volgende maand is het 2 jaar geleden dat ik behandeld ben in kerkrade. sinds anderhalf jaar is het echte gesodemieter begonnen. wortelkanaalbehandelingen, een inlay omdat er veel te grote composiet vullingen geplaatst waren en nu moet er een kies getrokken worden, waar een ontsteking zit. deze kies is niet meer te redden vanwege alweer zo'n idioot grote vulling. verder een heleboel gevulde kiezen met scheuren tot in de wortles.(dit was zichtbaar op de foto's). het lijkt allemaal leuk, zo'n narcose behandeling waar ze al je klachten tegelijk behandelen, maar reken er maar op dat daarna de "pret" pas echt gaat beginnen. zelf ben ik een enorme angsthaas, maar met de klachten die ik nu heb MOET ik mijn tandarts wel om hulp vragen. in kerkrade laat ik dit niet meer doen!!
laat het duidelijk zijn dat dit geen aanval is, maar ik hoop dat het mensen wel aan het nadenken zet en dat zij niet van een hele koude kermis thuis gaan komen.
laat het duidelijk zijn dat dit geen aanval is, maar ik hoop dat het mensen wel aan het nadenken zet en dat zij niet van een hele koude kermis thuis gaan komen.
Feitelijk val je de tandarts in Kerkrade wél aan en dat is eigenlijk niet de bedoeling zo, zie de regels. Ik vind dat er redenen zijn je bericht toch niet weg te halen. Maar: blijf dan supercorrect allemaal in deze thread! Maak anders als je echt wil spuien een nieuwe naam aan en anonimiseer de zaak.
Misschien heb je op punten gelijk met je kritiek, dat zou best kunnen. Probeer misschien niet alles op een hoop te gooien, dus elk punt ook los van andere punten te bekijken.
Kiezen gaan verloren door enkele oorzaken, meestal door tandbederf. Verkeerde behandeling speelt daarin soms een rol maar het is denk ik zelden de hoofdoorzaak. Wel denk ik dat toepassing van te grote composietrestauraties (anders dan inlays) helaas een beetje te verwachten was.
Maar ik hoop dat het goedkomt he..
In het algemeen kunnen composietrestauraties zo groot gemaakt worden als je zelf wilt, de vraag of er complicaties op zullen treden hangt van veel meer factoren af dan enke en alleen de grootte van de restauratie. Inlays kunnen deze factoren (afhankelijk van materiaal en uitvoering) maar ten dele compenseren en in het geval van een composiet-inlay is het voordeel ten opzichte van een goed gelegde composietrestauratie over het algemeen te verwaarlozen.
Je kunt dus niet zomaar zeggen dat wanneer composietrestauraties (om welke reden dan ook) te groot zijn, dat een inlay dan niet te groot is (een inlay prepareren vergt nog meer weefselopoffering dan een preparatie voor een composietrestauratie).
Dit is overigens op geen enkele manier kritiek op degene die gequote is, maar enkel bedoeld om te nuanceren dat in het algemeen een inlay een automatisch antwoord is op een composietrestauratie die 'te groot' zou zijn.
:smt006
Waarom geen kronen?? Keuze van de tandarts of van de patient?
Waarom toen geen extractie?
En zo kan ik nog even doorgaan.
Eerst is de kliniek in Kerkrade het beloofde land, maar bedenk goed met ELKE uitgebreide behandeling zijn er niet te voorspellen naeffecten, zeker in dit soort situaties waar de hele voorgeschiedenis niet bekend is aan degenen die geacht worden er iets van te gaan maken...
Sterkte met alle nabehandelingen overigens!
Het probleem wat je hier beschreven hebt is gelijk het probleem wat ik heb met behandeling onder narcose, als dat niet gecombineerd wordt met een begeleidingstraject!
Je ruimt weliswaar de (ergste) rommel op, maar doet niets aan de kern van het probleem!! namelijk de angst. Eigenlijk zou er dus een begeleidingstraject aan gekoppeld moeten worden. Overigens merk ik dat wanneer patienten daarvoor open staan in de algemene praktijk een hoop te doen is! de meeste angstpatienten die bij mij komen zijn nu normaal behandelbaar, zelfs zonder extra tijdsinvestering/langere afspraken.
Er moeten gewoon duidelijke afspraken gemaakt worden tussen angstpatient en tandarts, en er moet een duidelijke opbouwende lijn worden uitgezet. Dan is er meer mogelijk dan de meeste mensen denken en zich zelf toerekenen!
succes bij de vervolgbehandelingen.
Ik denk dat je kunt stellen dat Kerkade wel degelijk wat aan deprogrammering van de angst doet, namelijk een aparte intake en behandelplan ("duidelijke afspraken"), een niet verwijtende benadering etc. Op zich staat dit los van de narcose. Mensen leren daardoor dat de machteloosheid, het niet serieus genomen worden, het gevoel van vernedering en schaamte dus niet altijd door tandartsen worden versterkt. Kerkrade biedt qua pijnbestrijding tijdens de behandeling ook conventionele methoden aan trouwens. Hierdoor en doordat de vervolgbehandeling toch vaak veel minder ingrijpend zal zijn komt het denk ik vaak toch wel degelijk neer op een stapsgewijze behandeling van de angst zelf.
Veel mensen, ook op deze site, blijken zich van het probleem van vervolgbehandelingen bewust te zijn, alleen zien dat, mi. meestal terecht, niet als hun eerste prioriteit, het is wel belangrijk, maar niet zo urgent als de eerste grote behandeling. Die mensen hebben in ieder geval het eerste stapje gemaakt naar het wellicht zelf stapsgewijs oplossen van het probleem: het onderkennen. Het oplossen van dit probleem hoeft niet perse uit een ehmh "begeleidingsproces" voort te komen.
Er is nog een punt: de mensen hebben gemerkt dat ze niet alleen staan met hun probleem, dat ze dus niet "raar" of "lastig" zijn en dat er gelijkgestemden zijn.
Maar ik moet toegeven dat er wellicht mogelijkheden zijn deze "nazorg", of "begeleiding" of "deprogrammering", hoe je het ook wilt noemen, bij narcosebehandelingen te verbeteren.
Na twee narcosebehandelingen voor het "opruimen van de rommel"
is de schroom bij mij iig helemaal weg. Ik ga nog steeds niet met
plezier naar de TA, maar als het nodig is durf ik wel en ga ik ook
gewoon... Ik ben zelf in de tussentijd twee keer teruggeweest na
het afbreken van een stukje kies en het afbreken van een composietkroon.
Beide niet prettig, maar de eerste keer (het afgebroken stukje) kreeg
ik wel nog een complimentje van de TA dat ik best rustig was...
Voor mij is de angst nu grotendeels weg, ik durf nog niet naar een
"gewone" TA, maar zolang het "slechts" 200km rijden is naar Kerkrade
blijf ik gewoon daar client... Eind deze maand moet ik weer voor
controle, ik denk dta ik daar maar een dagje uit van maak ofzo :P
Ik ben bang dat dit een minderheid is, en dat gevoel is mn gebaseerd op de eigen ervaringen met mensen die hier uiteindelijk dan toch maar in het CBT behandeld zijn onder narcose, en vervolgens daar afbehandeld zijn, en voor de reguliere controles bij mij terug moeten komen. Ik zie er te weinig van terug..helaas.
De categorie die er wat aan wil doen, is mijn ervaring, hoeft uiteindelijk ook niet onder narcose behandeld te worden, een enkele uitzondering daargelaten. En kunnen vrij vlot in de algemene praktijk terecht.
De categorie die onder narcose behandeld wordt en daarna geen actie neemt in het reguliere traject te komen, zullen ook geen begeleiding accepteren.
Ik ben wel van mening dat er ook vanuit de centra zoals Kerkrade naar mijn idee te weinig nazorg en begeleiding is (of lijkt te zijn..)
Zo van wij zijn klaar, patient krijgt afspraak voor hjc bij hen, wil patient dit niet ook goed..
half jaar na Kerkrade
Ook ik ben in Kerkrade behandeld en heb nu een bovenplaat met 12 elementen en onder een plaat met kiezen. Het is inderdaad zo, na de narcosebehandeling KOM je gewoon niet meer terug.!! De angst blijft. Ondertussen is mij een hoektand van de plaat geknapt (plaat werd te groot) en die heb ik in mijn eigen woonplaats bij een tandtechnieker laten repareren. Ik heb wel de stap gezet om bij deze tandtechnieker morgen mijn bovenplaat aan te laten passen en ik "sterf" van de zenuwen, terwijl ik alleen moet happen en een halve dag zonder tanden moet lopen.
In de reacties op de site van Kerkrade lees je alleen maar positieve verhalen van "geen centje napijn" e.d. maar daar ben ik het niet mee eens. Ik vind het heerlijk dat ze er zijn en eerlijk is eerlijk, ze kunnen toch niet alle patienten op gaan bellen om te vragen of ze alsjeblieft voor controle willen komen? Het is ook aan ons om hen te bellen, maar de stap is te groot. Vooral denk ik ook omdat voor velen de afstand te groot is. Ik moet erg ver rijden en dan denk je al gauw "ach laat maar".
Ik vind de reacties op de site van Kerkrade erg en eigenlijk "te" positief maar het ligt toch aan jezelf of je belt of niet, ik vind niet dat je Kerkrade daar de schuld van mag geven. Ik ben in ieder geval blij dat de mogelijkheid bestond om onder narcose geholpen te worden.
groetjes Linda
Eigenlijk moet je een narcose behandeling zien als de eerste grote stap. De grootste angst is dan weg. Dat wil niet zeggen dat je niet meer bang bent. Ook is een narcose behandeling niet een eind-oplossing.
Want na een narcose behandeling is het zaak om de zaak te onderhouden en te laten controleren.
Toch ben ik zelf heel tevreden over mijn behandeling.
Maar wil binnenkort toch naar een tandarts hier in de buurt.
Want de laatste keer was het mondje open. Even kijken, alles goed. En klaar was het. En dan is ruim 100km reizen toch wel heel erg ver.
En hier kan ik me echt volledig bij aansluiten. Ik ben ook een gevalletje angst. En ook ik ben in Kerkrade geweest. Maar al voordat ik daar onder behandeling ging realiseerde ik me al dat het geen echte oplossing was. Mijn tanden zijn te goed voor een kunstgebit, dus na een poosje krijg je toch weer problemen.
Tijdens mijn intake heb ik al aan die tandarts gevraagd hoe het na de narcose verder moest. Krijg je als antwoord:"Nou, je blijft nu gegarandeerd een aantal jaren probleemloos (niet dus), en als er zich weer iets voordoet dan kun je gewoon eens proberen om je zonder verdoving te laten boren. De eerste gedachte die in me opkwam was: dan spring ik nog liever onder een trein.
Daarna tijdens het narcosegesprek weer aangehaald hoe het nou verder moest daarna. En een soortgelijk antwoord.
Na de behandeling ben ik wel braaf 2x/jaar op controle gegaan, maar al na 1 jaar was er ergens een stukje van een vulling afgebroken. Ze willen het nu uitstellen omdat te vaak onder narcose gaan niet gezond is. Maar ik zit nog steeds met het probleem dat ik geen normale behandeling durf te ondergaan. En zo'n narcose is bepaald niet goedkoop.
Waarom zijn er geen trajecten voor na de narcose? Om te zorgen dat je weer naar een normale tandarts en behandeling terugkunt? Ik kan het helaas niet zelf. :roll:
:smt006 Monique
Reactie op Marion
Ontzettend blij ben ik dat je aangeeft dat jouw verhaal geen aanval is op de vakkundigheid van de tandartsen in Kerkrade. Ook ik ben behandeld onder narcose en ben ondertussen al driemaal op controle geweest. Alles is bij mij oké. Ik ben gelukkig klacht vrij. Het is bijzonder vervelend dat je achteraf toch je bedenkingen hebt jegens Kerkrade omdat je nu "weer" problemen hebt gekregen met je gebit. Maar bedenk wel (en dat lees je veelvuldig op dit forum) dat ook andere mensen complicatie's kunnen krijgen. En daar zijn veel mensen bij die zich NIET onder narcose hebben laten behandelen. Het zou best wel eens kunnen zijn dat jij gewoon dikke pech hebt. Het is ontzettend vervelend en ik leef met je mee. Ik weet als geen ander wat het is om angst te hebben voor de tandarts. Reageren doe ik op dit forum nog maar zelden, doch blijf ik de site passief trouw. Ik heb hier heel veel steun aan gehad in die donkere dagen die nu gelukkig achter mij liggen. Dank zei tandartsencentrum Kerkrade. Beste Marion, ik wens je ontzettend veel sterkte toe en hoop dat alles weer netjes in orde komt. Ik kan het echter niet nalaten om toch het vertrouwen niet te verliezen in de tandarts, ook de de tandartsencentrum in Kerkrade niet. Het tandartsenvak is ontzettend complex. En geen gebit is het zelfde. Het kan altijd eens fout gaan. Oké, jij hebt hier nu geen boodschap aan en dat is begrijpelijk. STERKTE
Dan nog iets over narcose behandeling:
Ik las hier ook dat er mensen zijn die narcose-behandelingen zien als een vorm van angst verwerking. Dat is dus beslist niet het geval. Ik denk dat een narcose-behandeling bij extreem bange patienten één van de vele mogelijkheden is om een mens weer in die tandartsenstoel te krijgen. Angstverwerking is iets dat je in principe zelf moet doen. Een narcose-behandeling kan alleen maar een hulpmiddel zijn om die eerste moeilijke stap te zetten. Ik spreek uit ervaring!!!!!! Na 15 jaar geen tandartsstoel te hebben gezien werd de gang naar die goede mensen steeds moeizamer. Eenmaal het gebit in orde na de narcose-behandeling kon ik pas gaan werken aan mijn angst. En ik maak me geen illusie, die angst blijft !!!!! Maar nu niet meer zo sterk dat ik niet meer naar de controle durf te gaan. Het gaat ieder half jaar beter.. Ik wens deze gang aan iedere "angsthaas" toe. Het is een zege als je zonder problemen een deskundig persoon naar je tanden kunt laten kijken. En het is goud als je het kunt opbrengen ook nog een behandeling te laten uitvoeren. Als je met een schone lei kunt beginnen, dus als je gebit weer in orde is, is de gang naar de tandarts een stuk makkelijker. En als dat dan moet geschieden NA een narcose-behandeling, dan zei dat zo !!!!!!!! Iedereen verder heel veel sterkte en wijsheid toegewenst....
Groet, Held (nog steeds) op sokken
Ik ben het helemaal met je eens hoor: je kunt angst overwinnen, maar je zult er zelf hard aan moeten trekken en stapje voor stapje die weg moeten bewandelen. Narcose is een geweldig middel om de allereerste stap weer te nemen, maar daarmee gaat de angst niet weg. Vaak zijn het allerlei complexe factoren die bij die tandartsangst meespelen, soms zelfs dingen die in 1e instantie weinig met de tandarts te maken lijken te hebben. Het is goed als men voor zichzelf nagaat waarvoor je nu eigenlijk precies angst hebt. Je kunt dan aan je tandarts aangeven op welke manier hij/zij je een handje kan helpen (bijv. door je goed te informeren over wat er precies gebeurt, wat je kunt verwachten). En aan bepaalde zaken zal je helemaal zelf moeten werken...
:smt006 Monique
Ik vind het fantastisch om te lezen dat er mensen zijn die hun angst overwinnen. Ik heb het al eens in een andere topic http://www.tandarts.nl/phpBB/viewtopic.php?t=5873 op deze site vermeld, angst is verlammend en achteruitgang. Eigenlijk zou je het om moeten keren door van angst een uitdaging te maken. Wat vaak het geval is, is dat hetgeen waar je bang voor bent je je op gaat focussen. Achteraf valt het vaak mee, ondanks dat de behandeling wel pijn heeft gedaan. Maar je bent van dat moment af, waar je zo bang voor was. Waarvoor ben je dan bang? Nou je kan 1000 dingen bedenken wat er mis kan gaan en een verjaardagspartijtje beurt je ook niet echt op.
Ik heb dat dus wel gedaan. Angst omgezet naar een uitdaging. En daardoor ga ik wel met een ander gevoel naar de tandarts. Tuurlijk heb ik zenuwen, maar ik onderga de behandeling wel anders. Verdoving heb ik de laatste 10 jaar niet meer gekregen. Wat mij het laatste jaar vooral geholpen heeft is het geloof in God. Die kan je ook door situaties heen helpen. En dat heeft me ook geholpen.
Forgot the troubles that passed away, but remember the blessings that come each day :smt002