hoihoi,
ik ben dus ook echt para voor de tandarts. Ik ben altijd al wel kleinzerig en bang aangelegd geweest maar had tot mn 17e nooit een gaatje of problemen met de tandarts. De eerste jaren dat ik wel een enkel gaatje had ging dit best goed. Was wel heel bang maar gelukkig vond ik de verdovingen heel erg meevallen dus bleef angst het enige waar ik last van had. Vorig jaar bleek ik maar liefst 6! gaatjes te hebben. Aan de linkerkant waren er eerst 4 aan de beurt. De bovenste 2 waren geen probleem en de 1e onder ook niet. Maar de achterste kies onder deed zo verrot pijn en dat terwijl ik maar liefst al 5! spuiten had gehad als verdoving. De rechterkant ging een week later wel weer goed. Maar toen begon de ellende. Na 2 weken viel er een vulling uit, rechtsboven in de hoek. Werd snel aan het einde van de dag geplaatst en naar mijn mening wachtte de tandarts veel te kort na de verdoving en heb weer vreselijk pijn gehad, vooral van het water of lucht of wat ze ook gebruiken om het schoon te spuiten. Weer 2 weken later, hup, weer een vulling eruit aan de linkeronderkant, die de eerste keer al pijn deed en ja hoor wederom niets gehad aan 2 verdovingen en was weer krijsen op de stoel. Sinds Januari vorig jaar heb ik minstens 1 keer in de week nachtmerries over dat er vullingen uitvallen. Helaas werd dit begin oktober ook weer echt waar. Me rechterbovenkant weer. Ben 4 dagen op geweest van de zenuwen, niet gegeten, niet geslapen. Heb 2 verdovingen gehad en werd voor een uurtje naar huis gestuurd dan wist ik zeker dat het tijd genoeg had om in te werken. Maar ook dit hielp niet. Me moeder heeft boven op me gelegen om me in de stoel te houden en heb moord en brand geschreeuwt en gehuild. Het eed zo'n verschrikkelijke pijn, heb haar gewoon een bloeduitsorting in dr hand geknepen. Nu heeft mijn tandarts me doorverwezen naar het rode kruisziekenhuis in Den Haag waar een speciale tandartspraktijk zit. Die vulling die laatst gezet is heeft mn oude tandarts niet goed af kunnen maken en weet ook zeker dat ie er weer uit gaat vallen voor de 10 maanden waarnaar ik bij mn nieuwe tandarts terecht kan verstreken zijn. Ben al een maand op van de zenuwen en denk 90% van de dag eraan en mn nachtmerries zijn bijna dagelijks. Twijfel of ik alles eruit zal laten halen en een kunstgebit moet nemen. Aan de ene kant heel zonde want heb verder prachtig gebit, maar ik trek dit niet meer. Zijn er misschien mensen die ook bij het rode kruis lopen en mij gerust kunnen stellen? Of mensen die me het kunstgebit echt aan kunnen raden? Of mensen die me een verklaring kunnen geven dat de verdoving niet werkt als ik geen ontstekingen heb?
groetjes wanhopig meisje
ik ben dus ook echt para voor de tandarts. Ik ben altijd al wel kleinzerig en bang aangelegd geweest maar had tot mn 17e nooit een gaatje of problemen met de tandarts. De eerste jaren dat ik wel een enkel gaatje had ging dit best goed. Was wel heel bang maar gelukkig vond ik de verdovingen heel erg meevallen dus bleef angst het enige waar ik last van had. Vorig jaar bleek ik maar liefst 6! gaatjes te hebben. Aan de linkerkant waren er eerst 4 aan de beurt. De bovenste 2 waren geen probleem en de 1e onder ook niet. Maar de achterste kies onder deed zo verrot pijn en dat terwijl ik maar liefst al 5! spuiten had gehad als verdoving. De rechterkant ging een week later wel weer goed. Maar toen begon de ellende. Na 2 weken viel er een vulling uit, rechtsboven in de hoek. Werd snel aan het einde van de dag geplaatst en naar mijn mening wachtte de tandarts veel te kort na de verdoving en heb weer vreselijk pijn gehad, vooral van het water of lucht of wat ze ook gebruiken om het schoon te spuiten. Weer 2 weken later, hup, weer een vulling eruit aan de linkeronderkant, die de eerste keer al pijn deed en ja hoor wederom niets gehad aan 2 verdovingen en was weer krijsen op de stoel. Sinds Januari vorig jaar heb ik minstens 1 keer in de week nachtmerries over dat er vullingen uitvallen. Helaas werd dit begin oktober ook weer echt waar. Me rechterbovenkant weer. Ben 4 dagen op geweest van de zenuwen, niet gegeten, niet geslapen. Heb 2 verdovingen gehad en werd voor een uurtje naar huis gestuurd dan wist ik zeker dat het tijd genoeg had om in te werken. Maar ook dit hielp niet. Me moeder heeft boven op me gelegen om me in de stoel te houden en heb moord en brand geschreeuwt en gehuild. Het eed zo'n verschrikkelijke pijn, heb haar gewoon een bloeduitsorting in dr hand geknepen. Nu heeft mijn tandarts me doorverwezen naar het rode kruisziekenhuis in Den Haag waar een speciale tandartspraktijk zit. Die vulling die laatst gezet is heeft mn oude tandarts niet goed af kunnen maken en weet ook zeker dat ie er weer uit gaat vallen voor de 10 maanden waarnaar ik bij mn nieuwe tandarts terecht kan verstreken zijn. Ben al een maand op van de zenuwen en denk 90% van de dag eraan en mn nachtmerries zijn bijna dagelijks. Twijfel of ik alles eruit zal laten halen en een kunstgebit moet nemen. Aan de ene kant heel zonde want heb verder prachtig gebit, maar ik trek dit niet meer. Zijn er misschien mensen die ook bij het rode kruis lopen en mij gerust kunnen stellen? Of mensen die me het kunstgebit echt aan kunnen raden? Of mensen die me een verklaring kunnen geven dat de verdoving niet werkt als ik geen ontstekingen heb?
groetjes wanhopig meisje
groetjes sas
Er wordt weleens gezegd dat een verdoving sneller uitwerkt als je heel erg zenuwachtig bent. Maar aan de andere kant begrijp ik dat jij ook de ervaring hebt dat er wel heel snel na het geven van de verdoving werd begonnen met boren.
Hoewel het heel begrijpelijk is dat je zo denkt, zou een kunstgebit echt de allerlaatste optie moeten zijn. Je kaak gaat slinken en op lange termijn zou dat problemen kunnen gaan geven. Verder hebben heel veel mensen last met kauwen, last van zere plekken etc.
Lachgas verdooft inderdaad niet. Je zal daarnaast nog een gewone verdoving krijgen. Wat lachgas wel doet, is dat het je rustiger maakt, je beleeft alles als in een soort roes.
Er zijn tandartsen die patiënten onder narcose brengen, bijv. de Amaliakliniek, de Narcosetandarts en nog een aantal en ook kan dat volgens mij bij (een aantal van) de tandartsen die in de lijst angstinstellingen staan.
Wel vind ik dat je jezelf moet afvragen of het logisch is om jezelf voor elk gaatje onder narcose te laten brengen. Je zult die narcose ook zelf moeten betalen (wordt niet vergoed door verzekeringen). Uiteindelijk denk ik zelf dat het beter is dat je met een tandarts stap voor stap leert om te gaan met je angst.
Heel veel sterkte toegewenst en laat alsjeblieft nog eens horen hoe het met je gaat!
:smt006 Monique
Jammer dat het allemaal zo pijn doet. Het zijn inderdaad geen leuke dingen, maar het kan je inderdaad tegenwerken door heel erg zenuwachtig te zijn. Op een of andere manier let je dan op alles en is een neg. ervaring iets wat je angst alleen maar versterkt en bevestigend is. En je bent niet in de gelegenheid om de ervaringen te vergeten die je al hebt gehad. Het bevestigt alleen maar als je weer pijn voelt en daardoor wordt de angst nog groter. Stel je voor dat het weer pijn doet. Je staat dan in de alarm stand. En angst is verlammend........zoals je misschien gemerkt hebt, gaat het je dagelijkse leven beheersen....
Ik heb het andersom gedraait. Van, het zal even lelijk pijn doen, maar na 10 minuten is het echt over en is de tandarts de boel aan het afwerken. Dat is voor mij een enorme opluchting geweest, en ga ik iig niet meer met zoveel angst naar de tandarts. Wel dat ik zenuwachtig ben als ik wacht, maar het doet me minder als vroeger. En daardoor is het ook niet zo gevoelig meer. Bij mij heeft dit gewerkt. Sterker nog, ik laat me al 12 jaar zonder verdoving behandelen. Heb ik dat nare gevoel ook niet meer achteraf.