Ik heb het nu ook ondervonden.
Ik heb een traag werkende schildklier en slik daar hormonen voor.
Nu had ik al eens gehoord dat verdovingen een bijwerking kan hebben op de klier (niet de medicatie).
En ja hoor na een behandeling bij de kaakchirurg, die ultracain gebruikte, ben een week ziek geweest.
Ik was totaal gevloerd en heb veel moeten slapen.
Dit schijnt te wijten te zijn aan de adrenaline in de verdoving.
Nou vind ik het alleen vreemd want ik krijg van mijn eigen TA namelijk lidocaine en daar zit dat goedje ook in en daar heb ik geen last van.
De ultracain duurde ook veeeeeeel te lang voordat het werkte, mijn onderlip werd pas op de terugweg naar huis wat ongevoelig maar niet verdoofd.
Lidocaine daarentegen verdoofd bij mij wel snel en volledig.
Ik had de KC verteld dat ik schilklierpatient ben, maar ik krijg het idee dat een hoop KC's en TA's niet van op de hoogte zijn over de gevolgen van een verdoving voor klier patienten.
Ik heb ook het meeste gevoeld van het trekken van mijn verstandskiezen, wat niet echt een pretje was.
Hoe zit dat nou met al die verdovingen eigenlijk?
Ik heb een traag werkende schildklier en slik daar hormonen voor.
Nu had ik al eens gehoord dat verdovingen een bijwerking kan hebben op de klier (niet de medicatie).
En ja hoor na een behandeling bij de kaakchirurg, die ultracain gebruikte, ben een week ziek geweest.
Ik was totaal gevloerd en heb veel moeten slapen.
Dit schijnt te wijten te zijn aan de adrenaline in de verdoving.
Nou vind ik het alleen vreemd want ik krijg van mijn eigen TA namelijk lidocaine en daar zit dat goedje ook in en daar heb ik geen last van.
De ultracain duurde ook veeeeeeel te lang voordat het werkte, mijn onderlip werd pas op de terugweg naar huis wat ongevoelig maar niet verdoofd.
Lidocaine daarentegen verdoofd bij mij wel snel en volledig.
Ik had de KC verteld dat ik schilklierpatient ben, maar ik krijg het idee dat een hoop KC's en TA's niet van op de hoogte zijn over de gevolgen van een verdoving voor klier patienten.
Ik heb ook het meeste gevoeld van het trekken van mijn verstandskiezen, wat niet echt een pretje was.
Hoe zit dat nou met al die verdovingen eigenlijk?
Waarschijnlijk hebben andere redenen een rol gespeeld, zoals het soms niet te voorkomen toucheren van de zenuw met de verdovingsnaald.
Het enige wat ik hiermee wil aangeven dat het voor jou dus wel iets is om naar op onderzoek te gaan als de artsen het zelf niet weten
Adrenaline speelt vooral een rol bij mensen met een ernstig versneld werkende schildklier welke niet behandeld wordt(hyperthyreoidie). Adrenaline kan dan (al dan niet in combinatie met een infectie, of chirurgische ingreep) een thyreotoxische crisis veroorzaken.
schildklier patient
groetjes
Re: Schildklier en verdoving.
Ik denk dat je een onvoldoende voldoving hebt gehad. Voor de duidleijkheod: Ultracaine is een MERKnaam, de werkzame stof is Articaine hydrochloride. Bij Lidocaine is de werking niet wezenlijk anders alleen de werkzame stof (lidocaine) is van een iets andere samenstelling maar wel uit dezelfde "hoek" van materialen.
Dat je aanneemt dat de TA en KC er niet veel van weten is een conclusie die niet geheel terecht is. Het zit gewoon uitgreid in hun opleiding en is in principe gewoon basiskennis. Wat de geintresseerden hier ook uitkramen een beroepskracht is wel opgeleid om veilig te kunnen werken. Ga er van uit dat je KC en TA het wel weten, want dit soort praat doet me geen goed.
Daarnaast, iedereen kan zich aansluitend aan een ingreep, (welke is me niet duidelijk eigenlijk) bij de kaakchirurg beroerd voelen. En als je hele metabolisme in de war raakt door onregelmatig eten, drinken door die ingreep kan je er wel wat meer last van hebben voor je weer de oude ben.
Maar ik denk dat de verdoving gewoon niet goed zat, gezien het gevoel in je lip, het gevoel in de stoel en de erg lange inwerktijd.
Articaine wordt inderdaad al in het bloed afgebroken, wat echter juist een groot voordeel is omdat overdosering daardoor minder snel optreedt. Articaine is op dit moment waarschijnlijk het meest gebruikte verdovingsmiddel door tandartsen overal ter wereld en wordt juist als heel veilig beschouwd. Tijdens een lecture die ik dit jaar van Amerikaanse farmacoloog werd juist verteld dat sterfte door overdosering van anesthesievloeistof bij kinderen bij gebruik van articaine niet meer was voorgekomen, terwijl dat met moeilijker afbreekbare stoffen helaas nog weleens voor kwam.
Het zogenaamde gendefect en het tekort aan enzym waar Teun naar verwijst is zeer omstreden en als het al zou voorkomen dan praten we over een extreem kleine kans waarbij de voordelen van articaine zwaar opwegen tegen dit eventuele (hypothetische) nadeel. Tevens worden bijna alle stoffen die je opeet of drinkt uiteindelijk door enzymen afgebroken, tekort aan enzym (of een overdosis aan af te breken stof) kan altijd een probleem opleveren en dit is absoluut niet een specifiek iets voor articaine.
Twee jaar geleden werd de articainediscussie gevoerd in tandheelkundig wetenschappelijk blad NTVT waarbij Nederlands bekendste specialist op op het gebied van tandheelkunde en interne geneeskunde Prof. Abraham-Inpijn de vloer aanveegde met dit zogenaamde dna-defect argument.
Als ik een verdoving nodig heb of geef, kies ik in ieder geval voor articaine!
Ik ben behoorlijk bij de les qua materialen, maar kan me geen enekel publicatie danwel waarschuwing voor de geest halen waarin de slechte eigenschappen van Articaine boven tafel komen en waardoor gebruik hiervan afgeraden wordt.
De stichting in de genoemde website zal ongetwijfeld een goede bedoeling hebben, het verbod op publicatie van het onderzoek van de RUG zal niet geheel uit de lucht komen vallen. Ergo, ik zou hier niet zo'n hetze op durven zetten op een openbaar forum zonder de wetenschappelijke weg volledig en correct te hebben bewandeld.
Maar goed, u leest voor het gemak ook even snel voorbij dat de patient in questie een medisch gecompromiteerde is die in principe al onder score II in de ASA score lijst bij een Medisch Risico Registrerende Anamnese zou vallen.
Groet
Peter
Re: Schildklier en verdoving.
Gisteren echter, na de verdoving (boven + onder), voelde ik me plotsklaps onwel worden: ik werd draaierig en mijn hoofd voelde heel vreemd aan (voos), ik voelde me misselijk, en mijn benen werden zo slap, dat ik er niet op had kunnen staan. Ik kon niet meer slikken, gewoon omdat ik niet meer wist hoe het moest. Het potje om de mond te spoelen zette ik op een heel verkeerde plaats terug, ik had geen coördinatie meer. Ik dacht dat ik ter plekke flauw zou vallen. Daarna ben ik heel erg beginnen daveren, ik had het ontzettend koud.
Het is wel overgegaan, maar vandaag zit ik nog altijd met een zombiekop.
Ik heb niet nooit eerder meegemaakt en ik heb al heel wat uurtjes in tandartsenpraktijken gesleten.
Ik heb 15 jaar ME/CVS en dus sowieso heel gevoelig aan allerhande medicatie, daarbij neem ik medicatie voor hypothyroïdie.