaag ook eindelijk de stap durven nemen om een tandarts te bellen, nadat ik al ruim 4 jaar niet meer bij een tandarts ben geweest. 6 juni kan ik ernaar toe, is over 2 weken maar ik loop nu al te janken.
Mijn gebit is van jongs afaan nooit goed geweest, ook mijn melkgebit niet.
Mijn melkgebit is volledig gewisseld toen ik 5 jaar was, iets waar mijn eerste tandarts niet blij mee was.
In dat melkgebit zaten al versleten kiezen die destijds gerepareerd zijn. Verder heb ik veel fluor behandelingen gehad, flourtabletjes etc, maar ik had toen al weinig glazuur. Ik kreeg als kind absoluut geen suiker of snoep of vaak spajes. Dit heeft zich helaas voortgezet in mijn blijvende gebit.
Deze tandarts heb ik tot ongeveer mijn dertiende gehad. Bij hem was ik nooit bang eigenlijk.
Toen ik een jaar of 13 was, werden mijn tanden gevoelig en is mijn moeder met me naar een andere tandarts gegaan, omdat de eerste tandarts toch beweerde dat ik me aanstelde.
De tweede tandarts constateerde 2 gaatjes.
Na het vullen van het eerste gaatje is zo'n beetje het stress gebeuren rondom de tandarts ontstaan.
Deze twedde tandarts was van mening dat het niet verdoofd hoefde te worden en begon te boren waarop ik bijna letterlijk de boor uit zijn handen heb geslagen.
UIteindelijk toch een verdoving gekregen. Na het vullen van beide gaatjes bleef ik last houden van mijn tanden.
Er zijn nooit foto's genomen en na het kijken in mijn mond kon ik weer vertrekken. Geen gaatjes, ik moest me niet zo aanstellen, gewoon wat gevoelige tanden, fluride tandpasta op mijn tanden smeren voor het slapen gaan en spoelen met fluoride.
Verder moest ik niet zeuren, want ik moest mijn gebit maar beter onderhouden.
Mensen, ik spoel, ik flos, ik poets goed, gebruik tandenstokertjes, let op het aantal keren eten per dag en ben destijds zelfs gestopt met fruit eten.
Na 2 jaar was ik het zat en ben op mijn 15 weer op zoek gegaan naar een andere tandarts.
Deze maakte bij het eerste bezoek foto's van mijn hele gebit en na het maken van de foto's bleek wel degelijk dat de last die ik beschreef een rede had.
Tussen enkele tanden zaten gaatjes en hij constateerde nog meer plekken tussen mijn tanden die gaatjes konden worden.
Tevens vond hij het tijd worden dat mijn verstandskiezen eruit gingen, aangezien die mijn wang in groeide.
Verschrikkelijke aardige tandarts trouwens die me op mijn gemak stelde met boren, maar ook dat ging weer fout.
Te weinig verdovingsmiddel of te kort in laten werken, ik weet het niet, maar het deed pijn!
Daarnaast had ik erg veel last van een grijze vulling die de tweede tandarts in mijn laatste kies had gezet en wilde deze laten vervange door een witte,
Dit kon niet meer omdat de kies te ver uit was geboord.
Resultaat is nu dat mijn kies om die vulling heen is afgebroken.
Ook het laten verwijderen van verstandskiezen is niet zonder pijn gegaan, de verdoving werkte nog niet en hij begon al met trekken. Wat een helse pijn.
Mijn angst voor dit soort behandelingen werd alleen maar erger.
Vanwege mijn slechte gebit zat ik bij de laatste tandarts ook iedere 3 maanden bij de mondhygienist.
Waar ik fluorbehandelingen kreeg, gebit schoon is gemaakt, etc, etc, tips voor voeding en dergelijke, maar het hielp allemaal niet.
UIteindelijk werd ik steeds banger en uiteindelijk zo bang dat ik niet meer durfde te gaan.
Ik durfde gewoon niet meer, ondanks dat ik ook wel wist dat mijn gebit dat eigenlijk niet kon hebben.
Ik werd er gek van dat geen tandarts me geloofde dat ik wel degelijk goed poetste, heb zelfs laten zien hoe ik poets en dat was goed, flossen, spoelen, tandenstokertjes, op m'n eten en m'n drinken letten.
Aan mijn vader zijn kant zijn ook problemen met het gebit, op zijn 19e had ie boven een kunstgebit en op zijn 26 ook onder. Ook zijn zus en dergelijke.
Sinds vorig jaar wilde ik alweer naar de tandarts, niet omdat ik met pijn loop, maar mijn gebit wordt er gewoon niet beter op en ik wordt pas 22 :cry:
Nu is dan om een vulling heen een kies afgebroken, maar dit doet geen pijn en tevens een gaatje tussen mijn voortanden, ik vermoed door mijn tongpiercing die ik er ook uit heb gehaald. en in nog een achterste kies een klein gaatje, wat overigens ook geen pijn doet maar ik voel het met mijn tong.
Mede dankzij deze site heb ik de stap durven nemen en via deze site een tandarts gezocht, een nieuwe praktijk in mijn woonplaats en volgens deze site ook gespecialiseerd in angstige patienten, dus ik ben benieuwd.
Maar ik ben bang!!!
gr wendy
Dankzij dit forum heb ik vandaag ook eindelijk de stap durven nemen om een tandarts te bellen, nadat ik al ruim 4 jaar niet meer bij een tandarts ben geweest. 6 juni kan ik ernaar toe, is over 2 weken maar ik loop nu al te janken.
Mijn gebit is van jongs afaan nooit goed geweest, ook mijn melkgebit niet.
Mijn melkgebit is volledig gewisseld toen ik 5 jaar was, iets waar mijn eerste tandarts niet blij mee was.
In dat melkgebit zaten al versleten kiezen die destijds gerepareerd zijn. Verder heb ik veel fluor behandelingen gehad, flourtabletjes etc, maar ik had toen al weinig glazuur. Ik kreeg als kind absoluut geen suiker of snoep of vaak spajes. Dit heeft zich helaas voortgezet in mijn blijvende gebit.
Deze tandarts heb ik tot ongeveer mijn dertiende gehad. Bij hem was ik nooit bang eigenlijk.
Toen ik een jaar of 13 was, werden mijn tanden gevoelig en is mijn moeder met me naar een andere tandarts gegaan, omdat de eerste tandarts toch beweerde dat ik me aanstelde.
De tweede tandarts constateerde 2 gaatjes.
Na het vullen van het eerste gaatje is zo'n beetje het stress gebeuren rondom de tandarts ontstaan.
Deze twedde tandarts was van mening dat het niet verdoofd hoefde te worden en begon te boren waarop ik bijna letterlijk de boor uit zijn handen heb geslagen.
UIteindelijk toch een verdoving gekregen. Na het vullen van beide gaatjes bleef ik last houden van mijn tanden.
Er zijn nooit foto's genomen en na het kijken in mijn mond kon ik weer vertrekken. Geen gaatjes, ik moest me niet zo aanstellen, gewoon wat gevoelige tanden, fluride tandpasta op mijn tanden smeren voor het slapen gaan en spoelen met fluoride.
Verder moest ik niet zeuren, want ik moest mijn gebit maar beter onderhouden.
Mensen, ik spoel, ik flos, ik poets goed, gebruik tandenstokertjes, let op het aantal keren eten per dag en ben destijds zelfs gestopt met fruit eten.
Na 2 jaar was ik het zat en ben op mijn 15 weer op zoek gegaan naar een andere tandarts.
Deze maakte bij het eerste bezoek foto's van mijn hele gebit en na het maken van de foto's bleek wel degelijk dat de last die ik beschreef een rede had.
Tussen enkele tanden zaten gaatjes en hij constateerde nog meer plekken tussen mijn tanden die gaatjes konden worden.
Tevens vond hij het tijd worden dat mijn verstandskiezen eruit gingen, aangezien die mijn wang in groeide.
Verschrikkelijke aardige tandarts trouwens die me op mijn gemak stelde met boren, maar ook dat ging weer fout.
Te weinig verdovingsmiddel of te kort in laten werken, ik weet het niet, maar het deed pijn!
Daarnaast had ik erg veel last van een grijze vulling die de tweede tandarts in mijn laatste kies had gezet en wilde deze laten vervange door een witte,
Dit kon niet meer omdat de kies te ver uit was geboord.
Resultaat is nu dat mijn kies om die vulling heen is afgebroken.
Ook het laten verwijderen van verstandskiezen is niet zonder pijn gegaan, de verdoving werkte nog niet en hij begon al met trekken. Wat een helse pijn.
Mijn angst voor dit soort behandelingen werd alleen maar erger.
Vanwege mijn slechte gebit zat ik bij de laatste tandarts ook iedere 3 maanden bij de mondhygienist.
Waar ik fluorbehandelingen kreeg, gebit schoon is gemaakt, etc, etc, tips voor voeding en dergelijke, maar het hielp allemaal niet.
UIteindelijk werd ik steeds banger en uiteindelijk zo bang dat ik niet meer durfde te gaan.
Ik durfde gewoon niet meer, ondanks dat ik ook wel wist dat mijn gebit dat eigenlijk niet kon hebben.
Ik werd er gek van dat geen tandarts me geloofde dat ik wel degelijk goed poetste, heb zelfs laten zien hoe ik poets en dat was goed, flossen, spoelen, tandenstokertjes, op m'n eten en m'n drinken letten.
Aan mijn vader zijn kant zijn ook problemen met het gebit, op zijn 19e had ie boven een kunstgebit en op zijn 26 ook onder. Ook zijn zus en dergelijke.
Sinds vorig jaar wilde ik alweer naar de tandarts, niet omdat ik met pijn loop, maar mijn gebit wordt er gewoon niet beter op en ik wordt pas 22 :cry:
Nu is dan om een vulling heen een kies afgebroken, maar dit doet geen pijn en tevens een gaatje tussen mijn voortanden, ik vermoed door mijn tongpiercing die ik er ook uit heb gehaald. en in nog een achterste kies een klein gaatje, wat overigens ook geen pijn doet maar ik voel het met mijn tong.
Mede dankzij deze site heb ik de stap durven nemen en via deze site een tandarts gezocht, een nieuwe praktijk in mijn woonplaats en volgens deze site ook gespecialiseerd in angstige patienten, dus ik ben benieuwd.
Maar ik ben bang!!!
gr wendy
Wat een nare ervaringen allemaal, ik kan best wel begrijpen dat
je dan niet meer naar de TA gaat, want zo ging het bij mij ook...
Maar je hebt de belangrijkste stap al genomen; je hebt een afspraak!
Hartstikke goed!!! Als je nou vantevoren echt zenuwen krijgt kijk dan hier
weer even, er zijn hier genoeg gebruikers die je kunnen en willen steunen!
Ondertussen mag je best trots zijn op jezelf, want je hebt wel mooi gebeld!
Groetjes en sterkte,
JAN
Groetjes tandjetandje
Maar beter laat als nooit zullen we maar denken.
Wat de zenuwen betreft.........die heb ik nu al hoor :-?
Ik loop de godganse dag met tandarts perikelen in mijn hoofd.
M'n werk, m'n hond (m'n grootste hobby), vrienden, dingen doen, ik krijg mijn gedachten maar niet van de tandarts af, en dat maakt me uiteindelijk alleen maar zenuwachtiger en weer banger.
Dan komt er daarnaast ook nog een stuk schaamte bij kijken.
Ze weten al wel van mijn angst af, en ik hoop dat ik een fijne tandarts tref die in de eerste plaats mijn verhaal aan wil horen en daar ook gewoon op in gaat, maar toch.
Hoop alleen dat de afgebroken kies het gaat redden tot er wat aan gedaan kan worden.
Eerst zat er aan de onderkant nog een stukje tand, maar nu voelde ik vandaag en de vulling ligt nu bloot aan 1 kant.
Die vulling wilde ik door mijn vorige tandarts laten vervangen voor een witte, omdat ik sinds die amalgaan vulling gewoon vaak hoofdpijn heb, maar dat was toen al niet meer mogelijk. Verder heb ik sinds die vulling erin zit altijd licht last van die kies gehad, maar mijn vorige tandarts kon er niets aan ontdekken. Het meest bang ben ik nog voor die kies geloof ik, maar vooral voor wat ze moeten gaan doen misschien. Dus ik hoop op een fijne begripvolle tandarts
Allereerst natuurlijk bedankt voor de geruststellende woorden :wink:
Ik weet wel dat er nu nog niet veel meer gebeurt dan kijken, praten en foto's maken, het is de 4e tandarts al. Maar toch! Wat moet er gebeuren, hoe gaat hij reageren, komen er dezelfde degenerende opmerkingen die ik al eerder heb gehad bij een TA (ging om geultjes in mijn kiezen toen destijds waar door een andere TA een sealing was aangebracht die toen eigenlijk vernieuwd had moeten worden, maar wat nooit is gebeurd, waarbij hij lachend zijn assistente erbij riep van moet je dit eens zien, heb ik nou nog nooit gezien)
Dus ik weet wel dat ik me niet druk moet maken, maar ongewild doe ik het toch. Daarnaast bevreed het me enigzins dat er voor de eerste afspraak maar een kwartier is uitgetrokken terwijl duidelijk is aan gegeven dat ik een angst-patient ben, 1 en ander met mijn gebit toch niet in orde is. Een arts die beweerd gespecialiseerd te zijn in agnst patienten lijkt mij toch dat ze meer tijd uittrekken zodat ik mijn verhaal kan doen :-?
Maar goed, het is ff afwachten natuurlijk, isschien valt het wel hartstikke mee en bevalt het me niet zoek ik verder naar een ander, al zijn er maar weinig die je aan willen nemen :-?
Ik had de tandarts waar ik op hoopte, namelijk de tandarts die mijn moeder ook had. Mijn moeder was vorige week al bij de nieuwe praktijk geweest en haar tandarts beviel me wel.
Er zitten echter 3 tandartsen, maar ik was te bang om te vragen welke TA ik had.
En wat een verschrikkelijke lieve man, zo ook zijn assistente!
Zittend in de stoel begon ik te huilen als een klein kind en kwam er geen zinnig woord meer uit.
Tandarts en assistente hebben me gerust gesteld, me op m' gemak laten voelen en me eerst laten kalmeren.
Toen ik wat gekalmeerd was eerst een praatje gemaakt over waarom ik zo bang was geworden en dat kon hij heel goed begrijpen. Verder verteld over mijn gebit en de problemen vanaf het doorbreken van mijn melktanden en dat bij mijn vader in de familie dezelfde problemen voorkomen.
Daarna is hij rustig gaan vertellen dat hij vandaag alleen zou kijken en foto's zou maken.
Foto's maken is niet eng, dus dat ging goed.
Bij het kijken in mijn mond met dat spiegeltje en dat haakje begon ik weer te huilen en brak het zweet me uit.
Hij is toen even gestopt en heeft me de tijd gegeven om weer rustig te worden.
Hij heeft mij ook de controle gegeven.
Als ik er weer klaar voor was moest ik dat aangeven en ging hij weer verder met kijken en eerder niet.
Echt een hele rustige, lieve en geduldige TA die geen oordeel velt over je gebit, je niet de les wijst of neerbuigend doet.
Gewoon lekker mijn gebit beetje bij beetje opknappen op mijn tempo.
Hij vind het belangrijker dat ik met een goed gevoel wegga en dat mijn vertrouwen terugkomt en mijn angst minder wordt, dan dat hij in een paar afspraken alles opknapt.
Na het kijken heeft hij rustig verteld en laten zien wat de staat van mijn gebit was en ik moest me geen zorgen maken.
Een lichte tandvleesontsteking en wat tandsteen, maar ook niet gek veel.
Dan natuurlijk een gebroken kies, een kies waar volgens mijn vorige ta niet veel meer mee kon, maar hij kan hem gewoon nog maken.
Dan natuurlijk dat gaatje in mijn voortanden ten gevolge van mijn tongpiercing.
In totaal eigenlijk 5 gaatjes en 2 vullingen die vervangen moeten worden, een witte vulling in mijn voortanden en een grijze vulling.
In eerste instantie zijn er 3 afspraken gemaakt.
Eerste afspraak 40 min op 21 juni, incl tandsteen verwijderen. Ook dit gebeurt dan met verdoving als ik het niet trek. Mocht het tandsteen verwijderen met verdoving worden, dan gebeurt het niet in 1x maar in een paar keer omdat ik anders met een geheel verdoofde mond loop.
tweede afspraak 60 minuten op 28 juni, waaronder repareren van mijn gebroken kies.
derde afspraak 35 minuten, 1 vulling vervangen en 1 gaatje repareren op 5 juli.
Ik mag tijdens deze afpraken zelf aangeven of hij alles mag doen wat hij gepland heeft, of dat ik het genoeg vind en liever een nieuwe afspraak maak.
Deze afspraken kunnen dus meer afspraken worden en dan wordt er gewoon meer tijd ingepland.
Alles op mijn tempo dus.
Mijn moeder wist wel dat ik bang was, had dat ook gezien toen ik met haar mee ging, maar hoe ze me vandaag in die stoel zag liggen is ze van geschrokken.
Alle volgende afspraken gaat zij mee en als zij niet kan dan gaat mijn vader mee zodat ik een punt heb om op terug te vallen.
Ondanks mijn angst vind ik het een hele fijne tandarts die ik hopelijk met de tijd ga vertrouwen en hopelijk met de tijd mijn angst een stuk minder wordt.
In eerste instantie heb ik zoiets van....dan ben ik er na 3 weken wel vanaf! Maar we zien wel hoe het die dagen gaat.
Na de TA ben ik iig ff met m'n moeder de stad ingedoken en ff gaan shoppen.
Het eerste begin is in ieder geval gemaakt en ik heb m'n moeder en mezelf maar getrakteerd op schoenen :smt003