Mijn angst verhaal

Hallo allemaal,

Zo'n 10 jaar geleden ben ik voor het laatst bij de tandarts gweest. Ik had destijds een vervangende tandarts en helaas ging dat niet helemaal goed (ik was altijd al angstig). Al die jaren met pijnen gelopen, een hand voor me mond als ik ging lachen en continue de geuren maskeren. Uberhaupt denken aan een tandartsbezoek bezorgde mij angst, diepgewortelde angst, doomgedachten, natte rug en misselijkheid. Mijn gebit werd slechter en slechter, het brokkelde letterlijk af.... mezelf afkeuren tijdens het tandenpoetsen, met schaamte me mond in kijken na het spoelen... deze gedachten over mezelf en me angst resulteerde in een soort poets-stop, het had toch geen zin meer want ik zag geen direct resultaat.

Een paar maanden geleden kreeg ik ineens een enorme pijn in me kaak, verschrikkelijk pijnscheuten, kiespijn. Zo erg had ik het nog niet meegemaakt en na een paar nachten had ik besloten dat ik een afspraak moest maken. De weekendtandarts werd gebeld en ik kon terecht. Huilend in de wachtkamer, steeds een slokje koudwater drinken want dat dempte de pijn... toen ik in de stoel zat en het haakje zag ben ik uit de stoel gesprongen en letterlijk weggerent met een verontschuldigende moeder achter me aan.
Eenmaal thuis weer nadenkend dat het echt niet gaat zo... me moeder belde in het rond en via via kregen we een nummer van een tandarts in de buurt. We konden na zijn spreekuur komen. Toen ik aankwam wachtte hij me al op en direct kwam hij erg rustig op mijn over. Hij legde alles heel rustig en goed uit en ik ben in de stoel gaan liggen... na de foto's waren er twee opties: wortelkanaalbehandeling of extractie.. op de een of andere manier heb ik voor de laatste gekozen terwijl het trekken me grootste angst was !! De tandarts begon met het trekken en de gedachten vlogen door me hoofd heen... de angst vloog naar me keel !! Ik had van te voren afgesproken dat als de angst te hoog was ik me hand kon opsteken en dat hij dan direct stopte.. hij deed dit ook direct (dit vergroot mijn vertrouwen). Steeds liet ik weer de spanningsboog zakken en gingen we na een korte pauze weer door... het bleek achteraf een zware extractie geweest te zijn want de wortels hielden elkaar vast en de kies was afgebroken en moet doorgeboord worden. Huilend en knijpend in de hand van me moeder ben ik door de angst heen gegaan !

Na een paar weken na de extractie een afspraak gemaakt voor een behandelplan en nu een week geleden mijn eerste behandeling gehad waaronder een wortelkanaalbehandeling. Ik was nogsteeds wat angstig of gespannen maar veel minder dan vroeger, het is enorm afgenomen. Had zelf iets van: nou , is dit het nou? Heb ik me hier al die jaren druk om gemaakt ? Soms voelde ik wel iets maar werd echt niet meer panisch.

Ik zie het nu symbolisch, de tandarts heeft met de extractie me angst eruit getrokken ! Ben zo blij dat we er samen doorheen zijn gegaan

Nu ik ook daadwerkelijk verbetering zie heb je gelijk weer zin in de volgende afspraak en het poetsen is gewoon weer leuk nu!

Ik heb mijn angst in de ogen gekeken en heb hem overwonnen... iedere angst is te overwinnen zolang je hem aangaat. Je komt er zoveel sterker uit, je zelfvertrouwen groeit enorm! Hoop dat iemand uit een woordje, een zin, een beetje kracht kan halen om de stap weer te maken... je leven veranderd enorm en je bent het waard.

Grtz