... en daarom heb ik net naar Kerkrade gebeld. Ik zit nu te wachten tot ze terugbellen...
Mijn verhaal is als zovele hier, bij mij is het breekpunt gekomen toen ik een jaar of 9 was, en een tandarts (wij noemden hem bekkenbeul) misboorde bij mij. Veel bloed en heel veel pijn...
Toen begon de angst, en toen ik 19 was overwon deze. Ik ging niet naar de tandarts. Elk onderwerp dat over tanden ging vermeed ik. Toen brokkelde een aantal jaren de eerste kies af, en de ellende was compleet. De angst overwon.
Tot een andere kies afbrak...
Wij naar een weekendtandarts. Ze hoorde me aan, moest in de stoel met het haakje, en ze schold me uit omdat mijn gebit zo was verwaarloosd. Helemaal geen angstbehandeling dus...
Ik moest naar de kaakchirurg, die ook al deed of angst niet bestond...
En daarna verschool ik me dus weer, ik dacht: als het zo moet...
Nu ben ik zo langzamerhand zover, dat het echt niet meer gaat. Na een zoektocht met google kwam ik bij Kerkrade uit, en heb het hele weekend de verhalen gelezen. Toen kwam ik hier en las over de transformaties die iedereen heeft doorgemaakt. Geweldig!
Ik ben er ook klaar voor. Niet meer verstoppen, niet meer pijn, niet meer angst, niet meer ontzeggen van geneugten. Ik wil het jaar van mijn 42ste verjaardag vieren door nooit meer angstig te zijn voor de tandarts.
Mijn verhaal is als zovele hier, bij mij is het breekpunt gekomen toen ik een jaar of 9 was, en een tandarts (wij noemden hem bekkenbeul) misboorde bij mij. Veel bloed en heel veel pijn...
Toen begon de angst, en toen ik 19 was overwon deze. Ik ging niet naar de tandarts. Elk onderwerp dat over tanden ging vermeed ik. Toen brokkelde een aantal jaren de eerste kies af, en de ellende was compleet. De angst overwon.
Tot een andere kies afbrak...
Wij naar een weekendtandarts. Ze hoorde me aan, moest in de stoel met het haakje, en ze schold me uit omdat mijn gebit zo was verwaarloosd. Helemaal geen angstbehandeling dus...
Ik moest naar de kaakchirurg, die ook al deed of angst niet bestond...
En daarna verschool ik me dus weer, ik dacht: als het zo moet...
Nu ben ik zo langzamerhand zover, dat het echt niet meer gaat. Na een zoektocht met google kwam ik bij Kerkrade uit, en heb het hele weekend de verhalen gelezen. Toen kwam ik hier en las over de transformaties die iedereen heeft doorgemaakt. Geweldig!
Ik ben er ook klaar voor. Niet meer verstoppen, niet meer pijn, niet meer angst, niet meer ontzeggen van geneugten. Ik wil het jaar van mijn 42ste verjaardag vieren door nooit meer angstig te zijn voor de tandarts.
V.w.b. echt helemaal nooit meer angstig zijn voor de tandarts, wil ik je enthousiasme niet drukken, maar het is wel verstandig denk ik om realistisch te blijven, want ik denk dat iemand die ooit zo angstig is geweest voor de tandarts het moeilijk is om echt fluitend naar de tandarts te gaan. Ik kijk maar naar mezelf: bang kan ik mezelf niet meer noemen, maar het blijft wel een zwakke plek, iets waar ik altijd aan zal moeten werken. En er zijn keren dat ik er fluitend naar toe ga, maar ook keren dat het toch wel wat moeite kost...
Maar nogmaals: je hebt de eerste, verschrikkelijk moeilijke, stap genomen. Vanaf nu zal je stapjes vooruit doen en aan je angst werken... Geweldig!!!
:smt006 Monique
Ik ben zelf pas weer voor het eerst op controle geweest, nadat er eind vorig jaar groot onderhoud gepleegd is aan mijn gebit, maar ik was weer behoorlijk nerveus. In principe hoefde er niet veel te gebeuren nu, alleen een oude vulling vervangen. Dat moet ik over twee weken laten doen. Ik ga hoor, maar ik moet eerlijk zeggen, nog steeds niet fluitend. Maar het is wel zo dat, wanneer je eenmaal bent geweest, de stap steeds minder groot wordt.
Sterkte!!!!
Groetjes tandjetandje
En voor wat betreft de angst... Er is een normale, gezonde angst, en een extreme angst die je de keel afknijpt bijna... Daar hoop ik dus tzt van af te zijn...
Ik moet trouwens op 21 juli om 1 uur! Is nog zover weg, dat ik nog niet zenuwachtig ben. Komt nog wel :)
De eerste stap is het belangrijkst en daarna volgt de rest vanzelf. of je ooit helemaal van je angst af zult komen weet ik niet, maar je gaat iig en dat is toch al heel wat als je zo bang bent :smt002
Ennuh, als je de zenuwen hebt, gewoon hier opschrijven, het van je afschrijven.
Ik heb maanden mee gelezen op deze site voordat ik zelf voor het eerst weer een TA durfde te bellen. Mede door een stuk schaamte, maar ook gewoon de angst. Maar ik ben nu zo blij dat ik het heb gedaan!
Gister zijn mijn voortanden opgeknapt en tandsteen verwijderd, ik heb weer liggen janken in de stoel met de nodige zweetaanvallen en hartkloppingen en ben nog steeds bang, ookal heb ik niets gevoeld en is het een verschrikkelijke lieve TA,
maar ook zo verschrikkelijk blij met het resultaat dat ik eigenlijk niet kan wachten tot de behandeling van volgende week.
Dus als je het niet meer trekt........gewoon hier opschrijven :smt006