Hallo allemaal.
Het halve jaar zit er weer bijna op en ik wil toch echt weer op zoek naar een andere tandarts. Die ik nu heb bevalt me gewoon niet en aangezien ik al zenuwachtig wordt van het idee dat ik over een half jaar weer moet (ik leef echt van afspraak naar afspraak) en vaak toch wat heb, wil ik toch verder zoeken.
Maar nu mijn vraag (heb even getwijfeld of ik het nou hier zal plaatsen of op de tandarts, maar dat maakt op zich weinig uit denk ik)
ik heb om me heen gevraagd en die sturen me toch naar deze en daar heb ik geen fijn gevoel meer bij..vooral ook omdat zijn nederlands niet geweldig is en de communicatie daardoor ook niet en dat is gewoon lastig als je angst hebt.
ik wil dus gewoon verschillende tandartsen in mijn woonplaats bellen met in eerste instantie de vraag of ze nog nieuwe patienten aannemen..
Maar nu.. wat kan ik verder nog meer vragen aan de telefoon om een goede indruk te krijgen over hoe ze met angstige mensen omgaan zonder die vraag zo letterlijk te stellen.. Dat vind ik namelijk niet iets voor een telefoongesprek, maar ik wil toch een indruk krijgen of ik me daar prettig kan gaan voelen (ooit) of dat ik het echt niet moet doen..
wat voor vragen kan ik dan stellen dus, en niet onbelangrijk: welke antwoorden geven het beeld dat ik zoek, dus een tandarts die rustig met je omgaat, je de tijd geeft, waar ik een vertrouwensband mee op kan gaan bouwen en die daar begrip voor heeft. etcetcetc
Volgende week woensdagmiddag wordt het tijd om te gaan bellen, dan ben ik een middag vrij dus dan heb ik de tijd.. Ik hoop dat ik dan met jullie hulp een lijstje vragen heb en dan zo een voor mij geschikte tandarts vind. (en dat ik die durf te stellen, want als het op de tandarts aankomt begin ik altijd te stotteren en meestal krijg je dan niet de kans om even op adem te komen en dan te praten, maar dan sta je of alweer buiten of de hoorn ligt alweer op de haak)
Het halve jaar zit er weer bijna op en ik wil toch echt weer op zoek naar een andere tandarts. Die ik nu heb bevalt me gewoon niet en aangezien ik al zenuwachtig wordt van het idee dat ik over een half jaar weer moet (ik leef echt van afspraak naar afspraak) en vaak toch wat heb, wil ik toch verder zoeken.
Maar nu mijn vraag (heb even getwijfeld of ik het nou hier zal plaatsen of op de tandarts, maar dat maakt op zich weinig uit denk ik)
ik heb om me heen gevraagd en die sturen me toch naar deze en daar heb ik geen fijn gevoel meer bij..vooral ook omdat zijn nederlands niet geweldig is en de communicatie daardoor ook niet en dat is gewoon lastig als je angst hebt.
ik wil dus gewoon verschillende tandartsen in mijn woonplaats bellen met in eerste instantie de vraag of ze nog nieuwe patienten aannemen..
Maar nu.. wat kan ik verder nog meer vragen aan de telefoon om een goede indruk te krijgen over hoe ze met angstige mensen omgaan zonder die vraag zo letterlijk te stellen.. Dat vind ik namelijk niet iets voor een telefoongesprek, maar ik wil toch een indruk krijgen of ik me daar prettig kan gaan voelen (ooit) of dat ik het echt niet moet doen..
wat voor vragen kan ik dan stellen dus, en niet onbelangrijk: welke antwoorden geven het beeld dat ik zoek, dus een tandarts die rustig met je omgaat, je de tijd geeft, waar ik een vertrouwensband mee op kan gaan bouwen en die daar begrip voor heeft. etcetcetc
Volgende week woensdagmiddag wordt het tijd om te gaan bellen, dan ben ik een middag vrij dus dan heb ik de tijd.. Ik hoop dat ik dan met jullie hulp een lijstje vragen heb en dan zo een voor mij geschikte tandarts vind. (en dat ik die durf te stellen, want als het op de tandarts aankomt begin ik altijd te stotteren en meestal krijg je dan niet de kans om even op adem te komen en dan te praten, maar dan sta je of alweer buiten of de hoorn ligt alweer op de haak)
.
Afgezien van je andere vragen, eerst even dit: Ik denk dat er wel iets is waar je rekening mee moet houden: op veel plekken hebben tandartsen (maar bv ook huisartsen) de afspraak gemaakt dat ze geen mensen aannemen die al een TA of huisarts hebben. Dan krijg je dus assistenten aan de lijn die je één vraag stellen en dan lompweg "nee" zeggen. Hier is soms wel een mouw aan te passen maar je moet nogal op je strepen gaan staan soms. De ellende is dat je dat bij angstpatienten dus wel zo'n beetje kunt vergeten, maar dat hoef ik jou niet te vertellen. Oplossingen bv:
- Je botweg uit laten schrijven bij je eerste tandarts, :lol:, dan je dossier opvragen, dan verder zien. Formalisme bestrijden met formalisme.
- Er op wijzen dat (volgens jou) bovengenoemde afspraak "onrechtmatig" is. De patient heeft een een groot belang een TA te hebben met wie de relatie goed is. Dit impliceert dat bij een "zorgvuldige belangafweging" (en die belangenafweging is het belangrijke als je beoordeelt of een handelswijze al dan niet zorgvuldig is) dit zwaar zou moeten wegen.
Het is mij daadwerkelijk al eens gelukt om zo van huisarts te veranderen, eerst had ik "nee" pakken maar bij dit argument hoorde ik de assistente goedkeurend brommen en ging het toch door. Ik wist niet wat ik meemaakte, assistenten die ineens gevoelig zijn voor juridische argumenten, en dan nog op basis van rechtsprincipes (lees: toch wat "vaag")..
Misschien lijkt je dat niks, zo assertief met dit soort dingen om gaan, maar als je de juiste toon treft hoeft dat helemaal geen problemen op te leveren hoor. Dit soort dingen gaan vaak schriftelijk het beste. Ik wil best helpen.
Zet als dat niet erg vindt je woonplaats neer, wie weet kom je zo aan info (maar het hoeft natuurlijk niet als je dat minder vindt). Mag je me ook pm'en dan kan ik eens rondvragen (kleine kans dat dat werkt maar wie weet).
.
Goed dat je actie gaat ondernemen!
Ik kan je niet echt adviseren wat te vragen, maar ik zou zelf wel heel direct zijn en zeggen dat ik 'geen held' ben als het om de tandarts gaat. Je merkt dan al snel hoe erop wordt gereageerd en dat zegt al iets over de houding t.o.v. patiënten in de praktijk. Ik zou inderdaad niet heel uitgebreid over mijn angst gaan vertellen, dat is later bij een face-to-face gesprek met de tandarts pas aan de orde, maar je kunt het wel aantippen.
Je kan ook eens vragen of er een kennismakingsgesprek mogelijk is! Is zelfs nog beter, omdat je meteen kan vertellen over je angst en zijn houding kan peilen.
Verder, als het bijv. een groepspraktijk is, zou ik willen weten of ik dan een 'eigen' tandarts heb of dat ik iedere keer maar moet afwachten bij welke tandarts ik nu weer in de stoel kom.
Het is denk ik een kwestie van gevoel, aftasten. Misschien kun je i.p.v. bellen er ook even langsgaan en bij de balie vragen, dan heb je gelijk een wat verdergaande indruk.
Dit zijn dingen die mij nu even gauw te binnen schieten. Als me nog meer te binnen schiet, lees je het hier wel...
:smt006 Monique
Dat van die vaste TA in een groepspraktijk, ik denk dat je ook hier het recht aan je kant hebt. De WGBO stelt expliciet (en enigszins overbodig wellicht maar het is wel erg duidelijk zo) dat een behandelaar onredelijke verzoeken van de patient mag weigeren. Dit impliceert dat redelijke verzoeken niet (zomaar) mogen worden geweigerd. Een vaste behandelaar is voor een angstige patient niet onbelangrijk. Omdat het ook in een groepspraktijk die doorgaans niet zo werkt niet al te moeilijk te regelen moet zijn is het een behoorlijk redelijk verzoek, lijkt me.
morgen komt de rest..
groeten
dj.. over het ingeschreven staan bij de tandarts.. ik denk zelfs dat ik al twee tandartsen heb..dus misschien wordt het idd helemaal niets, maar ik wil het gewoon proberen.. onder het mom dat ik gewoon geen vertrouwen in die andere twee heb.. ze hebben dat beschaamd door een afspraak niet na te komen. De enige controle die je namelijk kan krijgen tijdens de behandeling is een stopteken en bij beide tandartsen is hieroverheen gelopen. Duidelijk afgesproken van te voren, maar geen reactie tijdens. Achteraf wordt dan gezegd dat stoppen even niet mogelijk was.. Zal wel kunnen, maar stop dan direct wanneer het wel kan of zeg het dan even, geef aan dat je het ziet en dat stoppen nu even niet kan ofzo.. weet ik tenminste dat ik serieus wordt genomen..begrijp je??
Ik durf me niet uit te schrijven bij mijn eerste tandarts.. de tweede misschien wel omdat ik daar nog maar 1 keer ben geweest, maar dan moet ik eerst wel zeker weten dat er een andere (voor mij betere) tandarts is die patienten aanneemt..
mijn eerste tandarts woont bij mij in de buurt, niet in de straat maar wel in de regio dus..die kom ik regelmatig tegen en elke keer weer onderhuidse opmerkingen over tanden.. ik ben nu elke keer bang dat hij wat zegt over dat ik niet meer kom bij hem..
Ben gewoon echt bang voor de man zelf..ook al zou hij best aardig kunnen zijn..ergens weet ik wel dat hij me niets kan doen, maar de angst blijft..als ik hem zie aankomen ga ik rustig een omweg maken van 5 a 10 minuten om hem te ontwijken. zijn reactie op mijn angst was: niet zeuren, iedereen is bang voor de tandarts, je bent zo weer weg.
minique..
langsgaan zou best een goede optie zijn, maar dan moet ik er wel een hele hoop bij langs, waarvan er gegarandeerd misschien maar 1 patienten aanneemt..daar zit ik ook nog mee in het noorden.
maja..ook bedankt voor je reactie..bij de tweede tandarts was er idd achteraf maar weinig tijd..er is een foto gemaakt en even gekeken en met een tweede afspraak om te boren kon ik weer gaan.. terwijl ik zowel over de telefoon als bij de tandarts zelf duidelijk zei dat ik erg bang ben.. ik moest meteen toch gaan liggen (terwijl ik dan eigenlijk al niet goed meer een gesprek kan voeren omdat je meteen in die stomme stoel ligt en meteen weer het gevoel hebt dat je geen kant op kunt). toen ik terugkwam om te boren werd me meteen plompverloren verteld dat het geen twee maar zeven gaatjes waren.. prima.. ik in tranen.. maar moest toch meteen weer liggen zonder tijd te krijgen om bij te komen. dus idd niet echt goed om naar de tijd te vragen..
Ben nu al stiknerveus voor woensdag.. vooral om wat dj zei..dat ze eigenlijk niet gauw iemand aannemen die al een tandarts hebben...en aangezien hier sowieso al een tandartsen te kort is eigenlijk wordt het dus een hele klus.. ben zo bang dat ik anders weer terug moet naar die buitenlandse... (en heus ik heb niets tegen buitenlanders.. maar met een arts moet ik goed kunnen communiceren..)
groeten Fem..
ik hoop uiteraard op nog meer tips..
Waar woon je
Dus op zich zoek ik er echt 1 in mijn woonplaats.. maar aan de andere kant denk ik nu ook..het is nog maar twee keer.. dan is toch de bedoeling dat ik vast werk elders heb (als ik dat vind uiteraard) en dan verhuis.. moet ik misschien gewoon die twee keer nog naar de oude tandarts gaan.. dat is wel iets waar ik over twijfel..
Aan de andere kant vraag ik me af in hoeverre jouw tandarts echt een opmerking zou maken over dat je niet meer komt.
Dat deze 2 tandartsen niet stopten op het moment dat jij het signaal gaf, vind ik onbegrijpelijk. Kon het op dat moment echt niet, dan hadden ze dat inderdaad gelijk moeten aangeven en je zodra het wel kon even pauze moeten geven. Ik vind dat je ze daar ook best mee mag confronteren, hoe moeilijk dat ook kan zijn. Soms is het prettig om ze per brief te laten weten hoe jij je hebt gevoeld, dat kan heel goed uitpakken en begrip over en weer kweken. Hoewel ik er wel bij moet zeggen dat als je tandarts van tevoren al een houding had van 'niet zeuren' dat die kans klein is dat hij begrip ervoor zal krijgen.
Dat je goed moet communiceren met (tand)arts is inderdaad heel belangrijk. En al helemaal als je angstig bent.
Kortom, als ik het zo lees is het voor jou niet goed om met een van deze tandartsen door te gaan en dat het voor jou beter is om op zoek te gaan naar een andere tandarts. Ik hoop maar dat er iemand bij jou in de omgeving is die plek heeft en die ook aardig en begripvol is.
Ik zal voor je duimen!
:smt006 Monique
Ik heb dus ze echt naderhand verteld hoe en wat en de reactie was dat ze toen even niet konden stoppen en daarmee is het voor hun afgedaan.. met de boodschap erbij dat het nu toch klaar is?? ja het is nu wel klaar..maar ik heb weer eentandarts erbij die niet te vertrouwen is in mijn ogen. Want dat is de enige macht die ik nog heb en zelfs die wordt me dan afgenomen in mijn ogen..
misschien toch naar beesterzwaag.. ik zou de auto wel kunnen lenen van minn ouders, maar die vinden het onzin dat ik telkens een andere tandarts zoek..Ook zij hebben de houding: niet zeuren iedereen is bang.. hier zijn dan ook al verschillende ruzies over gevoerd zeg maar... dus ja die zullen niet al te enthousiast zijn om te horen dat ik naar beesterzwaag wil en benzine enzo betaal.. dan krijgen we weer een enorme strijd daarover (al zou je denken ik ben volwassen, wat zeuren jullie, mijn lijf mijn beslissing, helaas denken zij daar anders over..)
en om nou een band op te bouwen met een arts in beesterzwaag en dan misschien volgend jaar in almere te wonen..dat is dan wel een drempel..
Ik moet nog maar even goed met mezelf om tafel.. want ik kan natuurlijk wel op controle gaan bij de laatste arts en als er dan iets is altijd nog kijken wat ik doe..Als er niets is, kan ik weer weg en volgend jaar op mijn nieuwe plek (hopelijk) weer een nieuwe zoeken.. ik moet nog maar eens goed denken
we waren eens in de buurt aan het koffie drinken met een bepaalde training en ik at een plak cake en hij en zijn vrouw wandelde langs en hij vond het geowon nodig (blijkbaar) om even te zeggen dat ik nou wel meteen mijn tanden moest gaan poetsen hoor, want dit was niet goed voor mijn tanden..Waar bemoeid zo'n man zich op zo'n moment zich mee. denk ik dan..
En zo zijn er nog wel wat voorbeelden..
En dat niet stoppen: ik vind dat echt slecht dat er zo op wordt gereageerd als je hen erop aanspreekt. Natuurlijk kun je zo geen vertrouwen in een tandarts krijgen.
"Niet zeuren, iedereen is bang," is een hele foute houding van een tandarts voor een patiënt die echt angstig is. Jammer ook dat je ouders niet begrijpen hoe diep je angst zit. Want natuurlijk zijn er maar weinig mensen die het leuk vinden om naar de tandarts te gaan, echt bang zijn is weer het andere uiterste.
Heel veel sterkte hoor, met het nemen van een beslissing!
:smt006 Monique
ik hoop maar dat die 'speciale' tandarts nog plek heeft ik ben echt toe aan een tandarts die ik kan vertrouwen zodat ik over een paar jaar misschien makkelijker erheen kan gaan.. Vooral omdat ik een voorbeeldfunctie heb als juf van een basisschool..ik hoef er niet met ze heen, maar je moet toch niet in de stress schieten als een kind verteld over de tandarts.. ok.. ik kan hun eventuele angst nu wel goed begrijpen, maar ik wil zekerheid uitstralen en kunnen vertellen dat het helemaal niet erg is om naar de tandarts te gaan (en dit wil ik zelf ook graag geloven)
ik heb mijn vader laten beloven dat hij me 's middags vraagt of ik al gebeld heb (en nou maar hopen dat hij dat niet vergeet..) weer een extra stok..
Maak je niet druk om wat ik heb geschreven, maar laat je ook niet intimideren als het een kwestie wordt. Als dit een probleem zou worden wil ik wel eens een conceptbrief maken.
het idee om te moeten bellen en dan te zeggen dat ik niet meer kom..brrrr... we zien het wel op hoop van zegen.. de tweede tandartspraktijk waar ik geweest ben deed daar niet moeilijk over.. ik vertelde dat ik angstig was en daarom een andere zocht en ik kon zo komen..dus wie weet heb ik nu weer geluk..en hebben ze gewoon begrip voor de situatie.. tenminste ik ga ervan uit dat als ze gespecialiseerd zijn in angstpatienten dan begrijpen dat ik weg wil bij een tandarts die mijn angsten alleen maar voed
11 november is de dag dat ik naar de tandarts mag.. (tenminste moet, maar dat rijmt niet)
Ik heb een afspraak.. Had wel een goed gevoel na het telefoon gesprek, maar mijn hart klopte overweldigend in mijn keel..bah.. maar goed..eerste stap is weer gezet..op naar stap 2 over drie weken..
Hou ons op de hoogte hoor!
:smt006 Monique
Zaterdag had ik mijn eerste tandarts in de winkel.. gek is dat..Hij hoefde me maar aan te kijken en ik begon al peentjes te zweten en dat terwijl hij me niet eens herkende volgens mij.. Gelukkig was er een collega die hem ging helpen want ik was bijna klaar met een andere klant en voelde de bui al hangen dat ik hem moest helpen.. Ik kon achteraf wel janken..waarom geef ik die man zoveel macht over mijn leven en gevoel als ik hem zie
het komt al dichterbij en de zenuwen laaien op.. probleem erbij gekomen, ik heb gevraagd of mijn vader kon rijden maar die heeft wat anders..dus ik moet zelf rijden.. maar moet even kijken of dat verstandig is..aangezien ik door de zenuwen een grote kans heb op het veroorzaken van een ongeluk..mezelf kennende..ben al niet zo'n sterke rijder..en de bus..pff..dan ben ik 40 minuten te vroeg.. is ook weer niet goed, want als ik er ben slaat de stress nog dubbel zo hard toe en dan nog 40 minuten wachten?? dankan je me van te voren wel op vegen..
hier moet ik nog even over piekeren
we zien het vrijdag wel..misschien toch maar met de auto.
achteraf viel het best mee en heb ik nu het gevoel dat ik op mijn plek zit. het neemt de angst voor ingrepen enzo niet weg, maar ik heb het gevoel dat ik begrepen werd.. we zijn ongeveer een uurtje bezig geweest.. allerlei foto's... heb wonderbaarlijk genoeg geen gaatje.. (mag wel in de krant..) maar wel wat plekjes met ontkalking, dus op weg naar een gaatje..
Ben toch vergeten te vragen hoe groot de kans is dat dit een gaatje wordt maar goed..ik scheen aan allebei de bovenkanten mijn achterste kies te missen met poetsen.. en ze heeft uitgelegd hoe ik dat nu moest gaan doen.. heb dat vrijdag ook gedaan en ik heb het geweten.. auauauau.. heb het gevoel dat mijn hele tandvlees daar nu open ligt, het doet al 4 dagen nu pijn met eten, openen van mond etc.. maar even aankijken en ik ga ervanuit dat het langzaam weggaat.. ga er nu heel voorzichtig op zachte borstelstand (electrisch) bij langs..
Al met al dus een succes, maar ja wat wil je als je niets hebt.. dan valt het immers altijd mee, maar ik heb er vertrouwen in dat ik beter begrepen wordt.. ik zal alleen nooit van mijn angst afkomen, dat weet ik gewoon, zo zit ik helaas in elkaar.. heb meer voorbeelden waar dat uit blijkt..
Bedankt voor de tip van het begin van het topic..